Ik kreun .  "Emma zijn we bijna klaar "?  Emma begon te lachen . Mary Margret , Emma en ik zijn aan het winkelen . Zij en Mary Margret hadden dat geweldig idee . Voor degene die het nog niet doorhebben ik haat winkelen . Emma rekent nog een paar kleren af , maar ziet dan net nog meer kleren . Ik zucht opnieuw . "Ik wacht al buiten op jullie oké "? Emma knikt lachend . Ik stap naar buiten en snuif de frisse lucht in me op . We zaten al een uur in deze winkel . En dat is maar voor 1 winkel . Ik stap verder naar een bankje en bots tegen iemand op . Het meisje zucht geërgerd en kijkt naar me op . Ze is net iets kleiner dan mij . Ze heeft felrode haren en haar blauwe ogen hebben de zelfde kleur als haar t-shirt . Haar t-shirt laat haar buik zijn en haar rokje komt nauwelijks over haar billen . Toch lijkt ze me aardig te zijn . Nu ja lijkt . Haar ijsblauwe ogen boren zich in de mijne en ik krijg koude rillingen over mijn lichaam . Haar mond wordt een grijns . "Wel , jij bent Sara niet "? Vraagt ze . "Ja en jij bent"? Ze begint te lachen . "Ik ben kristen". "Hoe ken je mijn naam ?" "Iedereen kent je in deze stad weet je nog "?  Ik voel mijn wangen even rood worden als haar haren ."Oja ". Mompel  ik . Ik wil weggaan , maar ze houd me tegen . "Wacht even ".Ik draai me terug om naar haar . Ik werp een hulpzoekende blik in de winkel maar Emma is nog steeds aan het passen . Ik heb dus geen kans om te ontsnappen . "Je moet hun niet vertrouwen ". Ik kijk haar verbaasd aan . "Wie niet ?" "Je familie" . Ik begin te lachen . Ze kijkt me boos aan . "Vertellen ze je alles dan "? Ik wil meteen vol overtuiging ja zeggen maar haar blik is zo zelfzeker dat ik twijfel .  "Ja" komt er een beetje fluisterend uit . Ze kijkt me misprijzend aan . Ze opend haar mond om nog iets te zeggen maar Emma en Mary Margret komen juist buiten . Kristen ziet het ook en ze loopt vlug weg . Maar voor ze dat doet geeft ze me een kaartje . Haar nummer staat erop ."Als er iets is , bel me ". Ik stop het kaartje weg . "Zullen we iets gaan drinken "? Vraagt Emma . Ik knik maar heb er eigenlijk geen zin in . Ik blijf maar denken aan wat Kristen heeft gezegd .Na het cafeetje gaan we naar huis . Ik ga naar mijn kamer en pak mijn kleren uit . Terwijl ik een mooi rood kleedje in mijn kast hang krijg ik weer een herinnering . Ik haal snikkend adem . Niet alleen van de hoofdpijn , maar ook van de pijn in mijn hart . Kristen had gelijk . Ze geven niet om mij maar dat is het minste . Ze hebben tegen mij gelogen .