Nogmaals het vorige hoofdstuk telt niet mensen het was voor 1 april .

Ik zit bij Santana op het bed . Ik heb hier een eigen kamer . Het is 2 weken geleden dat ik in het ziekenhuis lag . Ik ben oke maar heel bang ik zal je vertellen waarom . Ik zat mijn koffer te maken in het ziekenhuis want ik mocht naar huis . Ik voelde Mary Margret en David's ogen in mijn rug branden . Ze mochten niet meer binnen komen van dokter Hopper . Ik vind het wel een aardige man . Maar ze mochten dus wel in de deuropening naar me staan kijken wat niet alleen creepy maar ook erg stakkerig is . Ze kennen me niet eens . Nou iedereen zegt dat ik hun wel ken maar ik betwijfel het . Hoe dan ook ik stop juist een paar schoenen in mijn tas als ik opeens heel erge steken krijgen . Ik laat mijn tas op de grond vallen en slaak een gil . Ik doe mijn ogen toe . Ik krijg lichtflitsen voor mijn ogen . op de achtergrond hoor ik Mary Marget en David praten of meer roepen eigenlijk . "Sara is alles oke ? Sara ? Sara ? Sara antwoord alsjeblieft . Oke weg met die regels" . Dan hoor ik iemand dichterbij komen . Iemand anders volgt . Ik ben ondertussen al op de grond gevallen en word tussen twee lichamen geplet . moest ik helder kunnen nadenken had ik ze van mij afgeduwd maar ik heb zoveel pijn dat ik daar niet eens aan denk . Ik zie beelden voor mijn ogen schieten langzaam maak ik daar een geheel van . En eindelijk houd de pijn op . Blijkbaar was ik ook gaan huilen want mijn wangen waren heel nat . Als ik mijn ogen opendoe zie ik david en Mary Margret naast me zitten . Ik duw ze van me af en spring recht . "Ik denk dat ik me iets herinner maar het is stom". Mompel ik stilletjes . Maar ze hebben het gehoord . "Wat "? Vragen ze in koor . Dat doet me best wel lachen . Ik krijg een steek van verdriet . Je mist het geen ouders hebben hè ? Nee hou op stem in men hoofd . welles , nietis , welles ,nietis , echt wel . Oke hou op ben ik  nu echt tegen mezelf aan het praten ? "Jullie vroegen me om bij jullie te wonen . en ik zei ja ". ik trek er een vreemd gezicht bij . Hoe dom kon ik zijn ? Oh en trouwens Sara je kent ze dus wel . Hou op . En wij noem je eigenlijk Sara je bent mezelf . Ze lachten . En toen ben ik naar hier gekomen . Dokter Hopper zei dat dit mijn manier was om het me terug te herinneren . En daar ben ik dus niet blij mee . Nu ben ik steeds aan het wachten tot ik me het weer herinner . Het is als een spannend boek weetje dan wil je blijven lezen toch ? Nou nu wil ik weten wat er daarna gebeurt is . ik zucht diep . Ik zal maar geduld moeten hebben zeker ? . Ik leg me neer op het bed en probeer te slapen . uiteindelijk moet het dan toch gelukt zijn want ik val in een onrustige slaap met veel nachtmerrie's .

hey hey hey sorry dat ik zo weinig heb geupload maar ik heb gewoon veel problemen thuis en ook met vriendinnen enz dus sorry vergeef me . En hoe gaat het met jullie ? Wat vinden jullie van het verhaal ? Comment daaaggg