Finn p.o.v 

"Wat is er gebeurt ?" Vraagt David boos . We zitten hier al 3 uur . David en Mary Margret hadden nog niks gezegd maar keken de hele tijd boos naar mij . Ik wist het antwoord . Maar ik wist dat Sara kwaad zou zijn als ik het zou zeggen . Dus haal ik gewoon mijn schouders op . David blik verzacht een beetje . Waarschijnlijk omdat hij zo ongerust is . Opeens komt Wale de wachtkamer binnengewandeld ." De operatie is gelukt . Alles komt in orde . Maar ze zal veel moeten rusten . Ze heeft koorts dus ze kan ijlen . Ze is ook nog aan het slapen "."Mogen we haar zien?" Vraagt David . Wale knikt .David en Mary Margret lopen practise meteen naar binnen . Het lieve meisje ligt met haar haren verspreidt diep te slapen . David en Mary Margret nemen een stoel en zitten naast Sara's bed . Ze houden haar hand vast . "Lucas mist je". Begint Mary Margret te spreken . Veel verder komt ze niet . Sara opent verschrikt haar ogen . Ze ziet David en Mary Margret naast haar zitten .Ze kijkt hulpeloos rond . Ze ziet mij ook na een tijdje .Ze glimlacht naar me . Ik glimlach terug .Ik was boos toen Mary Margret en david bij mij kwamen en me vertelde over Sara . Maar al snel besefte ik dat het niet Sara's fout was . Maar die van hun . Ik kon haar niet meer bereiken . En toen zag ik haar de klas binnenkomen wist ik dat ik haar kwijt was . Ik hoorde van Santana dat haar ouders haar op reis namen maar ze zei dat het beter was als ik haar even met rust liet . En toen ze eindelijk terugkwamen was Sara weg . David vertelde me dat Sara was weggegaan . Maar ik wist meteen dat er iets mis was . Sara zou zoiets nooit zeggen uit zichzelf . Dus ging ik naar Tibo .Daar vond ik haar ."Mag ik even alleen zijn met finn". Sara's stem wekt me uit mijn gedachten . David en Mary Margret kijken moeilijk maar knikken toch .Aan Sara's gezicht te zien hebben ze al een lang gesprek gehad waar ik niets van heb gemerkt omdat ik zo in gedachten verzonken was . "Gaat alles goed "? Vraag ik . Ze antwoord niet ." Finn asjeblieft haal me hier weg . Ze",doelend om haar ouders ,"Zullen me nooit alleen laten" . "Maar wat als het niet veilig is ? Wat als je daardoor nog zieker wordt ?" Vraag ik haar ."Of je helpt me, of ik geraak er alleen uit ". Sara's ogen staan ijskoud . Na wat ze doorstaan heeft bij Tibo begrijp ik haar . ik zucht maar knik toch. Ze glimlacht . Ik glimlach terug . Toch ben ik er niet zo zeker van dat ik de juist keuze heb gemaakt 

hey hey hey 

sorry dat ik zo laat update . 

Hierna komt nog 1 hoofdstuk voor ik dinsdag op vakantie vertrek . Wat vinden jullie van het verhaal ? En ik heb nog een vraagje . Kennen jullie nog goede boeken over Emma , Mary Margret en David ? Alvast bedankt 

daag , comment