Legolas blijft nog een paar uur op de tak zitten. Hij voelt zich verschrikkelijk door wat Nordil hem geflikt heeft. Tot overmaat van ramp is zijn maag verandert in een pijnlijk, zwart gat.  De maan komt op, bloedrood. Hij besluit om te gaan jagen.

Misschien dat ze s'nachts mijn pijlen niet horen aankomen.

Hij sluipt door het bos. Zo stil als een schaduw schiet hij over de grond. Hij ruikt een hert en drie konijnen.

Sinds wanneer kan ik dat ruiken? Hmm, het zal wel door de honger komen.

Hij besluit voor het hert te gaan. Hij wil zijn boog van zijn rug halen, maar stopt midden in zijn beweging. Het grootste hert wat hij ooit heeft gezien komt tussen de struiken zijn kant op. Hij lijkt hem totaal niet op te merken en Legolas likt over zijn lippen. Hij ziet het hert op een andere manier dan normaal. Hij ziet het leven door het hert stromen, maar hij is te hongerig om er zorgen over te maken. Het hert stopt twee meter voor Legolas en snuift bezorgd. Zijn ogen worden groot van angst. Legolas durft niet te bewegen.

Dit ga ik nooit redden, als ik mijn pijl en boog pak, rent hij zowieso weg. Met mijn messen heb ik hetzelfde probleem. Hij heeft mij zelfs al opgemerkt.

Zijn maag knort en het hert draait zich bliksemsnel om, klaar om weg te rennen. Legolas beweegt zonder na te denken. Hij springt op het hert af en slaat zijn klauwen in de nek van het dier. Een rode waas trekt over zijn zicht en hij heeft geen controle meer over zijn lichaam. Hij ziet niets, maar even later voelt hij zich tevreden en vol.
Als in een waas loopt hij terug naar de boom en klimt erin. Wanneer hij gemakkelijk zit, valt hij meteen in slaap. Het hert blijft treurig op de grond achter. Afgeslacht.

Hallo lezers,
Ik heb even iets te melden. Terwijl is dit schreef, kreeg ik een berichtje van een ander account. Zij wilde gratis een nieuwe cover maken voor dit boek. Dat betekent gratis reclame en een super toffe cover. Daarom wil ik in mijn boek haar ook even noemen.Bedankt R3g3nb0g3n