Hij gallopeert weg totdat hij vele kilometers van de herberg vandaan is.
Hij maant zijn paard tot een rustige draf. De werkelijkheid dringt tot hem door. Hij heeft vijf mannen vermoord.

Niet vermoord, uiteengereten. Zonder klauwen. Nog erger. Mensen houden niet van magie. Ze zullen vast de achtervolging inzetten.

Hij is misselijk en heeft knallende koppijn. De kater komt bij elfen altijd heel snel, maar duurt des te langer. Legolas zakt op zijn zadel ineen. Hij probeert zijn koppijn weg te dromen, maar door de alcohol lukt het hem niet. Elfen kunnen tijdens het reizen namelijk dromen terwijl ze toch in deze wereld zijn.

Waarom heb ik in hemelsnaam die derde beker aangenomen?

Hij voelt onder zijn hoofd iets hards. Er zit iets in de zadeltas. Hij weet zeker dat hij daar niets in heeft gestopt, maar voelt toch even wat erin zit. Het is een leren zak met vloeistof erin. Er zit een stukje perkament op geprikt. Legolas leest het en glimlacht. Omdat ik weet dat je naar de Ronde Poel gaat.

Wat kent hij mij toch goed.

In de knapzak zit water met een geheime kruidenmix erin. De kruiden worden geteelt in het paleis en vervolgens in bronwater.
Het helpt geweldig tegen een kater. Legolas neemt een slokje en meteen vervaagt zijn knallende koppijn. Niet helemaal natuurlijk, want dat is zelfs met de strekste toverspreuken onmogelijk. Zijn misselijkheid is wel over als hij de rest doorslikt. Hij lacht tegen zijn paard en maant hem tot galop. Zijn haar wappert achter hem aan als ze over het gras galloperen. Hij geniet van de wind die in zijn gezicht striemt. Als hij bijna bij Rivendell is, stopt hij bij een stenen brug. De brug is hoog en mooi gemaakt. Hij stapt van zijn paard en loopt naar het water. Zijn paard loopt braaf achter hem aan en begint te drinken.

Laat ik mijn haar even wassen. Het is wel zo netjes om met gewassen haren Rivendell binnen te rijden.

Hij buigt over het water en wast zijn haar. Plots beseft hij dat hij zijn kam is vergeten. Hij probeert met zijn vingers even zijn haar te fatsoeneren, maar geeft het snel op. Zijn paard ziet dit en hinnikt. Hij stoot met zijn hoofd tegen Legolas' schouder waardoor die in het water valt.

"Aah, wat is er?" roept hij verontwaardigd. Zijn paard hinnikt nogmaals en wijst met zijn kop naar de zadeltas waar ook de drinkzak in zat. Legolas fronst.

Heeft mijn vader ook een kam in gepakt? Heeft hij voorzien dat ik mijn kam zou vergeten.

Legolas klautert het water uit en loopt naar zijn paard. Er zit inderdaad een kam in. Hij lacht en voelt of er nog meer verassingen in zitten. Er zit inderdaad nog iets in. Twee lederen handschoenen. Hij trekt er één aan. Hij past precies en sluit nauw aan op zijn huid. Hij loopt tot aan zijn ellebogen en is prachtig glimmend zwart.

Waarom zou mijn vader zulke mooie handschoenen aan mij geven?

Legolas kamt zijn haar en trekt ook de andere handschoen aan. Als hij weer op zijn paard wilt klimmen, hoort hij hoefgetrappel in de verte. Hij weet haast zeker dat het mensen zijn. In ieder geval paarden met menselijke berijders.

Oh oh, dat zullen mijn achtervolgers zijn.

Hij stapt snel het water in en trekt zijn paard mee. Die hinnikt bezorgd en blijft even staan. Legolas staat nu tot zijn middel in het water en hoort het hoefgetrappel steeds dichterbij komen.

"Kom nou! Straks zien ze ons nog en dan hebben we een groot probleem," zegt hij bijna smekend. Zijn paard kijkt hem even nors aan maar schudt dan met zijn manen en loopt gedwee water in. Legolas juicht inwendig van blijdschap. Ze lopen richting de brug. De stroming is sterk, maar het lukt ze om onder de brug te komen. Net op tijd, want de ruiters komen uit een bocht van de weg gereden. Ze stoppen precies op het midden van de brug. Legolas hoort hun stemmen luid en duidelijk.

Ze schreeuwen door elkaar heen en niemand kan elkaar verstaan. Opeens klinkt er één duidelijke stem boven alle anderen uit.

"Mannen, houd even uw koppen dicht!" De stem is melodieus en zacht, maar iedereen stopt meteen met schreeuwen door het gezag dat in zijn stem klinkt.

Wat doet een elf bij een groepje op wraak beluste mensen?

"Sorry elf, maar we weten niet waar wij naar toe moeten. Er is hier een splitsing. Moeten we links of rechtsaf gaan? zegt een stem voorzichtig. De elf lacht en zegt:

"Dan is het maar goed dat jullie mij tegenkwamen. Ik had al gezien dat we naar links moeten. Er zijn hier duidelijk sporen van een paard zichtbaar. Hele verse sporen zelfs. Ik denk dat jullie diegene die jullie achterna zitten morgen te pakken krijgen." Legolas fronst.

Ik ben hier, hoe kunnen er dan verse sporen van een paard te zien zijn?

De mannen juichen en bedanken de elf hartelijk.

"Wie zoeken jullie eigenlijk?" vraagt de elf zachtjes. De man naast hem antwoordt:

"Een elf die zich voordoet als Mr. Greanleaf."

"Oh, is dat zo? Volgens mij volgen jullie dan niet zomaar een elf, maar de prins van Mirkwood: Legolas. Wat heeft hij gedaan?" vraagt de elf met een valse klank in zijn stem. De man vertelt wat er gebeurd is. Legolas hoort de elf grinniken. Hij wil nu wel graag weten wie die elf is, maar bedwingt de neiging om te gaan kijken. Plotseling zwemt er een vis langs Legolas benen. Als de vis tegen de voorbenen van zijn paard zwemt, hinnikt zijn paard van schrik. Het geluid wordt versterkt door de stenen en boven hem hoort hij de mannen schreeuwen van schrik.