Het dorpje ziet er naargeestig uit in de stromende regen. De ruiter rijdt naar een groot gebouw waar een gezellig geel licht door de raampjes stroomt. Hij maakt het paard vast aan de stang die speciaal daarvoor aan het gebouw vastgemaakt is en duwt de deur open. Een koude tochtvlaag waait door de gelagkamer en de gasten kijken nors naar Legolas die in de deuropening staat. Een forse man komt op hem aflopen.

"Aha, meneer Greanleaf. Dat is lang geleden. Zou u de deur dicht willen doen? Het wordt hier koud," zegt de man waarna hij Legolas meeneemt naar een deur achterin de kamer.

"Weer hetzelfde als jaren geleden?"

Toch fijn als mensen je gezicht onthouden. Gelukkig dat ik toen niet heb verteld dat ik de prins van Mirkwood ben.

Legolas knikt en de man duwt de deur open. Een lange gang wordt zichtbaar. Aan beide zijdes zitten drie deuren waar kamers achter schuilgaan. De man loopt op de eerste deur af en draait de sleutel om.

"Gaat u gang, wilt u straks ook wat drinken in de gelagkamer?"

"Daar kom ik voor,  Mr. Meelbloem," zegt Legolas terwijl hij naar Mr. Meelbloem knikt.

"Je weet dat er een bad staat in de kamer hiernaast, toch?" Legolas knikt hoopvol.

"Maar het warme water is vanavond al gebruikt door iemand anders." verpest hij Legolas hoopvolle gedachtes.

Ach ja, opwarmen kan ik zelf ook wel.

Mr. Meelbloem loopt de kamer uit en laat Legolas alleen achter. Die doet zijn wapens af en legt ze op het bed.

"Toch weer leuk om hier te zijn. Grappig dat Mr. Meelbloem mij nog herkent. De laatste keer dat ik hier ben geweest, was zijn vader nog de herbergier. Hij was toen nauwelijks zestien jaar." mompelt hij tegen zichzelf.

Hij is in een dorpje waar eigenlijk niemand de werkelijke naam van weet. Het is een klein dorpje    
met een stuk of tien huizen en een smid. Maar waar iedereen voor naar dit dorpje komt is de herberg. Het dorpje ligt in een open plek in het bos. De open plek is een bijna perfecte cirkel en daarom is de naam van de herberg de Ronde Poel. Als hij richting het westen reist, gaat hij altijd even langs de Ronde Poel. Ze schenken namelijk voortreffelijk bier. Zelfs naar elfse maatstaven heel lekker. Legolas houd niet van wijn, maar heeft dat nooit verteld aan zijn vader, die een echte wijnliefhebber is. Daarom is er ook nooit bier te vinden in het paleis. Of misschien bier van slechte kwaliteit,maar dat drinkt Legolas ook niet. Thranduil had bijna elke wijn wel in zijn persoonlijke vooraad liggen en Legolas heeft er al veel van geproefd. Niet dat hij dat lekker vindt, maar bij een groot banket wordt altijd wijn gedronken.

Gelukkig is het al een eeuwigheid geleden dat er zo'n banket was.

Legolas stapt de andere kamer in en ziet inderdaad een zinken teil staan. Er staan ook wat emmers naast, maar het water dat daarin zit is ijskoud. Hij trekt zijn kleren uit en hangt ze te drogen over het wasrek dat ook in de kamer staat. Dan gooit hij het water in de teil en verwarmt de teil met een grote vlam die hij erlangs laat zweven. Hij merkt dat een vlam vanuit zijn binnenste oproepen best wat energie vergt en maakt een  notitie in zijn hoofd dat hij de volgende keer een vlam van een kaars pakt. Als het water warm genoeg is stapt hij in de teil en wast zich snel. Dan trekt hij zijn door de hitte van zijn vlam gedroogde kleren aan en gooit het water in de sloot die achter zijn kamer ligt. Hij loopt de hoofdkamer weer in en twijfelt even als hij bij zijn wapens staat. Tenslotte pakt hij zijn dolk en maakt de schede vast op zijn kuit.

Je kan maar beter iets bij de hand hebben als je een gelagkamer binnengaat. Ik heb nog een lange reis te gaan dus het zal niet meer dan één beker zijn, maar je weet maar nooit hoe andere mensen reageren op drank en gezelschap.

Dan pakt hij wat geld uit zijn buidel die in zijn reiszak zit en legt het op het kleine tafeltje dat met deze functie in de hoek staat. Hij doet de deur op slot en loopt naar de gelagkamer.