The end has started
——————————————————————

Humigpit ang kapit ko sa mesa at mas lalong napasubasob rito. Tinukod ko ang isang tuhod sa itaas upang mapigilan ito sa paggalaw habang pilit sa paghugot ng hininga. Hanggang sa narating ang rurok ay isang mahabang ungol ang lumabas sa bibig ko.

Ysmael secured his semen inside me, afterwards carried me towards the couch and shamelessly dressed me while I was still gaining strength. Bago siya tumayo ay hinalikan niya muna ang noo ko at ngumiti.

Inismiran ko lang siya at doon na napahiga sa upuan habang pinapanood siyang nagbihis. My brows shot up when he started counting with his fingers again. Hindi ko mapigilan ang nakaalpas na tawa mula sa lalamunan ko.

He embarrassedly scratched the tip of his nose and quietly joined me with my amusement. Doon lang ako nahinto nang sapuin niya ang tiyan ko.

"Isang buwan at isang linggo na. Ayaw mo pa ba talagang pumunta sa doktor?" aniya na halos araw-araw ko nang naririnig.

Tinirik ko nalang ang mga mata atsaka nag-unat. "We should wait until I get pregnancy symptoms. Huwag kang excited masyado, baka hindi pa matuloy." pananakot ko.

"Eh, araw-araw na nga tayong nag-aano." musot niya.

"Nag-ano?" ngise ko.

Nagsalubong kaniyang mga kilay at mas humaba ang nguso, "Yung ano..." he groaned.

I giggled, "Anong ano?"

"Nag-iibigan." he flatly said and I couldn't restrain my laughter.

Ilang minuto bago kami bumalik sa trabaho. Usually, he'll be checking around the hacienda for updates but these past days, ay palagi na itong nakadikit sa akin at halos ayaw na akong pakawalan. Nothing bad is actually happening to me, napakasigurista lang nito. Baka raw kasi biglang lumabas ang pregnancy symptoms ko at gusto niyang siya ang unang makakasaksi nito.

I honestly don't understand him, mismo ako nga ay hindi agad mamamalayan kung nagsimula na ba.

Itinuon ko na ang pansin sa pagtitipa bago lumabas sa opisina upang puntahan ang kakasilang na sanggol sa bagong tayo lang na barn.

It was a country barn which had red paints all over it and white. Sinadya itong maiba upang malaman agad ng mga turista kung saan ang mga batang hayop. Mostly were horses inside.

Nginitian ako ni Hailee na mukhang kakatapos lang sa pagpapadede ng mga ito. She shrugged her shoulders and wipe her face using her arm.

"Mukhang nakaligtaan ka ng linta." puna niya na ikinatawa ko.

"He's doing his unfinished work right now, kaya hindi ko na pinagpaalaman na lalabas ako. Lalabas rin iyon mamaya kapag napansing nawala ako." hagikhik naming dalawa.

She guided me towards the stalls and together we dropped our stares at the sleeping babies. Pareho kaming napangiti doon bago ko siya narinig na tumikhim.

"Nabalitaan ko na nagising na raw si Señorito William?" mga mata niya na naghihintay ng katotohanan.

Malungkot namang akong ngumiti sa naalala, "Kahapon lang. Iyon nga lang ay parang tulog pa rin ito dahil bukod sa ayaw magsalita...nakalimutan rin kami..."

I saw how she was taken aback with what I said. Napakurap siya at napatakip ng bibig, malinaw na hindi ito makapaniwala sa sinabi ko.

"I'm sorry..."

Tinanguan ko lang, "The doctor said he'll get his memories back but I doubt that it'll be soon."

Ramdam ko ang pagtapik niya sa braso ko bago bumuntonghininga, "Sometimes, we want to forget things that we regret doing but when it happens, doon nalang natin mapagtanto na mali pala iyon, na may masasaktan at mga masasayang alaala ang mawawala. And those alone terribly hurt."

Mapait na napangiti nalang ako sa sinabi niya bago pareho kaming napalingon sa tumatawag.

"Iniwan mo ako." nakabusangot na mulha ni Ysmael sa amin.

Tumawa si Hailee, "Nandito na ang linta, alis muna ako."

Tinaasan ko ng kilay si Ysmael na may kumakawalang ngiti sa labi. "You're such a baby." na tila ba hindi mabubuhay kung walang ina.

"Hindi ka nagpaalam." patuloy pa rin niya bago pumwesto sa likuran ko at yumakap. He gently caressed my tummy and knocked on it like what he's always doing every single day.

"Come on, wake up. Make your momma vomit or crave foods." mahinahon ngunit naiinip.

"Ba't ka excited?"

"I don't know. I mean, natural lang namang ma excite kapag magiging tatay."

I snorted, "Sure kang magiging tatay ka?"

Sinimangutan niya lamang ako, "Oo. Ni kailan man hindi ko sinayang ang semelya ko—aray! Ba't ka nananakit?" aniya nang sikohin ko.

"You're so sensitive! Ang layo nun sa atay mo!" tawa ko.

"Well, you technically elbowed my stomach which is near my liver." inikutan ko nalang siya ng mata, "But seriously, I am certain that we made him already."

"Wow, hindi pa nga sure may gender na." buhakhak ko sa ere atsaka pumanhik kami papasok.

"Gusto ko lalaki, eh."

"I want a girl." sambit ko naman.

"Pero halos mga babae na ang kapatid ko pati mga pinsan. Kami lang ni Ylvis ang lalaki."

"And Silverios are all boys, alam mo naman sigurong ako nalang ang babae sa amin?" taas kilay kong sambit.

"Pero hindi mo naman dadalhin apilyedo niyo."

Napaingos ako doon, "Ang dami mong sinasabi, edi gagawa nalang ulit tayo ng bago kung hindi magiging lalaki 'to!"

Doon na umalpas ang kaniyang tawa. Ang musot ko ay kumurba na rin hanggang sa nagsalo na kami sa pagtawa. Hours passed by like a flash at kasama ko si Ysmael ngayon pauwi sa mansyon. I have become used to him fetching and bringing me home everyday kahit na nahihiya ako dahil baka sagabal pa sa oras niya, pero mapilit siya kaya hatid sundo ako lagi.

"Aren't you nervous?" tanong ko pagkapasok ng sasakyan niya sa gate.

Umiling lamang siya at panay kanta pa habang nagmamaneho. "Hindi naman ako takot kay Señor at kaibigan ko naman mga pinsan mo." aniya na kampante.

"But William doesn't know you."

He shrugged, "Sa'yo rin...joke lang."

Binigyan ko lang siya ng masamang tingin nang sabihin niya 'yon. "But seriously, you should at least act like you're nervous so that I can see how excited you are."

He chuckled, "Excited naman talaga ako. Tingnan mo, oh, ang saya ko."

Hindi ko maitanggi kung paano kalapad ang ngiti niya simula nang ipinaalam kong sa mansyon kakain. It was Grandpa's request, ngayon lang kasi nakakasabay ulit ng kain sa amin si William kaya gusto niyang magsama-sama kaming lahat. By that, it means lahat ng parte sa pamilya. Sad thing that my other cousins couldn't come, though.

"Nga pala, tumawag kanina si Beviene."

My head snapped towards him when he mentioned her, "What did she say?"

"Hinanap ka at nangumusta. It was weird, though. She sounded so happy but her voice was shaky and there was something else around her. I really couldn't determine what was that dahil binaba niya agad matapos magpasalamat." his brows were crumpled and head slightly tilted.

Hindi ko nagawang magsalita matapos dun dahil bigla kong naalala ang huling tawagan namin. "H-how long did the call last?" I tried deciphering.

Nag-isip muna siya bago sumagot, "It didn't take a minute, really."

Nagkunot ang noo ko at nagsimula nang guluhin ito ng napakaraming tanong at pag-aalala sa dibdib. Call me paranoid but something is off with her. Dahil isa akong taong hindi mapalagay hanggat walang sagot, tinawagan ko agad ito ng makababa.

It was the same number she called the last time and she used to call the telephone earlier. Ngunit hindi ko siya makontak kahit pang apat na beses ko na itong sinubukan.

Ysmael only patted my back when he saw my face, "Baka isip mo lang 'yan?"

I wanted to agree with him pero hindi, eh. "Alam mo bang andami nang bagay na na-itama itong isipan ko?"

Nagkamot lamang siya ng tungki ng ilong niya, "I know but you need to chill out and..." his eyes spotted my tummy and tried to reason out "...sige na nga." but ended up giving and suggested me to call her family.

Sinagot naman ito kaya halos nabunutan ng tinik ang dibdib ko nang sabihin nilang kakauwi lang raw galing sa bestfriend niya. Gusto ko pa sanang makausap pero tulog raw kaya pinaalam ko nalang sa kanila na tatawag ulit ako bukas.

Bumungad sa akin ang mukha ni Ysmael na puno ng satispaksyon. Tinaasan ko siya ng kilay ang napahalukipkip, "What?"

He smiled handsomely and snaked his arm on my waist, "Ganito pala mag-alala ang makakasama ko sa buhay." aniya na nagpainit ng mga pisnge ko.

Pabirong sinuntok ko nalang ang dibdib nito bago hinimas dahil baka nasaktan, "I know that you've been a flirt since the first day but I just couldn't get use to it."

He simpered, "There's still enough time to get used, apple. Pero mas okay na yung hindi ka masasanay para lagi ko rin masasasaksihan ang kilig mo na hindi mo mailabas."

Nahiya ako doon at walang paalam na inunahan siya papasok sa bungad ng mansyon. I saw him froze for a moment before scolding me gently—nagpipigil siyempre nasa pamamahay ko kami, eh.

Kidding. Ysmael isn't really the controlling type, he just wants to be assured that everything is fine and he's good with that.

"Crisceana, don't run on the stairs! For Pete sake! The baby!"

——————————————————————
nyariina