Present meets Future
——————————————————————

Isang oras na nakatayo sa loob ng walk-in closet na walang saplot habang patuloy pa rin sa paghahanap ng magandang isusuot.

"Damn, I don't have anything to wear." I cussed while staring at the fountain of clothing I'd dismantled from the cabinets.

Pinagpapawisan na sumisid ulit ako sa tambak na damit at pursigidong makahanap ng kaaya-aya para sa pupuntahang piyesta mamaya. Yep, it's a fiesta that I'll be going to, specifically in Ysmael's barangay.

Iyon ang ibig sabihin nito sa akin noong isang araw. I was under the impression that it was a meeting with the parents, but it wasn't—technically, it was. Dahil makikilala ko rin naman ang mga magulang niya. Pero hindi nga lang tungkol sa iniisip ko.

Every time it flashes into my mind, I'd always grimace at how embarrassing I thought that time. Kinakabahan pa ako nun ngunit bigla niya itong binago kaya medyo napawi ang kaba pero kasabay naman doon ang tuwa ng puso ko.

"Ang ibig kong sabihin ay iniimbitahan kita sa piyesta sa barangay namin. Ngayong papalapit na biyernes 'yon, ika-otso ng bagong taon." aniya matapos ang ilang segundong katahimikan.

Napatikhim ako at napalabi, "Oh, will the walking flags be there?" tugon ko nang walang masabi.

He nodded and smiled, "Hanggang sa may pagkain, hindi sila mawawala."

Ngumiti na rin ako, "Sure, I'm in."

"Hindi ka ba pupunta kapag wala sila?" may magbibiro ang tono nito.

I shrugged, "Unless you want me to go there without any occasion." umawang ang bibig nito at manghang tiningnan lang, "Why do you look surprised? It's just an assumption." atsaka ako natawa na may dalang kaba.

He bit his lower lip and placed his hands on either side of his pockets, "I'll introduce you to them some time till your ready." he said surely making my heart skip a beat.

I was moved, so I lifted my brows and blew out a chuckle, "Okay, so—ahm, lunch?" pag-anyaya ko dito nang mahagip sa mga mata ko ang orasan nitong nakasabit sa dingding.

He also fleeted a glance on it before nodding, "Basta subuan mo ako." aniya bago siya natawa at ako naman ay napairap.

Kalahating oras ulit ang nagdaan bago ako tuluyang nakapili nang maisusuot. Nakatunganga lamang ako sa harapan ng salamin at mariing pinakatitigan ang kabuuan dito.

I knew I shouldn't overdress because the celebration I'm going to isn't like the other parties I've attended. Hindi naman sa paghahambing ng status pero mayroon kasi talagang mga taong mas gustuhin pa ang simpleng handaan. Kung saan mga malalapit na kaibigan at kamag-anak lang ang iniimbita. And I assumed that Ysmael's family is most likely to do that.

Ysmael is humble, and I knew it was a trait he inherited from his parents.

Huminga ako ng malalim at banahad na pinagpag ang suot kong bestida. It was a simple white floral skater dress that had a plain white peter-pan collar that matched the fold of its shoulder sleeves. Bumaba lang ito ng tatlong pulgada mula sa puwet ko dahil na rin sa medyo may katangkaran ako.

For the shoes, I had a hard time choosing a pair that would go with the outfit. And the last choice that I have was to use my mom's mary jane pumps. It was the only shoes I do not wear because I preserved them, but since its blush pink color is the same as the petals in my dress so I decided on wearing them.

Inayos ko rin ang buhok ko. I didn't bother with styling it since I thought of bringing a panama hat with me. Matirik ang araw kahit kakabangon pa lang nito kaya kailangan ko ng sumbrero upang matakpan ang mukha o di kaya ay gamiting pang paypay para mamaya.

I heard from Pacholo that their house is made of native bamboo. Malawak raw ang bakuran nila, mas malawak pa sa bakuran ng mansyon kaya naman ay may ideya na akong posibleng nasa labas ang handaan nito.

Tatlong katok ang nagpalingon sa'kin at nakita si Loki sa labas nito. He smiled at my whole before he spoke, "You done?"

Napahinga ako ng hangin at nagbuga, "I guess so."

He chuckled, "Nervous?"

I nodded and he gently reached for my head, "Don't be. Hindi pa naman ito pamanhikan." at bahagya itong ginula.

Ngumuso lamang ako at tinampal ang kamay nito, "Don't be ridiculous. I wasn't even thinking of that." depensa ko at napaisip tuloy kung ano ang pakiramdam ng pamanhikan.

"Aysus. Baka nga may pinaplano ka na para mamaya, eh. Naku, Crsiceana, ha. Pag ako naunahan mong magkaanak, malalagot ka."

Agad akong napabuga doon at hindi makapaniwala na tiningnan siya, "So, you're telling me bawal akong magkaanak hanggang sa walang himala ang dadating sa'yo?" he proudly nodded so I scoffed.

"Goodness, Luciano. Ewan ko nalang sa'yo." pag-iiwan ko sa kaniya doon at siya nama'y tumatawa habang nakasunod.

When we got out, Jarvis and Pacholo were already there. Jarvis quietly seated inside the Jeep while Pacholo effortfully squatted to reach the side car's mirror and fixed his styled hair. Agad naman akong natawa nang makita ang bagong gupit na buhok nito.

"Fishing for girls later?" tanong ko nang makalapit sa kanila.

Marahan lamang siyang tumango at seryoso pa rin sa ginagawa. Nagkatanginan nalang kami ni Jarvis doon at napailing. I entered the seat beside him while he generously cleaned the seat for me. Seconds later when Loki came, Pacholo was forced to enter the Jeep. Nagpapikonan pa ang dalawa kaya pumagitna na ako.

"Baka gusto niyong si Jaime pa ang susundo sa'tin?" sambit ko na ikinapasok sa dalawa.

Sa totoo lang ay hindi ko alam kung bakit sila sasama doon. I mean, I didn't even tell them about it dahil ayaw ko silang nandoon at asarin ako. But they reasoned that Ysmael invited them—Pacholo actually. Pero sinong maniniwala sa kaniya? Eh, puro pambabae lang naman ang alam nito.

But I didn't have a choice but just to let them, baka kasi nagsasabi ng totoo si Pacholo. If he wasn't, he better be ready for Jarvis and Loki's fists, dahil panigurado akong hindi nila ito papalampasin lalo na sa kahihiyan.

I heard from Jarvis that Ysmael's house was located at the north of Everett Valley. Malayo dahil raw medyo mabundok na doon kagaya ng hacienda pero presko raw ang hangin at napakapayapa pa ng lugar. Natandaan ko na sinabi sa akin ni Jarvis na may dalawang bahay raw ang nakatayo sa lupain nila, isang malaki sa kaniyang pamilya at ang isa raw na nakapuwesto sa likuran kung saan pangpang na ay sa kaniya.

Hindi ko pa nga nakikita ay nagagandahan na ako lalo na't makikita mo ang kabuuan ng kabilang bahagi ng Everett Valley mula doon. And not to mention that the north part of Everett is where tall mountains and the Bulkan ni Eva are located.

It didn't take us half an hour to get there especially that the town is just near the hacienda.

Sinalubong kami ng malaking tarpaulin sa labas ng barangay nila. There were a lot of people coming in and out of the place and despite the narrow road, which could only accommodate one vehicle at a time, the busy road still manages to be clean and fresh.

Nasa tamang pagkakapirada ang mga sasakyan at mayroon ring malaking bahagi kung saan doon dapat ipipirada ang mga motor and bikes. Walang ni isang kotse o motor sa bisita ang pwedeng pumasok dahil 'yon ang batas nila.

It was actually posted in a large tarpaulin outside and even announced by the barangay police officers when we arrived.

Sumunod naman agad kami at pinarada ito sa isang bahaging nakareserba para sa amin.

"Alam ata ni Yael na hindi tayo makakapasok kaya nagpareserve ng parking spot sa atin." natutuwang sambit ni Pacholo pagkalabas.

Mabilis naman akong bumaba at napatakip ng mga binti nang liparin sa hanging ang suot ko. I carefully fixed my hat and wandered my eyes around.

The sun was scorching hot above but the humidity did not at all affect the cool breeze from the mountains around. Kaya kahit papaano ay hindi ako pinagpawisan.

Sabay na kaming apat na tinahak ang daan papunta kina Ysmael. Pacholo said that their house is far from the entrance so it would take us a few minutes of walk, especially that there's a lot of people around.

The mood inside is festive. Malalanghap mo ang mga pagkain sa kada bahay na madadaanan, bukod doon ay ang ingay ng mga nagtatawanan at nagkakantahan na mga tao. I've never been to such a place before but there was a nostalgic and soothing feeling within me. And I thought that this was the perfect fiesta that I've ever been to.

And its mood beat the anxiety swelling in me. Nakakagulat ito pero dahil iyon ang gusto ko ay niyakap ko nalang ang oppotunidad na malayang makakalad sa gitna ng maraming tao.

Napapatingin ang mga tao sa amin, kadalasan ay mga babae. Wala kaming dalang payong kaya halatang-halata ang tangkad namin. I could even see how they drool over the three guys beside me and smiles upon seeing me. Some recognized us as Silverios and others who recognized me and Jarvis are probably fans. May iba pa ngang nakilala ako bilang kasintahan raw ni Ysmael, it's ridiculous but I couldn't blame them for I didn't address the truth behind our dating issue.

Nakita ko kung gaano sila nasabik na lapitan kami pero may mga tanod ring sumabay sa amin lalo na at may artista kaming dala. We were so grateful for their generosity that Pacholo gave them a small tip for him but big for them.

Sinong bobong magbibigay ng dalawang libo bilang tip?

We reached Ysmael's place for I don't know how long. When we got there, we saw a glimpse of people inside through the fences made out of varnished bamboos. At hindi maipagkakaila na maganda ang bahay ng mga magulang nito kahit pa man sa labas lang namin ito nasisilayan.

It was a big native house. Everything from the outside was made of bamboo woods. Ngunit hindi ito matatawag na luma dahil sa modernong pagkagawa nito.

Hindi kaagad nila kami napansin pagkapasok namin. And it was Chandran that noticed us and screamed, making other visitors look.

"Ilabas na ang lumpia! Nandito na ang mga Silverio!" anito at nagtawanan kasama ang ibang bandila.

Ang mga babae namang kasama niya ay nahiya at napapatakip nalang ng mukha. Unang lumapit si Pacholo sa kanila at nakipag-apiran kina Maddox na kautak niya. Sumunod naman kami habang ako ay panay libot ng tingin sa paligid at hinahanap si Ysmael.

I didn't know he was already there when someone suddenly pulled my waist and kissed my forehead with no hesitation. I immediately figured that it was him from his grips, kiss, and comfort in my heart.

Napaatras ako at pakurap siyang tiningnan, "You're here." gulat kong sambit na ikinatawa niya.

"Kasi dito ako nakatira?" aniya atsaka ako ninakaw mula sa kamay nila Loki at Jarvis.

"Ibalik mo agad, ha." biro ni Loki ngunit may pagbabanta naman ang tono.

Ysmael could only laugh and tap his shoulder before he guided me towards their house. Pagkapasok namin ay mas namangha pa ako nang bumati sa akin ang nakakapawing-pagod na kulay ng mga ilaw sa loob nito. Mula sa gawang kahoy na mga upuan na may kaniya-kaniyang kutsyon papunta sa mga litratong nakasabit sa dingding nito. It was as if I'm back to a place I've never been in.

Homely. That's the exact definition of their house.

May iilang bisita sa loob na panay bati sa amin. Mayroon ring mga batang nagkumpulan sa isang sulok, habang nanonood ng kung ano sa isang tablet na hawak ng isa ring batang may labakara sa likod.

Iginaya niya ako papasok sa isang abalang silid, halatang abala sila para sa mga bisita. Nahagip ko ang isang matangkad at payat na babaeng may katabing katamtamang tangkad na lalaki. Hindi ko man tanungin kay Ysmael kung sino 'yon ay agad ko itong nakilala nang matandaan ang kinuwento niya sa akin.

"Yvangeline. Halika muna, nandito si Señorita. Pakilala ka." tipid nitong sabi bago nahulog ang tingin ni Yva sa'kin.

Ang nakakunot noo nitong mukha ay napalitan ng pagkamangha at tuwa. Bago pa man niya ako madaganan ay agad akong tinago ng kuya niya sa likod nito at pinagbantaan pa ang kapatid niya.

"Careful, Yva. Tandaan mong wala tayong pambayad kapag nasugatan siya." he exaggeratedly said that made me scoff.

"Ang oa mo, kuya! Isang yakap lang, ipagkakait mo pa." ingos nito at mapilit akong inabot mula sa kuya niya, "Kuya! Hindi ko naman siya aagawin sa'yo!" palatak niya kaya walang nagawa si Ysmael na ipaubaya ako sa kamay ng kapatid niya.

"Ako pala si Yvangeline Jaime, isa sa gitna naming magkakapatid." pakilala niya bago ako pinuri.

"Ang gandang-ganda mo! Ang puti-puti pa at ang kinis-kinis! Kapag ikaw lang naman ang magiging jowa ng asungot kong kuya ay hindi ako magdadalawang-isip na tanggapin ka!" maingat pero mahigpit na niyakap niya ako, "Welcome to the family!" bati niya bago ako kusang binigay kay Ysmael.

"Oh, nasugatan ko ba?" pagkaharap nito sa kuya niya atsaka inismiran si Ysmael.

Narinig kong napabuga nalang ng hangin si Ysmael at nahihiya akong nginitian, "Sorry." he went on while rolling his eyes, "You know, teens." and grunted.

Bahagya akong natawa sa kaniya at tinapik siya, "There's still four of them." pagpapaalala ko na ikinabagsak ng balikat niya.

Sinuyod ulit namin ang daan upang hanapin ang iba pang mga kapatid nito. Agad naman naming nahanap ang dalawang bunso niya na magkasama. Like Yva, these two do not look like Ysmael at all. Kung hindi lang sa natural na tangkad nila at kayumangging balat.

Malugod nila akong binati at nagpakilala rin. They even hugged me and gave me some of the candies the walking flags gave them. Tinanggap ko naman ito at pinasok sa bulsa ni Ysmael dahil wala ako nun.

He got flustered, "I'll get it later. Wala akong mapaglalagyan." paliwanag ko na ikinatango nito.

Napahagikhik na lang ako sa kamay niya at ulit na iginaya para hanapin ang mga magulang niya. Doon ako nag-umpisang kabahan.

My anxiety caused by doubt rose up within just a second. Mahigpit akong napakapit sa laylayan ng damit ni Ysmael nang mahagip ang pigura ng kaniyang ina at kinikilalang ama na kasama ang ibang kamag-anak nila.

He simply chuckled when he noticed it and carefully reached my cold hands. "I didn't know you'd be nervous about meeting my parents."

I elbowed him and blushed hard from the embarrassment, "I-I'm not." I denied.

Tumawa lang siya at ipinagsakop ang aming mga kamay. Napasinghap akong tumingin doon at mas lalo lamang nag-init ang mga pisnge nang makita ito. I felt him caressed my cheek and smiled when I gazed up, "Nandito ako kaya huwag kang mag-alala." pagpapagaan nito sa damdamin ko na ikinakaba ko lang lalo.

Dahan-dahan na kaming naglakad patungo sa kanila. Some of the people around saw us but didn't really bother on informing his parents. Hinintay lang nito na makarating kami atsaka mapansin ng dalawa.

Napakurap ang ina niya nang makita siya at mabilisan siyang tinaasan ng kilay at pumalatak, "Ba't ka bumalik? Akala ko ba nandito na girlfriend mo?" may pagtataka nitong pagkasabi.

Heat and butterflies rushed inside me when I heard her said that word. Hindi ko alam kung ito ba yung sinabi sa kanila ni Ysmael o di kaya ay ang nabalitaan dahil sa dating issue namin. Pero kung ano man 'yon ay natutuwa ako sa narinig.

Bubuka na sana ang bibig ni Ysmael bago ito nagsalita ulit, "Hindi ka sinipot? Ayos lang 'yan anak. Pogi ka naman, sigurado akong makakahanap ka pa naman ng iba." aniya bago lumipad ang tingin sa akin at napakurap nang magtama ang mga mata namin.

Mabilis siyang napatakip ng bibig at naglalaki ang matang tiningnan ang kabuuan ko. Narinig ko namang natawa si Ysmael at nahihiyang nagtungo.

"Ma, si Crisceana, apo ni Señor Crisando." pakilala niya sa akin kaya kusa kong inilahad ang kamay patungo sa ina niya. Naghintay pa akong sasabihin niya ang totoo ngunit wala akong narinig pa mula sa kaniya.

My hand was trembling but good thing that his mom was dumbfounded by what she's seeing. Ngunit kahit na natameme ay nagawa pa rin naman nitong tanggapin ang kamay ko. Napawi niya tuloy ang kaba ko.

"Hala, ang ganda mong bata ka." papuri niya bago ako tinuro at tiningnan si Ysmael, "Ito yung pinangarap kong itsura ng magiging anak ko noon! Kaya pinakasalan ko ang daddy mo. Hindi yung mukha mo, Yael." walang pagdadalawang-isip niyang sambit sa harapan ng anak niya kaya hindi ko mapigilang matawa.

Natawa rin yung ibang nandoon pati ang ama niya. Mabilis akong niyakap ng kaniyang ina na panay pampupuri sa akin, "Kahit pagtawa ang ganda sa pandinig!" mabilis niyang kinalabit ang asawa at inutusang magpicture kaya natatawang naglabas naman siya ng cellphone niya at itinutok sa aming dalawa, "Picture tayo, ha? Ipapasa ko lang sa ama niyang bakla. Ipapakita ko na hawak ko na ang pinangarap kong anak." bungisngis nito na ikinailing ng dalawang lalaki.

I posed for a picture before there came one, two, and all of the people present around. Hindi pa sana nila ako papakawalan kung hindi lang ako binawi ni Ysmael.

"Ma naman. Nakakahiya kay Crisceana. Ang init-init dito at dinumog niyo pa." he scolded his mom.

"Aysus, inggit ka lang, dahil wala kang picture sa kaniya. Oh, siya, pagbigyan natin ang selosong boyfriend." pang-aasar niya sa anak niya atsaka tinutok sa amin ang kamera, "Ngumiti ka, Yael. Huwag mong sirain ang litrato." at nagtawanan na naman ang lahat.

Ramdam ko ang namumuong pikon ni Ysmael sa paligid kaya natatawang niyakap ko nalang siya ng isang braso sa likod. He stilled and tensed. I looked up him and smiled, "This will be our first picture. Huwag mong sirain." pamimikon ko lalo ngunit natawa lang ito kaya ganoon rin ako.

He grabbed my shoulders as if he owned it and possessively wrapped his arms around them as he smiled at the camera.

Impit lamang ang tili ko habang pinabayaan ang malakas na tibok ng puso. Minsan lang naman lalandi kaya hahayaan ko na.

I don't know how many shutters that was but I know that there were a lot, not to mention from his relatives that also took a photo of us. Hindi na ako magtataka pa kung may kakalat na naman sa social media, ngunit kung mayroon man ay alam ko na ang gagawin: ignore it.

Ilang minuto bago kami pinalaya nila at tila ba ay ang dami ng ginawa ko dahil bigla nalang akong napagod at napasuray sa paglakad.

Ysmael immediately placed me in a seat. Nagulat pa ako ng bigla siyang nagpungko sa harapan ko at maingat tinanggal ang suot na sapatos.

"Is this yours?" he pertained to the heels I was wearing.

Mariin akong napakagat ng labi at umiling. He nodded as he understood what he was looking, "Kaya pala namamaga ang binti mo. Gusto mong kunan kita ng tsinelas?" nag-angat siya ng tingin.

Nahihiya naman akong napatango, "Okay lang ba?"

Tumawa siya at tumayo, "Why not? Kasalanan ko rin naman kung bakit 'yan namamaga." he smiled and took his leave, "Babalik lang ako."

Ilang segundo naman ang hinintay ko bago siya nakarating. "Hindi ako sigurado kung magkasya ba sa'yo ang tsinelas ni Yva. Matangkad kasi 'yon, eh."

Ipinasuot niya sa akin 'yon at natuwa naman kami parehong nang magkasya ito. He scratched his head and asked me, "May lahi ba kayong higante? Ang hahaba ng binti niyo." musot niya pa na ikinalito ko.

"Bakit? Ano bang problema mo sa matatangkad na babae?"

Umiling siya, "Wala naman. Natatakot lang ako baka mas matangkad pa sa akin ang magiging babae kong anak." salubong pa rin ang mga kilay nito kaya natawa ako sa maliit niyang problema.

"Jaime, that's normal. Eh, and tangkad mo rin kaya." I chuckled so he smirked.

"Paano ba 'yan, eh, ang tangkad mo rin?" makahulugang ngiti na tanong niya.

My lashes batted and my cheeks heated up. If I weren't aware of my feelings, I'd probably still be that naive and dense Crisceana that didn't understand what he's been saying all these times. Lalo pang nag-init ang pisngi ko nang maalala ang malalandi nitong mga linyang tinatapon sa'kin.

I felt shy but before it could even swallow me, I sly a smile at him, and that turned the tables.

Napalabi lang siya at kinakabahan na inangat ang mga kilay, "Bakit?" kabadong tanong kaya napahagikhik ako.

"What girlfriend? Who girlfriend? Why girlfriend?" tanong na pang-aasar ko kaya ito ang natigilan.

I laughed while poking his side, determined to annoy him like what he'd always do. Bigla siyang umatras at pabugang natawa, "Ayaw kasi nilang maniwala sa akin kaya hanggang ngayon akala pa rin nila na magjowa tayo." he reasoned obviously nervous.

Tumango nalang ako na may ngiti pa rin kaya hindi niya mapigilang matawa bago ako pinangko paalis sa bahay nila.

"May isa pa tayong hindi nahanap. Sigurado akong nandito siya." aniya kaya napatingin ako sa nilabasan namin.

When we got out, his friends' laughter and shouts greeted us. Sinaluhan pa ito ng nakakarinding boses ni Pacholo na mukhang lasing na agad. When they noticed us, they nonstop teased the two of us but I got all the embarrassment earlier from his relatives so I doubt that they can add more.

Pinabayaan nalang namin sila at naupo sa tabi ni Maddox. Nang makita ako ay bigla naman itong napaatras at nag-kross ng kamay sa harapan, "Pota. Ayaw ko ng masuntok ulit. Layuan mo ako!" anito at sinapak ni Anna.

"Ingay mo, alis ka diyan. Kami tabi." bago puwersang inalis ang kaibigan sa upuan.

Nagtinginan naman kaming dalawa at nagtawanan. Ysmael handed me a plate of food so I immediately fill myself while talking to the girls there. Nakakapagtataka lang at wala ang linta.

Kinalabit ko si Ysmael na nasa tabi ko lang at agad naman niya akong binigyan ng atensyon kahit pa man nakikipag-usap kina Noah.

His brows arched, "Bakit?"

Nginitian ko lang ito ng matamis bago nagsalita, "Where's your leech?"

Malinaw na malinaw sa paningin ko ang bigla nitong pagsimangot at pag-ingos, "You're my leech." nakuha niya pang maglandi kaya kinusot ko ang gilid, "Aray!—kasi naman, hindi ko inimbita. Baka mamaya na sa kaniya pa atensyon mo."

I smirked, "So, iimbitahin mo siya kung wala ako? Ganun?"

Mabilis siyang nag-iling at hinarap ang buong katawan niya sa akin, "The hell would I invite that heck—" tinampal ko ang bibig nito, "—I'm not interested in her. Okay? But why can't I curse that bra—" isinakop niya ang kamay niya sa kamay ko at nakamusot akong tiningnan, "Hindi na. Hindi na." defeated as he was.

Napatawa nalang ako at tinanguan na siya, "Balik ka na doon." nguso ko kina Noah.

He only winked at me before turning his back, his hand still intertwined with mine. Napalunok nalang ako doon at nahiya dahil hindi ko man lang ito iwinaksi.

Well, I actually tried to but he refused to let go. At dahil hindi ako mapilit ay hinayaan ko na.

Hours had passed and it was 2 in the afternoon. It was too early but some guys have already been wasted. At nangunguna doon si Pacholo. Siyempre sino pa ba ang pabida.

Hiyang-hiya kaming pinsan niya sa mga pinanggagawa niya. Sinabayan naman siya nila Maddox nun at tuwang-tuwa na naglalaro ngayon ng bote na kakaubos lang nila.

"Ang matuturo ay may mabahong burat." walang hiyang sambit ni Pacholo.

Nagtawanan ang lahat na nasa mesa, pinapanood silang nakapungko sa damong pinag-iikotan nila ng bote. They all burst out a laughter when it stopped and point at Pacholo. Napangise naman ako doon.

"Hala! Ba't ako? Ako yung nag-ikot, ah?" inaantok na matang tiningnan niya si Maddox na nakahiga na sa lupa.

Inikot niya ulit ito at inis na naupo nang huminto na naman ito sa kaniya. Binuhakhakan siya ng tawa sa mukha ni Corbin at si Chandran naman ang pumagitna sa kanila, sabog, tulad ng tatlo.

"Ito, Cholo. Kung sa'yo pa rin hihinto, hahalikan mo ang supladang kapatid ni Yael." tuwang-tuwa pa siya sa plano niya at agad na pinaikot iyon.

Mabilis akong napatingin kay Ysmael dahil sa kalokohan ng kaibigan niya. I couldn't help but worry especially that Chandran asked Pacholo to do such stupid things. It doesn't really matter but Pacholo is a determined challenger. Hindi-hindi nito tinatanggihan ang mga pagsubok na akala niya'y ika-pogi niya, lalo na kapag tungkol ito sa babae.

"Why?" Ysmael asked, smiling.

I furrowed my brows at him, "Anong why? Babastusin nila ang kapatid mo."

He only chuckled and shook his head, "Don't worry. Si Ysabelle lang naman ang tinutukoy nila." walang pag-aalala nitong sambit na ikinalito ko.

Magsasalita na sana ulit ako nang bigla nalang akong nakarinig ng tilian. Nang makita ko 'yon ay nasaksihan kong huminto talaga ito kay Pacholo. I swallowed hard when he stood up, his legs shaking from the numb he got from squatting.

"Saan na ang supladang 'yan? Bring her to me! I'm gonna smooch that lips out of her!" anunsyo niya sa lahat kaya napatakip nalang ako ng mukha.

I felt Ysmael's arms sneaked and wrapped me in it, "Panoorin mo para malaman mo ang ibig kong sabihin," aniya kaya napatingala ako.

Agad kong nakita ang kakalabas lang na babae. Malamig lang ang ekspresyon nito sa mukha at may dalang dalawang bote ng softdrinks. Mabibigat ang mga ito pero buti nalang at hindi ang bildo ang dala niya. At dahil sa mukha at kulay ng mga mata nito ay hindi ko na kailangan pang itanong kung sino siya.

Ysabelle Jaime. Ysmael's sister.

Seryoso lang itong naglakad papunta sa gawi namin. Nakamusot na may suot na kulay rosas na headphones.

Nakita kong pabulong na itinuro nina Corbin ito at marahas na itinulak si Pacholo patungo kay Ysa. Ysa, being surprised, immediately stepped back and irritatedly looked at Pacholo. Bahagyang napaangat pa ang mga kilay nito nang makitang hindi niya ito kilala.

Mabilis na ngumise si Pacholo atsaka tinuro ang suot niya, "Marunong na palang mag-ayos ang multo ngayon. Kulay pink pa." at buhakhak niya.

Tahimik na sinabayan siya ng tatlo na nasa gilid lang at nang tingnan ito ni Ysa ay mabilis na tumalikod at bumalik sa kaniya-kaniyang upuan.

She gazed back to Pacholo who's still laughing his ass out. She grimaced and waited for him to finish. Maya-maya nang maramdaman ni Pacholo na wala nang sumabay sa kaniya ay mabilis siyang tumahimik at tinuro si Ysa habang sa amin nakatingin.

"Gagawin ko na ba?" tanong niya na siyang nakapagkunot sa noo ng babae.

Ysa gazed at Ysmael and arched her brow at him but he only shrugged and playfully smiled before sipping his beer. Inis na ibinalik ni Ysa ang tingin sa kay Pacholo ngunit bago paman siya makatingin ng malinaw ay bumulaga sa kaniya ang halik ng pinsan kong lasing.

She stilled, everyone shut, and Pacholo smiled. He looked satisfy after kissing Ysmael's sister and even wiped his lips using his tongue. But it was only a matter of seconds of happiness when Ysa suddenly smacked the big plastic bottle of coke on his face.

Sumabog ito at kasabay nun ang pagkahilata ni Pacholo sa lupa. Gulat na gulat ang lahat pati na rin si Ysmael na hindi makapaniwala sa ginawa ng kapatid niya. At dahil biglang tumahimik ay nangibabaw ang buhakhak naming magpinsan.

They looked at us weirdly but later on joined us laughing. Kahit pa man na pinsan ko si Pacholo ay natutuwa pa rin akong mayroong babaeng nakagawa sa kaniya 'yon, at talagang pinatulog pa ito.

Since it was Chandran, Maddox, and Corbin's fault they felt obligated to place Pacholo on a better bed he could sleep on.

Akala pa nila na patay na ito pero nakatulog lang pala. Lumuwag ang paghinga ko doon at nakangiti lang na pinanood silang kinarga ito paalis.

Ysmael moved beside me and smiled, "I'm sorry. Hindi iyon ang inakala kong gagawin ni Ysa."

Inilingan ko lang ito, "It was cool, actually. Never did he ever experienced such a thing from girls. Mabuti na 'yon at nasubukan niya para magtigil na sa pambababae."

He chuckled and raised me up, "Nandito na si Ysa. Pakilala kita." aniya bago ako napatingin kay Ysa na nakatitig rin sa akin.

I couldn't help but swallow my own saliva when I felt like she was digging all the secrets inside me because of her penetrating stare.

Magkatulad sila ni Ysmael kaso hindi marunong ngumiti ang isang 'to.

Tumikhim si Ysmael at nagsalita, "Ysa, si Crisceana, apo ni Señor Crisando."

Tipid lang na ngumiti ang babae atsaka kinamayan ako. I brought her back the smile and spoke, "Ysabelle, right? Ysabelle Jaime?"

She nodded gently, "Yes, I'm Ysabelle. Klara Ysabelle Aldeheid Windisch, Jaime in the Philippines."

My mouth gaped from what I heard. I heard her chuckled and even if it was the first time I saw her expression changed, my mind was too dumbfounded that made me speechless.

It took me seconds before I finally spoke, "Wow, your name is long." it's the only thing I can comment on.

Natawa siya at nagkibit-balikat, "Ganoon rin kay kuya."

Pakurap akong nagbaling kay Ysmael at mangha ang mukha na nagtanong, "Your name isn't just Ysmael?"

"Hindi Ysmael ang pangalan niya," she corrected before her head snapped towards her mom calling her. Umikot ang mata niya at nagbuga ng hangin, "Got to go. The lioness is blowing fire again." aniya bago umalis.

Nalito ako doon at nagtanong ulit, "Hindi ka si Ysmael?"

He laughed good-naturedly and nodded, "Sa binyag hindi."

I assumed that he changed his name when he went to live here?

Nagtataka man ay hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa at tinanong ang mismong pangalan niya, "So, what's your full real name?" and waited patiently for him to speak.

He was a bit embarrassed and awkward. I saw him swallowed numerous times and scratched the tip of his nose before defeatedly stated his real name.

With a sigh that he blurted, "Gustav Y'mael Jaochim Windisch."

——————————————————————
nyariina
8/12/'21