Ignorance is bliss
——————————————————————

"If anything happens again, don't hesitate to call me, okay?" I nodded at her, "Take care of yourself, Crisceana. You're gonna get better soon." nakangiti ko lang siyang sinagot bago siya nagplanong tumayo atsaka lumabas sa silid ko.

Agad naman ako napabuga ng hangin matapos iyon. Tatlong araw na akong nakakulong sa silid ko dahil sa biglaang pag-atake ng aking sakit. After then, I honestly have no idea what happened because I just awoke surrounded by my family, including my father and his family.

Gulong-gulo ang utak ko noon lalo na nang makita si Beviene at si Bettina na umiiyak. And realization struck—they already knew about it and they're guilty of not knowing.

Their departure was three hours delayed because they remained until I awoke. They wanted to apologize for everything and hoped that, despite their ignorance, I would still embrace them. Hindi ko mapigilan ang emosyon ko noon. Napakadali nila akong nakuha dahil agad ko silang napatawad.

Ewan ko, ni hindi ko nga naalala ang sakit dinanas ko nang mawala si daddy sa akin pero isang 'sorry' lang nila ay agad akong kumagat. Perhaps it was because that's all I needed to hear even without the explanation. Siguro ay nasasabik lamang ang puso kong maintindihan nila ako at ang sakit na dinadala ko.

Until they bid goodbye, magkahalong emosyon pa rin ang naramdaman ko. But it was a good feeling. It's as if I've achieved one achievement, which has prompted me to seek for the following ones.

Gulat akong napalingon sa pintuan nang bigla nalang nagsipasukan ang tatlo. Pinangungunahan ni Pacholo na nakasuot ng khaki shorts and rash guard sa itaas. Si Loki na may dalang fish board and si Jarvis naman na halatang napilitan lang na sumama sa dalawa.

I grimaced, "Natuluyan na ba kayo?"

Tinawanan lang ako ni Pacholo at patalon na umupo sa giliran ko, "Nope! We will actually celebrate your release." natutuwa niyang anunsyo kaya mabilis kong inalis ang pagkakaakbay niya.

"Anong akala mo sa'kin? Preso? And why are we celebrating it?"

Loki flumped onto the little couch and rested his fish board on his lap, "Because you can finally wander outside and we can also finally be free from taking care of you."

Napanguso ako doon, "Kaya pupunta tayo ng beach?"

They all nodded—well, Jarvis being forced to nod. "Kaya magbihis ka na at aalis tayo kapag makaalis na rin si Grandpa."

Nagsalubong ang mga kilay ko doon, "So, he doesn't know?"

Pacholo proudly nodded, "Yep! Para walang hadlang."

"What the—at sa tingin niyo ay madadala niyo ako sa kalokohan niyo?"

Tumayo si Loki atsaka binalikat ang bitbit, "Of course, not. Kaya nga nandito si Pacholo para pilitin ka." bago naglakad palabas na may paglalarong ngiti sa labi.

"What? Bakit anong gaga—hmph! Hey! Wala—Cholo!" I clasped his hand and shouted the last thing before he dragged me out of my room, "Pacholongina ka, Pacholo!"

Nakasimangot akong bumaba mula sa Jeep ni Loki. Kaniya-kaniya silang bitbit sa kanilang mga gamit habang ako naman tanging inis lamang ang dala. Because I was so pissed of, Pacholo gladly carried my bag with his, still in his teasing smiles.

Napapalatak ako sa kaniya at tinaasan siya ng gitnang daliri bago siya bumuhakhak ng tawa. Inis kong pinadpad ang suot na bestida para kahit papaano ay presentableng tingnan.

Kung hindi lang sana ako kinarga na parang bigas ni Pacholo ay nakapagbihis sana ako ng maayos. Mabuti nalang talaga at hinanda na pala nila ang susuotin ko lalo pa't alam nila ang ugali kong hindi basta-bastang naniniwala sa kanila.

Sabay kami ni Jarvis sa pagpasok na agad namang binati ng mga empleyado ng Silver Resort. They know us since our portraits are all plastered in a vacant wall upon entering the building. Sinadya iyon ni Grandpa upang ipaalam sa mga turista kung sino ang mga apo nito. It's actually a little embarrassing at first but later on, I felt proud of him for being my grandfather.

"Staying for a night po?" nakangiti na empleyado sa amin.

Jarvis whose shoulder was around mine shook his head, "Just until 5." he said and Pacholo declined.

"Papabukas tayo! Masarap dito kapag gabi raw." sigaw niya habang pinagkakatok ang dambuhalang aquarium sa gitna ng daan, na may iba't-ibang klase na isda.

Sinuway naman siya ni Loki, "Tumigil ka nga. Kitang takot sa mukha mo ang mga isda."

"Kainin ko sila, eh." ingos niya bago ginulat ang mga isdang dumaan sa gawi niya.

"Stupid," I whispered making Jarvis chuckle.

"Here's the key of your cabin, Señorito, Señorita. Enjoy the day!"

Nginitian lang namin ito at sabay na kaming naglakad patungo sa cabin namin. Pero bago iyon ay napahinto ako nang maalala ang suot. I immediately grabbed my bag that rode on Pacholo's back, bringing him with me. Panay impit nito sa sakit nang masakal sa bag ko kaya mas lalo ko pang pinahigpitan.

Sumunod ang dalawa at pasalampang naupo naman si Pacholo pagkarating namin sa dressing room na nasa loob ng building. May tamis na ngiti kong tinitingnan silang tatlo inirapan nang makuha ang pamalit. I even heard Pacholo's curses even after I entered the room.

I could only smile in my reflection wearing a plain red one-piece bathing suit and partnered with platform muffin sandals. Medyo kita ang linya ng dibdib ko pero kampante ako dahil nandito ang tatlo kaya pinabayaan ko lang iyon. May suot rin akong maong shorts kaya hindi ko na kailangan pang mailang sa mga taong titingin.

Pagkalabas ko ay agad na nagtakip si Pacholo sa bibig at nag-iwas ng tingin, halatang inaasar na naman ako. Marahan tinampal lamang siya ni Jarvis atsaka ako inakbayan ulit. "I chose that for you, is it okay?" he worried.

Mabilis akong nagtango, "I'm comfortable with it."

I'm a model but I actually have a lot of insecurities in myself, lalo na ang katawan ko. Makinis naman ako, maputi at may kurba pero hindi niyon matatakpan ang malalim kong sugat sa tiyan. Kaya laking pasasalamat ko kay Jarvis na pinili ang one piece swimsuit para kahit papaano ay matatakpan ko ito pati ang masasamang alaala dala nito.

"Tatlong araw ka lang naman nakulong pero ba't ang laki ng ikinaputi mo? Nakagat ka ba ng bampira?" walang sense na sambit ni Pacholo.

"Nakagat ni boyfriend kamo." sabay naman ni Loki kaya napahilot ako ng sentido.

Here they are again with this Ysmael saga. Mukhang walang araw na hindi ko ito naririnig sa mga labi nila. Mabuti nalang at hindi ko na rin nasisilayan si Ysmael mula noon. Baka kasi maalala ko ang sinabi ni daddy at mailang pa ako sa harap nito.

Nakarating na kami sa cabin namin, hindi tulad nang personal cabin ni Grandpa na ginamit namin noon, medyo may kaliitan ito pero sapat lang naman para sa aming dalawa ni Jarvis. Kasi ang dalawang asungot ay nauna nang maligo sa dagat, hindi man lang naglotion.

"Hayaan mo na, hindi naman umiitim ang mga iyon. Especially Loki." Jarvis giggled.

"Oo, dahil maitim na ito noon pa." I commented and we both laugh.

Ilang minuto bago umahon si Loki sa dagat at tahimik na hinanda ang uling at iba pang kagamitan sa pagsugba ng pagkain. I didn't know that they've prepared this much. Mukhang pinagplanohan na nila ito bago pa man ako inatake.

"How can I help?" I volunteered when I began to get bored.

Ngumuso siya habang nagpilit na pinapakayo ang mga uling, "Lagyan mo ng asin ang mga isda. Alam mo naman siguro kung paano, diba?"

Iningusan ko siya, "Is that all?"

Tumango siya at walang pakealam na ininsulto ako, "Oo, 'yon lang rin naman ang kaya mong gawin."

Gusto ko nalang siyang tapunan ng asin at iub-ob ang mukha niya sa grills. "Kasalanan ko bang may tagaluto ako sa BueLa?"

He scoffed, "At kasalanan ko bang mas marunong pa akong magluto kesa sa'yo?" sambit niya nang magtagumpay sa paglagay ng kayo.

Napairap nalang ako sa kawalan at pikon na sinabuyan ng maraming asin ang mga isdang binili, "It's okay, kayo rin naman ang kakain niyan." aniya na ikinahinto ko sa paglagay.

Inis man ay pinagpagpag ko nalang ang sobrang asin bago nilagay sa bakante. He laughed what I did and tapped my head, "That's our baby girl." aniya kaya nasiko ko.

"Stupid." belat ko. He only chuckled and continued what he's doing.

Sa harapan ay naglatag si Jarvis ng malaking kumot na nilagyan niya ng mga dala nitong libro sa magkabilang gilid upang hindi liparin ng hangin. After that, he sat there with his guitar on his lap.

Loki whistled and cheered, "Oh my gash! Jarvis Silverio! I love you! Fan na fan mo'ko!" he whispered a shout and acted like Jarvis's wild fans.

Natawa ito at nag-umpisa nang kumanta. Tahimik lang akong nakinig sa kaniya habang si Loki naman ay abala sa pagsusugba at paghiyaw para kay Jarvis. Seconds have turned into minutes before Pacholo stormed in wet and excited.

"Crisceana! 'Yong jowa mo nandito! May kasamang mga babae!" he announced pulling me up to see Ysmael.

Nag-abot ang mga kilay ko sa ginagawa niya. Malakas kong binawi ang kamay at nakapameywang na hinarap siya, "Eh, ano naman ngayon?" I said while thinking who would those girls be, "He has a group of friends, malamang may mga babae siyang makakasama." even I wasn't confident of what I said.

I know he has Anna and Indiana but that girl is annoyingly persistent. Natatakot akong malaman na ito ang kasama niya.

But he told me at my face that he doesn't have a thing for that woman and it should be enough to not feel threatened.

Teka, threatened? At bakit ako ma-threaten sa babaeng iyon? She does have that figure and beauty but I have Ysmael.

I mean, sa akin naman siya diba?

Mabilis ko itong winaksi sa isipan at kinastigo ang sarili. Ano na naman ba itong iniisip ko? Mukhang nadadala na talaga ako sa mga pinagsasabi ni daddy. Kasalanan niya 'to, eh.

"Ito na pala sila. Oh, kita mo 'yan? Sabi ko sa'yo may mga babae siyang kasama, eh!" walang hiya niyang pinagtuturo sina Ysmael na papunta sa gawi namin, "Cheater 'yang jowa mo! Cheater! Kung ako sa'yo iwanan mo na 'yan. Yuck, Yael cheater!"

Ako nalang ang humingi ng patawad at nahihiyang tinungo sila Anna na tuwang-tuwa na makita ako. "Crisceana! Na miss kita!" ani Indiana at mahigpit akong niyakap.

Natawa na lamang ako at kumalas, "Kompleto kayo?" I asked, silently stealing a glimpse of Ysmael.

Tumango sila, "Kompleto pati mga jowa nandito." I could taste Anna's bitter voice when she said that.

"Kung sagutin mo nalang kasi si Nicko, may dala ka rin sana ngayon." Indiana snorted before facing me, "Umuwi pala sila Pacholo? Kaya pala ang ingay ng bahaging ito."

Natawa ako doon bago napakunot ang noong tinitigan siya, "You knew Pacholo?"

They both nodded in obvious, "We know all Silverios. Sadyang si Pacholo lang talaga ang malapit sa'min." said Anna.

"How?" furrowed brows I asked.

Indiana shrugged, "Because someone who's supposedly from the Papichulos wants to be with his rival group instead. Not to mention that he was the one who made their group. Ang tanga lang, diba?" natatawang sambit niya.

Then, why the hell did he keep on screaming that Ysmael is with some girls if he knew them?

Rumehistro ang irita sa mukha ko nang mapagtanto ang pinanggagawa nito kanina at nagulat nalang nang makitang kumakain na sila nina Ysmael ng sinugba ni Loki. Napabuga ako sa pinapanood at walang nanggawang inimbita rin ang dalawa.

Pormal na binati ni Loki ang dalawa at binigyan ng plastic, "Walang pinggan kaya kumuha kayo ng dahon sa saging, nandiyan lang naman sa tabi-tabi mahahanap." suhestiyon niya at sumunod naman ang dalawa.

Napailing ako sa lamig nito. No wonder why he can't have a girlfriend. Kasi sinong babae ang hindi matatakot sa malamig nitong asal?

"Teka, ba't kayo nakikikain? Wala ba kayong dala?" biro ni Pacholo na mukhang seryoso.

Inirapan lamang siya ni Indiana, "Oa mo, parang hindi ka nagnakaw ng paa sa manok mula sa amin kanina, ah!"

Napangiwi sina Jarvis at Loki habang si Ysmael ay natawa lang, "Really, Cholo?" Loki said with an embarrassed face.

Walang pakealam na nagkibit balikat lang ito, "Sabi ko sa'yo bumili ng letson manok, eh. Kaya nagnakaw nalang ako." aniya atsaka dumukot ng kanin sa dahon ni Anna.

"At kasalanan ko?" Loki ridiculed.

Nanlaki naman ang mata ni Pacholo at binigyan siya ng palakpak, "Oo! Mabuti alam mo! Talino talaga." nang magtawanan ang tatlo ay walang nagawa si Loki at napailing nalang sa kahihiyan ni Pacholo.

I told you that it's humiliation being him around.

Inakay ko ang sarili sa tabi ni Jarvis na bumalik sa paggigitara. Tumabi naman ang dalawang babae sa kabilang gilid niya at humingi ng pabor na kantahan sila. Jarvis being the typical him didn't refuse and gladly sang them a song.

Ilang segundo lang nang maramdaman si Ysmael na tumabi. Every hair in my body immediately jolted when our skin touched. Napaurong ako ng bahagya at tila ba napapaso lalo na nang magtama ang mga namin.

He smiled and my heart went wild.

"May nakapagsabi na ba sa'yong maganda ka sa pulang damit?" he playfully asked so I snorted.

"Nasabi mo na iyan. Mukhang naubusan ka ng mailalandi, ah." kasuwal kong pakikipag-usap habang pilit na kumakawala ang puso sa dibdib.

Napayuko siya ng ilang segundo at nag-angat ulit ng tingin, hindi pa rin nawawala ang paglalaro nito, "Kung ganoon...may nakapagsabi na ba sa'yong mukha kang mansanas sa suot mong pula?"

Malakas ko siyang nahampas sa dibdib, namuo ang ingay nito at hinaluan ng buhakhak niya. Maghalong asar, pag-alala, at inis ang nararamdaman ko bago niya sinapo ang mukha ko at gumigilak ang mga matang nagsalita, "You're my apple, of course, you look like one."

Nagwawala ulit ang puso ko sa sinabi nitong hindi ko mawari kung pagpupuri o pan-iinsulto. It was a whisper yet a firework in Pacholo's ears. Mabilis siyang napatili at pinaghahampas si Ysmael sa braso. Nakita kong napapangiwi ito kaya mabilis kong binato ng libro si Pacholo.

"Can you stop pestering me? Last year ka pa, ha!" may pagbabanta na tono.

Inignora niya lamang ako at kinalabit si Ysmael, "Pagpapaiyakin mo 'yan, naku!--okay lang kasi maldita naman 'yan" mas lalo akong nainis sa kaniya at akmang babatuhin na sana siya ng buhangin kung hindi lang talaga sa naguguluhang mukha ni Ysmael.

Napatikhim ako at inilagay pabalik ang buhangin bagoumayos ng pagkakaupo, "Don't mind him. There's a missing gear in his brain that's why he acts like that." pagpaparinig ko.

"Sino lang sa atin ang may psychiatrist!" huling sambit nito bago nagtango sa tubig kasama si Loki.

Napabuntonghininga na lamang ako bago nabaling ang tingin kina Jarvis na papunta rin sa dagat kasama ang dalawang babae. Wala sa sariling napalingon ako kay Ysmael na nasa akin ang tingin ngunit malayo naman ang isip.

Napatikhim ako at nahihiyang kinuha ang atensyon niya.

"You look stupid." thank God it's effective.

Malakas itong natawa at inihiga ang mga binti sa malaking bakante, mga kamay sa likod, "I miss this..." aniya na nakatingin sa'kin.

"The silence?" I asked smiling.

His head shook, "Being with you...alone."

Biglang nanuyo ang lalamunan ko doon at kiniliti ang tiyan ko. I gulped hard trying to hide the feelings that are rising. "Parang isang taon tayong hindi nagkita, ah."

"But, technically, we last meet last year."

I chuckled, "Make sense." atsaka ininom ang binigay ni Loki sa akin na soda.

"How are you? I heard you weren't feeling well these past days."

I was taken aback when he asked that. Right, now that I remember, Ysmael might have always been with me but he knows nothing about my condition. Hindi ko rin alam kung nabigyan impormasyon ba ito ni Grandpa o may ideya na sa nangyayare sa akin. Pero ngayon na napag-usapan namin hindi ko alam kung sasabihin ko ang totoo sa kaniya o pabayaan nalang siyang magduda.

But somehow I felt like I was betraying him. I don't think he deserves it, especially that he contributed a lot to me.

Binasa ko ang labi at mariin ang mga itong pinagdikit, "I'm fine now..." natatawa kong sambit at napatikom ng bibig.

I saw him nodded in my peripheral view, "That's all I wanted to hear, though." he said as if he was saying that he can wait for a long time until I can finally speak out about what I've been hiding from him.

Bigla ako nakaramdam ng guilt. He doesn't deserve it. Pero mayroong parte sa akin na natatakot sa maaari niyang reaksyon. And I wouldn't doubt that his impression of me will change. He'd probably see me like a dirty woman.

"Don't you want to hear anything else?" he stilled, and I know that he knows what I was pertaining.

Kumurap siya at ngumiti, "Gaya ng gusto mo na ang moreno?"

Mabilis akong napamura sa isipan at inirapan siya. At nadala niya pa talagang magbiro. Though, it didn't really harm me but why do I get this feeling that he's avoiding it? Perhaps he doesn't want to know about it?

Bigla akong nalungkot. This is what I dislike, na pati siya ay ayaw ring malaman ang sasabihin ko. Tama nga ang sinabi niya noon, that people are just scary cats who are afraid of confronting the truth.

Nag-iwas nalang ako ng tingin at hindi siya pinansin. Pinilit ko nalang na ituon ang atensyon sa mga pinsan at mga bandilang nakikipaglaro sa kanila. I felt him moved closer to me so I simply moved away but he declined that idea.

Mabilis pa ang kamay niya na nakahapit sa bewang ko at mahigpit itong niyakap habang gulat na gulat ako napurong sa gitna ng braso niya.

"H-hey, you're too close." I stuttered, holding my breath to avoid his arousing scent.

"Then stop avoiding me." his tone full of authority that made me shrink in my seat.

"Okay, but could you move away?"

"No."

Brows furrowed that I asked, "Why?"

"I'm doing my job as your bodyguard, apple." he reasoned out.

"Aren't you guarding too close? Diba sabi ni Grandpa two meters apart?" dahilan ko upang lumayo ito bago paman ako mahimatay sa lapit nito.

"And that two meters have enough potential for people to hurt you. Kaya mas ayos na kung ganito para maramdaman kita." he said that made me blush so hard.

Now that my heart's screaming, it's also assuming that Ysmael has something for me. He was always this flirt, but now that I was aware of it, I believed he was simply giving me false hope, and I despised how easily my heart was affected by it.

Hindi na ako nakatiis at lumayo kahit paman yakap niya pa rin, "But I don't want you to notice what I feel!" I hissed before my hand found my mouth.

Nakaawang labi niya akong tinitigan at pareho kaming hindi makapaniwala sa sinabi ko. My lashes batted, breath stopped, and heart gone wild. Everything inside me was screaming embarrassment!

"Pakiulit?" aniya kaya mabilis akong napailing.

"W-we should join them. T-tara." atsaka ako nawala sa kamay niya.

As I shoved myself into the water there was only one thing that my mind was thinking.

I think I like him.

And everything made sense now. The past months were definitely a joke. Kasi ang nararamdaman ko noon ay hindi lang basta maling pagkakaunawa, dahil kung ganoon man ay bakit hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin ito? Bakit tila bumalik sa akin ang damdaming 'yon?

Perhaps it didn't leave and stayed inside waiting for me to finally realize the truth?

——————————————————————
nyariina
8/10/'21