Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter Twenty-Nine

Hindi ako makatulog, muli akong bumaba upang doon na lamang abangan ang pag-dating ni Kurt.

I went into the kitchen and get myself a glass of milk. Doon narin ako naupo. Hindi ko alam kung saan ito pumunta, hindi ko alam kung ano ang ginawa nito.

Napangiwi ako nang sa kakaisip ko ay hindi ko nahawakan ng ayos ang baso at tumapon ang laman noon sa nighties na suot ko. Mabuti at hindi nabasag ang baso.

Tumayo ako hinubad ang suot kong damit.

"Ready na ready ka naman baby eh."

"Kurt!" Napalingon ako sa pinanggalingan ng tinig nito.

Ngumiti ito. Kakaibang ngiti. Mainit ang mga tingin na ibinibigay nito sakin.

Napapaso ako. Akmang isusuot kong muli ang nighties nang pigilan ako nito. "Don't. Tatanggalin ko rin yan."

Napalunok ako nang lumakad ito patungo sa kinatatayuan ko. Napaigtad ako nang abutin at hilahin ni Kurt ang bewang ko.

Hindi ko alam kung bakit pero napabulong ako ng...

"Kurt baka may makakita satin."

Malakas at nakakalokong tawa ang isinukli nito sakin. "Ako lang makakakita niyan. The house is ours remember?"

Walang ibang tao sa bahay ngayon kundi kaming dalawa lamang. Bago pa ako makapag-isip ng tuwid ay bumaba na ang mga labi nito sakin. Claming my lips in the most possessive way.

Ang kamay nito ay mainit na dumantay at dumama saking dibdib. He was kissing me and I'm kissing him back.

Napaliyad ako nang gumapang ang halik nito pababa saking leeg. His tongue played with my skin and all I can do is moan.

I heard the ripping sound of my lacy briefs as his mouth found one of my nipples. He suckled it good.

Napasabunot ako sa buhok nito nang simulan na naman nitong laruin ang aking pagkababae. My legs started shaking, weakening.

Marahil ay naramdaman nito iyon kaya mabilis ako nitong naipangko paupo sa mesang kahoy. Pinag-hiwalay nito ang aking mga hita at pumwesto sa pagitan noon.

He made lay down half of my body on the table. Kitang kita ko kung paano nag-contract ang mga muscles nito nang hubarin ang shirt na suot at itapon kung saan.

Kurt has a toned body. Muscles were on perfect places. His washboard torso was available on my sight.

Napaungol ako nang hawakan nito ang magkabilang hita ko at idiin ang ibabang bahagi ng katawan niya na natatakpan ng pantalong suot nito sa ibabang bahagi rin ng katawan ko.

Ang damit na nakapagitan samin ay hindi naging hadlang upang madama ko ang kahandaan nito.

"You're mine, Coco..." He whispered.

Tuwid na tuwid ang tingin nito sakin habang ang kamay nito ay abala sa pagkalas ng belt na suot nito. He unsnapped his jeans and pulled his zipper down, I gasped when he freed his hardened member.

Ilang beses ko na iyong nakita, nahawakan at lahat na but I still can't help but get awed by it's size. Long and very erected.

Hinawakan nito iyon na tila ba hinahanda. Ipinagpalita-palit ko ang tingin ko sa mga mata nito at sa alaga nito.

He positioned himself on my entrance giving me some teasing thrust at nakikiliti ako. Nakagat ko pa ang ibabang labi ko nang maramdaman ang dahan-dahang pag-pasok nito sakin.

"Ohhhhh...."

"Fuck Corrine, still too tight." He groaned, thrusting fully and deeply.

Naiyakap ko sakanya ang aking mga binti nang mas ibaon nito ang pasok. Ilang sandali pa ay ginalingan na nito ang pag-galaw. Thrusting in, moving out and digging deeper again.

Idinagan nito sakin ang itaas na bahagi ng katawan habang abala ang ibaba sa pag-galaw. He held my hips tightly as he moved further taking me fully.

"Ohhh, Kurt..."

"God, baby. You feel so good..." Pinaulanan nito ng halik ang aking mukha.

His lips met mine, he gently sucked and kissed me.

"Sakin ka lang, Corrine." Bulong nito bago ibaon ang mukha saking leeg.

Napayakap ako sa leeg nito ng napakahigpit nang mas pag-igihan nito ang pag-galaw. I shut my eyes and feel him more.

Our moans and groans filled the house.

"Fuck, baby." Nanggigigil na bulong nito, napasigaw ako nang mariin nitong kagatin ang balikat ko. He chuckled and kissed it afterwards.

Pakiramdam ko mamaya ay sugat sugat na si Kurt dahil hindi ko alam kung anong bahagi ng katawan nito ang kakapitan ko.

His shoulders, arms, chest, neck and even his back at lahat ng madaanan ng kamay ko ay nakakalmot ko. Ngunit tila hindi naman nito iyon iniinda.

Ilang pag-galaw pa nito at naramdaman ko na ang pagkawala ng mainit na likido mula sa loob ko at kasabay ng pagkawala ng kanya.

Ilang sandali ang pinalipas namin na tanging pag-hinga ng isa't isa ang siyang pumupuno saming tenga.

"I love you, Corrine..." Bulong nito bago sumiksik saking leeg.

"Kurt..." I brushed my fingers across his hair.

"Baby, I'm sorry..."

Akmang lalayo ito at aalis sa ibabaw ko nang higpitan ko ang yakap ng mga binti ko sa hips nito.

Ayokong makita niya ang magiging reaksyon ko sa anumang sasabihin niya.

"Do you still love Darlyn?" Kahit natatakot ako marinig ang sagot nito ay naglakas loob akong mag-tanong.

"No." Diretsong sagot nito. "Darlyn's memories will always have a special place in me, but Corrine you're my system now. Ikaw ang siyang bumubuhay sakin."

Hindi ako nag-salita at ipinikit ko ang aking mga mata.

"I loved her, Coco. And I kept her memories because I don't wanna be left alone. Then you came, it's like seeing the sun in the distance during a big thunderstorm. It's as if you're the key that unlocked me from all the pain and redeemed my soul." Bulong nito. "You know the saying that love when you're ready and not when you're lonely. I wasn't quite sure if I was ready back then, but you cleared my mind. My heart started loving you even before I knew it. You changed me, Corrine. You changed me as a whole."

"K-Kurt..."

Napamulat ako ng aking mga mata nang maramdaman ang pag-angat nito mula sa ibabaw ko. Bahagya pa akong napasinghap ng hilahin nito paalis ang kanya sakin. He pulled me up into sitting position. He tilted my chin and made me look at him.

"Ang akala ko dati, nakikita ko lang sayo si Darlyn kaya kita mahal. Pareho kasi kayo, naniniwala kayo sa mga kaya ko na hindi nakikita ng iba." His brown eyes expresses so much emotions. "But I was wrong, magkaiba kayo Corrine. At minahal ko kayo sa magkaibang paraan. I was never possessive with Darlyn like I am to you."

I can't find my tongue to utter a word so I let him talk.

"While I'm having a relationship with Darlyn, there are women on side. Different women I bedded." He sighed. "Maybe M has a right to call me fuck boy, but fuck it with you I had none. It's as if you satisfied me. You locked me into your body that I cannot taste anyone anymore."

"You had Candida!" Akusa ko dito.

"Oh yeah, I dated Candy." He chuckled and kissed the tip of my nose. "But that was more like a friendly companion. We never did any intimate things, never did bedded her. It's up to you if you're gonna believe me, but I'm telling the truth. And can you imagine how I starved myself for years until you came back in my life again?"

Nanlaki ang aking mga mata.

"Yes babe, I'm celibate for years. That explains my hunger and craving for you." Ngumisi ito. "You penetrated me mentally, Corrine..."

"I-I don't know what to say..."

"You don't have to say anything." He smiled. "My sister told me that in order for me to get ahold of what's in front of me, I should never look back on what's behind. Sinisisi ko ang sarili ko sa pagkamatay ni Darlyn. Sabi ni Chi, may karapatan akong sumaya at hindi ako sasaya kung iisipin kong ako ang may kasalanan. That was an accident. Walang may gusto na mangyari iyon and that I should let go of that nightmare. Then I realized the nightmare wasn't hunting me, I'm chasing it."

I cupped his face with both hand, ipinaglapat namin ang aming mga noo. I smiled when our nose touches. "Wala kang kasalanan, Kurt. Walang may gusto ng nangyari. At kung nasaan man si Darlyn ngayon, I'm pretty sure she'll be happy to see you moving forward."

"Can you move forward with me?" He whispered.

"Of course..." Mahigpit ko itong niyakap. "I love you, Kurt. I love you so much and I'll never gonna leave you..."

"Kinikilig ako, Corrine." Parang batang tumawa ito at sumiksik saking leeg. "I love you, kayo nila Kade at Kurtney. Kayong tatlo ang buhay ko..."

"Mahal na mahal kita, Kurt Vincent."

KINABUKASAN ay maaga kaming nagising upang sunduin ang mga anak namin.

And when we got home with the twins, Kurt received a call from his dad. Nag-paalam si Kurt sakin na kailangan siya sa hotel dahil nagpatawag ng emergency meeting ang daddy niya.

Nakita ko ang pagkabahala sa mga mata nito, I am his wife and I should be with him in times of trouble kaya naman nag-pilit ako dito na sumama kahit pa ayaw nito.

Narating namin ang hotel at magkahawak kamay na tinungo ang boardroom. Naroon ang mga kapatid nito maging si Exodus, Zanti at Red.

Kakadating pa lamang namin ay naramdaman ko ng agad ang tensyon. Lalo na nang mag-salita ang ama nito.

"Good thing you're here, Kurt."

Ipinaghila ako nito ng upuan matapos ay naupo rin sa tabi ko.

Ibinagsak ng daddy nito ang isang folder sa lamesa matapos ay tumayo. "What happened to the Cameron Hotel in Michigan?"

Nakita kong natigilan si Kurt.

"Goddammit, Kurt Vincent! We're losing billions dahil sa kapabayaan mo!" Brad De Salvo roared. "Nalulugi ang hotel sa Michigan dahil napabayaan mo iyon!"

Hinawakan ko ang nakakuyom na kamao ni Kurt sa kandungan nito, trying to calm him down and letting him know that I'm here for him.

"Why can't you just be like Vince?! Your brother is doing his best to keep the hotels up and kicking samantalang ikaw ay nagpapabaya!" Sigaw nito. "You never fail to disappoint me, Kurt-"

"Dad will you stop it!" Chiara hissed. "Stop comparing Kurt to Vince, you're igniting a competition between them! Stop stating who's who than who!"

"I am not talking to you, Chiara Paula."

"And I am talking to you, dad. Hindi mo ba alam kung anong epekto ng ginagawa mo sa mga kapatid ko? If you can't see it, well kami nakikita namin! Ganoon naman talaga, hindi porke kambal sila magkaparehas sila sa lahat ng ginagawa nila. Vince might be good but that doesn't mean Kurt was bad. No! They're two different individual kaya pwede tigilan mo ang katatanim sa isipan ni Kurt na kailangan niyang mapantayan at mahigitan si Vince. Dad naman, hindi na kami mga bata."

Nakita kong natigilan ang ama nila sa sinabi ni Chi.

"And Kurt was never a disappointment to anyone!" Nakita kong nangingislap ang mata nito ng lingunin si Kurt. "Nasasaktan ako kapag puro mali niya yung nakikita niyo. I hated Kurt during my teenage years because just like Vince he's strict, but then I realized mahal niya ko kaya pinoprotektahan niya ko. I started seeking for something good in every bad things he does. Kagaya nang hindi niya pagpipilit sa sarili niya sayo, Corrine. He's Kurt De Salvo, kaya ka niyang makita pero hindi siya nag-pilit at pinabayaan ka niya. Because he wanted you to heal your own wound. Kasi alam niya na iyon ang kailangan mo. He stayed out of the country for quite a long time, not for himself but for everyone of us. Alam niya na ayaw na ayaw ni Roy iwan ang rancho. Dad is busy here, at alam niyang si Vince ang gugustuhin ni dad na makasama sa pamamahala dito..."

Nakita kong napahinto si Chi dahil hindi na nito napigilan pa ang pag-iyak. Maging ang mga luha ko ay kusang tumulo mula saking mga mata.

"At ako, ayaw niyo naman akong lahat pagtrabahuin diba? Kaya siya nalang. Kahit alam ko na ayaw niyang iwan si mommy, kahit na alam kong kung siya ang papipiliin ay hindi niya nanaisin tumira sa labas ng bansa." She blew an air. "Lumayo siya eh, lumayo siya satin because I know deep inside him he's tired competing with Vince. Pagod na siyang patunayan yung sarili niya sa lahat lalo na sayo dad, because you never really see his worth..."

Nakita ko kung paano napaupo ang daddy nila sa swivel chair nito.

"Y-you created the demon in him, dad. Pero hindi masamang tao yung kapatid ko. None of them is your disappointment, you expected too much that you missed to care kaya ka nadisappoint. But you can't blame anyone for it, hindi si Kurt hindi si Vince maybe the problem is in you." Sabi pa nito. "Kung ang pagkalugi ng hotel sa Michigan ang problema mo at nagawa mong sabihan si Kurt ng kung anu-ano na walang ibang ginawa buong buhay niya kundi paluguran ka, hindi naman sana problema iyon dad. Magkakapatid kami, pwede kaming mag-tulungan. Hindi namin kailangan mag-sisihan."

"Billions will never be thicker than blood." Si Roy iyon.

"I'll be investing money for the Cameron Hotel in Michigan under Red's name." Chiara said.

"I can fly to Michigan and see how's the hotel doing." Vince smiled at Kurt.

"I can do skype." Lahat kami ay napatingin kay Roy. "What? I'm sorry, I really can't go there but I can still help. Ako na muna ang bahala sa hotel sa Solidad habang wala si Vince."

"I can handle the Manila area." Si Zanti iyon. "And look after all the branches in different provinces."

"I can help you." It was Exodus.

"What do you know about running a business, Exodus?" Vince smirked.

"Nothing that you need to know." Benok even grinned na nakita kong nagpabago ng anyo ni Vince.

"See dad? Consider it done!" Chiara shrugged. "Kaya naman namin solusyunan yan, napakaliit na bagay."

"How can I be sure na maaayos niyo ang problema?" Nanunukat na tanong ng daddy nila.

Sa gitna ng katahimikan ay nag-salita si Red.

"I'll help."

Matagal na tinitigan nito ni Senior Brad De Salvo bago ito nagkibit balikat. "Fine. I want everything fixed by next month."

Tumayo na ito at tinungo ang pintuan, akmang lalabas na ito nang tawagin ni Chiara.

"Dad. I hope you heard everything that I said."

Hindi ito umimik at tuluyan ng umalis.

"Stop worrying brother." Zanti smiled at Kurt. "Ano nalang, dating gawi pasok sa kabilang tenga labas sa kabila."

"Wag mo na isipin yun, Kurt. Nandito kami, diba? We got each other's back?" Si Roy naman ang tumayo, napangiti ako nang alalayan pa nito si Chi.

Ganoon na ganoon din kasi si Kade kay Kurtney.

Lumapit si Chi sa kinauupuan namin ni Kurt, binalingan ako ni Kurt. I smiled at him.

Tumayo ito at sinalubong ang kapatid ng mahigpit na yakap.

"Thank you, baby."

"Ano ka ba Kurt? Kapatid mo ko, kami! Kagaya nga ng laging sinasabi ni Roy, tayo tayo lang din ang mag-tutulungan."

"Still, thank you." Binalingan nito ang iba pa. "Thank you."

He looked at me and smiled dearly. I mouthed, I love you.

Nagbawi ito ng tingin nang tawagin ito ni Vince at may ipinakita rito mula sa folder na nasa lamesa.

Naiwan naman ako sa harap ni Chi. She really has an aura, kagaya ng sa asawa nito. Mabalasik.

She smiled at me. "I'm sorry I doubted you for a second, Corrine."

I frowned. Napatayo ako.

"Before Monty died-"

"Before Monty what?!" My eyes widened.

"Yes, didn't he tell you yet?" Binalingan nito si Kurt na nasa kausap ang atensyon. "Well anyway, yes he's dead. Red killed him yesterday."

Kurt told me that Monty was a criminal, at na ito ang pinuntahan niya kagabi. But he missed the part that Red killed Monty. Binalingan ko si Red, parang wala naman sa itsura nitong pumatay ito kagabi dahil cool na cool lang ito na nakaupo at mukhang naiinip pa.

"As I was saying, the late Raymond Ty..." She giggled. "Told me before Tristan found out that he's a criminal. He told me that you two has a relationship. And so I warned you, you see Corrine. I love Kurt, much as I love them all."

"Mahal ko si Kurt, Chi." I smiled.

"I can see it now." She smiled. "I'm sorry. I'm happy that you both found love in each other."

"Thank you, Chi." Mahigpit ko itong niyakap.

"Welcome to our family, Corrine."

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro