Hindi sapat ang pagkahulog ng cellphone ko upang makagalaw ako. I literally froze upon hearing his deep and baritone voice. My heart is jumping off my chest.

Naramdaman kong kumilos ito mula sa aking likuran bago ko narinig ang pagkamatay ng tv. I wanna move! I need to move! But I just couldn't.

Dinig na dinig ko ang bawat paghakbang nito papalapit saakin. Kumilos ito upang abutin ang nalaglag kong cellphone at halos ikamatay ko na ang pagpipigil ko ng hininga nang tumayo ito sa tabi ko.

"Who's MM?" He asked.

Nakagat ko ang ibabang labi ko nang bumaba ang mga mata ni Vince saaking dibdib. I wanna cover it with my arms, but that'll make me look stupid. He already see it anyway.

"K-kapatid ko." Wala sa loob na sagot ko.

Tumango-tango ito. Akala ko'y iaabot na nito saakin ang cellphone ko pabalik. Pero pinatay nito iyon at ipinatong sa tukador.

"L-labas ka na magbibihis ak--"

Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko nang mag-tama ang aming mga mata. Those pair of deep brown eyes. Powerful brown eyes.

We were just staring at each other.. Yeah, we're just staring at each other.. Damn we're just staring at each other..

Not until Vince close the gap between us collecting me into his arm, and like a puzzle solved our lips locked in its most passionate way.

Pilit kong pinaiiral ang tuwid na kaisipan saaking sistema ngunit hindi ko iyon mapagana. Vince's tongue delved in when I moaned as he squeezed my behind.

Every stroke of his tongue is telling me to do the same. To feel him the way he's feeling me.

And to hell with straight thoughts, I'm lost.

I started imitating his movement and that earns a groan from him.

Vince's hands becomes bolder, wilder. Umakyat ang kamay nito padama sa hubad kong dibdib.

In every brush of his fingers on my nipples, I shiver. Napakapit ako sa leeg nito nang bumaba ang isang kamay nito na nasa aking pang-upo padama sa aking kaselanan.

He palmed me there! No one had ever touched me where he touched me. But the heat from his palm is stopping me to push him off. No I can't push him off, he just feel so so good..

His kisses went down to my jaw to my neck. That made me throw my head back moaning. Kasabay noon ay ang dahan dahan nitong paghila pababa ng natitira kong damit sa katawan.

"Vince.." I moaned.

He stopped.

Tila nagising ito isang malalim na pagkakahimbing at kaagad akong binitawan.

Muling nagtama ang aming mga mata. Wala akong mabasa sa mga mata niyang iyon. Ilang sandali pa ay walang salita itong lumabas ng silid.

Leaving me feeling like a shit.

A tear escape from my eyes. I choked a sob and get a hold of my tears.

Great. That's a great way to make me feel like a low class whore. Pakiramdam ko ang baba baba ko. Well, I let him kiss me. Touch me. Hindi iyon gagawin ng isang disenteng babae.

Nanghihina akong naupo sa wooden chair at napayupyop sa tukador. My mom wont be so proud of me.

Nang titigan ako ni Vince kanina matapos niya kong bitawan, nanliit ako. He just made me realize how whore I am for minute there.

Hindi ko na napigilan pang tahimik na umiyak, I love Vince alright. But that's not an enough reason to act the way how I wantonly acted awhile ago.

Nang pakiramdam ko ay wala na akong maiiyak pa'y nagbihis ako atsaka humiga sa kama. Sobrang bigat ng pakiramdam ko na mismo ako'y hindi ko mawari kung bakit.

Gawa ng labis na pagkahapo sa byahe, sa trabaho, sa kakaiyak at dahil narin kay Vince ay hindi ko na namalayan pang nakatulog na ako at hindi ko na rin nagawa pang gumising upang maghapunan.

Nang magising ako'y nasisiguro kong kinabukasan na. Kitang kita ko sa malaking bintana ng silid ang tikatik ng ulan. Dinadalangin ko na sana'y kaya na namin bumyahe pabalik sa hotel, I need to get an air away from Vince.

Hindi ko alam kung papaano ko siya pakikiharapan. O kung may mukha pa akong ihaharap sakanya. Hanggang ngayon ay nararamdaman ko padin ang dampi ng mga labi nito saaking mga labi, ang daiti ng balat nito saaking balat. That's all crazy and insane but it's real.

Bahagya akong nagulat na nakatuping maayos sa paanan ko ang damit na suot ko kahapon. Sa itsura nito'y halatang bagong laba ito. Mabilis na akong kumilos, naligo at nag-bihis.

Kinuha ko ang cellphone ko at binuksan iyon. I got tons of messages from Moan, she's worried kasi bigla nalang akong nagdisappear sa linya at hindi na macontact. I just sent her a message letting her know that I am safe, and there's nothing to worry about.

Dala ang sling bag ako ay lumabas na ako ng silid na aking inookupa. Naabutan ko si Ai na pababa nadin ng hagdan. Nakabihis nadin ito ng suot nitong damit kahapon.

"Corrine! Hindi ka na nakakain kagabi!" Umangkla itong kaagad sa braso ko.

"Kaya nga eh, I'm so dead tired." Tipid ko itong nginitian at sinabayang bumaba.

"Sayang wala ka! Mr. DeSalvo joined us for dinner." Pagkkwento nito.

Mas dapat siguro na ipagpasalamat kong wala ako kung sinaluhan nga sila ni Vince.

"He's very sensible and very brilliant! Ang dami naming natututunan sa mga sinasabi niya. Alam mo yun, yung lahat ng sasabihin niya may saysay." She seemed to be so proud of our new boss.

Ganoon naman talaga si Vince DeSalvo. On every article, interview etc hindi ito nagsasalita ng walang saysay.

"Pero girl, mas crush ko padin yung kakambal niya! Mas hot yun eh! Stiff kasi itong si Sir Vince. Yung kakambal niya, yummy!" Impit pa itong tumili. "Pati yung isa niyang kapatid na hindi gaanong nakukuhaan ng camera dahil palaging nakatago sa rancho. Hala ka napakapogi!"

"Ang aga aga puro pogi yang iniisip mo dyan!" Natatawang suway ko nalang dito.

Nang marating namin ang komedor ay naroon na sila Fred at ang iba pang kalalakihan na mga pawang nakapaligo at nakabihis na rin.

"Good morning, workmates!" Masiglang bati ni Ai sa mga ito.

"Good morning, ladies." Bati ng mga ito saamin.

Ipinaghila pa kami ni Fred ng upuan at sinabi na matapos ang agahan ay ihahatid na kaming pabalik ng hotel. At sa susunod na linggo ay muli na kaming babalik dito upang simulan na ang trabaho.

So we'll have another week to rest and ready our mind for work. Not bad, I thought.

We're in the middle of taking breakfast while exchanging ideas and excitement about our upcoming job when Vince entered the dining.

Pinanatili ko ang aking atensyon sa pancake na nasa plato ko as if it's the most interesting thing in the world when he joined the table.

He's on the master's seat. Hindi man ako tumingin dito'y alam kong saakin nakatutok ang mata nito, kung bakit ay hindi ko na alam.

Akala ko'y tatahimik ang mga kasama ko sa pagdating ni Vince, but no. Lalo pang umingay dahil nakikisali ito sa kwentuhan.

So the dinner really did weave magic at mukhang close close na sila.

Nasa ganoong pag-iisip ako nang tumunog ang cellphone ko. Mabilis ko iyong kinuha sa sling bag ko at sinagot nang makita ang pangalan ni Deo.

"Hello, Hideo?"

I was about to excuse myself out when Vince cleared his throat so I was forced to looked at him. I froze, his eyes were on a darker shade of brown. What's up with this man?

"Finish your food." Masungit nitong sabi na siyang nagpabuhay sa lahat ng paghihimagsik na nararamdaman ko.

How dare him?!

Matapos nitong iparamdam sakin kagabi ang pambaba ko sa sarili ko nang iwan niya ko sa loob ng silid ko na halos nagahasa, ngayon uutusan niya ko na parang hari sa alipin?!

Naningkit ang mga matang tumayo ako. "Kumain kang mag-isa mo!"

Padabog na nilisan ko ang komedor wala na akong pakialam kung mabigla pa ang mga kasama namin. That's just too much! He's just too much!