IMPORTANT NOTE!

Please, don't report my stories. This novel aren't for 18 below and close minded readers. Please, be guided accordingly. Spread love! XD.

WARNING: This novel contains a lot of errors, especially grammar errors. 'Coz I'm not pro in English Language. Thanks!

---

"SINO 'YAN?"

I sighed to myself as I heard a knock from my apartments door. Sino naman kayang mangangatok sa 'kin ng ganitong oras? It's already 2 AM in the morning. Katatapos ko lang maligo dahil kauuwi ko lang naman galing sa work ko doon sa Pasay.

"Teka lang naman!" Napangiwi ako dahil bumilis ang katok sa pintuan. "Ito na. Wait."

Ibinababa ko muna ang itim na towel ko sa may gilid bago ako nag-tungo sa pintuan.

"Sino ba kasi---" Saglit na natigilan ako ng makita ko kung sino ang kumakatok sa pintuan pagka-bukas na pagka-bukas ko.

It was a guy. Nakasuot ng maskarang napapanood ko sa TV. Yung mga maskarang katulad sa mga nag-nanakaw doon sa bangko.

Napalunok ako. Mabilis kong isinara ang pintuan ngunit mabilis siyang gumanti at medyo malakas siya kaya nahirapan ako.

"Shit! Ano namang ginagawa ng lalaking 'to sa bahay ko?!" Pinilit ng pinilit kong itulak ang pintuan ngunit sadyang malakas talaga ang lalaki. Feeling ko matatalo ako sa lakas niya.

"Buksan mo na kasi 'to." It was from that guy voice. It was a deep and scary voice to my ear.

"Ano ka! Neknek mo!" Nag-tutulakan pa rin kami ng pintuan. Kahit na mapayat ako, may lakas naman ako para labanan ang isang 'to, no. Hindi lang ako basta bakla. Ako si Hailey Alvarez. Ang babaeng may lawit ng Bulacan.

"Ouch." Mukhang matatalo na nga 'ata ako nito, ah.

Napabuntong-hininga ako at tumingin sa paligid ng apartment ko. Iniisip kung saan ako posibleng mag-tago para hindi mahuli ng lalaking to. Luminga-linga ako sa paligid pero wala akong makitang posible kong pag-taguan.

Shocks! Bakit ba kasi wala man lang ka-gamit-gamit ang bahay na 'to?!

"Kuya, teka lang! Nag-hahanap pa 'ko ng paraan para makatakas sa 'yo! Wait ka lang diyan---Aray!" Marahas na itinulak ng lalaki ang pintuan at bigla akong tumalsik sa kung saan. "Aba't, bakit hindi mo 'ko dahan... dahanin..." humina ng humina ang boses ko ng mag-labas siya ng kutsilyo at marahang nag-lakad papalapit sa akin.

"Dawn Hailey Ayala." His smirked is visible behind his mask. Hindi ko alam kung paano niya naiipakita ang pag-ngisi kahit naka-maskara siya. Nakakatakot.

"Duh! Dawn Hailey Ayala mo mukha mo!" Tumingin ako sa gilid ko at may nakita akong kamatis doon. I picked it up and throw it to the man who were walking slowly to me.

Mabilis naman niya iyong nasalag gamit ang hawak niyang kutsilyo at nahati sa gitna ang kamatis na hinagis ko.

"Patay. Mukhang ako yata ang isasahog nito sa kamatis, ah." Bulong ko sa sarili at mabilis na nag-lakad sa sirang malaking sofa at umikot doon.

"Wag mo na 'kong pahirapan. Mapapatay rin naman kita, kahit ano pa ang gawin mo." He shookt his head and walk near to me.

"Wag kang lalapit! Tatawag ako ng pulis! Sige ka! Tatawag ako ng pulis!" Pananakot ko sa kaniya at pinanlakihan pa siya ng mata.

Pero mukhang walang-effect!

"Tss. Wala tayo sa bansa niyo. Mahirap ka lang dito. Tingnan mo nga 'tong bahay mo, sisirain na." He shookt his head, again. "Isa pa, hindi mo na kaya pang bumili ng cellphone, kasi kulang pa ang sinasahod mo para makabili no'n."

"Paano mo naman nasabi?" Tinaasan ko siya ng kilay. "Don't tell me, stalker kita at gusto mo 'kong asawahin?!" Gulat kong aniya. "Oh, my goodness, gracious. No way!" Iniharang ko ang dalawang kamay sa dibdib ko.

"Pwe! Kadiri! Hindi 'yan mangyayari. Basta, papatayin kita ngayong gabi at hindi ka na makakatakas sa kamatayan ngayon!" Mariing aniya at nag-paikot-ikot kami sa malaking sofa.

"Ano ba 'yan! Hindi pwedeng next week mo na lang ako patayin?! Magagalit ang amo ko kapag hindi ako nakapasok bukas!" Nag-hysterical ako at kinakabahan kaming nag-paikot-ikot. Bahala na ang mahilo. Matira matibay na lang kung sino ang mabubuhay.

"Papatayin kita!" Sigaw niya at patakbong umikot papalapit sa akin.

"Next week na lang sabi, e! Ito ang sa 'yo!" Malakas kong itinulak ang sofa sa lalaki at  tumama ang matulis na parte ng sofa sa ari niya. "Deserved!" Masiglang sigaw ko at mabilis na tumakbo sa pintuan papalabas ng bahay.

"Ugh! Ikaw na bakla ka!"

Gulat akong napapitlag nang bago ako makalabas ng pintuan ay may tumamang malaking kutsilyo sa harap ko.

"Hindi ka matatakas sa 'kin ngayon!" Narinig kong malakas na sigaw ng lalaki sa likod ko.

Kinabahan ako at napalunok. Nanginig ang katawan ko. Paano nga kaya kung mamatay ako ngayon? Hindi pwede! Hindi  ako papayag na mamamatay na virgin!

Kahit nanginginig ang kamay ay mabilis kong hinawakan ang kutsilyo at buong pwersang hinugot 'yon mula sa pagkaka-baon. Lumingon ako sa lalaki at mariing pumikit nang ihagis ko iyon.

"Tvngina!" Narinig kong marahas niyang mura.

Dahan-dahan kong iminulat ang kaliwang mata ko at mabilis na iminulat ang ikalawa nang mapansin kong sakto iyong pagkaka-hagis ko! Winner!

"Bwiset!" Sinubukan niyang tanggalin ang kutsilyo mula sa pantalon niya na naka-baon sa kahoy kung saan siya naka-pwesto.

"Ay, bongga! Ang galing ko!" I shouted happily and clapped my hands. "Sige! Ba-bush na!" Mabilis akong tumakbo palayo sa bahay.

Saan naman ako pupunta nito? Shocks!

Hindi pa man ako nakakalayo sa pag-takbo nang may mapansin akong liwanag ng sasakyan na papalapit sa pwesto ko. Lumingon ako at naaninagan ko ang mga anino ng kalalakihan sa loob ng sasakyan. Masama ang kutob ko dito.

Mabilis akong tumakbo at nag-tago sa mga mapuno at matalahib na pwesto. Sana hindi nila ako nakita.

I sighed and silently prayed for my safety. "Lord, virgin pa ako, parang awa mo na. Gusto ko pang malaspag." Mahinang bulong ko sa sarili.

"Dito! Nakita ko siya dito!" Narinig kong sigaw ng kung sino hanggang sa marinig ako ng mga yabag sa kung saan.

"Lord, naman, e. Pangit mo naman po ka-bonding, e." Tila maiihi na 'ko sa lakas ng kabog ng dibdib ko. Mariin akong pumikit at kumapit sa puno sa tabi ko.

Nakakakaba naman 'to. Pang horror movies lang ang peg.

"Negative, Boss! Wala dito!"

Hindi ko alam kung dapat ba akong makahinga ng maluwag dahil sa narinig. Ngunit, gano'n na lang ang pag-pigil ko ng hininga nang may mapansin akong malaking bulto ng tao na papalapit sa pwesto ko.

"Siguradong hindi pa nakakalayo ang isang 'yon."

Napalunok ako at tila aatakihin sa puso dahil sa narinig. Ang boses niya... pamilyar sa 'kin ang boses na 'yon...! Pero... paano...? Bakit?

Sana mali lang ako ng hinala, please. Gusto kong maiyak dahil sa naisip. No! Hindi siya 'yon!

"Hanapin niyo! Doon!"

Muli akong nakarinig ng mga yabag papalayo sa pwesto ko. Naitakip ko ang aking mga kamay sa mukha habang lumalayo sila sa pwesto ko, kinakabahan pa rin sa posibleng mangyari.

Katahimikan...

Isang minuto ang nakalipas nang mawala ang mga naririnig kong yabag sa paligid. I heaved a deep breath and stood straight. Tila nanghihina na ako. Ngayon ko lang naramdaman ang pagod ng pag-takbo ko kanina. Masiyado kasi akong nadala at bigay todo. Malamang, buhay ko na ang pinag-uusapan. Of course, gagawin ko na ang lahat!

"Paano na 'ko nito..." mahinang bulong ko sa sarili at mariing pumikit. Pinakiramdaman ko ang aking paligid at nang masigurong wala akong maramdamang panganib ay dahan-dahan akong nag-lakad papalayo sa lugar na 'to.

Kailangan kong mag-ingat. Nag-sisimula na... at ako ang unang puntirya nila... mukha ba 'kong mahina para ako ang unahin? Siguro nga. Kung ikukumpara sa iba, ay walang-wala ako. Siguro, madali lang nila akong mapapatay sa oras na makita ako ng mga kalaban. Dahil nga gano'n ako kahina.

I sighed and started to walked out of my place. Maingat akong nag-lakad paalis. Doble ingat habang kumakabog ang puso dahil sa isiping narito pa sila. Narito pa ang mga kalaban.

Walang direksiyon ang pag-lalakad ko habang inaalala ang narinig na boses kanina. Sana nga, hindi siya. Sana nga nag-kamali lang ako ng hinala.

Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Basta marahan lang akong nag-lalakad habang lumilingon-lingon sa paligid.

"Ayun siya!"

Maya-maya pa'y mabilis ang naging pag-kilos ko at kumabog ng malakas ang dibdib nang marinig ko na naman ang boses ng isang lalaki.

Nakita na nila ako!

Napalunok ako mabilis ang naging pag-takbo nang marinig ko sa likod ang pag-sunod ng mga lalaki.

Madami pala sila! Hindi man lang ako na-inform!

Mas binilisan ko pa ang pag-takbo ko. Lumiko ako at nakita ang isang lalaking kakapasok pa lamang sa kaniyang sasakyan.

"Bahala na!" Mabilis akong tumakbo at lumapit sa itim na sasakyan ng lalaki. Hinawakan ko ang seradura ng sasakyan at nakahinga ng maluwag nang mapansing hindi pala naka-lock ang pintuan.

Naghi-hysterical akong pumasok ng sasakyan.

"What the---"

Hinawakan ko ang labi ng lalaki gamit ang aking hinlalaki habang nakatanaw sa labas kung nasaan ang mga humahabol sa akin.

Sunod-sunod akong napalunok nang makitang papalapit sila ng papalapit sa amin.

Shit! Ayan na!

Lumingon ako sa lalaki sa tabi ko at mabilis ko siyang hinatak at niyakap. Ngunit, sa hindi inaasahan, ay kasabay niyon ay ang pag-dikit ng kaniyang labi sa akin.

Tvngina! Sunod-sunod ang naging pag-mumura ko sa isip dahil sa nangyari. Hindi sinasadyang napa-awang ang labi ko at naramdaman ko ang pagkapit ng lalaki sa akin.

Natauhan lang ako nang tumunog ang cellphone ng katabi ko. Mabilis ko siyang naitulak at napakagat ng labi nang tila tumalsik siya at nauntog sa pinto ng sasakyan.

Sinamaan niya ako ng tingin. Hindi ko maaninag ng buo ang kaniyang mukha dahil medyo madilim dito sa pwesto namin.

Nakita ko ang pag-kuha niya ng cellphone at sinagot ang tawag.

"Call me later. I just need to take this important business." Malalim niyang sabi at ibinaba ang cellphone. May pinindot siyang kung ano at napansin ko ag pagkakaroon ng puting ilaw sa gitna namin. Sapat na liwanag para makita namin ang isa't-isa.

My eyes widen when I figured out something. "Shit. Patay..."

Kilala ko ang lalaking 'to! Isa siyang Del Valle... it was Dylan Sy-Del Valle...

"Now, where are we?" He asked coldly while staring at me with his blue-eyes.

"Hehe." Pilit akong ngumiti. "H-hello sa 'yo." Kinaway ko ng mababa ang kanang kamay ko at biglang na-ilayo ang ulo nang ilapit niya ang ulo sa 'kin.

"Sino ka?" He asked. "You look familiar."

Tila nahihipnotismo ako ng kaniyang asul na asul na mga mata na naiiba sa kaniyang mga kapatid. Tila nakikinita ko ang karagatan sa kaniyang mga mata.

"A-ahh. Ehh." Hindi ako makapag-salita ng maayos dahil sa nalalanghap ko ang kaniyang hininga.

Hindi ako makapaniwala na nahalikan ko ang labi niya!

Hindi sinasadyang napatingin ako sa labas at nakita kong hindi pa umaalis ang mga humahabol sa akin at ngayon ay nakatitig sila sa sasakyan kung nasaan kami.

Kumalabog ang dibdib ko nang makitang papalapit sila sa 'min. Nataranta ako at pinindot iyong pindutan ng ilaw para mamatay.

Muli kong kinuha ang mukha ni, Dylan at hinalikan siya. Tila wala naman siyang naging-reaksiyon dahil sa ginawa ko at hinayaan ako.

Maya-maya pa'y napansin kong nag-bulungan ang mga lalaki at sinulyapan kami bago sila tumakbo papalayo.

Tila nakahinga ako ng maluwag at akmang kakalas sa labi ni Dylan, nang biglang hawakan niya ang mukha ko at idiin ang halik niya.

Kailangan ko pa siyang itulak ng malakas para kumalas siya sa 'kin. Akmang bababa na sana ako ng sasakyan ng bigla niyang i-lock ang pinto at narinig ko ang pag-andar ng makina.

"H-hoy! Hoy, hoy! Sa'n mo 'ko dadalhin?" Kinabahan ako sa awra ng mukha niya. Mukha siyang lango sa alak. Mukhang lasing.

"Sa langit." Aniya at nakangising sumulyap sa 'kin gamit ang kaniyang asul na mga mata bago niya pinaandar ang kotse.

Napa-sign of the cross ako ng wala sa oras.

Hindi nga ako nahuli ng mga kalaban. Pero mukhang mapapalaban naman ako sa isang 'to.

Napalunok na lang ako sa naisip at tahimik na nag-dasal para sa aking sarili.

WILD BEAST: Dylan Sy-Del Valle

---

A/N: Ang sarap mag-sulaaaaat!!! I miss writing so much!!! Mabuti na lang inspirasyon ko si Nysan2018 por todays vidyowww! Hihi. See you next update kapag pinikilig ulit ako. Haha. Charowtz! Haha. K. Bye!