Emnestra's POV

Sumisilip ang madaling-araw sa kwarto. Habang nakahiga, namumungay kong binasa ang sulat na ipapadala ko sa hari ng Ashina. It was a letter of acceptance, sa imbitasyon niya. I held the paper above me, reviewing it, to make sure there were no mistakes—

"O-Oceanus..." Humigpit ang aking kuyom sa buhok niyang sumasagi sa ibaba ng aking puson. "I'm— I'm..."

"Coming?"

"Reading!" sigaw ko nang bayolenteng nanginig ang aking mga binting nakasabit sa kanyang magkabilang balikat. "Oh— God—" Mabigat na bumagsak ang kamay kong may hawak ng sulat. Nalukot ito nang kumapit ako sa sapin.

"I just came—" Kalalabas ko pa lang at muling namuo ang kuryente sa pagitan ng aking mga hita. "Oceanus!" naiyak ko ang pangalan niya nang sumisid ang kanyang dila sa nangangatog kong kaibuturan. "P-Please—" Humihingal kong tugon. "I am tired—" My lips parted to make way for a surrendering moan. At tuluyan ko na ngang nabitawan ang sulat nang mapakapit ako sa aking dibdib at mariin akong pumikit, patingala sa langit na tinatawag ang buong katawan ko, pinapaangat ang aking likod.

He has been tormenting me since I finished drafting my response letter. Ito ang paraan niya para kumbinsihin akong huwag ipadala 'yong sulat.

"Wait!" I gasped out. "No!" I gasped out again, my body arguing whether to feel it or not— the waves of pleasure that started to slide over me. Hindi ko alam kung pang-ilang beses na'to. Pagod na ako!

I struggled relentlessly until one of my legs over his shoulder started to shiver. Along with my labored breathing, my insides tightened. "Stop— Stop—" Pinigilan niya ang mga kamay kong nagtangkang tumulak sa ulo niyang dumiin pa nga lalo. He searched, and teased, and licked me deep, building climax, and as I was about to reach it— he tore his mouth from my core and my legs opened instinctively before he entered me slick and sloppy.

It was a sudden thrust that sent a jolt of electricity through me, my body convulsing underneath him. My arms caught his shoulders and I inched lower on the bed when he kissed me, open-mouthed, desperate to taste my breath, my tongue, my moans while he owned me.

Itinapat niya ang kanyang bibig sa aking tenga, pabago-bago ang hininga. "Your Majesty." Dumadaplis ang init ng kanyang bulong. "I ask that you reconsider accepting Ashina's invitation."

"No—" Hinalik niya paalis mula sa aking labi ang sagot at napaigtad ako sa kanyang ilalim nang dumagan pasagad ang kanyang katawan sa ibabaw ng akin. "Oceanus..." His pace became slow and tantalizing. "I have to—" I have to answer. But I can't.

Napasabunot ako sa kanyang buhok habang nakabaon ang kanyang ulo sa aking leeg. "I have to go—" I moaned, voice raspy, as his deep shove raised my body almost to the headboard.

My body ached for quicker strokes but he continued to be smooth and steady. "What are you doing?"

"I figured," he said huskily. "If I can't talk you out of it then maybe I can fuck you into reconsidering."

One of his hands slid beneath my hips, aligning me to his sharp sudden thrust dahilan para mapadaing ako, bahagyang nakaangat ang noo. My head fell heavy on the pillow, at nagsimula na ngang bumilis ang kanyang galaw. One of my knees bent when he hooked it over his arm, binubuksan pa lalo ang aking pagkakatanggap sa kanya. He continued to overwhelm my senses, his waist ramming harder, deeper, faster.

And closer— "Oceanus—" And closer— "Ah—" Mabilis niyang dinakip ang aking ungol na sinabayan niya din ng kanya. Bumigat ang aking balakang sa higaan at dumausdos paangat ang aking likod sa mga sandaling naramdaman ko ang patibok na paglabas niya sa aking loob.

He ended the ordeal with his body trembling over mine, and with a grunt of something that sounded like pain coming from his throat— probably disappointment, dahil hindi niya nakuha ang gusto niyang kunin mula sa'kin.

And we laid together, trying to catch our breaths. I was limp with exhaustion, my limbs heavy.

"Hindi mo ako pinatulog," I said drowsily. "I crumpled the letter." Namimigat akong umusog paibabaw sa braso niyang yumakap sa'kin. "I need to write a new one..."

Yumapos ang kabila niyang braso sa'kin at napapikit ako nang makatanggap ng isang halik sa noo. Hindi na ako dumilat pa dahil sa antok na ngayon pa lang nabigyan ng pagkakataon na dapuan ako.

"Do you need to be cleaned, Your Majesty?" tanong niya.

"Later," I answered, unbothered by his thick flow that spilled out of me, tickling down to one of my thighs, dripping on the blanket.

A needy growl. Ito ang iginiit niya sa sagot ko.

"I need to sleep so I can write..." Naglaho ang aking paliwanag sa bandang huli nang tangayin ako hindi ng antok. Kundi ng init ng palad niyang dinaganan ang haba ng aking tagiliran. Nagpipigil niyang pinisil ang aking balakang bago lumipat ang kanyang kamay palikod at pababa, sa aking lambot na marahan niyang kinuyom dahilan para mapaangat ang aking katawan.

Heavens help me.

Pagkatapos— hindi pa kami tapos. Tinulak niya ako pahilata, pailalim sa kanya at namamagod akong bumuntong-hininga nang halikan niya ako, namamasa-masa, mula sa aking bibig pababa sa aking panga.

I don't think I'm sleeping today. "Oceanus," I lazily groaned. "I have court duties— ah!" Nagising ako nang bigla niyang ibinaon ang kanyang mga pangil sa isang sulok ng aking leeg.

•••

Apat na araw akong hindi pinatulog ni Oceanus, so in the end, we compromised— we will only be staying at Ashina for three days and not a week.

Watching servants load my carriage with luggages, I couldn't help but feel a bit excited. Ako naman kasi ang kauna-unahang monarch ng Irvale na bibisita sa Ashina, at baka ako lang din ang monarch na makakapaghinto ng digmaan sa pagitan ng dalawang kaharian.

Mula sa kalesa, bumaling ang aking atensyon kay Oceanus na nakasakay sa kanyang puting kabayo. Hila-hila niya ang renda ng isa pang kabayo na kulay pula ang balahibo at ginto ang buhok. Masaya akong lumapit dito at nang makarating, hinimas ko ang nguso ni Ginger, ang war horse na iniregalo sa'kin ni Mama nang napagdesisyunan kong sumali sa digmaan.

Inabot ni Oceanus ang renda ni Ginger sa'kin. Pagkatapos, pinaikot niya ang kanyang kabayo paharap sa dalawang daang kawal na sasama din sa'min sa Ashina. Fifty of them rode on horses while the rest are going to march.

"Banners forward!" Oceanus ordered, at the knights who carried our kingdom's banner— a two-colored flower, red and white, set above two clashing swords.

The flower symbolizes our kingdom's delicateness, because in the entire world, we are the smallest. But that does not mean that we are the weakest. Ito ang pinapahiwatig ng dalawang espada sa ibaba ng bulaklak, na kaharian din namin ang pinakamatatag dahil kahit ilang libong taon na kaming nasa digmaan, hindi pa rin kami natatalo. And to think that our enemy kingdom, Ashina, is the largest kingdom in the world.

Umakyat ako sa likod ni Ginger at nang maupo, isang katulong ang lumapit, bitbit ang koronang nakalimutan kong suotin.

"Your Majesty," aniya nang iangat ito sa'kin. It was my mother's silver crown that I recently had adjusted to fit my head perfectly, as it was made to be light and wearable during battle— a war crown for a queen.

Nginitian ko siya. "Thank you." Kinuha ko ito at maingat na ipinalagay sa aking ulo, sa paligid ng aking nakataling buhok. Nasa kalagitnaan ako ng pag-aayos nito nang lingunin ko si Oceanus na napansin kong malalim ang titig sa'kin.

Before I could ask him what's wrong, inunahan niya ako.

"You look ravishing."

Napakisap-kisap ako bago mabilis na iniwas ang aking mukha mula sa kanya, nang hindi niya makita ang pamumula ng aking magkabilang pisngi. He has already seen every part of me— the forbidden and even the parts that I am ashamed of, and yet, here he is, still complimenting me in the most random moments.

Pagkatapos ayusin ang aking korona, tumikhim ako at humarap sa dalawang ladies-in-waiting na huling pumasok sa kalesang naglalaman ng aking mga bagahe.

"Have you been to Ashina, Oceanus?" tanong ko nang nakatuon pa rin sa harapan.

"Only by the borders," aniya. "Has Her Majesty been to Ashina?"

"Hanggang sa may borders lang din ako," sagot ko. "It is both our first time, then?"

"I believe it is all of ours," he said, making me turn to the knights behind us.

Sabay na bumaba ang kanilang mga ulo at nang muling umangat ang mga ito, tinignan ko ang isang sundalo na nanlaki ang mga mata sa gulat.

"Nakapunta ka na ba sa Ashina?" usisa ko.

Umiling-iling siya. "N-No, Your Majesty."

Kasunod kong tinignan ang katabi niyang sundalo na napailing din.

"Your Majesty," sambit ni Oceanus dahilan para mapaharap ulit ako sa kalesang nagsimulang gumalaw.

I gently squeezed Ginger with my legs to make her start walking, and she did, together with Oceanus' horse. Hinatid kami ng tingin ng bawat bampirang dinaanan namin hanggang sa makalabas kami ng palasyo kung saan sinalubong kami ng mas maraming titig.

My decision to accept King Corion's invitation was met with mixed reactions— may nagalit, nabahala, at may iba ring lumigaya, umasa, na baka dahil sa desisyon kong ito matutuldukan na sa wakas ang tila walang-hanggang digmaan sa pagitan ng Irvale at Ashina.

It took us half a day to reach the borders, kung saan sinalubong kami ng isa sa generals ng Ashina na nakasakay din sa sarili niyang kabayo. The general they sent to meet us was a woman, to my relief. And she was alone, not accompanied by her own army, to the relief of my company. She bowed and we exchanged greetings while we crossed the muddy, war-torn terrain.

"His Majesty, the King, is preparing a big banquet for your first night," sabi ng general na nagdulot ng ngiti sa aking labi. "We hope you enjoy your stay."

"I guess I will," nagagalak kong sagot. "I'm looking forward to talk to him about more important matters, the war for instance."

Nagpalitan kami ng marahang tawa.

"Yes," aniya. "Everyone is looking forward to it."

Pangiti-ngiti lang ako habang nakikipag-usap sa kanya pero hindi maipagkakailang mayroong namimigat na tensyon sa aming likod kung saan alertong nakasunod ang aking mga kawal. At sa kabilang gilid ko, nakakalunod ang seryosong katahimikan ni Oceanus.

Sumulyap ang Ashinian general sa kanya. "Your guard, Your Majesty?"

Hindi ako sumagot. Sa halip, humigpit ang aking ngiti sa general. Mahangin naman siyang tumawa sabay yuko ng kanyang ulo, naiintindihan kung anong ibig iparating ko.

He is not just my guard. He is mine.

Nagsimulang luminaw ang kalangitan nang lumagpas kami ng borders ng Ashina, at papasok sa isa sa mga bayan nila.

Entering the small but vibrant town, inilibot ko ang aking tingin sa mga bampirang nagsikumpulan sa mga kalye upang masulyapan kami. There was one time that I slowed my horse down to reach a flower that a woman wanted to give me. At saka kami nagpatuloy sa aming lakbay, nasa'king kamay ang bulaklak na ibinigay ng Ashinian.

Natutuwa ko pa nga itong ipinakita kay Oceanus na nangungusisa lang itong tinignan.

"The Macabireus," sabi ng general nang mapansin ang tagal ng pagkahumaling ko rito. "A native flower from our kingdom." Nginitian niya ako. "It only blooms during this time of the year."

"Does it have a meaning?" tanong ko habang pinipihit-pihit ang bulaklak sa aking kamay. It looked like a yellow lily with purple stripes on the petals. "Or not? Bawat bulaklak kasi sa'min sa Irvale ay mayroong kahulugan, considering that we don't have a lot of species, unlike you."

"We have yet to find a meaning for it, Your Majesty," aniya. "Please, feel free to give it one."

But I didn't give it one. Pagka't wala pa akong naisip. I just gently smiled at it while I inserted it inside my scabbard— my sword sheathe, na nakasabit sa aking gilid.

Nang dahil sa dami ng tanawin na dinaanan namin papunta sa kapitolyo, hindi ko namalayan ang bilis ng takbo ng oras. I was enjoying every scenery that the kingdom had to offer— colorful meadows, cozy villages, lush green mountains. Night was already falling when we arrived at the capital of Ashina, a lively city where more vampires gathered along the streets to meet us. I returned their curious gazes with an anticipating smile.

"Queen Emnestra!" sunod-sunod na tawag ng mga batang tumakbo sa kumpulan.

Masaya akong kumaway sa kanila. "Hi," I mouthed, at napadilat sa biglaan nilang pagtili. Kumisap-kisap ako bago mahinang natawa.

At sa wakas, sa dulo ng aming landas, ang napakalaking palasyo ng Ashina na unti-unting binalot ang aking paningin habang papalapit kami rito. Napatingala ako sa tayog ng mga gusali sa loob ng nagtataasang pader. I have seen Ashina's royal palace in drawings and paintings but all those are nothing compared to what it really was— under the night sky, the palace was an imposing fortress, hauntingly beautiful.

"Oceanus!" namamangha kong sambit. "Look at it!"

"Mmm," nababagot niya namang sagot.

The biggest castle in the world, the Ashina's royal palace, was a city in another city. I realized this nang makapasok kami at bumungad sa'min ang lawak ng castle grounds, at sobrang dami ng mga bampirang nag-aabang sa'min— servants, soldiers, and some ladies and lords dressed in evening gowns and suits.

Nakangiti kong nilingon si Oceanus na pinapaningkitan ang bawat isa sa kanila. His eyes surveyed before it fixed at a man standing in the middle of the crowd.

King Corion— a vampire with golden shoulder-length hair and stubble on his chin. Nang magtagpo ang aming tingin, sabay naming iniyuko ang aming mga ulo sa isa't isa. He was obviously dressed to attend a formal event, while I, stepped down from my horse wearing a battle gown.

"Queen Emnestra!" The king was a bit older than I was. Lumapit siya sa'kin upang bigyan ako ng yakap na may kasamang tapik sa likuran ng aking balikat. "Welcome! Welcome!"

Nang magbitawan kami, mahinahon kong ibinalik ang masigla niyang bati. "King Corion."

Malumanay kong nginitian ang nobles na kasama niya sa pagsalubong sa'min. "Why do I feel like I am running late to a party?" puna ko na tinawanan nila.