? Pov.

Net op tijd heb ik Sophie daar weg kunnen halen. Ze had bíjna de macht terug en dan zou ze niet meer naar mij luisteren en dat was nou net niet de bedoeling. Nu zit ze op mijn rug terwijl ik als de wiedeweer naar mijn huisje terug ren. 'Heb je haar? Ik heb Sasha, de mate van prins Paisley die hem dan ook vermoord heeft.' 'Ik heb haar majesteit. Ze zit nu op mijn rug.' 'Mooi! Ze is vanaf nu helemaal van jou, doe met haar wat je wilt terwijl ik Sasha net zolang ga martelen tot ze me verteld waar het is. En tot ze me smeekt dat ik haar vermoord natuurlijk maar dat kan ook niet anders.' 'Oké, mijn koningin. Veel plezier en succes!' 'Dank je. Jij veel plezier met Sophie.' Met die woorden verbreekt ze de link. Ik grijns en laat Sophie van mijn rug afstappen waarna ik weer in mijn mensenvorm verander. De laatste tijd ben ik wel erg veel in deze vorm, helaas. Als deze missie erop zit ga ik lekker veel rond rennen of vliegen. Nee, niet rennen. Dat deden Alisia en ik ook altijd... Ik zucht en denk verdrietig terug aan mijn mooie Alisia. Ze was mijn wereld, mijn alles, mijn hartendief.

Maaike pov.

'Waar is Sophie?' Vragen Michael en ik verbaasd/geschokt. Want stel, je laat iemands mate achter zijn mate aan gaan en vervolgens keert hij (in mensenvorm) zonder haar terug, just like: what the fack?! 'Weg. Verdwenen. Letterlijk in de lucht opgegaan.' Antwoord Calum terwijl hij snel een deken van de grond gritst en die om zijn middel slaat. Vervolgens sjokt hij terug de gang in en loopt langzaam de trap op. Dit komt me ergens wel bekend voor, dat Calum zo sad is dan...

'Geef het aan mij...' zegt Calum zacht maar toch hard genoeg zodat ik hem hoor. 'Ach weet je, hou maar. Chocola doet me toch alleen maar denken aan Sophie...' Ik haal mijn chocola te voorschijn en de ogen van de drie vampier-jongens lichten op. Ik breek er een stuk af en loop naar Calum terwijl ik de rest zorgvuldig buiten het bereik van de andere drie hou. 'Hier. Jij hebt het meeste verdriet om Sophie, daarna ik pas. Jij hebt het nu eventjes het meest nodig.' 'Nee. Hou maar, het doet me denken aan Sophie. Ik hoef niet.' Zegt Calum terwijl er een traan over zijn wang rolt.

Ja, toen was hij ook erg sad. Het is echt zielig! Ik wil achter hem aan gaan maar Michael houdt me tegen en schud lichtjes zijn hoofd. 'Nu even niet, Maaike. Hij heeft even loner-time nodig.' Ik knik stilletjes en ga op de grond zitten. Max kijkt me vreemd aan. 'Wat? Mag ik niet op de grond zitten ofzo?' Zeg ik kattig. 'Wow, rustig natuurlijk mag jij wel op de grond zitten! Ik keek alleen maar zo omdat naast je een stoel staat.' Huh, wat? Ik kijk opzij en zie inderdaad een stoel. 'Oh....' 'Sara? Gaat het wel met jou?' Vraagt Max bezorgd aan Sara. Verstrooid kijkt ze op. 'Wat? Oh! Ja, ja. Alles prima hier.' Het is duidelijk dat daar niet "alles prima" is aangezien ze krijtwit is en ze eruit ziet alsof ze zo een woedeaanval kan krijgen. Ik weet niet of ik nog meer woedeaanvallen aan kan als ik eerlijk. Sophie, Michael, nee Sara kan er echt niet meer bij. Dan ga ik serieus flauwvallen van al die krachtinspanning, verdorie. 'Sara, je weet dat je ons alles kan zeggen hè?' Probeert Max nog een keer. 'Ja, ja. Er is echt niks aan de hand.' Zegt Sara met een nep-glimlach. 'Je vertrouwd ons niet.' Concludeerd Ashton nadat hij een tijdje Sara observeert. 'Wat?' 'Je vertrouwd ons niet.' Herhaalt Ashton bedachtzaam. 'Waarom vertrouw je ons niet? Is het omdat wij anders zijn? Geen gezworen vijanden zoals vampiers en weerwolven normaal horen te zijn? Of is het omdat wij geen fribtins zijn?' Gaat Ashton door. 'W... wat?' 'ASHTON HOU OP! JE MAAKT HAAR BANG!' schreeuwt Max kwaad. Dankbaar kijkt Sara Max aan en Max kijkt verlegen glimlachend naar de grond. Wat speelt er toch tussen die twee...? 'En wat dan nog? We hebben haar een thuis aangeboden en vechten samen met haar. Waarom vertrouwd ze ons dan niet?' 'IK VERTROUW JULLIE WEL MAAR NIET HONDERD PROCENT VERDOMME! IK VERTROUW HAAST NOOIT IEMAND HONDERD PROCENT! DAT EINDIGT ALLEEN MAAR SLECHT! IK GA NIEMAND MIJN PROBLEMEN VERTELLEN ALS IK ZE NIET HONDERD PROCENT VERTROUW!' barst Sara uit. Geschrokken zetten Max, Michael en Ashton een stap achteruit. Ik blijf gewoon zitten ook al hoop ik dat Max rekening met me houdt en straks niet op me gaat staan.... 'J... je vertrouwd mij niet?' Stamelt Max zacht terwijl hij Sara gekweld aankijkt. 'Wat?! Godsamme Max! Luister nou eens! Ik. Vertrouw. Jullie. Wel. Maar. Niet. HONDERD PROCENT!' De laatste twee woorden schreeuwt Sara zo hard dat ze weer allemaal een stap achteruit zetten. Net op tijd rol ik weg voor Max' maatje 43. 'MAX!' roep ik verontwaardigd naar hem. Verward kijkt hij om. 'Wat? Oh, SHIT! Sorry Maaike! Ga nu please niet aan mijn haren trekken terwijl je je gave gebruikt! Asje, asje, asjeblieft niet!' Smeekt Max me. Vreemd kijk ik hem aan. 'Gave?' 'Euh, ja. Zeg nu niet dat je dat nog niet wist.' 'Oké, dan zeg ik het niet.' 'Mijn god, Maaike! Kon je daar zelfs niet even aan denken? Hoe denk je anders dat je ons pijn kon doen door aan onze haren te trekken? Dacht je dat wij aan het toneel spelen waren ofzo?' 'Eh... Eigenlijk wel, ja.' 'Oooh...' zucht Max terwijl hij zijn neusbrug vastknijpt met zijn duim en wijsvinger. Goh, ik heb een gave. Een gáve! Dat is zo cool! 'Maaike? Ik weet dat je er bent en als ik jou was zou ik nu meekomen want de alpha is niet bepaa- oh, hallo.' Zegt Quinten terwijl hij binnenkomt lopen met een handdoek om zijn middel geslagen. Helaas is de handdoek net iets aan de korte kant en zie je bijna zijn ehm... ja.... dat ding waarvan ik weet dat jullie weten wat ik bedoel. 'Hallo, Quinten.' Zeg ik terwijl ik een korte zwaaibeweging maak met mijn hand. 'Waarom zit je op de grond, naast een stoel?' 'Omdat ik dat leuk vind.' 'En waarom vind jij dat leuk?' 'Daarom.' 'Daarom is geen re-' 'reden. Als je van de trap valt ben je snel beneden.' Vul ik hem vlug aan. 'Ja, dat ja. En wie zijn dit als ik vragen mag?' 'Dit zijn Max, Michael, Ashton en Sara. Die vastgemaakte, bewusteloze dudes op de grond zijn Seff en Maarten.' 'Aha... en van wie is die alpha-geur? En die te zoete geur?' 'Die alpha-geur is van Calum en die te zoete is van Sophie.' 'Oh, Soofje!' 'Ja, Soofje.' Zeg ik met een klein glimlachje. Sophie en Quinten hebben een nogal... aparte relatie met elkaar...

'LAAT ME LOS!' 'Neh, ik vind je daar prima hangen, Soofje.' 'NOEM ME GEEN SOOFJE!' 'Waarom niet? Kan je daar niet tegen, Soofje?' 'QUINTEEEEEENNNN!' 'Quinten... laat haar nou los.' Zeg ik terwijl ik hem een blik geef die zegt dat hij echt moet loslaten aangezien ze geen weerwolf is. 'Oké....' zucht Quinten terwijl hij Sophie langzaam van zijn schouder aftilt en op de grond zet. Direct loopt Sophie drie meter bij hem vandaan en gebruikt mij als schild terwijl ze Quinten wantrouwend aankijkt. 'Oh, kom op! Zo eng ben ik nou toch ook weer niet?' Roept Quinten uit terwijl hij zijn handen in de lucht gooit. 'Eng niet, nee. Irritant en gemeen? Zéker wel!' 'Dat meen je niet.' Zegt Quinten op zo'n toon alsof hij daar niks van gelooft. 'Jawel.' 'Echt niet.' 'Wel.' 'Niet.' 'Wel. 'Niet.' 'Wel.' 'Niet.' Ik rol met mijn ogen. Dit is serieus het favoriete spel tussen Quinten en Sophie. Nietes, welles. Het is om gek van te worden. Plots zie ik Sophie langs me lopen en verbaasd kijk ik Quinten aan die met dikke krokodillentranen voor ons staat. 'Oh kom op Quinten! Zo bedoelde ik het niet! Kom op, niet huilen. Nee, verdomme Quinten! Duw me niet weg! Ja, goed zo. Hé, rustig maar. Ja, sjjjjjj. Hé, wat? QUINTEEEEEN!' Quinten begint hard te lachen terwijl hij met Sophie weer over zijn schouder richting de uitgang van onze school loopt. 'ZET. ME. NEER!' 'Nee.' 'JA!' 'Neh.' 'JAWEL!' 'Neehee.' 'JAHA!' Wat zei ik je? Hun lievelingsspel is nietes, welles. 'Kom op, dan gaan we een ijsje halen.' 'OEH! LEKKER!' Hoofdschuddend loop ik achter hun aan, de school uit en richting de ijskraam.

Ja, dat was ongeveer een maand na hun eerste ontmoeting, denk ik. Misschien langer, misschien korter. 'En waar is Soofje nu dan? Bij die Calum?' 'Nee, Soofje is ontvoerd door een fribtin, waarschijnlijk ook dezelfde fribtin door wie ze is behekst.' 'WAT?! SOOFJE IS BEHEKST?!' 'Ja, Soofje is behekst.' 'Ik neem aan dat jullie het nu toch wel gewoon over de Sophie hebben die wij kennen en niet een andere Sophie?' 'Nee, nee. Het is gewoon je zusje.' Zeg ik tegen Michael die nu in de stoel naast me zit waardoor hij nog groter lijkt, jeej! 'Maar wat zei je nou voor je erachter kwam dat Sophie ontvoerd was?' 'Oh ja, je moet nu echt naar de alpha toe. Wil je niet extra werk krijgen.' Direct krabbel ik overeind. Door de omstandigheden was ik helemaal vergeten dat ik naar mijn alpha moest! Fack! 'Bye mensjes! Ik ga er vandoor! Quinten, als het kan. Help met het zoeken naar Sophie!' Roep ik voor ik de deur uitren, een deken meegrits, die voor me uitgooi, in een wolf verander, de deken oppak en heel vlug naar de alpha ren met de deken in mijn bek. Nu maar hopen dat ik geen extra werk krijg....

Michael pov.

Ik staar naar de jongen, Quinten, die net is binnenkomen lopen. Hoe kent hij mijn zusje? Waarom noemt hij haar Soofje? Waarom is hij zo verschrikkelijk bezorgd om haar?! Hij is haar broer niet! Dat zijn Max, Ashton, Seff en ik! Oké, Max, Ashton en ik zijn wettelijk gezien niet haar broers but we don't care. 'Waarom vertrouw je me niet, Sara.' Hoor ik Max aan Sara vragen. 'Zucht, ik vertrouw je wel Max. Alleen geen honderd procent.' En op dat moment kijken ze elkaar recht aan. Direct begint Max hevig te grommen en te trillen, alsof hij zichzelf in bedwang moet houden voor iets. 'Max? Dude, wat is er?' 'M... mate!' Brengt hij uit terwijl hij zijn ogen samenknijpt. Sara's ogen worden groot en ze begint met haar hoofd te schudden terwijl ze achteruit loopt. 'D... dat kan niet! Wilstron is mijn mate! J... jij kan mijn mate niet zien!' Brengt ze paniekerig uit. Max kijkt woest op bij de naam Wilstron en laat zijn gegroeide hoektanden zien in een woeste grom die bij alle weerwolven en fribtins hier kippenvel bezorgd. 'Je. Bent. Van. Mij. Verdomme! Ik heb mijn hele leven op jou gewacht en ik ga jou nu niet overleveren aan een sukkel die ik niet ken!' Grauwt hij terwijl hij naar Sara toeloopt. 'Desnoods sluit ik je op en wacht ik tot je zestien bent om je te bewijzen dat ík en alleen ík gelijk heb!' Het volgende moment staat Ashton achter hem en heeft hij Max bij zijn bovenarmen vastgegrepen en houdt hij Max op zijn plek. 'Rustig aan Max. Even dimmen nu.' Probeert Ashton Max gerust te stellen. Het probleem is alleen, Ashton en ik hebben géén idee hoe we Max gerust moeten stellen aangezien hij de meest rustige van ons drie is! Hij was serieus áltijd rustig, altijd! Sara blijft Max met grote ogen aankijken maar ze kijkt niet bang meer en ook niet ongelovig. Alsof ze ergens in zichzelf wel weet dat Max haar mate is en niet die andere dude die beweert haar mate te zijn. Maar Max vangt de blik verkeerd op en begint woest met zijn hoofd schuddend achter uit te lopen. 'Ze wilt me niet... ze wilt me niet!' Prevelt hij de hele tijd terwijl hij nu richting de gang strompelt. 'VERDOMME, ZE WILT ME NIET!' schreeuwt hij hard voor hij begint te rennen en Sara begint te gillen dat hij moet stoppen en zelf achter hem aan begint te rennen. En dan hoor ik het, het geluid alsof iemand word doorklieft...

Hallootjes! Hier ben ik weer!

Nogal een behoorlijke tijd geleden, I know. Maar zoals ik jullie al in het vorige hoofdstuk vertelde ik was in de Belgische Ardennen! Super leuk natuurlijk ;) voor iedereen die Quinten niet kent, wat best logisch is aangezien hij nu pas voor de eerste keer zijn entree maakt, Quinten is een goede (weerwolf) vriend van Maaike! Hij komt voor in Life with secret waarin Maaikes verhaal voor Sophies verandering word verteld. Hij staat trouwens nu op mijn naam en niet meer op dat van @kapipathetic.
OMG! WE HEBBEN BIJNA 72K AAN LEZERS EN MEER DAN 5K AAN STEMMEN! THANK YOU SO MUCH! LOVE YOU GUYS AND SEE YOU GUYS AT THE NEXT CHAPTER!!