Sophie pov.

'Hey... word wakker...' hoor ik een hemelse stem zacht in mijn oor fluisteren. Kreunend draai ik me om. Ik hoor iemand zachtjes grinniken en wat verdwaasd open ik mijn ogen om die direct daarna wijdopen te sperren en me gillend om te draaien. Ik lag tien centimeter bij de rand vandaan! 'Calum! Waarom rolde je me niet terug!' Roep ik verontwaardigd terwijl ik mezelf rechtop duw zonder Calum aan te kijken. 'Omdat ik Calum niet ben.' Zegt een compleet andere stem die niet zo hemels is. Geschrokken draai ik me om en kijk recht in twee bekende, blauwe ogen. Seff... 'Ook hallo Seff.' Zeg ik chagrijnig terwijl ik wat stof van me afklop. 'Heb je lekker geslapen my dear?' Ik verstijf. Ik dacht dat hij hier overheen was! 'Wat-doe-ik-hier?' sis ik terwijl ik in een aanvallende houding ga staan. Seff grinnikt en zegt: 'Jij bent nog steeds op de plek waar je samen met Calum was hoor. Je vraag moet zijn wat doe ik hier.' Ugh.... Hij irriteert me nu al! 'Ook goed! Wat doe jij hier en waar is Calum?' Direct voel ik twee zachte, warme armen om mijn middel die tintelingen over mijn hele lichaam verspreiden. Genietend leg ik mijn hoofd tegen Calums borstkas en sluit glimlachend mijn ogen. 'Hey diamantje, lekker geslapen?' Ik knik wat en hou Calums armen vast. 'Wat doe jij hier Seff?' vraagt Calum uiteindelijk. 'Ik kwam Sophie eigenlijk waarschuwen voor de Fribtins en de Wendigo's.' 'Wat? Fribtins? Wat zijn dat?' 'Wezens die in elk bestaand dier kunnen veranderen. Meestal zijn dat vogels en wolven. Ze kunnen ook veranderen in mensen.' zegt Calum op zijn hoede. Ik merk aan hem dat hij zich niet op zijn gemak voelt en dat hij zijn armen nog strakker om me heen heeft geslagen. 'Maar wat moeten ze dan van me?' vraag ik aan Seff. 'Jij bent dus de enige vrouwelijke geestenwandelaar op deze planeet. Zij willen de hele wereld in hun handpalm hebben en daar hebben ze jou voor nodig.' 'Maar waarom mij? Ze kunnen jou toch ook gewoon gebruiken?' 'Je kent het verhaal van het ontstaan van de geestenwandelaars toch?' Ik knik. 'Nou, dat is dus niet waar.' Wat? 'Hoe bedoel je, dat is dus niet waar?' zegt Calum wantrouwend. 'Precies wat ik zeg, dat verhaal is niet waar. Het enige wat klopt is die oorlog maar voor de rest klopt er niks van.' 'Laat me raden, jij kent het hele verhaal wel?' zegt Calum schamper. 'Nou... nee. Maar er is tegenwoordig bewijs dat het niet waar is.' zegt Seff relaxt. 'Wat voor bewijs dan?' vraag ik nieuwsgierig. 'Tekeningen.' zegt Seff terwijl hij wat uit zijn zak haalt. Het zijn opgevouwen, vergeelde papieren. Seff ontvouwt ze en laat ze aan me zien. Op de eerste tekening zijn twee wolven te zien, de ene is spierwit en de andere is pikzwart. Ze kijken elkaar liefdevol en tegelijkertijd vol haat aan. Seff pakt de volgende tekening. Een man die erg op Calum lijkt staat bij een groot vuur waar een beeldschone vrouw instaat. In de ogen van de man glinsteren tranen terwijl hij wanhopig het vuur probeert te bereiken maar hij word tegengehouden door een oude vrouw met een duivelse grijns. Op de volgende tekening staat dezelfde man weer met een mes in zijn hand en in zijn andere hand de waarschijnlijk dode, beeldschone vrouw. De man kijkt vol verdriet naar haar. Op de volgende tekening is een bloedbad te zien. Overal liggen lijken en in het midden staat de vrouw met grote ogen, vol tranen en wanhoop terwijl ze angstig om zich heen kijkt. Op de laatste tekening staat de man die wanhopige handgebaren maakt terwijl de vrouw huilend tegen de man staat te schreeuwen en met één hand naar zichzelf wijst terwijl ze de andere wanhopig in de lucht gooit. 'Zoals je ziet, het is niet heel erg duidelijk maar we denken dat het ongeveer zo is gegaan: Die man is sowieso een voorouder van jou Calum en dit gaat hard klinken maar waarschijnlijk is jouw'n voorouder verantwoordelijk voor het ontstaan van de geestenwandelaars.-' 'Wat?! Dat kan niet! Waarom dan?!' 'We weten het bijna 100% zeker. Kijk eens hoe erg die man op jou lijkt.' zegt Seff terwijl hij naar de man wijst. 'Maar dan nog...' mompelt Calum zacht. 'Ga verder.' zeg ik tegen Seff. 'Oké, op de eerste tekening zagen jullie dus die twee wolven. We denken dat ze allebei van een andere roedel zijn die met elkaar ruzie hebben, vandaar die haatvolle blik. Maar ze hebben net ontdekt dat ze mates zijn van elkaar-' 'Daarom die liefdevolle blik.' zeg ik terwijl ik de tekening nog een keer bekijk. Seff knikt en pakt de volgende tekening. 'Hier denken we dat een heks de vrouw te pakken heeft gekregen en haar in het vuur heeft gegooid want liefde is een zeer krachtig middel waarmee je veel kan bereiken in betoveringen alleen om eraan te komen moet je diegene vermoorden door rook. De man wilt haar eruit halen maar word tegengehouden door de heks.' Seff pakt de volgende tekening erbij. 'Hierop zien we de dode vrouw die uit het vuur is gered. De man wilt denk ik een spreuk of zoiets over haar uitspreken zodat ze weer levend word en waarschijnlijk moet hij daarvoor haar hart eruit halen of zoiets, daarom het mes.' Volgende tekening. 'Op deze is te zien dat de vrouw al deze mensen heeft vermoord omdat ze waarschijnlijk voor het eerst haar lichaam verliet. De eerste geestenwandelaar dus.' De laatste tekening. 'Hierop zien we dat de vrouw erachter is gekomen dat de man haar teruggehaald heeft uit de dood maar zoals je ziet is ze er volop tegen. Ze is duidelijk woedend, wanhopig en angstig om wat ze is te worden. De man probeert haar uit te leggen dat hij niet zonder haar kan leven en al die dingen.' Calum is opvallend stil. 'Callie? Gaat het wel?' Wow, wat? Hoe noemde ik hem nou?! Oh my god... Ik voel mijn wangen rood worden en kijk beschaamd naar de grond. Seff's bulderende lach klinkt vrolijk door het bos en ik hoor Calum ook zachtjes grinniken waardoor ik hem bestraffend op zijn arm probeer te slaan maar dat gaat nogal lastig omdat ik naar de grond blijf kijken. 'Diamantje, je moet wel kijken als je me wilt raken.' Zegt Calum plagend. Direct kijk ik op en sla hem op zijn hoofd. Seff begint nog harder te lachen. 'Dat had je niet moeten doen diamantje.' Zegt Calum grommend terwijl zijn ogen een donkere tint krijgen en ik weet niet goed of het van lust of woede is. Voorzichtig zet ik een paar stappen naar achteren en draai me vervolgens om en spurt weg. 'Als ik jou was zou ik achter haar aan.' Zegt Seff en ik weet nu al dat er een geamuseerde grijns op zijn gezicht te zien is. Ik storm naar beneden erop lettend dat ik niet struikel en van het pad naar beneden val. 'Je kan het net zo goed opgeven diamantje.' Hoor ik Calum plots achter me zeggen. Geschrokken slaak ik een gilletje voor ik nog harder naar beneden ren alleen let ik nu niet goed op waardoor ik struikel en via het pad naar beneden rol.Op een gegeven moment is het pijnlijke, stenen pad weg en rol ik over gras. Heerlijk, zacht gras met de verse dauw er nog op. Als ik (eindelijk) stil lig kijk ik wat verdwaasd naar de lucht tot Calums hoofd boven me verschijnt en me bezorgd aankijkt. 'Gaat het wel diamantje?' Vraagt hij bezorgd en dat is het moment dat ik in lachen uitbarst. Ik weet niet waarom ik moet lachen maar ik moet gewoon lachen. Calum kijkt me raar aan maar het duurt niet lang voor hij ook begint te lachen en lachend naast me ploft. Als we uitgelachen zijn pakt Calum mijn hand en verstrengelt onze vingers. Beelden van toen ik sliep en Calum nog wakker was schieten door mijn hoofd. 'Waarom ben je gisteren zo laat gaan slapen?' Vraag ik terwijl ik naar de grote, witte wolken kijk die langzaam langs drijven. 'Omdat ik zeker wou zijn dat je veilig was en niet weer ontvoerd zou worden als ik in slaap was gevallen.' Zegt Calum terwijl hij me wat dichter tegen zich aantrekt. Glimlachend vlei ik me tegen hem aan. 'Hoe was het?' Vraagt Calum plots. 'Hoe was wat?' 'Hoe was het om bij... The Conversation Guys te blijven?' Ik merk dat Calum met moeite de naam van de roedel van de zilvere alpha uitspreekt. 'Opzich viel het hartstikke mee, alleen zijn het daar allemaal een stelletje fixers. Echt, het was echt erg daar alsof ze nog nooit een meisje hadden gezien.' Grinnikend drukt Calum een kus op mijn kruin. 'De alpha mocht mij echt niet en ik had gelijk al een diepgewortelde haat voor hem toen ik hem zag. De jongens zelf waren heel aardig.' 'Ja, die alpha is gewoon een klootzak. Hoe zag je leven er ongeveer uit?' 'Nou, er was wel de hele tijd beveiliging bij me. Meestal was het Jace, in het begin had hij echt een hekel aan me.' Ik moet grinniken aan de herinnering:

'Ze is nu net een lastig, klein kind dat haar zin niet krijgt.' Zegt Jace terwijl hij me steviger vastgrijpt zodat ik niet van zijn schouder afval tijdens mijn pogingen om van zijn schouder af te raken. 'Dat hoorde ik!' Roep ik verontwaardigd. 'Je hoorde wat?' 'Euuuuh.... ik heb geen idee wat ik zou moeten horen stem die ik niet ken maar wel hoor.' 'Zucht, vanaf nu is ze jouw'n verantwoordelijkheid Jace.' 'M...maar... maar Jord en Joë waren toch degene die op haar moesten letten?!' 'Ja, maar zij zorgen voor haar veiligheid buiten het huis. Jij zorgt ervoor dat ze niet zomaar naar buiten loopt en dat ze geen domme dingen doet.' Over wie zouden ze het hebben? Ze moet wel heeel belangrijk zijn als ze zo erg hun best doen. 'Over wie hebben jullie het?' Vraag ik dan ook. 'Over jou.' Zegt Jace licht geïrriteerd. 'Over mij?' 'Ja, over jou.' 'Wat is er met mij?' 'Alpha, dit hou ik niet vol! Ik heb mensen nodig met wie ik een normaal gesprek kan voeren zonder dat ze het de hele tijd vergeten wat ik net heb gezegd!' 'Dan is dit een mooie oefening voor je Jace. Veel plezier allebei. O ja Jace, haal je geen plezierige dingen in je hoofd want ze heeft een mate.' Zegt de stem achter me voor we ons omdraaien waardoor ik kan zien dat die stem hoort bij een zilveren man. 'Het zit me ook echt niet mee hè...' zegt Jace mopperend. 'Wat zit je niet mee?' 'Oooooooooh....'

'Ja, hij werd echt helemaal gek van me. Vooral omdat ik mijn geheugen alweer was verloren en telkens alles opnieuw vergat.' Calum grinnikt. 'Wat heb ik medelijden met die jongen zeg.' Zegt Calum terwijl hij boven me gaat hangen. 'En bedankt!' Zeg ik "gekwetst". 'Graag gedaan.' Zegt Calum voor hij zijn lippen op de mijne drukt. Het is een liefdevolle kus waarin je duidelijk emoties kan onderscheiden. Mijn handen woelen door Calums haar terwijl hij ons omdraait en rechtop gaat zitten zodat ik op zijn schoot zit zonder dat onze lippen van elkaar losraken. 'Jullie twee zijn net twee aan elkaar geplakte mensen.' Zegt een geamuseerde stem plots. Verschrikt ga ik van Calums schoot af en voel mezelf rood worden. 'Worden we verlegen?' Zegt een bekende stem pestend. Ik ken die stem... Damian. 'Wat moet je?' Gromt Calum terwijl hij beschermend voor me gaat staan. 'Ik moet haar hebben, Seff bleek toch niet de juiste informatie te hebben aangezien hij niet echt bijzonder is. Sophie daarintegen is zeldzaam en bevat veel meer informatie. En zij staat ook dichter bij de eerste geestenwandelaar dan Seff deed.' Natuurlijk... alleen maar omdat het een vrouw was. Volgens mij zou ik totaal onbelangrijk zijn geweest als de eerste geestenwandelaar een man zou zijn geweest. 'Als je haar wilt, moet je eerst door mij.' Zegt Calum terwijl hij zijn shirt uittrekt. Direct kijk ik naar zijn rug en er verspreid zich een warm gevoel van binnen dat dat helemaal van mij is. Dan realiseer ik me wat hij net zei. Direct spring ik op en trek Calum naar achteren waardoor ik voor kom te staan. 'Nee! Hij wil mij Calum, niet jou. En ik wil niet dat jij door mijn toedoen aangevallen word.' 'Daar ben je nu anders al behoorlijk laat mee diamantje.' Zegt Calum terwijl hij weer voor mij gaat staan. Wanhopig probeer ik weer voor hem te gaan staan maar helaas is Calum een beetje behoorlijk veel sterker dan mij... 'AAAAH! GODDAMMIT CALUM!' Roep ik wanhopig terwijl ik op zijn ontblote rug sla. Tintelingen schieten door mijn handen en ik merk dat ik eigenlijk met mijn vingers elk stukje van zijn rug wil verkennen. Wow, stop! Roep ik mezelf tot halt. 'Diamantje. Zou je daar alsjeblieft mee willen stoppen?' Zegt Calum terwijl hij zich duidelijk inhoudt. 'Oké, genoeg gespeeld. Tijd voor actie.' Zegt Damian terwijl hij zijn knokkels en nek kraakt. Het is dat ik het zelf ook doe maar anders had ik het echt walgelijk gevonden. 'AANVALLEN!' Brult Damian en hij sprint naar voren, met in zijn handen een dolk, doordrenkt met wolfsbane...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Sorry, had gewoon zin om jullie even te pesten ;)

Maaike pov.
Als we bij mijn huis aankomen merk ik direct dat er iets mis is. Het ruikt er erg naar bloed. 'Ashton... je hebt nú de kans om uit te leggen waarom mijn huis zo erg naar bloed ruikt...' zeg ik wantrouwend. Direct veranderd Ashtons houding. 'Nou, tja euhm.... we hadden een paar kleine probleempjes met... Michael...' geeft hij uiteindelijk schoorvoetend toe. 'Okay... en wat waren dat voor probleempjes?' 'Michaelisdooreenéénofanderestommevloekeenkleinkindgewordendiezijngeheugenverlorenisennietmeerweetwatwatiswaardoorhijdenktdatbloedverfisenfruitspeelgoed.HijnoemtzichzelfookBananenman.' ratelt Ashton snel waardoor ik het niet tot nauwelijks kan verstaan. Hij kijkt me afwachtend aan. 'Okay... en nu langzaam.' 'Michael is vervloekt waardoor hij nu een klein kind is dat niks meer weet en alles door elkaar haalt waardoor hij denkt dat bloed verf is en fruit speelgoed.' Oh god... dat belooft niet veel goeds... 'Latem we dan maar snel naar binnen gaan. Ik wil de schade wel eens zien en bovendien kan ik binnen contact opnemen met Calum en Sophie. Als Sophie te minste weet wat een mobieltje is en hoe het werkt.' 'Waarschijnlijk niet.' 'Gut, wat heb jij veel vertrouwen in je zusje zeg.' 'Weet ik!' Zegt Ashton met een knipoog. 'Ashy, niet teveel eigendunk hebben hè?' Zeg ik plagend voor ik uit de auto stap. Direct word ik verwelkomt door de geur van bloed. Ashton gaat naast me staan en snuift de geur op. Daarna kijkt hij naar mijn nek met een vreemde blik in zijn ogen. 'Ashton... nee, waag het niet!' Zeg ik terwijl ik langzaam achteruit stap en beschermend mijn handen voor me uitsteek. Relaxt komt hij dichterbij gelopen, mijn hals geen seconde uit het oogverliezend. 'ASHTON! DUDE! IK HEB JE NO- Oh, hey Maaike!' Zegt Max terwijl hij het huis uitgerent komt. Eindelijk verlaat Ashtons blik mijn hals en kijkt hij naar Max. 'Wat is het probleem?' Vraagt Ashton tussen zijn tanden door. 'Maarten praat me de oren van mijn hoofd met zijn relatief en de vraag wat zit er tussen de planeten en Michael heeft tja... alle muren van het huis met bloed beschilderd en heeft er vervolgens bananen overuit gesmeerd.' Oh... mijn.... god..... Woedend been ik naar het huis waar ik de deur met een trap doormidden breek. 'Maaike, sweetheart. Please, doe rustig.' Zegt Ashton terwijl hij achter me aankomt gerend. Boos draai ik me om en zet mijn handen in mijn zij. 'Nee Ashy, het is nu niet sweetheart dit, sweetheart dat. Sweetheart blijf alsjeblieft rustig! NEE! Het is godverdomme MIJN huis en dat moeten ze respecteren!' Roep ik voor ik me omdraai en mijn huis inloop. Direct overvalt de geur van bloed me en verdwaasd struikel ik een paar passen achteruit. 'Ashton, er is een zeer interessante documantaire op tv over niks. En nee, het is niet niks als in: niet interessant maar het onderwerp is niks. Waar ligt de afstands- oh, hey Maaike!' Zegt Maarten terwijl hij de gang inkomt gelopen. 'Hallo... Maarten...' zeg ik met ingehouden woede. 'Ik ga maar weer eens...' zegt Maarten voor hij de gang uitstormt. Ik bekijk de gang goed. Overal, maar dan ook echt overal, zie ik bloed, uitgesmeerde bananen en haren van een verfkwast. 'Waar is Michael?' 'Boven.' Zegt Max, je hoort in zijn stem dat hij twijfelt of hij dt wel had moeten zeggen. Direct sprint ik de trap op naar boven. Michael zit aan het eind van de gang, op de grond, onder het bloed, de muur te verfen. 'MICHAEL!' Roep ik kwaad terwijl ik maar hem toeloop. Michael reageert niet en gaat verder met waar hij mee bezig is, mijn huis bloedrood verfen alleen is het nu letterlijk. 'MICHAEL!' Roep ik nog een keer als ik naast hem sta. Weer geen reactie. 'JE MOET BANANENMAN ZEGGEN!' Klinkt plots Paisleys stem vanuit een kamer. 'Bananenman.' Sis ik tussen mijn tanden door. Direct kijkt Michael me aan en zijn ogen vergroten zich even alsof hij me herkent maar dat is snel voorbij, zo snel dat ik twijfel of het wel echt was. 'Wat denk je dat je aan 't doen bent?' Bijt ik hem toe. 'Ik verf de muren mevrouw.' Zegt Michael terwijl hij me met van die schattige, onschuldige, grote ogen aankijkt. '1. Je hoeft geen mevrouw tegen me te zeggen en 2. Wie heeft jou toestemming gegeven omdat te doen? Ik volgens mij niet en ík ben de eigenaarresse van dit huis.' Nu worden Michaels ogen duidelijk groter. 'JIJ HEBT DIT HUIS GEBOUWD?! DAN BEN JIJ SUPERWOMAN!' Brult hij plots terwijl hij zich aan mijn been vastklemt. Ashy had gelijk, Michael is echt een klein kind geworden....

Hello people on the internet! Nogmaals sorry voor het flauwe grapje van daarnet ;) Wie vind Insurgent een fantastische film? Hand opsteken! *steekt hand op*. Jup, ik ben echt verslaafd aan die boeken en films. Alvast fijne Koningsdag gewenst, ik ben eigenlijk iets van 50 minuten te vroeg maar dan nog. En ook allemaal een fijne vakantie gewenst! Voor degene die vakantie hebben dan, iedereen die morgen gewoon weer naar school gaat. Succes en veel plezier! Love you guys!