Sophie pov.

Knipperend open ik mijn ogen door een irritant zonnestraaltje dat op mijn neus kriebelt. Kreunend draai ik me om en kom dan tot de conclusie dat ik niet op een bed lig en dat Calum niet naast me ligt. Vliegensvlug ga ik rechtop zitten en trek een pijnlijk gezicht als ik iets aan mijn haar voel trekken. Ik lig ergens onder, volgens mij lig ik onder een struik of zoiets. Ik schuif de bladeren én de nogal stekelige takken opzij en kruip eronder uit. Als ik me omdraai zie ik dat ik inderdaad onder een struik lag. Wauw... Wat ben ik weer lekker bezig geweest... Hoe kom ik hier eigenlijk? Waarom lig ik niet in Calums armen? En waarom stinkt het hier naar rook? Ik kijk omhoog en zie tussen alle bladeren door een grote zwarte wolk uit het bos komen. BRAND!! Schiet het door mijn hoofd. Direct kom ik in actie, ik verander in mijn witte wolf en begin te sprinten. Mijn instinct neemt het over en het enige wat ik nog wil is overleven. Ik ren zo snel als ik kan en ik let niet meer op de omgeving of de geuren. Plots springt er een joekel van een wolf op me. Met een jank val ik op de grond en begin ik wild te spartelen zodat ik onder hem uitkom. Alleen is deze wolf een beetje behoorlijk zwaar en sterk... Plots klinkt er een woedende stem van ergens voor mij: 'VERANDER JIJ SMERIGE ROGUE!' Ik ben geen rogue, eikel! Echt waar, ze zijn allemaal hetzelfde... Ik piep en stop met tegenstribbelen maar ik verander niet terug aangezien deze gozer me dan doormidden breekt onder z'n gewicht én deze kerels hoeven me niet naakt te zien. 'Verander.' Zegt de stem dreigend terwijl de wolf in mijn oor gromt. Ik merk dat ik moeizamer lucht binnenkrijg en probeer mijn adem onder controle te houden, niet dat dat nou heel goed lukt ofzo maar je kan niet zeggen dat ik het niet geprobeerd heb. 'Joë, ga van haar af. Nog even en ze haalt al helemaal geen adem meer.' Zegt de stem verveeld. De wolf of beter gezegd Joë, stapt grommend van me af. Me duidelijk makend dat als ik probeer te vluchten ik er geweest ben, lekker dan. Ik krabbel overeind en kijk en ruik om me heen. Dit is niet meer het gebied van The Green Silence. Waar ben ik dan? Welke roedel is dit? 'Ivo, geef haar een deken.' Zegt de man aan wie die woedende stem én verveelde stem toebehoort. Er stapt een jongen van ongeveer mijn leeftijd achter de man vandaan met een deken in zijn handen. Om zijn lippen speelt een arrogante grijns terwijl hij naar me toeloopt. Zijn ogen nemen me helemaal op, alsof hij me beoordeeld. Ivo legt de deken over mijn rug en schouders terwijl zijn handen iets te lang op me blijven liggen. Ik ril en grom kort maar overduidelijk geïrriteerd door zijn handen. Er schalt een korte, spottende lach door het bos. 'Ivo, ben je nu al handtastelijk aan het worden? Dit word nog wat de komende weken.' Zegt een andere jongen spottend. Het is duidelijk dat hij er pas net bij is gekomen. Waarschijnlijk is dat Joë. 'Ach, hou je klep toch eens Joë. Je bent gewoon jaloers omdat ik wél alle meisjes om mijn vinger kan winden en jij niet.' Oh? Denk jij dat arrogante zak? Dan zal je nog eens verbaasd staan over mijn wilskracht! En bovendien, jij bent Calum niet kwal. Ik kijk hem neidig aan terwijl ik mijn bovenlip optrek. 'Wooooooh, niet zo chagrijnig snoepje!' Zegt Ivo plagend en flirtend. Oh mijn god, ik heb nu al de neiging om hem te vermoorden. En volgens mij ben ik ook echt degene die dat zo pijnlijk mogelijk kan doen. 'VERANDER!' Brult de man plots. Direct verander ik terug en sla de deken beschermend om me heen. 'Zooooo! Das een lekker ding!' Hoor ik Ivo zacht tegen Joë fluisteren. Joë mompelt iets instemmends maar dat kan ik niet goed horen. 'Ik kan je horen eikel.' Zeg ik chagrijnig tegen Ivo. 'Nou en? Je mag weten dat je gezien mag worden.' Zegt Ivo flirtend. Nu baal ik er echt van dat Calum hier niet is... Ik rol met mijn ogen en krabbel overeind, de deken nog steeds strak om me heen geklemd. 'Wie ben je?' 'Sophie, ik ben de toekomstige luna van de White Angels Pack.' Wow, sinds wanneer klinkt mijn stem zo... zo... zo zakelijk? Het lijkt niet eens echt op mijn stem maar meer op die van.... Ellen? Hoe kan dat? Plots schiet er een beeld door mijn hoofd:

Ik ren door het bos, ik word door een duister gedaante met felrode ogen achtervolgt. Ik ga naar links maar struikel en rol onder struik. De zwarte gedaante gaat me voorbij en uitgeput val ik in slaap.

Ooooooooh, dus zo kwam ik onder die struik maar nu zit ik weer vol vragen, zoals wie was die zwarte gedaante en waarom zat hij achter me aan? Volgens mij bestaat mijn leven grotendeels uit vraagtekens... 'Nou jongens, we hebben flink beet!' 'Hoezo hebben jullie flink beet?' 'Heel simpel, het gerucht gaat rond dat het alpha-paar nog een dochter hebben, die ouder is dan Calum en dus de toekomstige luna zou worden zodra ze haar mate gevonden heeft. En aangezien jij zegt dat jij de toekomstige luna bent, zou jij dus die dochter moeten zijn.' Oh fijn, goed gedaan Ellen... Red ons hier maar eens uit... 'En wie heeft gezegd dat ik Calums mate niet ben?' 'Dat zou jou alleen maar meer waard maken snoepje.' Zegt Ivo vals. Ik grom kort uit irritatie en bekijk de alpha, te minste, ik denk dat het de alpha is. Hij heeft grijs/zilver haar netals het pak die hij draagt. Kort samengevat: Smeerlap, gladjanus, klootzak. De twee andere jongens hebben alleen een zwembroek aan. Te minste, ik denk dat het een zwembroek is. Ivo heeft kort, zwart haar en een lichte sixpack. Hij is zongebruind. Joë heeft een licht getinte huid en hij heeft ook een sixpack. Het is duidelijk dat hij de krachtpatser is zo gezegd. Hij heeft bruin haar en bruine ogen. Hij is duidelijk groter dan Ivo maar niet zo groot als de alpha. 'Joë, neem haar mee. Ivo, zorg voor mijn veiligheid.' Wauw, wat een aansteller is die alpha zeg! Alsof zijn handjes niet vies mogen worden. 'Bang om vies te worden alphaatje?' Zeg ik uitdagend. Ellen gromt kort naar me omdat ik dat eigenlijk niet moet doen maar ik trek me er niks van aan. Moet zij maar niet voor mij praten! De alpha verstijfd en draait zich langzaam naar me om wat het geheel een heel klein beetje dreigend maakt. 'Wát zei je daar?' 'Dat je bang bent om vies te worden.' Zeg ik uitdagend. Binnen een paar passen staat hij voor me en hij sist laag: 'Je praat niet op zo'n toon tegen een échte alpha.' 'Oh? Dus jij bent een echte alpha?' 'Ja, ik heb het niet zoals jij gekregen via een mate die alpha was.' 'En wie zegt dat dat niet met 1 van je voorouders is gebeurt? Of bij je ouders?' De alpha begint te trillen maar ik trek me er niks vanaan. 'Alpha... trek u er niks vanaan... dit is precies wat ze wil! U staat boven dit.' Probeert Joë de alpha te kalmeren die helaas weer wat rustiger word. 'Volgens mij ben jij helemaal geen echte alpha! Je luistert naar iemand onder je! Een échte alpha zou weten dat hij hier boven zou moeten staan en het hem niet laten influisteren door een 1 of andere wolf.' Ik had nooit gedacht dat ik zoveel lef in me kon hebben... het is wel leuk eigenlijk, een alpha op de kast jagen. Direct begint de alpha weer te trillen en zijn handen worden vuisten die hij weer laat ontspannen en vervolgens weer aanspant. Er verschijnen rode vlekken in zijn nek en ik grijns. De alpha kijkt me zo aan alsof hij me het liefst hier en nu ter plekke zou willen martelen en vervolgens vermoorden. Ik kijk uitdagend terug en mijn grijns word een zelfingenomen glimlach. Plots word ik over iemands schouder gegooit. Direct begin ik te spartelen, erop lettend dat de deken strak me heen blijft. 'Meissie... het lukt je nooit om aan Joë te ontsnappen.' Zegt Ivo hoofdschuddend voor hij zich weer op de alpha richt om hem te kalmeren. 'DOEI ECHTE ALPHA DIE GEEN ECHTE ALPHA IS!' Roep ik voor we tussen de bomen verdwijnen. 'Jezus... hoeveel lef heb jij?' Hoor ik Joë zeggen terwijl hij zijn adem laat ontsnappen. 'Weet ik veel.' Zeg ik schouderophalend. 'Waarom luisteren jullie naar hem? Het is net een papkindje dat zichzelf heel wat vind.' 'Dat klopt en dat is hij ook maar zijn sterkste punt is als hij boos is. We kunnen niet tegen hem ingaan want dan word hij boos en verwoest hij alles om zich heen.' Aha, dat verklaart een hoop. 'Maar inderdaad hij vind zichzelf te goed voor ons en wilt nooit in zijn wolf veranderen behalve tijdens gevechten.' 'Wat bedoelde hij eigenlijk met dat jullie goed beet hebben? Ik ben geen vis!' 'True maar hij wil altijd meer macht en dat doet hij via de zwakste schakel, de mates van de toekomstige alpha's of huidige alpha's. En als hij geluk heeft komt hij een toekomstige alpha of luna tegen die hij gevangen kan nemen om vervolgens te gaan zeggen dat hij een deel van het grond gebied van die roedel wil.' 'Wat gemeen! En zwak! Echt, hij is zo'n aaarghhh!' 'Weten we maar zoals ik je al eerder vertelde, we kunnen er niet tegen ingaan.' 'Waarom probeerde je die klootzak eigenlijk te kalmeren?' '1. Zodat hij jou niet per direct aan zou vallen waardoor we oorlog zouden krijgen met ik weet niet hoeveel roedels en 2. Hij heeft last van woede-aanvallen en het is mijn taak om die te minderen of beter gezegd, voor hem onder controle te houden.' 'Goh, das een leuke baan.' Zeg ik sarcastisch. 'Jup, hij is echt "fantastisch"...' zegt Joë net zo sarcastisch als ik was. 'Weet je, ik mag jou wel.' Zeg ik terwijl ik me nog steeds probeer los te wrikken uit zijn greep. 'Ik mag jou ook wel, vooral om je lef. Er zijn niet zoveel meiden meer over die lef hebben en géén bitch zijn.' Direct schiet ik in de lach. 'Ik ken er anders wel genoeg hoor. Te minste... ik dénk dat ik er veel ken... ik weet het niet zeker...' 'Wat? Hoe bedoel je dat je er misschien veel kent?' 'Ooit ben ik mijn geheugen compleet kwijtgeraakt en telkens als ik weer wat bijleerde zoals mijn naam, vergat ik het weer. Inmiddels kan ik me een paar dingen herinneren. Zoals mijn vampier-broers Michael, Ashton en Max. Ze zijn niet echt mijn broers maar zij zijn de eerste personen die ik me herinner.' 'Dus je hebt eigenlijk geen enkele herinnering aan je ouders of aan je jeugd?' 'Klopt, ik weet dat ze hier ergens op deze aardbodem rondlopen maar ik weet niet waar en ik heb wel herinneringen aan mijn jeugd aangezien ik er nog niet helemaal uit ben. Nog 2 jaar en dan pas ben ik volwassen.' Joë schiet in de lach en ik begin te trillen door de trillingen die uit zijn borstkas komen en ik kan je vertellen, dat is zéér vervelend... 'K-k-kun je a-a-alsj-jeb-blieft st-stoppen m-met la-lachen?' Breng ik uit. 'Waarom?' Zegt Joë lachend. 'O-omdat i-ik m-meetr-tril!' 'Nou en? Als ik wil lachen, dan lach ik!' 'A-als je h-het hebt o-over ko-koppig..' zeg ik terwijl ik te vergeefs stil probeer te liggen. Na iets van vijf minuten stopt hij eindelijk met lachen. 'Hè, hè! Dat zou tijd worden!' Zeg ik terwijl ik over mijn tintelende keel wrijf, die tintelt vanwege de trillingen. 'Oh komop kattekop! Niet zo chagrijnig! Je mag blij zijn dat ik Ivo niet ben!' 'Nu we het toch over Ivo hebben... waarom bleef hij bij de alpha terwijl het jouw'n taak is om hem rustig te krijgen?' 'Het is niet mijn taak om hem rustig te krijgen, het is mijn taak om zijn woede-aanvallen onder controle te houden en de veroorzaker daarvan in veiligheid te brengen en aangezien jij dat bent in deze situatie breng ik jou nu in veiligheid.' 'Ik kan heus wel voor mezelf zorgen.' Mopper ik pissig. 'Ja vast en daarom rende je ook half over kop de grens over en kon ik je makkelijk bespringen.' Zegt Joë sarcastisch. 'Nou sorry hoor! Kan ik er wat aan doen dat mijn instinct het overnam toen ik brand rook?' 'Euh... nee.... maar er is gelukkig geen brand hier dus hier moet je een andere reden verzinnen om zomaar een random grens over te rennen.' 'Ja meneer.' Zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. Joë grinnikt even maar laat het erbij. 'Kijk, we zijn er.' 'Ik kan niet bepaald veel zien aangezien jij me achterstevoren over je schouder heb gegooid waardoor ik nu een prachtig uitzicht heb op het bos.' Ik weet gewoon dat Joë nu met zijn ogen rolt en ik moet grijnzen. Joë zet me neer, draait me om maar houdt mijn schouders stevig vast zodat ik niet weg kan. Met grote ogen kijk in naar het huis voor me. Hij is duizend maal groter dan Maaikes villa alleen is Maaikes villa mooier en rustgevender. Deze geeft je een beetje een angstig gevoel want hij is helemaal wit. Gewoon smetteloos wit net zoals operatiekamers en laberatoriums. 'Geeft je een angstig gevoel hm?' Zegt Joë terwijl hij het huis voor de weet ik veel hoeveeslte keer opneemt. 'Een beetje, het doet me denken aan ziekenhuizen.' 'Goh, je bent je geheugen kwijt geraakt, je weet niet veel meer maar je weet nog wel hoe ziekenhuizen eruit zien. Das knap.' Zegt Joë plagend/pestend. 'Ach, hou je kop.' Zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol. 'Kom, dan gaan we naar binnen.' Joë duwt me naar het huis toe en duwt me er naar binnen. Met een zucht laat ik dit allemaal over me heen komen, ik weet toch wel dat ik niet uit Joë's greep kan ontsnappen. Hij duwt me de woonkamer in en direct kijken iets van twintigduizend ogen ons nieuwsgierig aan. De ogen behoren allemaal tot jongens er is in de verste verte geen meisje te bekennen. Zouden deze gozers wel een mate hebben? 'Natúúrlijk hebben ze een mate slimmerik! Het zijn ten slotte ook weerwolven maar waarschijnlijk hebben ze die nog niet gevonden of alle vrouwelijke wezens zitten boven.' Zegt Ellen verveeld. Ja, ik zou me ook gaan vervelen als iemand niks meer weet en jij degene bent die alles mag gaan uitleggen. 'Hey meisje waarvan ik de naam niet weet! Ik ben Jord!' Zegt een jongen die enthousiast in mijn beeld springt. 'Hallo Jord.' Zeg ik grijnzend. Ik mag deze gozer wel, hij heeft iets weg van Maaike. 'Mijn naam is Sophie.' 'Hallo Sophie!' Op ons twee na is het nog steeds doodstil in de kamer. 'Oh kom op jongens! Dit is niet de eerste keer dat jullie een meisje zien óf jullie zijn allemaal je geheugen kwijtgeraakt en weten niet meer hoe meisje eruit zien maaaaar dat denk ik niet.' De jongens komen langzaam in beweging en gaan verder met waar ze meebezig waren terwijl ze me vanuit hun ooghoeken aandachtig bekijken. 'Sorry dat deze kerels zo onbeschoft zijn. Normaal doen ze nooit zo wanneer er weer een nieuw meisje is aangekomen.' Zegt jord terwijl hij nadruk legt op het woordje nooit. Hij lijkt zich te schamen voor het gedrag van de andere jongens maar wat maakt mij dat uit? Juist, helemaal niks. 'Geeft niet hoor. Als zij zo willen zijn moeten ze dat maar lekker doen.' Zeg ik luchtig. Weer stoppen alle jongens met bewegen en wéér kijken ze me allemaal nieuwsgierig en verbaasd aan. 'Nog even en ik ga echt denken dat jullie nog nooit een meisje hebben gezien.' Zeg ik terwijl ik weer eens met m'n ogen draai. Een paar jongens wenden hun blik beschaamd af maar de meeste blijven me gewoon aankijken. 'Ugh, laat ook maar. Deze jongens zijn niet bepaald de beste in het ontvangst comité zoals je ziet.' Zegt Jord geïrriteerd. 'Kom, dan gaan we wat kleren voor je zoeken.' Zegt Jord terwijl hij 1 hand pakt en ik met de andere de deken nog strakker om me heen klem. 'Ik vind haar eigenlijk leuker zo.' Zegt er een hele arrogante stem door de kamer. Tergend langzaam draaien Jord, Joë en ik ons om. Voor ons staat een best wel knappe jongen. Weet je, laat die best wel maar weg. Hij is gewoonweg knap, erg knap maar niet zo knap als Calum. De jongen heeft ravenzwart haar, felle groene ogen, eightpack (waarom lopen al die jongens hier rond in een zwembroek?! Dat is nogal afleidend!), mooie kaaklijn, zon gebruind, kortom, hij is gewoon erg knap. 'Gerard... donder op.' Zegt Joë verveeld. Gerard? Wauw..... als je hem ziet zou je algauw gaan denken aan Jace of David maar nee hoor, hij heet Gerard. 'En wat nou als dit diamantje dat niet wilt?' Oké gozer, ik ken je niet of nauwelijks maar niemand behalve Calum noemt me diamantje! 'En wat nou als ik dat wel wil?' Zeg ik uitdagend. Gerard kijkt me verbaasd aan. 'Natuurlijk wil je wel dat ik blijf. Ik ben knap, heb nog geen mate en jij ook niet dus waarom zou je daar geen voordelen uitslepen?' Oké, nu word ik pissig. 'En wie zegt dat ik geen mate heb?' Gerard begint te lachen. 'Das heel simpel. Áls je een mate zou hebben dan zou je hier niet zo lonely staan én dan was je al gemarkeerd.' 'Nou dan zal ik jou eens verrassen kerel. Ik héb een mate. Ik was gevlucht voor een bosbrand en toen verloor ik hem uit het oog. En natúúrlijk ben ik nog niet gemarkeerd aangezien ik hem pas twee, drie weken geleden heb ontmoet!' Oké, das niet helemaal de waarheid maar dit komt nog geloofwaardig over dan: ja, ik werd wakker onder een struik en daar was Calum, mijn mate niet en toen rook ik brand en rende ik blindelings jullie territorium op. Dat klinkt ook zooooooo geloofwaardig.... Jord barst in lachen uit. 'Sorry Gerard, das pech hebben!' Zegt Joë grijnzend. 'Echt, ik krijg jou nog wel.' Zegt Gerard voor hij chagrijnig wegloopt. Dan komt Ivo binnen mét een blauw oog maar dat zal zo wel weer weggetrokken zijn. 'Gast, waarom moet jij altijd de veroorzaker van de woedeaanval in veiligheid brengen?! Ik ben dan degene die hem mag gaan kalmeren en dat levert me áltijd blauwe plekken op!' Joë grinnikt en zegt: 'Dat is mijn job Ivo. Daar ben ik voor.' Ivo maakt nog wat mokkende geluiden, wat echt heel grappig klinkt maar zegt niks meer. 'Oké, dan gaan we nu kleding voor je zoeken.' Zegt Jord beslist. Ik knik en loop hem achterna en Joë loopt mij weer achterna alsof hij mijn nieuwe, tijdelijke bodydinges is. Dit word nog wat in de tijd die ik hier ben...

Hello people on the internet! Hier is weer een nieuw hoofdstukje! OMG! DIT VERHAAL HEEFT 20,1K LEZERS EN 1,29K AAN STEMMEN!!! OMGOMGOMG! BEN DAAR ZO BLIJ MEE! HEEEEEEL ERG BEDANKT!! O ja, ik heb laatst echt een geweldig boek gelezen genaamd: it doesn't matter, van dreamlover2000. Ik raad het aan om het te gaan lezen! O ja, op de foto zijn Ivo, Jord en Joë te zien. Ivo helemaal links, Jord in het midden en Joë helemaal rechts. NOG EENS HEEL ERG BEDANKT! LOVE YOU ALL GUYS!