Snel ren ik door de gangen van een gebouw. Of nee, een villa. Ik probeer alle deuren die ik tegenkom om te kijken of er 1 open is. 'BLIJF STAAN!'  Schreeuwt er plots een stem door de gang. Verschrikt draai ik me om en zie een nogal enge man staan. Gelijk ren ik weer weg zonder om te kijken. 'IK ZEI BLIJF STAAN!' Brult de man weer. Ik kijk niet om en probeer nog harder te rennen. Plots verschijnt de man voor mij. Slippend kom ik tot stilstand en ren de andere kant op. ' Je kan nergens heen schat.' Zegt er plots een stem naast me. Met een gil val ik op de grond. De man en een jongen verschijnen boven me. Allebei grijnzen ze en ik probeer achteruit te kruipen maar er staat iemand achter me. Verschrikt kijk ik omhoog en kijk recht in twee prachtige ogen. 'Jullie hebben haar laten schrikken idioten. Ik heb nog zo gezegd dat je alles op slot moest doen zodat ze niet zou kunnen ontsnappen of een één of andere engerd met onfatsoenlijke gedachten zoals jullie tegen zou komen.'  Zegt de eigenaar van de ogen. Plots realiseer ik me dat ik gevangen zit tussen de drie mannen. Verschrikt kijk ik om me heen, opzoek naar een uitgang. 'Je kan nergens heen schat.' Zegt de jongen weer. 'Ik ben je schat niet idioot!' Bijt ik hem toe. De man en de jongens grinniken wat. 'Wát?!' Snauw ik hen toe. 'Je hebt lef. Dat bevalt ons wel.'  Zegt de man. Woest kijk ik hem aan. 'Jij bent zo dood!'  Grom ik naar hem. 'Woah, rustig katje!' Zegt hij grinnikend. 'Ik ben je katje niet. Ik ben een wolf!' 'Ach, how sweet! Ze denkt dat ze een wolf is!' Zegt 1 van de jongens. 'Geloof je me niet eikel?' Sis ik kwaad naar de jongen die alleen maar grinnikt en zijn hand door z'n haar haalt. Ik voel dat ik begin te trillen. De man en de jongens zetten een stap achteruit. 'Rustig... rustig... niks aan de hand... wij doen je niks....' probeert de man me gerust te stellen. Kwaad grom ik naar hem. Plots knapt er iets in me en begin ik te schreeuwen van de pijn. Schreeuwend val ik op de grond. Ik hoor de man en de jongens weer dichterbij komen. Net zo plots als het gekomen is houd de pijn op. Ik sta op en merk dat ik op vier poten sta. Woedend kijk ik de jongens en de man aan en grom. Hard, woedend en duivels. Ik zie de man wegrennen terwijl de jongens alleen maar bleek worden. Ik grom nog een keer. Nu rennen de jongens ook weg. Woedend ren ik achter ze aan. Plots struikeld 1 van de jongens en spring ik boven op hem. 'A...alsjeblieft! Laat me gaan!' Brengt hij met een krakende stem uit. Ik grom alleen maar terwijl ik mijn snuit steeds dichter naar zijn nek toebreng. 'A..a...alsjeblieft! Laat me leven!' Smeekt de jongen me. Ik trek me er niks van aan en ontbloot mijn tanden waarna ik ze in zijn nek zet en zijn strot door bijt. Het bloed vloeit mijn mond binnen en hongerig drink ik alles op. Dan hoor ik een snik en kijk op. De andere jongen staat aan het eind van de gang. Woest ren ik naar hem toe en spring op hem. De jongen schreeuwt en spartelt tegen. Ook zijn strot bijt ik door en drink het bloed op dat in mijn mond stroomt.

Gillend word ik wakker. Ik ben helemaal bezweet en word bijna vermoord door de dekens die om me heen liggen. Naast me klinkt een kreun. Geschrokken kijkt ik opzij. Er ligt een jongen van mijn leeftijd naast me. Zonder shirt in alleen een boxer. Van schrik val ik uit bed. Vlug kijk ik of ik mijn kleding of iets anders dan alleen mijn ondergoed aan heb en adem opgelucht uit. Ik heb nog steeds dezelfde kleding aan als toen ik ontvoerd werd. Plots verschijnt er een hoofd in mijn zicht die me vragend aankijkt. 'Gaat het?' Vraagt hij bezorgd. 'Afgezien het feit dat ik ontvoerd ben, uit bed ben gevallen, er een vreemde jongen naast me lag en ik net realiseer dat die alleen een boxer aanheeft gaat het prima.'  De jongen grinnikt alleen maar en pakt mijn pols. 'Hey! Laat me los!' Met een ruk trekt hij me het bed weer in. Gelijk stap ik er weer uit en trekt hij me er weer in. 'Jij gaat nergens heen schatje. Ik moest de wacht over je houden dus zolang ik hierin lig blijf jij ook liggen.' 'Chanteur...' mompel ik terwijl ik in het bed zover mogelijk van hem af ga liggen. 'Tsk, nu doe je zo afstandelijk maar gisteren kroop je zo tegen me aan! Kom 's hier dan warm ik je op!' Hij spreid zijn armen uit. Ik ga nog verder van hem afliggen waardoor ik het bed weer uitval. 'Wat heb jij met uit bedden vallen?' 'Wat heb jij dat ik perse bij je moet komen liggen?' 'Je bent mijn verloofde.' 'WAT?! JE KAN DAN HEEL LANG WACHTEN VOOR IK MET JE GA TROUWEN!' Gil ik vanaf de grond. 'Relaaaax, het was maar een grapje.' 'Over dat soort dingen maak je geen grapjes.' Zucht ik opgelucht. 'Wij wel.' 'Wie zijn wij? En waarom hebben jullie me ontvoerd?' 'Wij zijn de Blue Wolfs Pack e-' 'Sirieus? Blauwe Wolven Roedel? Wat zijn jullie? Blauwe wolven?' 'Zucht ik heb de naam niet gekozen en nee, wij zijn geen blauwe wolven. En we hebben je niet ontvoerd, we hebben je bevrijd.' 'Ja en daarom sleuren jullie me ook uit het water, slaan me bewusteloos, stoppen me in een kooi en laten jou bij me slapen.' Zeg ik sarcastisch. 'Nou ehm.... oké! Ja, we hebben je ontvoerd maar we hebben je ook gered!' 'Van wie?' 'Die vampiers! Ze zouden je leegzuigen!' 'Dude... dat zijn vegetarische vampiers. En ze zijn mijn familie. Hoewel ik dat laatste niet zeker weet omdat er ook nog een één of andere Damian is die beweert mijn neef te zijn.' De jongen kijkt me vreemd aan. 'Je zegt dat die bloedzuigers je familie zijn? Én je weet dat ze jou in een kooi hebben gestopt? Wat voor geheugen heb jij?!' 'Weet ik veel. Vraag het aan m'n geheugen zou ik zeggen. Ik ben alleen bang dat hij geen antwoord geeft.' De jongen begint te lachen en hikt: 'J-jij-h-h-heb-hebt-e-echt-e-een go-goed-goede-hu-humor!' Droog kijk ik hem aan en zeg: 'Stop je nou nog met lachen of mag ik de deur uitlopen en jou zo achterlaten?' 'JIJ BLIJFT HIER!' Roept de jongen plots. Verschrikt kruip ik een stukje achteruit. 'Oeps, sorry! Ik wilde je niet laten schrikken maar je moet in deze kamer blijven.' 'En waarom dan wel?' 'Je bent onze gevangene. De alpha bepaalt wat we met je doen.' 'Bedoel je dat die alpha net zulke droge humor heeft als jou en denkt dat ik hier gewoon blijf?' 'Ehm nee! Daarom ben ik hier ook. Om jou in de gaten te houden.' 'Alsof ik een babysitter nodig heb.' 'Ja, die heb je nodig anders ontsnap je.' 'Blegh, ik mag die alpha nu al niet.' 'Hij valt best mee hoor. Als hij jou ook mag te minste.' 'Oooeeeh! Nu ben ik bang!' Zeg ik sarcastisch. 'Ga nou niet sarcastisch doen dan! En kom gewoon in bed. Je vat nog kou.' 'Waarom maak jij je zorgen over mijn gezondheid?' 'Misschien omdat ik anders een nogal boze alpha op mijn dak krijg?' 'Waarom maakt die alpha zich zorgen om mijn gezondheid?' 'Omdat hij plannen met je heeft.' 'Wacht wát? Die dude heeft plánnen met me?' 'Never mind!' Zegt de jongen voor hij weer het bed induikt. Chagrijnig loop ik naar de bank die in de kamer staat en pak een deken en een kussen waarna ik op de bank ga liggen. 'Kom je nog?' Bromt de jongen vanonder de dekens. 'Nee, ik lig hier prima.' 'Op de grond vat je kou.' 'Ik lig niet op de grond.' 'Waar dan wel?' 'Ergens.' Dan draai ik me om zodat ik met mijn rug naar de jongen toe lig en probeer weer te slapen. Plots word ik opgetild. 'LAAT ME LOS IDIOOT!' 'Mijn naam is Philip, niet idioot.' Grinnikt dus blijkbaar Philip. 'LAAT ME LOS OF IK GA GILLEN!' 'Je doet maar.' Zegt Philip onverschillig terwijl hij probeert mij niet uit zijn handen te laten glippen. Ik breng mijn mond naar zijn oor en begin te gillen. 'AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHH!' 'Verdomme! Bitch!' 'Jerk!' (Spreek uit als djeurk) Plots gooit Philip me van zich af. Geschrokken slaak ik een gilletje en knijp mijn ogen dicht. Dan land ik op iets zachts. Wacht.... zachts? Dat betekend.... O nee hè! 'Hier kom ik!' Roept Philip ineens en voor ik het in de gaten heb springt hij op me. 'Aarrgghhh! Djezus hoe zwaar ben jij?' Piep ik onder Philip. '79 kilo hoezo? Kan je niet tegen een jongen met veel spieren?' 'Je...je bent.... zo zwaar!' Krijg ik er met moeite uit. 'K...krijg geen lucht!' Gelijk gaat hij van me af en neem ik grote happen lucht. 'Doe dat nooit meer!' Sis ik naar hem als ik op adem ben. 'Waarom niet? Vond je het niet leuk?' Als antwoord ga ik onder de dekens liggen, met mijn rug naar hem toe. 'Dikke negeer...' zegt Philip lachend. Ik probeer niet uit frustratie te grommen en doe alsof ik niks gehoord heb. Plots begint hij me te kietelen. Ik doe nog steeds niks. Dan draait hij mijn gezicht naar zich toe en kijkt me onderzoekend aan. 'Waarom negeer je me?' Ik kijk hem alleen maar aan en zeg niks. 'Oh kom op! Zeg iets! Doe iets!' Ik steek mijn tong naar hem uit en draai me weer weg terwijl ik mentaal een vreugde dansje maak omdat ik duidelijk aan de winnende hand ben. Plots word de deur opengegooid en komt er nóg een jongen binnen. 'Kom op Philip! Stop met haar treiteren! Je maakt het hele huis wakker!' 'Kijk niet naar mij, zij gilt. Niet ik!' Nou word ie mooi, van hem  mocht ik gillen! Boos draai ik me naar hem om en geef hem een klap tegen zijn achterhoofd. 'Nou niet mij de schuld gaan geven Philip! Van jou mocht ik gillen!' Sis ik boos naar hem. De andere jongen bekijkt ons geamuseerd. 'Nou Philip, veel plezier verder!' 'Nee! Arnold, laat me niet in de steek met dit kreng!' Zegt Philip dramatisch. 'En bedankt!' 'Waaaat? Het is zo! Niemand slaat de toekomstige bèta en jij doet dat zomaar!' 'En dan? Jij noemt mij een kreng!' 'Dat ben je ook.' Weer geef ik hem een tik tegen zijn achterhoofd. 'Nog 1 keer en je gaat eraan meiske.' Zegt Philip dreigend. Ik grijns naar hem en steek weer mijn tong uit. Dan draai ik me om en doe net of Philip niet bestaat. Helaas heeft hij daar andere plannen over. Hij slaat een arm om mijn heupen en trekt me tegen zich aan. Woest probeer ik los te komen uit zijn greep. Het enige wat hij doet is grinniken en af en toe zijn greep verstrakken. 'Ga nou gewoon slapen. Morgen is er weer een dag.' Met tegenzin geef ik toe en stop met tegenstribbelen. 'Zo hoort het. Braaf meisje.' Woest geef ik hem een trap tegen zijn knie. 'Waar was dat voor nodig?' Fluistert hij in mijn oor. Het bezorgd me kippenvel. 'Niemand behalve Calum noemt me meisje. Nog 1 keer en de trap zal veel precieser gericht zijn.' 'Meisje.' Fluistert Philip pestend in mijn oor. Snel draai ik me om en trap hem in zijn "edele delen". 'Aaaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrrggggggggghhhhhhhhhhh! Jij vuile bitch!' Ik grijns en fluister in zijn oor: 'Jerk, neem je nu wel mijn dreigementen serieus?' Hij knikt met een verbeten gezicht. Ik grijns alleen maar en ga weer liggen. Na een lange tijd val ik weer in slaap.

'Sophie! Sophie!'  Hoor ik iemand in de verte roepen. Ik draai me om en zie Calum staan. Snel ren ik naar hem toe en val hem om z'n hals. 'Oh Calum... het spijt me zo!' Fluister ik tegen zijn borstkast. 'Geeft niks diamantje. Ik ben er nu en blijf bij je. Altijd ookal zie je me niet, ik ben hier.' Hij prikt met zijn wijsvinger tegen de plaats waar mijn hart zit. 'Calum, ik weet niet wat ik moet doen! Ik ben verplicht samen te slapen met Philip, mijn bewaker en morgen word ik volgens mij naar de alpha gebracht die dan beslist wat hij met me gaat doen!' Jammer ik. 'Blijf geloven Sophie. Ik kom je halen. Hou vol en geloof in jezelf.' Zegt Calum terwijl hij vervaagt en zijn stem steeds zachter word. 'Nee Calum! Blijf bij me! Ik kan niet zonder je!' 'Ik ben bij je... Zolang je maar in me geloofd en weet dat ik atijd in je hart zal zitten...'  Daarna is hij helemaal weg. Huilend val ik op de grond. Plots voel ik een warme, zachte vacht langs mijn rug en verbaasd kijk ik achter me. Ik zie de witte wolf weer staan en ze kijkt me vrolijk aan. 'Zullen we een stukje rennen?'  Klinkt het plots door mijn hoofd. Ik weet niet waarom maar ik ben niet bang en sta op. De wolf kijkt nog blijer en zakt door haar poten. Ik stap op en klem me aan de wolf vast. De wolf begint te rennen en gaat steeds sneller. Als ik weer naar de vacht kijk is hij pikzwart. Verbaasd kijk ik weer vooruit en zie de tak op mijn hoofd-hoogte te laat. Mijn hoofd knalt er tegen aan en ik val van de rug af. 'Sophie! Gaat het? Alsjeblieft zeg iets!' 'C...Calum? Wat is er ge-'  'ik hou van je! Ik breng je naar het ziekenhuis, hou nog even vol.... alsjeblieft....'  Dan word alles zwart.

Bezweet en hijgend schiet ik recht op. Wat was dat voor droom? 'Verdorie Sophie, ga weer liggen! Je trekt m'n arm zowat uit de kom!' Kreunt Philip naast me. 'Had jij je arm maar niet om me heen moeten leggen!' Zeg ik bot. 'Nou, nou, iemand is weer het zonnestraalte in huis.' Zegt Philip sarcastisch. 'Ach donder op met je sarcasme Philip. Daar heb ik nu geen tijd voor.' Gefrustreerd stap ik uit bed en begin te ijsberen om de droom te analiseren. 'Wat doe je?' 'Ik denk na, zie je dat niet?' Bijt ik hem toe. Plots word de deur weer opengegooid. Arnold stapt binnen en kijkt van mij naar Philip en weer terug. 'Wat is zij aan het doen?' 'Volgens haar is ze aan het na-' 'Hou je kop effe wil je? Ik denk na!' Bijt ik ze allebei toe, god, kunnen ze ook niet voor 1 keer stil zijn? 'Ehm, ik kwam eigenlijk zeggen dat je deze jurk aanmoest doen met de toegewezen schoenen en accessoires.' 'Van wie moet ik dat?' 'Van de alpha.' 'Waarom zou ik dat doen?' 'Anders word je onmiddelijk geëxcuteerd.' Verschrikt blijf ik midden in een pas staan en draai me langzaam naar hem toe. 'Wát?' 'Als je niet doet wat de alpha zegt word je onmiddelijk geëxcuteerd. Aan jou de keus en Philip als ik jou was zou ik je snel aankleden. De toekomstige alpha verwacht je en wilt dat je nu per direct naar hem toekomt. Sophie je hebt een halfuur.' Dan loopt Arnold weg, mij woedend achterlatend. Toch stap ik razend naar de kleding. Het is een felroze jurk tot aan de knieën met zwarte hakken. De accessoires zijn twee grote zilveren ringen als oorbellen en een speld met daarop roze bloemetjes voor in mijn haar. Er staat een toilettasje bij met allemaal make-up. Heel veel roze make-up... Een beetje roze dragen vind ik niet erg maar zoveel?! Dan wil je me dood hebben. Met frisse tegenzin trek ik het toch aan en doe de make-up op. 'Sophie, het halfuur is om. Je moet nu meekomen.' Roept Arnold. 'Ja, ja, ik kom al!' Roep ik vanuit de badkamer. Chagrijnig loop ik naar Arnold. Hij steekt zijn arm door de mijne en zegt: 'Ben je er klaar voor?' 'Als ik minder of geen roze aanhad wel ja.' 'Je ziet er betoverend uit. Geen zorgen.' 'Je snapt het punt niet. Ik háát roze.' Verbouwereerd kijkt hij me aan. 'Arnold, je vangt vliegen.' Snel klapt hij zijn mond dicht en zegt: 'Sorry, op naar de alpha dan maar?' 'Het zal wel moeten hè?' 'Jup.' Met tegenzin laat ik me door Arnold meetrekken naar de alpha. 'Meneer, ze is er.' 'Ah, laat haar binnenkomen.' Arnold duwt me de kamer in en sluit de deur. Kwaad kijk ik naar de deur, Arnold verwensend. Dan merk ik dat de alpha me bekijkt met priemende ogen. 'Wát?' Snauw ik hem toe. 'Niks hoor, ik keur alleen maar of deze kleur je goed staat.' 'En staat ie me?' 'Misschien had ik moeten gaan voor een iets minder felle roze maar voor de rest staat het je prima. Wat vind jij ervan?' 'De jurk zelf is wel mooi-' 'Maar?' 'Maar de kleur staat me niet aan net zoals alles aan deze outfit dat roze is.' 'Wacht... je bedoelt dat je roze haat?' 'Ja, ik haat roze. Geef mij maar blauw.' 'Waarom blauw?' 'Daarom.' 'Daarom is geen reden.' 'Als je van de trap valt ben je snel beneden.' De alpha kijkt me vreemd aan. 'Wat nu weer?' Vraag ik hem bot. 'Waarom zei je dat zinnetje?' 'Omdat die er gewoon achterhoort!' Zeg ik gefrustreerd. 'Oké... maar laten we tot de kern van de zaak gaan.' 'Ja, waarom hebt u me ontvoerd?' 'We hebben je niet ontvoerd, we hebben je gered.' 'Ja en daarom sla je me bewusteloos en stop je me in een kooi. Mhmh.' 'Hoe weet jij dat we je in een kooi hebben gestopt?' 'Dat weet ik gewoon.' 'Nee, dat weet je niet "gewoon". VERTEL ME DE REDEN!' 'De reden is dat ik zelf niet eens weet hoe ik het me kan herinneren. Nou blij?' 'Je liegt!' 'Nee, ik lieg niet. Volgens een paar mensen ben ik gewoon alles vergeten en kwamen daarna alle herinneringen terug van de grot tot nu. Dus ik heb ECHT GEEN FLAUW IDEE WAAR JIJ HET OVER HEBT!' De alpha kijkt me woest aan en sist: 'Als je het niet goedschiks wil vertellen dan maar kwaadschiks. BRANDON, STAN, BRYAN EN MYJA KOM ONMIDDELIJK HIER!' 'Wie zijn dat?' 'Onze martelaren.' Zegt de alpha duivels grijnzend. O god.... dit belooft weinig goeds.... 'Wat kunnen we voor u doen meneer?' 'Martel dit kreng hier tot ze zegt hoe ze weet dat wij haar in een kooi hebben gestopt.' 'Ehm... meneer.... het kan ook een gave zijn maar dan weet ze zelf niet dat dat een gave is.' Zegt een meisje. Ze heeft donker haar dat stijl over een oog hangt en over haar schouders. 'Kijk daarom heb ik jou dus bij de martelaren ingedeeld Myja, je weet precies wat een gave kan zijn en wat niet zodat we geen onschuldige mensen hoeven te martelen. Goed gedaan.' Even kijk ik opgelucht. Misschien gaan ze me toch niet laten martelen. 'Maar dit wicht moet manieren leren dus gaat ze als nog met jullie mee. Laat haar pas vrij als ze om vergiffenis smeekt en drie keer is flauwgevallen. Tot ziens liefje!' Zegt de alpha terwijl hij me uitzwaait terwijl ik word meegetrokken door drie jongens. Myja loopt achter me en geeft me een meelevende blik. 'Zo schatje... we zijn er...' zegt een jongen terwijl hij me naar voren gooit. Ik kijk om me heen en zie heel weinig marteldingen staan. 'Schatje, deze kant op. Dit is alleen voor de echt zware criminelen. Hier gaan wij wat lol maken.' Hij duwt me weer een kamer in en ik zie een king sice bed staan. Als versteend blijf ik staan. 'Kom, kom, niet zo verlegen! Dit worden hele leuke uurtjes.'  Zegt een andere jongen. 'Hier doe ik dus mooi niet aan mee.' 'Dan helpen wij je wel...' zegt de derde jongen duivels. Ik voel al het bloed uit mijn gezicht trekken. 'Vlug verander!' Roept Ellen me toe. 'Maar dat kan ik toch nog niet?!' 'De eerste volle maan is al geweest sinds je bent gebeten! Het moet kunnen lukken! Denk aan een grote witte wolf met felle blauwe ogen!' Ik doe wat Ellen me opdraagt en voel mijn botten breken. Ik schreeuw het uit van de pijn terwijl ik op de grond val. 'Ellen zorg er alsjeblieft voor dat mijn droom geen werkelijkheid word.' 'Dat zal niet gebeuren.' Verzekert Ellen me. Ik geef weer een gil en voel mijn ruggenwervel langer worden. 'Shit! Ze is aan het transformeren. Voor de eerste, tweede of derde keer!' Hoor ik een jongen ergens in de verte roepen. Weer geef ik een gil. Ik voel mijn nagels groeien en mijn handen veranderen. Ik schreeuw en gil en probeer de pijn te verlichten maar niets werkt. 'CAALLLUUUUUMMM!!' Schreeuw ik keihard. 'Calum? Wie is Calum?' Hoor ik een jongen vragen. 'Haar mate...' antwoord Myja zacht. 'We moeten nu weg. Haar mate zal niet ver weg zijn.' Antwoord Myja, ik hoor de lichte paniek in haar stem. Weer gil ik. Mijn benen en voeten veranderen en mijn botten lijken te breken. Plots proef ik iets warms, kleverigs en met een ijzerachtig smaakje in mijn mond: bloed. Mijn neus en mond worden langer en mijn reukzintuig word beter. Plots voel ik twee warme armen om me heen. 'Shhhhhh, het is al goed.....' fluistert er een stem in mijn oor. 'CAAALLUUUMM?!' Gil ik omdat ik mijn tanden voel veranderen. 'Ja, ik ben het... het is okay... verander maar terug.... laat deze mensen hun werk doen.' Wacht wat? 'Dit is Calum niet! Ga door! Je bent bijna klaar!' Ik geef weer een gil en voel mijn oren puntiger worden terwijl ze steeds beter gaan horen. 'SOPHIE VERANDER ONMIDDELIJK TERUG!' Ik geef weer een gil, nou eigenlijk een grom. Er zit een stekende pijn bij mijn staartbotje. 'Philip... als ik jou was zou ik nu van d'r afgaan... ze is bijna helemaal getransformeerd...' hoor ik Myja zeggen. Gelijk glijden de twee armen van me af. Ik geef nog 1 grom en dan is de pijn weg. Zo rustgevend... 'Snel pak haar.' Sist 1 van de jongens achter me. Woest draai ik me om en trek mijn bovenlip op. Ik grom hard en werp vernietigende blikken op de drie marteljongens. Bang deinzen ze achteruit. Ik zet een stap naar voren en de jongens er 1 naar achter. Ik blijf naar hen toelopen tot eindelijk de weg naar de deur vrij is. Gelijk sjees ik er naar toe en ren er doorheen. Ik blijf rennen en probeer de weg naar buiten te vinden. 'BLIJF STAAN!' Schreeuwt er een man plots door de gang.

Halloah! Hier weer een extra hoofdstukje! Weet iemand wat militant betekent? En diegene draag ik het volgende hoofdstuk op of degene die een goede shipnaam voor Calum en Sophie kan verzinnen!