Kyla's POV

"Nasaan si Kylie!?" Hysterical na saad ni Mama sa akin.

Natahimik ako sa sarili habang nakaupo sa gilid. I thought she won't noticed but I was wrong. She knew that I wasn't Kylie, and yes, I am Kyla! Ina ko nga naman siya.

She gave birth to us, so she will be the first to notice who's Kylie and Kyla!

"What are you planning, Kyla? Nasaan ang kakambal mo at bakit mo pinakawalan? Anong klaseng kapatid ka? Did you messed up everything again!? Alam ko naman na gusto mo si Enzo noon pa. Pero hindi siya para sa 'yo kung 'di para sa kapatid mo! Hindi mo ba nakikita iyon, Kyla! Hindi kayo bagay ni Enzo!"

Lumabas na 'ata ang lahat ng tutuli sa tainga ko dahil sa sigaw niya.

I tried to act unaffected but the heck! Kung ganito lang din palagi ay mas gustuhin ko pang bumalik na lang sa Paris at doon na maniharan mag-isa!

"Nasaan ang kapatid mo, Kyla!?"

Napatitig agad ako sa malaking mata ng ina ko. Napalunok ako sa sarili at pilit na inaayos ang boses ko.

"Ahm, she was suppose to be back yesterday, Mama, p-pero hindi ko alam kung bakit wala pa siya." Yuko ko.

"What?!" Padabog na tugon niya.

"At sino raw ang kasama niya? Sino!? Dios santisima kayo! At ikaw!" Turo nang hintuturo niya sa akin.

"Umalis ka na rito! You're not suppose to show up here in the island, Kyla! Dapat sana hindi ka sumama rito! Hindi ba sinabi ko na sa 'yo na hindi ka kailangan dito! O, ano ngayon? Kasalanan mo ito!"

Sinapak na ni Mama ang ulo ko at napasandal ako sa dingding ng kwarto. Tumayo na ako at agad na kinuha ang maleta ko sa gilid. My heart is crumbling inside me.

Wala na ba talaga akong halaga para sa kanya? Ina ko siya, at kahit papaano ay anak niya rin ako. Hindi ba pwedeng kahit awa man lang ay maipakita niya? Hindi iyong nakamamatay na salita!

Mabilis kong pinunasan ang luha ko. Mabilis ko rin na nilagay sa loob ng maleta ang lahat ng gamit ko rito.

"Get out of here and I don't care! Hindi kita anak! Wala akong anak na traydor at ahas! Huwag mong agawin ang para sa kapatid mo, Kyla! You are coveting your twin's husband!" Lakas na sigaw ni Mama at natulala ko.

Parang ingay ng kampana ang dumagundong sa tainga ko.

Coveting? Am I coveting Kylie's husband? Kabit ba ako?

Nilingon ko agad si Mama at pilit na tinatagan ang sarili ko. Durog na durog na ang puso sa mga sandaling ito at panay na ang patak ng luha ko sa harap niya.

"Hindi ako kabit, Mama. . ." paos na boses ko at pahid nang luha sa pisngi.

"I'm not coveting someone's belongings-Hindi ako 'yon. I am just a substitute, Mama. . ." garalgal na boses ko.

Nanlaki lang din ang mga mata niya at mas namaywang nang tinitigan ako.

My tears are constantly flowing like there will be no more tomorrow for me. For all my life, I have never experience a mother's love from her. Uhaw ako sa pagmamahal na galing sa kanya. Uhaw ako sa atensyon at pag-aaruga niya. I never complain and I just obeyed her. Inisip ko kasi na balang araw ay mapapansin niya rin ako. Na balang araw ay mapapansin niya na may anak pa siyang isa maliban kay Kylie.

Noong nilayo nila ako at pinatira sa Sorrento ay parang gumuho ang mundo ko. Kylie started her career at that time in showbiz. She became famous and I was forgotten. . .

I have established my life, I was about to start my career and my dream. Pero iniwan ko iyon lahat dahil sa kagustuhan ni Mama.

I thought she wanted me back because she needed me as her daughter, but I was wrong because she only required me to become Kylie's substitute.

"P-Paano ako naging kabit, Mama?" patak ng luha ko.

"Hindi alam ni Enzo na may kakambal si Kylie. Everyone didn't know, Mama. Tayo lang naman, tayo lang. . . Hindi naman sa nagrereklamo ako, Ma, p-pero anak niyo rin po ako, at may pangarap din ako sa buhay ko at - "

"Ang lakas ng loob mo magsalita!" Sa malakas na sampal niya sa mukha ko.

Ramdam ko agad ang hapdi nito sa pisngi ko. Pinigilan ko na ang hikbi at tinakpan ko na ang mukha ko gamit ang dalawang palad ko.

"Look what you've done, Kyla! At talagang pinutol mo pa ang buhok mo? How could you explain this to Kylie when she gets back? Ang bobo mo talaga!" Humakbang na siya at kinuha ang maleta ko. Kinaladkad niya ito palapit sa pinto.

"Get out! Lumayas ka! I don't need you anymore. Wala akong anak na pabaya!"

Naghalo na ang poot at sakit sa loob ko at hindi ko na napigilan ang sarili ko.

"Talagang lalayas na ako, Mama! I had enough of this! Hindi niyo naman ako mahal at kahit kailan hindi naging anak ang tingin niyo sa akin!"

Hindi ko na napigilan ang bibig ko at nasabi ko ito kay Mama. Isang malakas na sampal ulit ang binitawan niya sa akin.

"Wala kang utang na loob! Pinag-aral ka namin ng Papa mo sa Italya. Sana nga pala pinabayaan ka na lang namin ng Papa mo! I only want Kylie from the start. I never like you! Wala kang silbi!" Sigaw niya.

Namilog ang mga mata ko at nabingi ako sa sariling pintig ng puso ko. Parang nabasag ang puso ko nang pinong-pino sa loob ko. Hearing it from your own mother is very painful and unbearable. Hindi ko kainlanman inasahan na maririnig ko ito mula kay Mama.

"M-Mama. . ."

I don't know if she heard me but I'm losing myself now. Ang sakit nito, ang sakit-sakit nito sa loob ko.

How come she's so heartless with me? She almost neglected me but had love Kylie. . . hindi ba pwedeng sabay niya kaming mahalin nang patas. Hindi ba pwedeng mahalin niya rin ako?

"You heard me right, Kyla. I never like you and I will never like you!" buong boses niya at pumatak nang lalo ang luha ko.

Tumalikod na siya sa akin at halatang naiirita pa. Mahina akong humakbang palapit sa pinto at kinuha ko na ang maleta.

I hold the knob and just stood up for a few seconds. I am waiting for her to say something, at least to ease the hurtful burdens inside me. Umaasa pa rin ako na sasabihin niya na kahit papaano ay mahal niya akong talaga. Pero wala na, wala na akong narinig pa mula sa kanya.

Pinunasan ko na ang luha ko at pilit na inayos ang sarili. Binuksan ko na rin ang pinto. Wala nang mangyayari pa dahil aalis na ako at hindi na ako magpapakita sa kanila. Pero bumagsak ang mundo ko nang makita ang itim na titig ni Enzo. Nabigla pa ako.

"E-Enzo?" awang nang labi ko.

"Kylie. . ." Tiim-bagang niya at titig sa Mama ko.

"A-Akala ko. . ." tarantang tugon ko at hindi na ako nakapagsalita ng tudo.

Napalingon agad ako kay Mama at para siyang nakakita nang multo sa mga mata ni Enzo ngayon. Binalik ko na ang tingin kay Enzo at sa mga mata ko na napako ang titig niya. Hinaplos niya ang gilid ng pisngi ko. Halata siguro ang marka nang kamay ni Mama mula sa sampal niya kanina. Mas pumatak ang luha ko, at nanikip lalo ang dibdib ko ngayon. Pakiramdam ko nakahanap ako ng kandungan sa kamay niya.

"Shush, it's okay, hon. . . I am here." Haplos niya sa pisngi ko. Napakurap na ako at kinakabahan na din.

I don't know if he heard everything. Hindi ko alam kung hanggang saan ang narinig niya mula sa pag-uusap namin ni Mama kanina.

Niyakap niya agad ako at pagkatapos ay kinuha ang maleta sa gilid ko. Natahimik si Mama at hindi na makapagsalita. Tumikhim si Enzo at hinawakan niya nang husto ang kanang kamay ko.

"I'm taking my wife with me, Mrs Feuntabella," panimula ni Enzo sa Mama ko.

"Hindi ko alam na ganito pala kasama ang ugali ninyo sa asawa ko. From now on, I will take my wife with me." Tiim-bagang ni Enzo at mahigpit niyang hinawakan ang kamay ko.

"Let's go, hon."

Kinuha niya agad ang maleta at hinala ako palayo kay Mama. Napakurap ako at pabalik-balik ang tingin ko kay Mama ngayon. Kagaya ko, bakas sa mukha ni Mama ang pagkabigla. Hindi ko na tuloy alam ang gagawin ko.

I'm suppose to be out today and be away from everyone. Hindi na dapat ako magkukunwari kay Enzo. Pero lalong gumulo lang ang lahat ngayon.

"E-Enzo. . ." mahinang sambit ko.

Hindi siya nakinig at mas hinawakan lang ang kamay ko. Tanaw ko pa mula rito ang maliit na barko na gamit niya.

Napamura ako sa sarili ko. Nakita ko na siyang umalis kanina, ba't pa siya bumalik? Paano na si Kylie? Nasaan na ba siya? Paano na ako? I want my freedom. I can't afford to live in this lie anymore. Gusto ko ng tapusin ang lahat nang ito.

Nahinto siya nang matapat kami sa maliit na barko. He looked at me deeply and my heart beats on a different tango. Takot na ako, takot na takot na. Hindi ko alam kung hanggang saan ang narinig niya mula sa pag-uusap namin ni Mama kanina.

Naging maamo agad ang mga mata niya at niyakap niya lang ako. Hindi ko na tuloy maintindihan ito.

"Kylie, I love you. Hindi mo kailangan na ipakita sa lahat na masaya ka kahit na masakit na. I will protect you, Kylie. And from now on let's live a happy life together, okay?"

Hinawi na niya ang buhok ko at tinitigan niya lang ako nang husto. After all, he didn't hear the full conversation of me and Mama earlier. Dahil Kylie pa rin naman ang tawag niya sa akin ngayon. Napatitig na lang din akong husto sa mga mata niya at nawala na ang kaba sa puso ko.

"Are you okay?" Haplos niya sa gilid ng mukha ko at napapikit-mata na ako. Mahina rin akong tumango.

"From now on whatever is your pain are mine. Your happiness is my happiness. So, please trust me, darling. I love you and I will protect you as long as I'm alive. . . You don't have to impress me, love. Masaya ako sa kahit na ano ka pa. Kaya ito palagi ang isipin mo. You are here. . . Here inside me." Turo niya sa parting dibdib sa puso niya.

Kinuha niya ang kanang kamay ko at nilagay ito sa dibdib ng puso niya. Nalusaw agad ang puso ko at hindi ko napigilan ang patak nang luha sa mga mata ko.

After all, Enzo loves me, and he's willing to die for me.

.

C.M. LOUDEN