Danielle Alice Piper

At last, tumigil rin ako sa pag-iiyak. I hope there's nothing worse than this. Sa isang araw, napatalsik ako ng professor sa klase, nabungguan ko pa si Queen at napahiya pa ako sa basketball court. Mukha na akong yagit na bata, I don't have any spare of clothes, and I have 35 minutes left, bago ako pumunta sa classroom. 

Great, isn't? 

Tiningnan ko ang notebook ko kung tuyo na ba. Wow, at natuyo nga siya agad, kaya tinapat ko ang electric fan sa akin, kinuha ko ang ballpen sa bag ko para isulat ko ang huling linya ng kanta ko. 

One good thing about music, when it hits you, you feel no pain.

At natapos din, sakto may gitara dito sa loob, and I can play my song with it, sana maganda ang kinalabasan nito. [Her voice in multimedia, sa taas po]

I started playing the chords of my song at nagtugma siya! 

And there I started singing.

  ♪ ♫Isn't she lovely
Isn't she wonderful
Isn't she precious
Less than one minute old ♪ ♫

Music nalang ata ang nagpapasaya sa akin ngayon. No one knew about my voice, not even Alexia and the others, kundi si ate ko lang. 

Siya lang ang nakaka-appreciate ng mga kanta at sa boses ko. No one knew about me singing, talagang tinago ko ito sa lahat, kasi alam ko nakakahiya at hindi bagay sa akin ang pagkanta, my sister's compliments were one of the reason why I keep writing songs.

 ♪ ♫ I never thought through love we'd be
Making one as lovely as she
But isn't she lovely made from love ♪ ♫

Sana maramdaman niyo ang nararamdaman ko ngayon, the only person who can make me happy is myself and my music. 

The story behind of this song, Isn't She Lovely, is for the women out there who deserve love and happiness, every woman should be treated equally. 

Para sa akin, of course. This song relates to myself so much.

 I want to be loved.

~*~

Olivia Evergreen

Shit, naiwan ko pala ang gitara ko kahapon sa Music Club! Sana walang kumuha nun, sana hindi nakasarado ang pinto nun ngayon. Kahit kailan malilimutin talaga ako, kailangan ko ito ngayon dahil magpeperform ako sa MAPEH, at magb-broadcast pa ako mamayang tanghali, sana walang kumuha nun dahil juskopo! 

Patay ako nito kay daddy, ang mahal pa naman nun at may pirma pa 'yon ni Levi ng Paralised! I hope my guitar is in there!

"Lord, sana hindi siya nawala sa Music Club, dahil I'm going to be dead meat," bulong ko sa sarili ko habang nagb-brisk walk papunta sa Music Club, hanggan sa naisipan ko na tumakbo nalang. Bahala na kung pagalitan ako ng teachers dahil no running on the corridors, eh. 

Basta makuha ko ang gitara ko, makakhinga na ako ng maluwag!

Napalampas ako sa Music Club dahil sa pagtakbo. Nang hawakan ko ang door knob nito at nang i-twist ko ito, yes! BUKAS NGA! 

  ♪ ♫  Isn't she pretty
Truly the angel's best
Boy, I'm so happy
We have been heaven blessed
I can't believe what God has done
Through us he's given life to one
But isn't she lovely made from love  ♪ ♫ 

Napatigil ang buong katawan ko nang makarinig ako ng napakagandang boses. 

What an angelic voice! 

Hindi ko alam na may estudyante pala sa Music Club during class hours. I know this girl isn't a member, dahil kilala ko ang mga boses ng mga ka-club ko. She must be new here, pero shet, napakarelax pakinggan ang boses niya, I can imagine myself lying in a bed of flowers, and feeling the cold breeze as the wind passes by. 

Tsaka this song, I'm not familiar with this song, bago pa 'to? O siya ang nag-compose? 

"Shit," nakalimutan ko pala na naghahabol ako ng oras! Nang buksan ko ang pintuan, hindi niya napansin na nasa loob na ako ng room, dahil nakatalikod ito sa akin, nakaharap ito sa bintana. I think she's enjoying herself singing outside of the window. 

Air-conitioned naman ang room na 'to. Bakit niya pa binuksan 'yong bintana?

Tsaka she's using my guitar, should I let her finish it first?

Pero gusto ko pa pakinggan ang boses niya, eh. 

I've never heard this kind of voice in my life! How come she's not famous? She can be a great singer with that voice! Bakit hindi siya sumali sa mga competitions? Or post vids sa FB at sa YouTube?

Oh, I admire this girl, magaling na singer at composer! I'm sure siya ang gumawa niyan, from the looks of it. And I think magaling rin siya gumamit ng gitara, dahil hindi lang basic chords ang gamit niya, may kasabay pa na plucking, ano kaya kung magaling rin siya mag-piano? 

 ♪ ♫ Isn't she lovely

Life and love are the same

Life is Aisha, The meaning of her name

Londie, it could have not been done

Without you who conceived the one

That's so very lovely made from love  ♪ ♫

And natapos rin siya sa pagkanta niya, and she asks herself, "Was that good?" sabi nito in a doubt voice. 

"GOOD? It was hella great!" nagulat siya sa akin agad nahulog ang notebook sa kanyang unahan at napatingin sa akin. 

Oops!

~*~

Danielle Alice Piper

"GOOD? It was great!" nagulat ako nang may nagsalitang babae sa likod ko! What the? Kanina pa pala siya andiyan? 

Bakit hindi ko man lang napansin ang pagpasok niya? Maybe because I'm overwhelmed by my singing. 

"Narinig mo lahat?" gulat na tanong ko sakanya, then she nod as a yes. God, this is way more embarrassing! 

"No, no, huwag ka mahiya! Kaya pala hindi kita nakikilala, dahil wala ka palang confidence sa sarili mo." Oo ba?

"Girl! Alam mo bang, napatigil ako at binigyan mo ako ng goosebumps nang marinig ko ang boses mo? Gosh! Anghel ka ba?" at sabay punas sa mata niya, na kunwari na teary-eyed siya. 

Inobserbahan ko ang bawat kilos niya, halatang sociable ang babaeng ito at extrovert ang ugali niya, di tulad sa akin, isang introvert. 

Ang introvert ay gusto palagi makapag-isa at bihira lang maki-socialize sa mga tao, mahiyain man kami pero mas na-eenjoy pa namin mapagisa. Habang ang extrovert naman ay sila ang mga outgoing person, the expressive ones, mahilig sila makisocialize at talagang hindi nahihiya.

"No joke! Pero you need to shine, girl!" Was that a compliment? Then I must say, 'thank you'? Hindi ko alam kung matuwa ba ako o mahiya. 

Tsaka bakit pala siya andito in the first place? Is she my stalker? O baka may kukunin siya dito sa Music Club?

"Ano pala ate ang kailangan mo?" Ako na ang masungit at ang straighforward na tao, hindi ako marunong makisalamuhak sa mga taong hindi ko close. 

"Uh, kukunin ko na sana yung gitara ko, pero gamit mo pala," nabigla ako sa sinabi niya at agad ko naman inabot sakanya. Akala ko kasi sa Music Club itong gitara, hindi ko alam na may nagmamay-ari dito.

"Ay, sorry ate! Eto na po pala, hindi ko naman ginasgasan, eh," sabi ko.

"Ayos lang! At least may nakahawak na future-singer ng gitara ko! Ikaw ang susunod kay Levi sa pagpirma dito," matuwang sabi ni ate habang yakap-yakap niya ang gitara niya, tsaka, did she said Levi? Levi ng Paralised?

"Fan ka ng Paralised?" tanong ko sakanya. Natuwa ako nang marinig ko na fan pala siya ng Paralised, mukhang hindi lang ako ang nag-iisa!

"Oo, eh, after ko mag-attend ng Shout Tour concert nila sa Manila, ikaw?"

What? Nakapunta siya sa concert ng Paralised? Hindi ko nga afford ang ticket eh! Tanging ang nasa VIP A and B Box lang ang puwede magpa-autograph sa Paralised! Nasa 13,000 pesos ang ticket sa VIP. Pucha, pang-tuition ko na 'yon sa tatlong buwan! I guess this girl is one hella rich. Base palang sa gitara niya, pang-mayaman na! Taylor kasi ang brand nito.

"Oo! Fan rin ako ng Paralised! I can't believe na tinadhana tayo dito of all places," ani ko sakanya. Dito na ba magsisimula ang friendship namin?

"I'm Olivia pala, Olivia Evergreen, ABM, graduating student." mas matanda pa pala siya sa akin, should I say 'po' or 'ate'? 

"Daniella po, STEM, baguhan lang dito," at nagshake hands kaming dalawa. 

"Yung kinanta mo pala, sino ang nag-compose nun?" tanong niya sa akin habang pinapasok niya ang kanyang gitara sa lalagyan nito. 

"Uh, wala eh. Ako po ang nag-sulat nun," at napatingin siya agad sa akin, amazed.

"Really? Since when?" natutuwa niyang tanong.

"Kanina lang, actually," she looks at me nodding her head, looking impressed.

"In fairness, ha? Napakatalento mong bata, how come parang walang nakakaalam niyan?" tanong niya muli nang i-zipper niya ang itim na balot ng gitara niya. Kahit sino man ang makakarinig sa boses ko, ganyan rin ang tatatanungin, generally. 

"Na-nahihiya kasi ako, eh. Akala ko kasi walang may gustong makinig sa mga kanta ko, kaya tinago ko nalang sa sarili ko," nauutal kong sabi, hindi talaga ako sanay makipag-usap sa mga taong hindi ko close, lalo na't iniingatan mo na hindi ka ulit ma-bully ng iba. 

Nasabi ko rin sakanya at last ang totoo, maybe hindi naman ganun kahirap isabi sakanya ang lahat diba? Pero sa tingin ko hindi naman siya ganun na klaseng tao. Masayahin siya at napaka-positive. 

"Bakit ka nahihiya? Ay jusko, girl! Before lunch, meet me up here, isasama kita sa Broadcasting Club, sana huwag mo ako takbuhan mamaya, ha? Dahil hihintayin kita dito," sabi niya na handa na siyang umalis sa Msuic Club at dala-dala ang kanyang gitara sa kanyang kaliwang kamay. 

"What do you mean po?" tanong ko sakanya. Medyo naguluhan ako sa sinabi niya. Bakit niya naman ako isasama sa Broadcasting Club? Hindi naman ako marunong maki-intellect sa mga tao. Tsaka ako? Maging DJ? Mukhang imposible naman 'yon mangyari. 

Ano naman ang kinalaman ng pagkakanta ko sa club nila?

"Every lunch kasi, nagpapatugtog kami ng mga kanta sa buong campus, at nag-aannounce ng kung anu-ano pa. So, sasama ka ba sa akin?" 

From the looks of it, mukhang mataas ang tingin sa akin ni ate Olivia, at makikita mo talaga na isa siyang extrovert na tao, madaling lapitan at mabait pa. 

Hindi ko alam na may klaseng estudyante na katulad niya, akala ko lahat ng tao dito ibu-bully nalang ako at gagawing kawawa, but this girl? She praises me a lot! Like I'm a fucking angel or something. 

Napaka-unique naman ang club nila, sa dati kong school, walang ganyan na club, eh. Should I trust her? Should I go with her this lunch? Tutal wala naman talaga akong kasama tuwing tanghalian, eh. 

Maybe, it's worth a try. 

"T-try ko po," hanggan ngayon nahihiya pa rin ako sakanya, siguro pag naging close kami, lalayuan na ako nito dahil sa aking true colors. Nakikita niyo naman na tuwing kasama ko sina Alexia, para akong halimaw/baliw na nakikitawanan at biruan. Sana maging kaibigan ko talaga si ate Olivia, mabait naman siya na tao, diba?

Mukhang hindi pa ito ang buong pagkatao ni ate Olivia, sa tingin ko mas hamak na baliw 'to kaysa kina Alexia.

"Try? Huwag try! Dapat you should do it! Believe me this could change your entire life," at kinindatan niya ako. Para akong natauhan sa sinabi niya, tumaas ang balahibo ko, 'Change my entire life'? I hope so. 

 "Anyways, I need to go now, sobrang late na ako sa MAPEH activity namin, like 20 minutes late," sabi niya nang tumingin ito sa wristwatch niya. "Pero sobrang worth it naman ang pagpapalate ko," at tumawa si ate Olivia. 

Ako ang dahilan kung bakit parang nag-cut class na siya? Shet, sana hindi siya mapagalitan ng teacher niya, kagaya nang ginawa sa akin ng prof ko. 

"Sorry talaga, I should used the piano instead, para hindi ka na-late sa klase mo," paumanhin ko sakanya. 

"You can play the piano too?! Oh my God! Don't be sorry, we have so much to talk about, but I have to go now,"  nagmamadali niyang sabi, mukha na nga siyang rapper nang sabihin niya 'yan eh. 

"Pumunta ka dito mamaya, ha?" At nagtango nalang ako sa sinabi niya sabay ngiti.

I can't believe na nakilala ko ang isang tao na katulad niya, Olivia is such a great person, I'm going to cherish her like what I treat to Alexia. It's so great to have a friend like her. 

"Good, because you voice should be heard." 

Tuluyan na siyang umalis at hinayaan nakabukas ang pintuan dahil sa pagmamadali. Napaupo ako sa upuan at huminga ng malalim. 

Dito na ba magbabago ang miserable ng buhay ko? Magiging masaya na ba ako ulit? After all sadness, happiness comes along. 

I am more than thankful right now.