I instructed Vil to keep an eye on the registrar as Duke and I head towards the secret laboratory. Tulad ng dati ay tahimik at malamig ang lugar. Ang hangin sa loob ay amoy ng pinaghalo-halong kemikal. The familiar hallways welcomed us as we head towards the door of the laboratory. Hindi ako nag-aksaya ng panahon at agad na binuksan iyon.

The bluish white ceiling and walls enveloped my sight. Mas madami na ngayon ang mga aparatus sa ibabaw ng mga puting lamesa. I immediately saw the boiling chemicals on the cylinder tubes. Nilapitan ko iyon at sinuri.

The chemicals are colored black. All of them are shining. Kapareho nito ang anyo ng pulang likido, ang kaibahan nga lang ay ang kulay. It was the chemical they exploded after the camp. Sigurado akong ito ang tinutuoy ng batang babae.

"What are these?", tanong ni Duke. Napatingin ako sa kanya at nakitang nasa isang sulok ito. He's staring at the red pills stored inside the large chiller. Umuusok ang lalagyan na iyon habang kumiknang ang laman ng mga bote.

"It was the red pill. The one that drugged Vil before.", ani ko nang makalapit. Kumuha ako ng isa upang mas lalong matitigan iyon. It still sparkles the same when I first saw it. Tila mas lalong dumami ang kanilang nagawa kumpara dati.

"Shall we destroy it?", tanong niya ulit sa'kin. Agaran akong umiling. We can't destroy the bottles by breaking it. Hindi ko alam kung posible bang maaapektuhan kami nito kung malalanghap namin. But it's better to be careful. Besides, I don't think breaking these bottles will benefit us. It will only make the hunters rage more. Dapat naming pag-isipan ng maigi ang gagawing kilos.

Nagsimula kong ipunin ang mga bote sa isang lalagyan. Duke helped me in pilling the bottles inside the closed container. Natagalan kami sa pag-iimbak dahil marami-rami ang mga iyon. Kinuha na rin namin ang mga kulay itim na likido at isinilid sa ibang lalagyan.

I glanced at my clock and an hour had passed. Mag-a-alas syete na ng gabi at kailangan na naming umalis. Duke carried two of the containers while I carried one. Hindi man namin nakuha ang lahat ay sapat na ang mga ito upang pansamantalang itapon.

Naabutan namin si Vil na nakikipagtitigan sa registrar nang makaakyat kami. I called him and he immediately turned his attention to us.

"Anong gagawin ko dito?", tanong nito sa'kin habang nakaturo sa babae. Naningkit ang mga mata ko at nagdesisyong lapitan ito. Tumayo si Vil at umatras palayo. Iniabot ko sa kanya ang container at agarang inilabas ang aking kutsilyo. Nakita ko ang gulat sa mata ng babae nang makita iyon sa mga kamay ko. Umiling-iling ito na tila ba nagmamakaawang huwag kong ituloy ang aking plano.

In an instance, I slipped her throat using the knife. Agad na tumalsik ang kanyang preskong dugo sa dingding ng silid. I watched as her blood drip from her neck. Dahan-dahan kong pinunasan ang kutsilyo gamit ang kanyang damit.

Tumayo ako at iniwan ang kanyang bangkay. Ngunit hindi pa ako nakakalayo ay naalala ko ang isang dati ko ng gawain. I turned my feet and returned to the lifeless body of the registrar. Gamit ang hintuturo ay kumuha ako ng dugo mula sa leeg nito at nagsulat sa dingding ng letrang matagal ko ng hindi nagamit.

"You...", dinig ko ang mahinang pagbulong ni Vil ilang segundo pagkatapos makita ang aking ginawa. Naglakad ako pabalik sa dalawa. Nakatitig ng maigi si Vil sa'kin at halatang gulat dahil sa nasaksihan.

"You're the Assassin.", si Duke na mismo ang nagpatuloy doon. I smirked as I watched their horrified expressions.

It's around nine in the evening when we arrived at Solene's place. Hindi ko lubusang maaninag ang paligid dahil halos kadiliman lang ang bumabalot sa lugar. Nicholas and Bryan were guarding the gate when we arrived. Agad naman kaming pinapasok ng dalawa nang makitang kami nga iyon.

Tahimik sina Vil at Duke hanggang sa matapos kaming maligo. Hindi ko alam kung nagulat sila ng husto dahil sa nakita. But neither one of them dared to speak the truth. We ate dinner with the whole family. Panay naman ang naging pagtatanong ni Gesa tungkol sa nangyari kay Marcus.

I glanced at Theron and saw that he's also waiting for me to answer. Maging sina Vil at Karleen ay naghihintay sa magiging sagot ko.

"I let him escape. But I know he'll return.", maikling sagot ko sa kanya. Hindi na ito muling nagtanong.

I ate a little. Masyado akong nabagabag sa mga kinikilos ni Vil, lalong-lalo na si Duke. He never spoke to me right after he knew I was the Assassin. Was that a bad move? Am I bad to their eyes now?

"Eat.", his voice is commanding as he placed another cup of rice on my plate. Napanguso na lang ako dahil doon. I've been playing with my food the whole time, well, not literally playing, but I don't want to eat.

"Sabi ko, kumain ka.", ulit nito nang binitawan ko ang kutsara at tinidor. Tinitigan ko ito na may halong inis. He's the reason why I can't eat properly in the first place! Kung sana ay maayos lang ang galaw nito ay hindi ako mamromroblema.

Agad din itong nag-iwas ng tingin at napabutong-hininga. I watched as he lazily ate his food. Nabaling din ang paningin ko sa kaharap naming sina Karleen at Lara at nagkibit lamang ng balikat ang dalawa.

After the dinner, we gathered together on the sala to discuss what happened between Marcus and I. Ikwinento ko ang lahat sa kanila, maging ang sikretong laboratoryo sa paaralan at ang muling pagbubukas nito. Doon nagtaka si Fabian dahil hindi nito alam ang nangyayari. I even mentioned the red pill and the newly developed black pill. Napasinghap si Solene nang malaman na mayroon pa ang pulang likido.

"They may use it against us!", aniya. Iyon din ang naisip ko noong una pa lang. But we had the half of it. Siguro'y matatagalan bago sila muling makagawa ng ganoong kadami. But what for? I don't get the point of developing the red pill. Kung gagamitin nila iyon sa'min ay magiging sobra na.

"Hindi kaya gagamitin nila iyon sa mga estudyante?", the voice of Lara broke the silence between us. Napatingin kaming lahat sa kanya at hinintay ang susunod na sasabihin.

"What do you mean?", tanong naman ni Karleen. Umayos ito ng upo at nagpatuloy sa pagpapaliwanag.

"They may not use it to us. They will use it to the students. Ang mga estudyante mismo ang lalaban sa'tin, gagamitin nila ang mga estudyante.", aniya. Napailing na lang ako dahil doon.

"Gesa, Theron,", ani ko at napatingin ang dalawa sa'kin. Tinitigan ako ni theron habang nilalaro ang barya sa kanyang kanang kamay at naka-dekwatrong upo sa sofa. Napangisi ito nang siguro'y makuha ang ibig kong sabihin.

"I need you to observe the school and the students. Note every suspicious move they have. Lahat gusto kong malaman.", ani ko. Tumango si Theron sa naging pahayag ko.

"Gesa, you need to update me from time-to-time. Para alam ko ang susunod na hakbang.", I added. She nodded and eyed Theron.

For a moment, I was stunned. Napakunot ang noo ko nang mapagtantong walang umangal sa kanilang dalawa. I thought I'm going to convince them for the whole night. Anong nangyayari? Is this even good? Do I need to thank for this?

Nagpasya kaming tapusin ang usapan. Fabian said he'll abide by my rules and plans. Aniya'y laban ko ito kaya't ako ang masusunod. Ngunit kailangan din nilang mag-ensayo ng kanyang pack at ng pack ni Duke. Tumango ako at sumang-ayon sa kasunduhan.

"Alam ko ang mga tingin na 'yan.", Theron said before leaving the sala. Kaming tatlo na lang nina Duke ang naiwan doon. I've been eyeing him since I told them the plan. Hindi yata ako mapapakali na silang dalawa ni Gesa ang magsasama doon, ngunit wala namang umangal sa kanila. Now, I'm doubting if they are a good combination.

"Siguraduhin mo lang, Luxien.", I warned him and he only smirked before walking towards the stairs. Napatigil pa ito at nagbalik ng tingin sa'kin saka kumindat. I rolled my eyes and he chuckled.

"Night.", he greeted and climbed the stairs.

Napabalik lamang ang atensyon ko kay Duke nang maramdaman ang palad niya sa kamay ko. Napatingin ako doon bago ibinaling ang paningin sa kanya ngunit napako parin ang kanyang paningin sa mga kamay namin. He slowly caresses my hand with his thumb. I wonder how his rough hand can bring gentle to my skin. Narinig ko ang pagbuntong-hininga ito kaya't mas lalo ko siyang tinitigan. The light from the lamp beside us illuminated on his face, highlighting his well-defined jaw and long lashes. Nakikita ko ngayon ang pagsasalubong ng kanyang kilay.

"Does he always act and treat you like that?", pabulong niyang tanong sa'kin. His voice is... hoarse? I don't know. It sent chills to my spine. My brows creased at his sudden and out-of-the-circle question.

"No.", I absentmindedly answered. Ilang saglit na ganoon ang pwesto namin. The silence stretched. I felt his other hand drawing circles at my back. He held my palm and brought it to his lips. Ngayon ay nakadirekta naman ang kanyang paningin sa mga mata ko. I stared at his glistening eyes and felt my insides burning because of it. Napaawang ang labi ko nang maramdaman ang init mula sa kanyang labi. I felt his soft kiss on the back of my hand.

"Good. 'Cause I'm jealous.", aniya sa malamyos na tinig.