"Come here, it's time for us some fucky-fucky..." he naughtily whispered something that caused me to creep my ear to the nape of my neck and my face to spread all over my system.

I chuckled. Hindi ko maiwasang makiliti na bumalatay sa sistema ko nang lakbay-lakbayin ng labi niya ang leeg ko patungo sa tainga ko at bahagyang kinagat ito.

"You know, when I see your beard, it gives me more... uh... appeal like a fucking animal..." napasinghap ako sa huli sa kuryenteng hatid nang sipsipin niya pa ang dulo ng tainga ko.

"Really?" mapaglaro't, nanunukso at malandi niyang tugon.

Damn this man, I am even more attracted when I hear the husky and sexy in his baritone voice.

"Uhm... yup," kahit anong mulat ko ay kusang napapapikit pa rin talaga ako kapag lumalapat ang labi niya sa bawat parte ng balat ko. "P-Perhaps, you shouldn't shave first... You appear more appealing. Alam mo bang dyan ako naulol sayo?" tukoy ko sa bigote niyang bagong katutubo, na alam mong paglalapat ay talagang kiliting hatid.

"Hmm..." tanging tugon niya habang patuloy na humahalik sa akin na nagbigay ng panlalambot at pangangatog ng tuhod ko sa ginagawa niya.

Nag-iiwan ng malalagkit at matutunog na halik sa akin. Parang alam na alam niya kung ano ang kahinaan ko, dahil kahit anong laban ko ay mas lalo niyang ginagawa sa akin.

"Damn, I missed you..." I whispered. Hindi na alam kung saan babaling ang ulo ko sa paglasap ng labi niya sa balat ko.

"I missed you more, mi adelaide..." makuryente niyang bulong sa kalagitnaan niyang halik sa aking panga at leeg. I almost feel his tongue, licking and sucking every bit of my skin.

It's like he's treating me like a human ice cream.

His scent was suddenly all around me. Pikit ang aking mata ay marahan akong napangiti nang haplusin niya ang pisngi ko.

Until I felt his face drop again and his lips press against mine, causing me to feel his hot breath. My entire body was ecstatic that I could feel Heimlich's kiss again.

Ang kauna-unahang bagay na lubos na nagpapabaliw agad sa akin sa tuwing hinahalikan niya ako. Kapag nagiging agresibo ako sa pagkasabik, ay para bang sinasadya niyang dahan-dahanin ang ganti niya sa akin, at kapag siya naman ay biglang masasabik ay dagling manlalambot ako sa ritmong pinaparamdam niya sa akin sa tuwing nag-iinit din siya.

Kusang namang yumapos ang mga braso ko sa kanyang leeg.

"Heimlich..." ungol ko sa kalagitnaan ng aming halik.

Para bang may nagrarambulan na naman sa sikmura ko at may gusto nitong lumabas sa labis na kakaiba at matinding sensasyong nararamdaman ko. Hanggang sa naging mariin at malalim ang naging halik niya, nilulunod ako sa kaiga-igayang pinararamdam niya.

I hugged him because I felt the same way he did to me, and even though we were still dressed in our own clothes, I could feel his warmth right away. Nothing could be heard in this room but the sound of our lips kissing. Our bodies got closer and closer, and our kiss turned carnal as my tongue collided with his.

He carried me to his bed without breaking our kiss. Wala ang anak ko, pansamantalang nandun sa bahay kasama ang mga magulang at bunsong kapatid ko dahil gusto muna nilang makasama muli. Si Kuya Premi naman ay nasa kanyang condo at abala palagi sa kanyang trabaho. At heto kami ni Heimlich, nasa presidential suite kung saan nag-check-in pa talaga siya sa mamahaling hotel dahil maging siya ay miss na miss na rin ako kaya gustung-gusto niyang... kahit papaano ay magsolo kaming dalawa.

Paano kasi ay kanina ko pa naririnig ang mga sinasabi niya, na kesyo kada makikita niya raw ako ay nahihirapan na daw siya, magpigil, sa nararamdaman niya sa akin, at tulad ko, matagal rin siyang nabakante at nangulila sa presensya ko. Panay sambit niya na miss na miss niya daw ako.

Sinabi niya ay mag-uusap daw muna kaming masisinsinan dalawa, magkekwentuhan, pero hindi ko naman alam na babagsak muna kami sa ganito.

"Fuck, yes, baby..." napaungol siya nang itulak ko siya sa malaking kama.

Wala namang sabi-sabing agad akong dumagan sa kanya, naramdaman ko naman ang pagdantay at paghaplos niya sa baywang at pang-upo ko nang ipulupot niya ang braso niya sa may hita ko, kung saan-saan na rin naglalakbay ang palad niya sa marahang panghihimas niya sa akin. I started grinding my hips at him, perpekto namang nagkaka-umpugan ang aming mga laman.

Ang knowing him, like me, pagdating sa kanya ay para bang parehas na kaming mga tawag ng laman. Panay mura at ungol ang naabot ko nang sinadya kong dagilin ang matigas na bagay sa gitna niyang parte sa aking pagkababae. Hindi pa man tuluyang naglalapat ng husto, ay para bang nararamdaman ko ang paninikip, pagtibok at dagling pamamasa nito.

Oh, god, this is crazy.

Dito ko natanto kung gaano ako naging katigang sa kanya sa mahabang panahon.

Habang abala ako sa pagbukas ng butones na suot niyang polo ay hinahalik-halikan ko siya. Mapupungay ang matang nagsusulyapan kaming dalawa habang may ngising nagkukubli sa kanyang mga labi.

"Easy, mi adelaide... hindi naman tayo nagmamadali," mapang-asar pa niyang sambit.

"Shut-up!" nanggigigil kong sambit sa kanya. It's like, he's really provoking me.

Kaya hindi ako magawang makapaghintay dahil parang nananadya siya.

My palms landed quickly on Heimlich's bare shoulders. Now, we're both in a rush. Later, when I kissed him, he shifted his position and pretended to be me. He arranged me neatly on the bed and removed my clothes, followed by my underwear. For a long time, he bored his eyes with my nakedness and so did I to him.

"Shit, is it true you really gave birth?"

"Huh?"

Imposible at parang mangha pa niya akong tiningnan. "You don't seem to have come from childbirth. You look like a hot momma, "

Sa nagbabadya kong tawa ay ungol ang kumuwala sa bibig ko dahil sa ginawa niya.

Hindi na ako nakatugon at napaliyad na lang ako when he started kissing my neck down to my breast. His palms are active and feel every part of me. Sa kasabikang nararamdaman, nagsisimula pa lamang ay para bang ako'y mahihingal sa pagtibok ng mabilis ang aking puso sa labis na sabik na nararamdaman.

"Damn, I miss your lips... I miss how you trembled with me... I miss your sweet moans and sexy chuckles... I miss your warmth... I miss all of you..." sabik, namamaos na wika niya habang dinidikit niya ang sarili sa hubad kong katawan.

Ang tagal ko ring nangulila sa kanya, halos dumating sa puntong alalahanin na lang muna ang lahat na pinagsasaluhan naming dalawa habang magkalayo kaming dalawa, matutulala... mananaginip... aalalahanin... gabi-gabi... paulit-ulit... ang pakiramdam... ang amoy niya... inalala ko... ang matikas at mapanuksong katawan niya... at ngayong nararamdaman ko muli... ay para bang mababaliw ako at halos hilingin na angkinin niya ako ng paulit-ulit na parang katapusan na ng mundo ko. Dahil gustung-gusto ko... gustung-gustung-gusto ko...

As he continued to kiss and feel both of my breasts, I closed my eyes tightly. He kissed me, and then I felt his lips traveling down on me. And before I knew what he was doing, he had already reached my sacred part between my thighs.

"God, Heimlich!" pigil ang hiningang pagsigaw ko.

When I felt his hot breath in the center of my womanhood, it was as if all the heat had accumulated under my navel. Mas lalo akong nababaliw nang dahan-dahanin niya pa itong halos halikan na parang french kiss, kalaunan ay biglang bibilis, biglang babagal tapos bibilis muli, at nanunuya sa paglalaro niya sa aking pagkakabae, halos masabunutan ko ang kanyang buhok nang lalo niyang isinubsob ang mukha niya roon at tuluyang niyang ipinasok ang mainit niyang dila sa aking loob.

The tingling sensation I feel is driving me crazy.

Halos magtagal doon, labas-pasok at halos igalaw niya pa ang dila sa loob ko na lalong ikinabasa, dulas at panlalagkit at darang ko ng husto. Para akong isang nagbabaga na unti-unting mag-uupos ngunit magliliyab muli dahil sa mga panunuya niya.

"Heimlich... ah! Please..." halos mamugto ang paghinga ko, pakiramdam ko sasabog ang buong katawan ko.

Mapungay ang kanyang mata nang magmulat ako at salubungin niya ako ng senswal niyang ngiti sa kanyang mga labi.

"I don't think there's anything sweeter than you,"

"Godddammit, Heimlich..." I sighed as he leaned over me, at the same time he anchored my thighs to both of his hips.

What a gorgeous beast.

Yan ang tanging sumisigaw sa isip ko habang pinagmamasdan ko ang bawat galaw niya.

"Yes, mi adelaide, baby," he murmured against my lips, and kissed me again.

When he pressed our bodies together, I almost bit his lip. As I sucked on his lower lip, he cursed and groaned.

This month, our heat outperforms the cold weather.

In a matter of seconds, we were both chasing our breath. We're convulsing with unbridled joy now. He sowed his seed within me.

"You have no idea how grateful I am. Despite everything I've done in the past, you've still managed to forgive, accept, and love me completely... and for the rest of my life, I'll be grateful to you, mi adelaide. And I want you to know that I am very, very, very, lucky to have you... "he whispered, his hard and big manhood still thrusting inside me.

"H-Heimlich..." I exclaimed as I met his thrust.

"I love you... always remember that I'm here for you, to help you achieve your dreams while we're by your side. While taking care of you and Heinrich... while I'm your husband..."

Ang marahang kaunting lakas ng ungol ang nagpamulat sa akin. Mga bulong at impit na sigaw ay lumalangitngit sa aking pandinig dahilan ng pagbaling ko sa katabi ko.

Heimlich is sweating bullets in his forehead.

Agad akong naalarma nang lumalakas ang paghingal niya kaya agad na nagising ang diwa ko at siya ay aking ginising.

"Heimlich... wake up!" paggising ko habang pinagmamasdan ang mukha niyang nakakunot ang noo, mukhang natatakot.

"N-No... please, no..." he mumbled, like he's pleading for something.

"Hey..." yugyog ko pa sa kanya hanggang siya ay tuluyan ng maalipungatan. Agad kong sinakop ng palad ko ang kanyang pawisang mukha. Nagtama ang aming mata. "Hey, it's okay... it's okay..." ani ko.

Nang maramdaman kong kumalma siya, agad ko siyang pinatakan ng halik sa noo at labi sabay niyakap siya.

"Binangungot ka..."

He just groaned. Umangat muli ang mukha ko para tingnan siya at natanto ko na lang ay mulat ang kanyang mata, tulala habang bumubuntonghininga.

"Tell me, did you have a bad dream, hm?" maagap kong tanong sa kanya.

"Yea..." tanging sagot. "t's a bad dream that I don't want to think about; it's a good thing you woke me up..." siya naman ngayon ang yumapos sa akin.

Binalot kami nang katahimikan. Tanging mga paghinga lang ang aming nadidinig. Ramdam ko ang kaginahawaan na kahit magkadikit ang kahubdan naming katawan ay sapat na nararamdaman ko ang init naming dalawa. Gising na ang diwa ko at hindi na makatulog pang muli, at sa wari ko ay madaling araw pa lamang dahil napakadilim pa, nanatili lang akong natulala sa kisame habang hinahaplos ang kanyang ulong nakasubsob sa leeg ko. Ramdam ko ang mainit na hininga niyang tumatama sa balat ko.

"Gising ka ba?"

Bumuntonghininga siya ng malalim at paungol siyang nagsalita. "Nah..." tugon niya nang matanto kong gising nga din sya.

"Can I ask you something?" untag ko sa kanya.

"Hm?"

"Do you have any regrets?"

"Like what?" he said.

Malalim muna akong napalunok at bumuntonghininga ng malalim.

"Nagsisisi ka bang pinatay mo ang sarili mong ama?" agad na kinagat ko ang aking labi, hindi ko alam kung pagsisisihan ko bang itinanong ito sa kanya pero gusto ko lang malaman...

Gusto kong malaman ang saloobin niya. Gusto kong magbuhos siya sa harapan ko ng mga nararamdaman niya...

Inakala kong hindi siya sasagot ngunit nang tumihaya siya at ginaya rin ang pwesto ko, tumalala rin sa kisame ay saglit siyang bumuntonghininga ng malalim bago tumugon sa akin.

"Araw-araw din akong nakokonsensya..." pag-amin niya.

Nilingon ko siya, para bang naging malalim na ang kanyang iniisip.

Dahan-dahan akong napatango. Hindi ko alam kung bakit habang pinagapakinggan ko ang malalamig na tugon niya tungkol sa kanyang ama ay nasasaktan din ako para sa kanya.

"You have been with your father for a long time. Did you have any moments with your father?"

He paused for a while. Kalaunan ay dahan-dahan siyang napailing. "I don't remember anything... nothing exists in my mind, Phryne."

Malalim akong napalunok. Kumirot ang puso ko sa naging sagot niya. I honestly feel sorry for him.

"You know... I feel like I'm just born into a wrong family. I don't remember that he raised me well. He didn't prove anything to me like other normal fathers do for their children. I realized early on that our family life was not really normal. Kahit naman sa ilang mga kapatid ko ay ganun din. Mas umasa nga lang ako... "

Napabuntonghininga ako ng malalim sa naging sagot niya. Pakiramdam ko... buong buhay niya ay nag-iisa lang s'ya. Napagkaitan na nga ng  pagkalinga't pagmamahal ng kanyang ama. Nawalan pa ng ina... pakiramdam ko... wala talaga siyang karamay at nag-iisa talaga siya. Siguro... kaya ganito rin ang mga ikinikilos niya... nauunawaan ko na kung bakit. Naisip ko rin na, ano kaya ang buhay niya nung panahong bata pa siya? Gaano kaya katindi ang mga napagdaanan niya?

"Maaaring galit ka sa ama mo, pero minahal mo ba siya?"

He chuckled a little bit. "Believe me or not, minahal ko ama ko, Phryne. Kahit gaano siya ka sama, alam ko ni katiting, tinuring niya pa rin ako bilang anak niya kahit na sa maling paraan nga lang, kaya lahat na inuutos niya na masasamang bagay na gawin ko na inakala kong hindi ko makakasanayan pero nakasanayan ko, ay ginawa ko pa rin. Kahit alam kong masama, pinagpatuloy ko..." malalim niyang sambit. "Then I realized that's also the way I love him and seek his attention and care..."

Nilingon niya ako at maliit na ngumiti sa akin.

"Dahil tulad mo rin... parehas lang tayo nakaramdam ng pinagkaitan... nangungulila sa isang pakiramdam na unti-unting namatay na lang sa puso ko... ang pagmamahal na inaasam na alam kong imposible ng mangyari iyon,"

Dito ko natanto ang kakaibang buhay na pinagdaanan niya. Mas masalimuot pa nga. At dito ko rin natanto na kung ano ang nare-reflect ng tao sa kanilang sarili ay maaaring nakuha nila ito kung paano sila palakihin ng kanilang mga magulang. At dito ko rin natanto na may kaunti pa rin kaming pagkakapareha. Parehas lang din kami may gustong patunayan, parehas kaming nangungulila sa isang pakiramdam na dapat ay nararapat na maramdaman ngunit madalas kaming napagkakaitan. We may have both been desperate just to show something and prove ourselves just to be... noticed.

Pero natanto kong mas malala ang kanya... dahil hindi man lang siya nabigyan ng pagkakataon na maramdaman ang pagmamahal mula sa kanyang ama.

May mga bagay rin na ginagawa mo ang lahat para lang maging sapat, para lang mapagtuunan ng pansin, magbago ang pakiramdam at tingin sayo at mahangad na maramdaman ang gusto nilang maramdaman mula sa kanila—ang pag-aaruga't pagmamahal.

Kaya nagiging mali na ang ating desisyon... nagiging bulag at lalong nagiging desperado tayo.

"Nakita kong dun siya sumasaya kapag pinagpapatuloy ko ang kagustuhan niya. That one day, he will be proud of me as his child. Since my mother died because of him, his behavior has gotten worse. Padami ng padami ang pag-iiba niya ng asawa, at nagiging anak. Hindi na ako nagulat. Tutal ay ginagawa niya rin naman 'yon nung nabubuhay pa ang asawa niya. He was happy when I obeyed his command, even though I was very angry... almost loathe with him, because I thought if I obeyed him that way, maaaring mawala na yung galit ko sa kaniya. Pero hindi, mali pala ako, isa lamang palang malaking pagkakamali, and the resentment that I harbored for a long time got fucking worse and worse..."

"I also killed people, I thought it was gone, and I had no mercy left on people. Kaya tanggap ko na imposible ding mahalin ang tulad ko, and everyone either resents or wants me, or some fear me. Pero hindi ko lubos na maisip na simula ng makilala kita, mag-iiba ang pananaw ko. Nabago mo ako, at higit lahat ay nakikita kong iba ka sa lahat."

Ngumiti siya ngunit kalaunan ay nagsumamo sa akin.

"A-At mula nung makita kitang... balak pagtangkaan ng ama ko, dun niya ako nasagad, nagdilim ang paningin ko. Kaya sa tuwing nagbabadya ang konsensya ko kung paano ko pinatay ang ama ko, pero kapag sumasagi sa isip ko ang mga kahayupang ginawa niya, habang nasa selda ako, mga pang-iinsulto niya sayo, pagtatangka, pagpatay niya sa mga taong importante sa buhay ko, nababawasan ang pangongonsensya ko. Alam kong kasalanan ito, pero naisip kong... mas mabuti ngang mawala na siya, dahil hangga't nabubuhay siya alam kong hindi niya tayo matitigilan, hindi niya ako titigilan. Sisirain at sisirain niya ang buhay nating dalawa katulad na lang sa ilang mga inosente ring taong nabibiktima niya..."

Nanatili akong tahimik habang nakikinig. Dito ko rin natanto na dumadating talaga tayo sa punto na kahit mamatay na ang mahal natin sa buhay, bukod sa kalungkutan at konsensya na namuo sa ating puso, meron talagang mas mangingibabaw pa rin ang galit dahil sa matinding kasalanan na nagawa nila. Na kahit patay na, hindi pa din sapat, nandun pa rin yung lamat at pait na iniwan nila.

Na kahit patay na, para bang mas dun mapapanatag ang buhay mo sa taong minsan ng sumira sa buhay mo.

Na maiisip mo na lang tanging kamatayan na lang talaga ang solusyon sa lahat. Maging mapayapa lang ang puso't-isipan mo, at maaaring sa kamatayan ay tuluyan mo siyang mapatawad. Alam kong malaking sakripisyo rin ito kay Heimlich, ngunit kung iisipin ay naunawaan ko siya. Malalim... at sobrang daming dahilan kung bakit niya ginawa iyon. Hindi rin naging ganun kadali sa kanya ang ganung desisyon. Pero sa kabila ng kanyang kasalanan... inako niya ang lahat at kalaunan ay nagawa niya na rin pagbayaran...

Iyon ang importante sa lahat.

At bilang anak na si Heimlich, alam kong masakit ito at napakalaking epekto nito sa buong buhay niya.

"At hindi ko na rin kaya... na makita kang nasasaktan at napapahamak dahil sakin. Apart from my mother, whom I loved so much, you were the next woman I loved like this. When I saw your situation, it was as if I had seen my mother before. Even if my father and I are the same person who kills people, even if we are both evil, but my evil is different, I can't... I can't kill my loved one. That is my weakness. Hindi ko magagawa sayo yun, Phryne. N-Never... Hindi ako magiging katulad ng ama ko. Mahal kita, sana tanggap mo pa rin ako." trace fear and pleading in his eyes.

Agad kong hinawakan ang pag-igting ng panga niya na dagling lumambot naman ang ekspresyon niya nang magtama ang aming mata.

I hushed him. "Tanggap kita. Masaya ako kasi magagawa mong magbago para sakin. Hayaan mo, tutulungan kita. Sasamahan kita. Magtutulungan tayo, magsisimula tayo ng panibago at matinong buhay, hindi kita iiwan kasi mahal na mahal din kita. Mahal ka namin ng anak mo..."

"I love you more than you might expect,"

Pinagsawa namin ang aming mata habang nagkatitigan kaming dalawa. Hindi ko inaasahan na may isang tao na akong alam kong masasandigan ko na palagi. Ang sarap lang sa pakiramdam na may isang taong mananatili at siguradong-sigurado na sayo higit pa sa inaakala mo.

"It's funny to think that I know all of a sudden, and I wasn't prepared but... Damn it! I'm a very, very, wealthy man but I hope... I hope... I hope you believe and listen to what I have to say. I don't have a ring that you should wear today, but... "napabuntong-hininga siya at saglit na pumikit ng mariin.

Napaamang ako sa ginawa niya. Na halos parehas pa kaming hubo, bigla siyang tumayo, nagtatakang kinuha niya ang panty ko at brief niya na nalaglag sa sahig dahil sa sobrang naliligawgawan na talaga kami kanina.

Napapalunok nang siya ay lumuhod sa harapan ko. Hindi ko alam kung alin ang titingnan ko, kung yung guwapo ba niyang mukha o ang tukhang na tayung-tayo sa harapan ko at nasa tapat pa ng mukha ko!?

Geez!

I mentally slapped myself at inalis ang kabaliwang iniisip. Iniwasan kong wag mag-isip ng kung ano lalo pa't seryoso ang mukha ng isang 'to habang nakatitig sa akin.

"Spending a rest of my life with one person, unimaginable. I feel head over heels in love with you. Phryne Gretha Mataitai..." itinaas niya ang panty ko. Habang nakatingala sa akin at seryoso pa rin nakatingin. Maging ang kanyang adams apple ay taas-baba na para bang kinakabahan pa siya sa kanyang pinaggagawa.

"Will you wear this panty of yours as a sign that you will marry me?"

Malalim akong napasinghap at halos mapasapo sa bibig.

"Hala sya..." does it mean na nagpo-propose siya? Napo-propose siya gamit ang panty ko!?

Laglag ang pangang nakatulala lang ako sa kanya.

"Will you be my happily ever after, hm?" mas malambing na sambit niya at nagawa pang mangisi sa akin.

"Tang ina..." mahinang bulalas ko, natitigilan. Hindi ko siya makapaniwalang tingnan.

"Is that a yes? Say yes or I'll jerjer you again." animo'y nagbabanta pa, ngunit mahihimigan ang pagbibiro nito.

Gustuhin ko mang murahin siya sa trip niya, humagalpak ng tawa sa lakas, ay mas nangingibabaw ang panghihina ko sa nakikita ko.

Gusto niyang pakasalan ako...

At seryoso ba talaga siya? Ganito talaga ang pagpo-propose niya?

Final na ba ito?

Pero importante pa ba iyon? Bakit pa ba ako mag-e-expect ng malaki eh madami na naman siya nagawa para sakin! Sobra-sobra pa nga! Magiging choosy pa ba ako? Gusto niya akong pakasalan, oh, edi ibibigay ko na, oh!

Sa pagkislot ng puso ko ay hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa.

"I guess, saying yes to you is a better choice..."

"You're choosing the right choice, mi adelaide..." abo't tainga ang ngiti sa kanyang mga labi.

I stood even naked. I immediately nodded and burst into tears at him while he was still on his knees to me and looking up, I could not imagine that I could see almost mixed emotions in his bluish-green eyes.

Halos magtapat na ang mukha niya sa kuwan ko pero hindi ko na muna inisip ang kahalayang naiisip ko dahil ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Nag-iintay na nanunubig ang aking mata ng agad akong tumango bilang sang-ayon. Agad ko naman sinuot ang panty ko at siya na rin ang nagtapal sa kuwan ko.

"Yes! Papakasalan kita!"

His eyes widened and lips parted. Agad siyang tumayo at inambahan ng mainit at mahigpit na yakap. Ang pinaka gusto kong nangyayari sa aming dalawa.

"At dahil pumayag ka. Hindi ako papayag na hindi rin ako ang susuotan mo. Wear this brief on me, baby..." mapanukso pa niyang sambit na ikinatawa ko.

"Weh? Pa tsup-tsop muna?"

Nangingiting napakunot siya at naiiling sa akin.

"Hihi... let me taste you first."

"Naughty girl..." he sexily chuckled and bit his lower lip.

Then suddenly, I just realized that I was sucking his manhood as he slowly thrust it into my mouth, as if it was erotica music in my ears as I heard his moans and called my name, again and again. I feel even better because I want to satisfy my loved ones--him.

"I can't wait to marry you, mi adelaide." he groaned, halos mahihimigan ang kanyang kalualhatian. "Fuck! I can't wait to marry you and have more babies..."

So am I. He also almost satiated the taste of my femininity until we fainted and finally reached the peak of happiness.

"Phryne, thank you so much." he kissed my forehead, deeply. "I'll keep you and Heinrich safe forever. I love you, mi adelaide..." he whispered.

"Those days we're not you by my side is like a torture, Heimlich. At ngayong nagbalik ka katulad ng ipinangako mo at pinanghawakan ko, hindi mo ako binigo... Hindi na din kita papakawalan pa. I love you, my majesty..." I whispered as I gave him a small smile and a soft kiss. 

P I E D R A I J A D A