I don't think I will regret indulging myself in my decision.

Kung iisipin ng iba na tanga na nga sa pagiging ilusyunada. Baka nga totoo. Natatanga pero sumasaya. Kinain ko lang ang sinabi ko noon na hindi ako matututong tumanggap ng pagmamahal sa isang tao. Na hindi ako makakaramdam ng kakaiba ng ganito sa isang lalaki. Na laging buo ang araw mo na lagi mo siyang nakakasama.

Sa pagdaan ng mga araw ay mas naging masaya ako. Labis labis pa nga. Na wala akong ibang iniisip kung hindi ang kasiyahan ko. Selfish man pakinggan ngunit ni minsan, hindi ko natanggap na pinili ko ang sarili kong kaligayan. Pinagsisihan ko iyon noon. Palagi kong pinangungunahan ang pag-aalinglangan. Pero nawala rin. Dahil kung hindi ko iyon tinanggap noon, hindi ko siya makikilala sa hindi inaasahang pagkakataon.

Pinili ko ng kusa. Kahit ngayon lang. Dahil ngayon ko lang ito naramdaman. Ang kasiyahan naming dalawa habang magkasama ay hawak ko na, parang 'di na yata kaya pang bitawan pa. Kinalimutan ko muna kung ano ang naiwan ko at inisip muna ang kasiyahan para sa sarili ko.

Madalas, ako lang nagpapasaya, partida ay puro mga lalaki pa, pero naisip ko rin na paano din naman ako, 'diba? Minsan ko na lang rin pasayahin ang sarili ko. Ang piliin ang sarili ko. Ang piliin ng nakapagpapasaya sa akin kundi siya.

Si Heimlich.

Ginagawa niyang langit ang malaimpyerno kong buhay. Hindi ko inaasahan na pipiliin niya ako at palaging sinisiguro at pinapaalala kung gaano niya ako kagusto at mahal na mahal.

Akala ko noon, walang ibang mas sasaya kapag nakakasweldo ako ng malaking pera. Aaminin kong kuntento na ako sa pera. Pera lang ang laman ng utak ko noon. Halos sa pera lang umiikot ang mundo ko. Lahat ng ginagawa ko sa araw-araw ay palaging pera ang dahilan ko. Para mapadala sa pamilya. Pero hindi pala, nagkamali ako. Dahil ang kasiyahan ko ngayon ay wala ng tutumbas pa sa mga perang natatanggap ko. Ang dahilan ng kasiyahan ko na hinding-hindi magiging dahilan ay dahil lang sa pera.

Gentle paths on my cheek and warmth fingers awakened my senses. Bahagya kong naimulat ang aking mata at unang naaninag ang mukha ni Heimlich. Para bang nawala ang antok ko at nadaragdagan ng enerhiya sa ginagawa niya.

"You can only be my woman. Only I can kiss and touch you like this, Phryne. " I felt his hot breath huskily whispered in my ear.

"Heimlich," softly moaning, should have been yawning, as he gently caresses my womanhood.

There. This is Heimlich's way of waking me up and saying good morning to me.

Gusto kong mairap ngunit namimikit pa ang mata ko sa pagkaantok. I wore a polyester emerald silk nightgown, malaya ang kamay paghagod niya mula sa accessible kong suot na sobrang advantage sa kanya, ramdam ko pa rin ang init ng kamay niyang nanunuot sa akin at ang aking panlalambot mula sa pagkagising.

"Heimlich, ano ba? Stop it," suway ko sa kanya ngunit lalo siyang pilyong ngumisi at hindi natinag. Ramdam kong tumigil ang daliri niya roon ngunit nanatiling nakatapong. Argh!

His sinful gesture is driving me crazy.

"Can you promise me that I am the only one?" he kissed my lips passionately.

Na-conscious pa ako na hindi pa ako nagsisipilyo pero sarap na sarap naman ito sa paglasap sa labi ko. Hindi na ko nakaalma. Ang sarap naman niya kasing humalik! Parang kaya mong ipagpalit sa umagahan kung maghahalikan na lang kami ng magdamagan. Baliw ka na talaga, Phryne.

At umagang-umaga ganito pa ang sasabihin niya sa akin!

"Say it, Phryne," he said authoritatively.

I gasped for a moment. "You're the only one." habol-hiningang utas ko.

Nagkatitigan kami saglit habang hinahaplos niya ang pisngi ko kasabay naman ng paghaplos ko sa batok niya habang nakaimbabaw siya sa akin. Mapungay ang mata, at mukhang bagong gising rin. Kusa na lang umangat ang labi ko sa pagkangiti nang siya ay nakangiting tumititig sa akin.

"Do you have any idea that I will not tire staring at your deathless goddess beauty, mi adelaide, hm?"

Nginiwian ko lang siya. Ramdam ang pagkailang dahil sa tagal ng pagtitig niya. Para bang sa bawat araw na nagigising kaming dalawa ay laging kinakabasido ang itsura ko.

"Why are you so beautiful when you wake up?"

"Tss." pinisil ko ang tungki ng ilong niya, di pa rin siya natinag.

"It makes my heart flutter more," bolero talaga.

Napatulala na lang ako sa kanya sa pagkatitig. Lihim na nagpapasalamat kay Lord at ginawaran ako ng ganitong lalaking sobrang biyaya. Biyaya sa kagwapuhan at biyaya sa ka-sweet-an.

Nagising akong may Heimlich na palaging humahalik sa akin.

Sana kayo rin.

Simula nung araw ng date namin, halos hindi na kami mapaghiwalay. Palaging hindi nawawala ang oras niya sa akin. Kung saan-saan niya rin ako dinadala sa mga lugar na hindi ako pamilyar tapos malalayo pa. Ang huling date kasi naming ay mula pa sa Istanbul. Magugulat na lang talaga ako sa pagdadala niya sakin kung saan. Minsan nga, sinasabi kong pwede naman sa bahay niya na lang, naaaliw pa rin naman ako, pero si Heimlich yon.

That when he said what should happen, should happen. Kahit saan pa yan. But deep inside, I really enjoy it. Especially when ... we get somewhere else, we have uhm... sex. And the last sex I will never forget? That's when we did that on the chopper plane. Imagine, we are panting and gasping, grunting as he thrusts his magical cock into my hungry pussy as my legs widen for him and he repeatedly claims until our brains are out while moaning in glory as if we are actually in heaven.

How naughty he is, right?

Para ngang wala rin siyang ibang bagay na inaalala kundi ako lang talaga. Iniisip ko nga kung ano ba ang tinatrabaho niya bukod sa madalas na hawak na phone niya para sa tawag? Yun lang ang madalas kong mapansin sa kanya. Parang wala siyang poproblemahin o aasikasuhin dahil sa yaman niya. Parang hindi siya abala sa ibang bagay. Ako lang yata inaasikaso niya.

Para nga kaming literal na buhay Prinsesa at Prinsepe sa kanyang malaking tahanan. At simula rin non, palagi na din kami halos nagtatabing matulog. Kaya hindi na kami mahihirapan dalawa kapag nagkakalabitan sa isa't-isa.

Unlike when we set-up then, one of us still had to go to the bedroom to have a hot sexy night.

Para niya akong ginagawang Prinsesa. It's like I'm living in a fairytale, while I remain beside a Prince in his kingdom. Binigay niya ang minsan naging kahilingan ko. Na inakala kong imposible pero ipanamamalas niya sakin ngayon. I hope it's always like this.

"Come on, say it again. Rub it in my face, mi adelaide," then, his lips slowly formed to smile.

Para bang laging sabik ito sa gusto niyang banggitin ko sa kanya.

"You're... the... only... one... Heimlich-Ah! Stop it! Isa!" natatawang suway ko. Agad na tiniklop ko ang hita ko at hinawakan ang kamay niya roon saka inangat.

He's still shirtless. I can feel his heat. Yung init na kahit nakakapaso ay nakapagpapakalma rin sa akin kahit papaano.

I know. I know in myself that I'm not a type of person who is clingy for men. I'm not the type to talk after my duty. Because I was then, after my duty, at their requests, and they were satisfied, I would just lay down my palm to wait for their payment, tapos saka ako walang salita at lingon-lingon sa kanila na aalis.

Like, I just did this part. That's all there is to it. Na okay na. Yun na yon. Tama na. Tapos na. Wala na yon.

But everything has changed. Lahat naging bago pagdating sa kanya. Para bang nagiging totoo ako pagdating sa kanya at maski ako, naninibago rin sa sarili ko. Parang sa tuwing kasama ko siya, palagi akong nangangapa, palaging naghahanap. Hindi ko alam kung ano yon. Ganito ba ang main-love? Yung tipong hulog ka na, pero mas may ihuhulog pa pala? Yung patuloy lang ang pagkahulog mo at hindi mo alam kung saan ang kababagsakan niyo.

Ang sarap palang ma-inlove, no?

Para akong naging late bloomer. Hindi ko naranasan ito nung talubata pa ako, pero kung kailan matured na ako, ngayon ko lamang naranasan. Siguro katulad rin naramdaman nila Nanay at Tatay nung bago pa lang sila? Parang lagi kang sabik, hindi mapuknat ang ngiti sa tuwing makikita mo siya. Para bang laging naiipit mo ang puso mo sa saya. Yung dating kinokokornihan mo, ngayon, nararamdaman at nagagawa mo na. Lalong ikinasasaya mo pa.

At higit sa lahat. Unang beses, sa unang lalaki. Itong nasa harapan ko. Na buong puso at walang sawang hinahalikan ako.

"Your Majesty! You need to get down and Lord is already waiting for you outside!" katok ng isang maid dahil naka lock ang pinto.

Bahagya ko siyang naitulak.

"Heimlich—" naputol ako ng siilan pa lalo niya ako ng halik at tila walang nadidinig.

Tinulak ko siya ulit. This time ay medyo malakas na kaya napaungol siya sa inis at umangat mula sakin. "Fuck." iritado niyang sambit nang lingunin niya ang saradong pinto.

"Your Majesty—"

"I'll be right there!" iritadong sigaw ni Heimlich. Nadinig ko naman ang pagkawala ng katok senyales na umalis na siguro ang naninilbihan.

Sinapak ko ang dibdib niya sa pagiging masungit niya at inirapan siya. Nawala ang kunot nito nang lingunan ako. Akala mo'y laging galit na leon, pero kapag ako ang uuntag ay dagling umaamo.

"You need to get up, Heimlich. Nakakarami ka na."

"But I want more. I want your lips. You're my appetizer, my vitamins, my breakfast, my lunch, my dinner, my snack, and my air, mi adelaide, remember?"

Inirapan ko siya at agad akong bumangon sa pagkakahiga. Sumandal ako sa headboard ng kama saka niyapos ang unan para di siya makadikit sakin, inayos ko pa ang pagkakababa ng manipis na strap na suot ko, di ko namalayang nakaultaw na pala at halos lumabas ang nipple ko sa kanang bahagi.

Agad kong nadinig ang kanyang marahas na ungol. Kita ko ang pag-igting ng panga niya habang nakatitig ang mata niya sa bandang dibdib ko, habang nakatukod pa ang braso niya sa kama, naka dapa at nakatuwad habang nakaangat ang tingin sa akin.

I sexily smiled at him and I bit my lower lip.

"Well, if you get lucky, my majesty," I winked.

Mapungay ang matang umangat siya at ngumiti sa akin. Naiiling na tumayo ito at humalukipkip habang bumubuntong-hininga ng malalim.

"Okay, that's enough. Can you give me my shirt?" pakisuyo niya habang inaayos ang suot nitong pyjama.

"I'll give you my dress. So, mines can come off?" napairap ako nang masilayan kong bakat na bakat ang umbok non lalo na ang mga abs and v-lines niya.

Kulang na lang ay magtimpla ako ng kape para lalong makumpleto ang umaga ko.

"Fucking so naughty, mi adelaide. Are you torturing me?" his lips sexily formed to smile.

Nagulat ako na agad muli niya akong dinambahan.

"Heimlich! Nagbibiro lang ako!" pumalatak ako ng tawa. "Argh! Your beef jerky keeps poking me. Kailan ba kakalma 'yan? Wala na bang pag-asang kumalma yan, ha?" ramdam ko ang tigas non.

Umagang-umaga!

He chuckled. "Uh-huh, it is because of you. You're a good teaser. Kahit malayo ka at nasa tabi kita, hindi na nito magagawang kumalma," anito habang sinisipsip at kinakagat pa ang aking tainga.

Damn it!

Pinatong ko ang palad sa kanyang dibdib at tinulak siya. "Ewan ko sayo. You should take a shower!"

"Why don't you touch it instead? Malay mo kumalma," mapang-asar niya pa.

Pinangilabutan at nanguryente ako. Iniwas ko naman ang mukha ko at tinulak ang mukha niya. "Sus. Wala ka na talagang pag-asa. Kahit ano naman gawin mo, laging galit yan, eh." marahas akong bumuntonghininga para pigilan ang kakaibang nararamdaman. "We can play it after, Heimlich. Bumaba ka muna,"

"But I want more. Make me stay, please? Hm? Please?" malambing niyang tinig habang nagsusumamong tumitingin sa akin.

Sinakop ko ang mukha niya at inayos ang magulong buhok niya. Ang angas ng mukha niya pero kung mag-umasta daig pa niya ang pusa kong si pussy kung maglambing. Sobrang clingy!

"You know, I want too. Pero hinahanap ka na, tayo," napaiwas ako ng tingin. Binato ko sa kanya ang unan at agad naman niyang nasalo. "Maliligo na rin ako. Sabay na kaya tayo? Oh, wag na lang kaya, no? Kasi baka matagalan pa. Wag na lang," umiling siya habang nakangisi sa akin. "Pumayag ka na," pamimilit ko sa kanya dahil hinihila na niya ako sa pagbangon.

"I'm afraid I cannot, mi adelaide." naiiling niyang sagot sa katigasan ng kanyang ulo. "Much better if we take a shower together to make it faster. Makakatipid din tayo sa tubig." nakangisi niyang sagot.

Hindi kapani-paniwala sa kanyang nakakalokong mukha pero may point siya. Economical on water? Seriously, Heimlich? Manghihinayang ka sa tubig eh ang yaman mo naman!?

"Tss."

Napapairap na nilapitan ko siya at tinulak sa banyo para sabay na maligo. Alam ko naman kasing papasukin niya pa rin naman ako kung gugustuhin niya at wala akong magagawa roon.

Whatever Heimlich wants, he can and will find a way to get what he wants.

He can do a lot. For me.

Especially with his nasty-ness.

I notice that the aura is very different today than it was the day before. If I was lethargic before coming here due to the dark ambiance, I'm even more so now, and I can hardly breathe.

Para bang sa kalagitnaan ng mainit, maliwanag, at maaliwalas na panahon ay para bang biglang dumagim at dumilim. Biglang may dadating ng bagyo. Ayun ang nararamdaman ko. Hindi ko talaga alam sa matandang ito. Na kahit matingkad at aliwalas ng mukha ay parang may tinatagong... hindi ko talaga maintindihan. Nakakapukaw rin ng distraksyon ang mga ginto nitong sing-sing at kwintas na suot-suot nito.

Sa itsura niya, para siyang kalmadong bulkan na kahit anong oras ay pwedeng malukot ang ngisi sa mukha hanggang sa sumabog, mapanganib. Yun ang interpretasyon ko sa kanya. Parang mag-aalangan ka pa kung gagantihan mo ba ng ngiti at hindi ka pa sigurado sa nababasa mong ekspresyon niya sa iniisip niya.

If she was just a girl? I could smell she had two bitch faces.

Hindi ko alam kung hihinga pa ba ako lalo na't naririto si Ilyas. Ang Tatay ni Heimlich, na segu-segundo yata akong sinusulyapan at nginingisian sa tuwing susubo siya ng pagkain. Nakakagulat na naririto siyang... muli sa harapan ko. Muntik ko ng kalimutan na mag-ama sila. Kaya medyo pakiramdam ko... hindi dapat ako maiilang ngunit naiilang talaga ako. Ramdam ko pa rin ang kahihiyan. Makapal ang mukha ko, oo, inaamin ko iyon, pero di ko ikakaila na nakakaramdam ako ng hiya ngayon.

Dahil sino ba naman ako, 'diba? Ang pagkakakilala niya sa akin. Hindi rin gaano kaganda ang aming unang pagtatagpo.

Nakakailang. Sobra.

Ngayon ko lang natanto na pangit pala ang nasimulan naming pagtatagpong lahat. Tapos sabay-sabay pa kaming kumakain rito sa hapag kainan. Sa isiping iyon na bumabagabag sa akin ay lalo tuloy akong hindi makakakain ng maayos.

Wala pang umiimik sa aming tatlo. Tunog ng nguya, kubyertos, ang pagngitngit ng pinggan ang tanging umaalingawngaw sa aming pandinig, paminsan ay lalapit ang chefs and maids para sa pag-aasikaso ng servings. Mabibingi ka na lang sa katahimikan. Hindi na dapat sana ako sasama pero alam ko namang hindi papayag si Heimlich at sa pagkakakilala ko sa kanya, mas mananatili siya sa tabi ko at hahayaan niya lang ang ama niya, bagay na ikinapagtataka ko.

Hindi ko talaga alam sa lalaking ito. Napakapilyo! At hindi ko alam kung pupwede ba ako? Na magsalita? Pero parang lalo yatang umuurong ang dila ko dahil pakiramdam ko ay may nararamdaman akong kakaibang tension sa kanilang mag-ama.

Kanina ko pa napapansin na ni hindi man lang iniimikan ni Heimlich ang ama niya. Yung usually na makikita ko sa pamilya na mangangamusta at matutuwa sa pagdating nila. Kabaligtaran naman sa kanila ang nakikita ko. Magkaiba ang bumabalot sa kanilang itsura. Si Ilyas na akala mo palaging natatawa dahil sa mga ikinukubling ngisi niya, at si Heimlich naman na akala mo namomroblema at pinagbagsakan ng langit at lupa. Pansin na pansin na parang hindi natutuwa sa pagbabalik ng kanyang ama. Ano kayang problema niya? Nila?

Malalim akong napapalunok. Nawawala lang ang atensyon ko dahil sa mga servings at ang pagkain na nasa plato ko na sobrang sarap ang lasa. Hindi ko lang alam ang tawag. Mas magarbo ang Tatay niyang magpahanda ng pagkain kahit breakfast lang naman ito.

"So, I hope you both enjoyed the meals," untag sa katahimikan ni Ilyas. Bigla naman akong sinipat ni Ilyas na ikinabagal ng nguya ko. "How 'bout you, my dear?"

He smiled at me and looked like I was what he was asking.

Dahil ako ay ngumunguya ay parang muntik ako mabuwal sa pagkaigtad. Hindi ko tuloy malunok nang maayos ang kinakain ko. Habang si Heimlich naman, nakatungo lang, marahan lang ang galaw, at abala sa paggayat ng kinakain, patigi-tigi sa pag-inom ng wine habang umiigting ang panga. Parang walang kasama. Gusto ko siyang suwayin dahil umagang-umaga ay umiinom! Sabagay, anong oras na ba?

Gusto ko rin siyang kulbitin sa ilalim ng mesa kaso nako-conscious ako sa galaw ko lalo na't namamaligiran kami ng maids sa gilid. T'saka medyo malayo rin ako. Hindi pa rin talaga ako masasanay.

"Oo-I-I mean," lumunok muli ako. "Yes. It's very delicious," I gave him a small smile.

It was as if a thorn had pulled it out of his reaction. "Oh, that is one of a popular Pakistanian dish..." tukoy niya sa kinakain ko habang tinuturo gamit ng kanyang kutsilyo kasabay ng pagkuha ng wine glass at uminom.

Tumatangong ngumiti siya sa akin. "It was good, and you liked it. I devised the menu. Typically, my morning cravings and favorites differ from what I prepare. You know... I'm a big breakfast person. Even though I'm old, and there are many forbidden foods for me, it's even better to eat unhealthy foods. It's hard to stop," he chuckled.

Na para bang may iba pang kahulugan iyon habang pasulyap-sulyap siya kay Heimlich.

Even with a smile, it looks like he still looks intimidating. You will feel really embarrassed to move. Lalo na sa ayos niya, he looks very luxury. Lahat ng bagay sa kanya ay may lapat na ginto. Even his perfume, smells rich. Matapang na medyo nakakahilo. Ganun siguro talaga ang taste ng pabango kapag maedad na. Lalong tumatagal, lalong tumatapang.

"I uhm... enjoying it. Your chefs are really good at cooking," segunda ko pa, para mabawasan lang ang bigat na nararamdaman ko.

"Glad to hear that. Well, I'm confident and certain that you will enjoy the food of the wealthy, my dear. I see you're having fun with it. Eat as much as you want. Make the most of our expensive meals. You've earned it. Consume as much as you can, "umarko sa pagkangisi ang labi niya.

Malalim ako napapalunok at pakiramdam ko ay magbabara ang lalamunan ko. Napatikhim ako saglit at tipid siyang nginitian at alanganing tinanguan. Hindi ko alam kung ito ba ay sarkastiko o hindi lalo na at tumawa pa ito.

"So... Phryne Gretha,"

Hindi pa ako nakaka-recover sa kabadong nararamdaman ay dagli na naman umusbong ang puso ko sa kaba. Para bang sa pag-iipon ng mabigat na nararamdaman ay dagling sumabog ang puso ko ng itinawag niya ang pangalan ko. Since hindi siya pinapansin ng sarili anak, feeling ko ako ang babalakin niyang chikahin! Tumingin ako kay Heimlich para humingi ng tulong, ngunit hindi makuha sa tingin.

"I heard you were staying here at our castle over a few weeks ago. How was it? Are you enjoying my son's company, my dear? " umarko lalo ang labi niya sa pagngisi.

Hindi ko alam kung ginto rin ba ang nakikita ko sa magkabilang pangil ng ngipin niya. "It's a shame, I wasn't there to greet you when you arrived because I had something important to attend to about our business," at saglit siyang sumulyap kay Heimlich na wala pa ring kibo.

"O-Oh, no, it's okay and I uh..." pasimple akong napasinghap ng malalim. Tinitingnan ko si Heimlich pero nakatungo lang ito.

Naka igting ang panga habang naggagayat ng karne. Kanina pa niya ginagayat iyon. May balak ba siyang kumain? Naaawa ako sa karne at mukhang madudurog na. Baka ayaw niya lang mahirapan ngumuya? Pero nagmumukha na kasing giniling sa paningin ko ang pagkain niya.

Tumikhim ako saglit. "Yes, I'm enjoying your son's company." hindi ko naitago ang nerbyos sa mahinang pagtawa. At hindi ko rin talaga alam ang tama o dapat na sabihin! Bago ko pa maramdaman at maisip na maaaring sabihin niya ay dinugtungan ko pa para malihis ang usapan. "Actually, your place is so spooky, fearful, yet very wondrous castle I've ever seen."

"Indeed. It has been established for a long time." sang-ayon niya sa sinabi ko, natawa pa siya ng bahagya. "You're good at figuring things out, especially in person, huh? I can say, you're a very smart woman,"

Mabuti na lang ay nakainom na ako dahil kung hindi ay baka naidura ko kaagad ang kinakain ko dahil sa nadinig. Pilit akong napangiti sa sinabi niya.

"How about you, son?" pukaw niya sa kanyang anak na tahimik lang na nasa tabi ko.

"What about it?" malamig na tugon ni Heimlich. Gusto ko mapabuntonghininga na malalim.

Why he is so rude to his father? Can he just be sweet to him? Bakit parang iritado na naman ito?

Dinig kong bumuntonghininga siya ng malalim. Saglit na lumingon sa akin si Ilyas, as usual, otomatikong ngingisi na naman ito. Tipid ko lang rin ulit siya nginitian at napaiwas ng tingin.

"Mainne suna hai ..." tumikhim siya saglit. "...jo hua usake baare mein mere paas khabar aaee, Davis. Main doosare din unake antim sanskaar se aaya tha aur main unakee mrtyu se dukhee hoon kyonki ham kisee tarah achchhe dost ban gae. Mujhe isake lie khed hai use aur usake parivaar ka gahara shok dekha, vishesh roop se usake sabase bade bete, Felimino. Mujhe aashchary hai ki usakee mrtyu ka kaaran kya tha? Do you know anything about his death, Javadd?" (I've heard... about the news that came to me about what happened to Mr. Davis. I came from his funeral the other day and I'm saddened by his death because we became good friends somehow. I felt sorry for him and saw the deep mourning of his family, especially his eldest son, Felimino. I wonder what caused him to die? Do you know anything about his death, Javadd?) may nagkukubling ngiti ang labi nito habang nagsasalita.

Ano kaya ang kanilang pinag-uusapan? Si Ilyas ay nanatiling nakangiti at si Heimlich ay lalong nangungunot ang nuo at any time parang sasabog na sa inis. Hindi ko maintindihan ang sinasabi nila.

Then I heard Heimlich chuckled with no sense. "Oh baaba, mujhe vishvaas nahin ho raha hai ki aap nahin jaanate ki unakee mrtyu kis kaaran huee. Nirdosh khelana band karo aur mujhe pata hai ki aap pahale se hee jaanate hain ki kaun hai," (Oh baaba, I can't believe you don't know what he died of. Stop playing innocent and I know you already know who,)

Natawa ang Tatay niya. Sa totoo lang natatanga na ako, hindi ko alam kung nagtatalo ba sila o nagkakatuwaan. Ang hirap naman kasing maunawaan ang kanilang sinasabi. Nakakahilo. At mahirap rin basahin ang ekpresyon nila sa isa't-isa. Si Heimlich na busangot ang mukha at si Ilyas na mukhang tuwang-tuwa.

Nakita ko ang pag-iling niya kay Heimlich habang natatawa. "Aur svaagat paartee ke baare mein bhee, Yusuf, mujhe unake pita ka phon aaya. unhonne mujhase aapake vyavahaar ke baare mein shikaayat kee. aap apane dost ko golee maarane mein saksham kyon the? kya hua?" (And also, about the welcome party, Yusuf, I got a call from his father. He complained to me about your behavior. Why were you able to shoot your friend? What happened?)

"He deserves it. Vah meree paartee ko barbaad kar rahe hain." kalmadong sagot ni Heimlich. (He is ruining my party.)

Pasimpleng napapahilot na lang ako sa aking sentido. Nakakahilong pakinggan ang mga sinasabi nila. Saglit akong napainom ng tubig.

I saw Ilyas swallow hard and took the wine glass again. "And also, about the transaction and our customers. There is a lot of news coming to me that you don't often see our customers about maithamphaitaminai riplesament ke lie unake saath hathiyaaron ke aadaan-pradaan ke baare mein. Aap dooree bana rahe hain aur aap hamaare vyavasaay kee upeksha kar rahe hain, Javadd. Is it because of..."

(And also, about the transaction and our customers. There is a lot of news coming to me that you don't often see our customers about exchanging weapons with them for our replacement. What has been happening to you the past day? You're spacing out and you're neglecting our business, Javadd. Is it because of...) napalingon sa akin saglit si Ilyas.

Matunog na nailapag ni Heimlich ang kanyang hawak na kutsilyo sa pinggan kasabay ng saglit na pagpikit ng mariin.

"Can we talk about that later after we eat, baaba?" pagod at mahihimigang nairitang tugon ni Heimlich sa kanyang nangungulit na ama.

Nag-aaway ba sila? Bakit kasi nakangiti si Ilyas?

Lalo tuloy akong nanginginig sa kaba. Ang creepy lang talaga.

Wala naman ako ginawa kundi ngumuya lang ng ngumuya. Hindi magawang sumabat.

Pakiramdam ko may mali.

Pakiramdam ko may problema.

Bakit kasi ibang lengwahe pa ang gamit nila sa harapan ko?

Saglit na tumungo ang kanyang ama pagkainom ng tubig. Nagpunas muna ito saglit mula sa table napkin na nakasabit sa kanyang bandang leeg na parang baby kung kumain. Tumawa siya saglit.

"Anyway, it's not my problem. That is your issue. As long as it does not harm the company and our name, we will continue to do so indefinitely." ano kaya ang ibig sabihin niya?

Hindi naman sumagot si Heimlich. Uminom na lang siyang tubig. Habang ako naman ay napalipat-lipat ang tingin sa kanilang dalawa. Ano bang pinuputok ng butsi ni Heimlich at napaka sungit niya rito?

Mukhang tapos na kumain si Ilyas ay hawak na lang niya ang kopita ng kanyang wine habang marahang inaalog ito at nakatingin samin.

"Since I'm already here, I won't let myself miss out on a welcome party when I arrive. But don't worry, it won't happen right now. We still have a few days before I can take care of it. And, oh, I almost forgot, there's a special guest arriving today." tumaas ang boses nito at naging magiliw ang boses na parang excited ito sa tinutukoy na bisitang darating.

Otomatikong umangat ang ulo ni Heimlich at nakuha siya ng atensyon ng kanyang ama. "Who? Business partners?" kuryosong tanong ni Heimlich.

"No, it's my friend," agad na sagot ni Ilyas.

"When have you ever had a friend, baaba?" Heimlich t-sked.

Umarko ng malaki ang kanyang labi at malisyosong ngumiti sa kanyang anak na si Heimlich. Bagay na ikinapagtaka at kunot ng noo ko.

"We're done eating. Maybe we can leave---" naputol ito nang pinigilan agad siya ng kanyang ama.

"Don't leave yet. Come on Javadd, where's your manners? Did you miss it in Los Angeles?" pumalatak ng mahina ang kanyang ama na ikinabuntonghininga ng malalim ni Heimlich. "You will happy to see them again, Javadd,"

"Who is it?" medyo kalmado na ng tugon ni Heimlich nang ako'y kanyang saglit na nilingon.

Marahan ko siyang nginitian at tipid naman niya akong nginitian. Ano kayang problema niya? Siguro mamaya ko na lang siya tatanungin at kakausapin. Syempre lalambingin na rin. Mukha kasing nag-iba ang mood niya magmula ng lumabas kami sa silid niya kanina at makaharap ang kanyang ama.

Oh, baka naman... Siguro tampo pa rin ito kasi quickie lang kami kanina? Babawi ako sa kanya. I will pamper him just to light up his mood again. Maya-maya ay may umuntag sa aming maid at sinabihang dumating na ang sinasabing bisita.

"Fancy to meet you again, Lord Ilyas Sanjrani! How are you?" isang malakas at magiliw na boses ang umuntag sa amin na pumasok sa loob ng malawak na kusina.

Agad naman tinawagan ni Ilyas ang bagong dating. Saglit niya kaming tinapunan ng tingin ni Ilyas, lalong umarko ang ngisi niya sa akin bago kay Heimlich.

"My son, Javadd, greet the arrival of the Callaghan Family from Britain. This is Prime Minister Gordon Callaghan," paninimula agad ni Ilyas.

"Fancy to meet your son, Ilyas," nakangiting tugon na isang lalaking tulad ni Ilyas ay napakalakas ng dating at nagsusumigaw sa karangyaan ang kanilang kasuotan.

Their looks is so luxury. At ang mga balat nila ay nagniningning sa sobrang kinis, kulay ng mata at natural na kakaibang kulay ng buhok.

"And this is, Danbury Callaghan, the wonderful wife..."

Marahang ngumiti ang isang ginang na babae na namumutok sa pula ang labi at ang mga diyamante sa kanyang leeg. Para bang perlas ang mga ngipin nito nang ito ay ngumiti sa amin.

"And of course..." lalong lumawak ang ngiti si Ilyas kay Heimlich matapos tapunan ng tingin ang isang nakayuko at magandang babae. "...the one and only prepossessing daughter, Clementine Callaghan,"

Marahang nag-bow pa ang isang babae na parang isang Prinsesa. Pinung-pino ang bawat kilos nito. Umangat ang mukha niya at agad na pumihit ang tingin niya sa aking katabi at agad kong nakitaan ang pagning-ning sa mga mata nito habang tinititigan si Heimlich. Halatang namamangha sa kagwapuhan ng lalaking ito.

Kita ko ang ilang beses na pagkurap niya kay Heimlich. "F-Fancy to meet you again, your majesty," ngiti niya ulit.

Hindi ko maialis ang tingin ko sa kanya. Napakaganda at mala-diyosa't diwata ang kanyang itsura.

"Fancy to meet you again, Clementine," pormal na pagbati ni Heimlich.

Bahagya pang napayuko yung babae saglit sa dagling pamumula ng kanyang pisngi nang saglit siyang tapunan ng tingin ni Heimlich at nagsalita sa kanya.

Kinikilig ba siya? Sino sila?

Okay... what is happening here? Anong meron?

Napanganga na lang ako nang biglang lumagapak ang kutsilyo ni Heimlich mula sa pinggan sa pagkatigil habang nakaamang sa kanyang ama.

Para bang tumigil din ang puso ko sa sunod na narinig mula sa kanila hanggang sa hindi ako makahinga.

P I E D R A I J A D A