"So, this is where you bring a girl when you're trying to impress her, huh?" tinaasan ko siya ng kilay.

"Just shut up, Phryne." umiling lang siya sa akin sa pang-aasar ko, imbes na nairita ang mukha niya ay lalong umarko ang labi niya sa pagngisi. "Sinabi ko naman sayong wag kang mag-isip ng ikaseselos mo. I told you. I haven't brought any other woman here except you. Happy?"

"Hindi nga sabi ako nagseselos! Paki ko ba!" padedepensa ko na lalong ikinangisi niya lalo at parang tuwang-tuwang panoorin ako.

Tingin niya sa akin ay para akong mukhang tanga habang minamasdan niya akong ng isang matalinong tulad niya.

Dinig kong bumuntonghininga siya ng malalim habang naiiling.

"Napakasarap mo talagang halikan."

Napanguso ako at halos palihim kong kinurot ang mga daliri ko. Damn Heimlich, bakit ka ba ganito? Pwede bang suntukin mo na lang ako kesa ganito ang maramdaman ko sayo?

Aaminin kong wala ng paglagyan ng saya ang puso ko. Para bang awas na awas na ito at kakailanganin na niyang saluhin. At kahit walang salitang bumubulalas sa amin ay para bang sapat na iyon. Mga matang nangungusap at nagkakaintindihan. Kapag ngumingiti siya, napapangiti rin ako. Kapag kinikindatan niya naman ako, dinidilaan-este iniirapan ko.

I feel like it's been a long time tonight. Enjoying every minute of our insatiable laughter, exchange of words, storytelling of things even if it doesn't matter. He showered me with teases and what kind of obscenities he whispered that I just laughed at.

Hindi siya ganito. Sinabi niya sa akin noon na, he doesn't like romantic hassles, at hindi ko makakalimutan 'yon. But now, what is he doing? Why does he make me feel this way? Para sa mga tulad niya, hindi ko pa rin talaga magawang tanggapin ng aking sistema. Bawat galaw niya at pagpapakita niya ng motibo ay palaging nagpapagulat at supresa sa akin.

Really, Heimlich, what are you?

"What are you thinking?" untag niya sa pagiging matahimik ko, naninibago sa pagiging malamig na boses ay napapadalas na ang kanyang pagiging malambing na tono.

Heimlich from fucking hard to goddamn soft.

I bit my lower lip to suppress my laughter. Napailing ako sa kanya. "May naalala lang ako... anong nangyari sa 'I don't want any romantic hassles with you', huh?" pangungutya ko kaagad sa kanya.

Nakita ko paglunok niya. Ilang segundo muna siyang tumitig sakin bago muling magsalita. Mukhang naalala. He licked his lower lip, my eyes followed his gentle caress on my cheek.

"Listen, that was before I met you. What I'm about to tell you is astounding, mi adelaide. Whether you believe it or not. Everything has changed since I met you. I have no regrets and I will change nothing. Dahil..." his adams apple protruded, and softly chuckled. "...gustung-gusto ko ang nangyayari sa ating dalawa. Gustung-gustung-gusto ko. Ikaw... gustung-gusto mo rin ba?" kagat-labi niyang tanong na ikinalunok ko.

Para bang mabubulunan ako. Hindi ko alam kung pagsisisihan ko ba na pinaalala pa iyon o ikatutuwa ko dahil sa naging sagot niya. Heimlich, bawiin mo ang sinabi mo dahil ang kaluluwa ko malapit nang dumampi sayo.

"Heimlich,"

Napapalunok at sa pagpihit niya habang hawak ang kamay ko ay ramdam ko ang unti-unting paghalik niya sa mga daliri ko habang hindi ako nilulubayan ng tingin. It was as if his gaze would swallow me. I gulped. Nakatingala lang ako sa ginagawa niya habang ginagawa niya iyon, na kulang na lang ay matumba ako sa panginginig at panlalambot ng binti ko.

I bit my lower lip as he put my both arms at pinatong niya iyon sa kanyang balikat kasabay ng paghapit niya ng marahan sa baywang ko palapit sa mainit niyang katawan. Our eyes locked. He was moving slowly and I seemed to be hypnotized by his bluish-green eyes and I just found myself swayed by him.

And I didn't know someone like him ay hindi kaliwa ang paa at swabeng gumalaw kahit na matigas at matipuno ang kanyang tindig. He continued to sway smoothly causing me to obey.

Tumungo siya sa akin habang nakaarko ang kanyang labi.

"You see this gigantic island here, Phryne?" aniya habang gumagala ang mata sa kabuuan ng isla.

"We are alone here..." halos mapapikit ako ng maramdaman ko ang hininga niyang dumadapyo sa mukha ko. At sa amoy nito na may halong alak at ang nakakahalina niyang panlalaking bango ay parang malalasing ako.

"I know." halos paos kong tugon.

"Kahit umungol tayo, walang makakarinig sa atin."

I gasped, my lips parted. "Heimlich, your filthy mouth is ruining our moment. You're so sweet." napabuntong-hininga ako sa paninira niya ng momento dahil sa kanyang kalaswaan. Hindi ko maiwasang hampasin ang dibdib niya habang pinalalaglagan ng panga.

Sisinghalan ko pa sana siya dahil may gana pang tumawa nang ako ay matigilan at kinuha niya ang kaliwang kamay ko roon at tinapat sa kanyang dibdib kung saan may nakapa akong kumakabog.

"You looked tensed. I just want to make you laugh."

Wow. ganito pala ang paraan niya ng pagpapatawa? "Nakakainis." inirapan ko siya ng ikinahina ng halakhak niya.

"Do you hear and feel that, Phryne?" tanong niya habang hindi pa rin ako nilulubayan ng tingin. "That's how I beat when I'm so close with you. Damn, it's not fucking normal, right? It's like I'm going to have a heart attack with you, and it's dangerous..." mapungay ang matang ngumiti siya sa akin. "...but I love it." as his lips slowly formed to smile.

"If that's how you feel, well, I'm not healthy for you." tinawanan ko siya at sinakyan ko sa pagbibiro.

Umiling lang siya sa akin habang may nagkukubling multong ngiti sa kanyang manipis at mapulang labi. "If being so close to you is deadly, then it's okay. I can fucking risk it. Because the further away you go, the worse you give me a damn boner."

I sighed deeply. "Ewan ko sayo!" okay na sana, eh.

"Oh, that's fucking true. I don't know what you did to me to make me even crazier with you, Phryne. Damn, tama ka, kakaiba talaga ang alindog mo. Malayo ka man o hindi, mas lalo lang natindi ang pagkahibang ko sayo," he said, grinning widely as he winked at me. "You are lucky coz I really, really, really, really like you, mi adelaide,"

Kung hindi lang nakakabit ang puso ko ay baka kanina pa itong kusang tumalon. "Talaga lang, ha?" nginiwian ko siya kahit na medyo naiilang na ako sa mga titig niya.

"Oo. Dahil kung hindi, baka kanina pa kita tinulak sa dagat."

Bumulaga ang mata ko sa sinabi niya. "Anong sabi mo!?"

"Baka kanina pa kita nilunod at pinakain sa pating." he bit his lower lip as if he was holding back a laugh.

Napanguso ako at inirapan siya. Nang matantong nagbibiro lang siya ng marinig ko ang kanyang halakhak ay agad ko siyang minura. Napaka pilyo talaga! Sa kalagitnaan ng aming tawa ay natulala ako sa mukha niya. Parang ang sarap na lang niyang titigan tumawa kumpara sa madalas kong makita ang busangot niyang mukha. Mas lalo siyang gumagwapo sa paningin ko.

Mga mata niyang unti-unting napapawi ang bigat sa tuwing tinatapunan niya ako ng tingin, napapalitan na ng magaan.

"Why are you doing all of this, Heimlich?" ang tangi kong nasabi habang hinahalikan niya ako ng mararahan at matunog sa pisngi. Hindi ko maiwasang mapapikit at umarko ang ulo ko sa ginawa niya.

Nang magmulat ako ng mata, nahulaan niya siguro dahil gumala ang mata ko sa kapaligiran kung saan sa mga hinanda niya para sa date namin.

"Dahil gusto ko."

Lumapit lalo ang mukha nito sa akin, lalo nito inayos ang pagkakapatong ng braso ko sa kanyang balikat at nilagay mismo sa kanyang batok. I could almost close my eyes when he put his forehead on mine. Halos mag-umpugan ang tungki ng aming mga ilong, ang aming labi ay may kaunting distansya para 'di lumapat, at ang mga maiinit niyang hininga na nakapagpapabaliw sa akin ng sistema, kaunting kalabit na lang ay baka bumigay na naman ako.

"Phryne. How can you not know that I've fallen in love with you, huh? How long will you insist on lying about the truth when honestly, I really... really love you?"

"Stupid. You are really not in love with me. That's impossible." I deny in his feelings.

Habol hiningang utas ko dahil dinadaga na naman ang puso ko. Kagat-labing at baka manginig ang boses ko bago sa huling sinambit. Hindi ko alam. Masaya ako sa nararamdaman ko pero bakit may parte sa akin na sobrang natatakot ako? Dahil ba... bago lang sa akin ito kaya nararamdaman ko ito?

Napapikit ako ng halikan niya ako sa noo.

"Pokpok ako." mahigpit na sambit ko sa mababang boses.

Para bang nadinig ko ang puso kong biglang nawarak ng sambitin ko ito sa unang pagkakataon sa kanya habang iba ang tinig ko.

Ang Phryne na wala ng pakialam kung siya ay mahusgahan ng lahat sa kanyang ginagawa ay para bang ngayon lang siya tinamaan ng hiya at pagtingin ng mababa sa sarili. At dito pa sa taong ito. Sa lalaking nasa harapan niya, na wala naman siyang halaga ay pinararamdam niyang may kahalaga-halaga siya.

Pilit kong ipinapaintindihan sa kanya para malinawan siya. Magbabakasakaling magbago ang kahibangang iniisip niya. Dahil ayoko sa puntong... pagsisihan niya ito. Lalung-lalo na ako. Katangahan din ang piliin niya ang isang katulad ko. Nagtatalo ang isip ko, may parte sa akin na parang gusto ko, pero may halong pangangamba, kaya sa tuwing nagsasabi siya ng nararamdaman niya ay lagi kong binabaliko. Palagi kong itinatanggi, ginigiit at hindi pinaniniwalaan ang kanyang sinasabi kahit na sa mga mata niya, at sa mga pinapakita niya, alam kong totoo ang sinasabi niya.

Kaya, paanong maging madali para sa kanya ito? Nasa katinuan pa ba siya? Paano niya magagawang mahalin ang isang tulad ko? Paano? Alam naman niya kung ano ako, pero bakit gusto niya pa rin ako?

"So? I don't give a hoot. Hindi ko na iniisip yan kasi mas iniisip ko ang pagmamahal na nararamdaman ko sayo. Wala na akong pakialam kung anong klase kang babae basta mahal kita. Kung 'yon ang iniisip mo." malinaw at walang pag-aalinlangan niyang sagot.

Napalunok ako. Mapait akong ngumiti. Masaya at medyo nasasaktan. Posible palang sumakit ang puso sa sayang nararamdaman, no?

Oh, Heimlich, can you stop doing this? I will lose my mind in case you retract it what you said.

"And please, can you stop saying that to yourself?" nakikiusap, may paglalambing sa boses habang nagsusumamong tumitingin sa akin.

"Totoo naman kasi, eh. Hindi ka ba nadidiri sakin--"

"Just..." mahigpit siyang umiling sa akin habang binabantaan ako ng tingin na huwag kong ituloy ang aking sasabihin. "Don't."

Tinitigan ko siya, sinusuri na baka nambobola lang ito. Na baka nandidiri siya sa isang babaeng tulad ko, na makikita ang pagkadisgusto pero kabaligtaran ang nakikita ko... mga mata niyang nagsusumamo.

Masakit akong lumunok, kasabay ng pagkabog ng dibdib ko at parang napipirat ito, bago pa maramdaman ang panunubig ng mata ko ay otomatikong itinagilid ko ang ulo ko kasabay ng pagdantay ko sa kanyang dibdib. Agad ko naramdaman ang paghaplos niya sa likod ko.

Pakiramdam ko inaalo ako nito, gusto kong mainis sa ginawa niya at parang pinapaiyak niya ako! Sa mga salita niyang maganda sa pandinig pero nakakahaplos at kulang na lang ay pigain ang puso ko. Malapit na talaga akong maniwala. Malapit na malapit na. Pwede bang maging harsh na lang siya sa akin? Natatakot na ako sa nararamdaman ko. Noon pa man, matagal ko ng iniiwasan ang ganitong pakiramdam. Palagi akong nakakampante at nagtatagumpay dahil ni minsan, hindi pa ako nakakaramdam ng ganito sa ibang lalaki, na ayoko magmahal dahil imposibleng may magmahal ang isang tulad namin. Pero bakit sa pinararamdam ni Heimlich...

"Why are you so gentle today, huh? Can you just be rude and insult me!? N-Nakakainis ka naman..." para bang may lasong kumalat sa aking lalamunan para hindi ko maituloy ang sasabihin.

"Fuck! Are you..." tumutungo siya para silipin ako ngunit lalo kong sinubsob ang mukha ko sa dibdib niya. "oh fuck, sorry, please, don't cry..." pang-aalo niya.

"I'm not crying! Napuwing lang ako! Assuming ka! Hindi kita iniiyakan! Ano ka, chics!?" sige, todo deny pa, Phryne. Dyan ka naman magaling kang gaga ka.

"Fuckingfine, you're not crying." anito na parang sumang-ayon na lang para hindi ako mainis sa kanya. Kahit na yung damit niya, sa parteng dibdib ay nababasa na ng luha. "But I can't do what you want. I don't want to insult you. Because when I did that, I felt like I was insulting myself. " malumanay na dugtong niya.

Dahilan na lalong sumagana ang luha ko at malukot ang puso ko sa saya.

"Damn you." I sneeze as I bit my lower lip.

Dinig ko ang tibok ng puso nito, kumakalma ako. Bumuntonghininga siya nang malalim. "Alam mo kung bakit? Alam kong masasaktan kita, at kapag nasaktan ka, masasaktan na rin ako. Sobra pa sa sobra. I know I've been an asshole lately, I offended you many times, and I'm so sorry. Pinagsisihan ko na 'yon. Hindi ko na makakayang ulitin iyon sayo at magalit ka sakin ng husto. "

Huminga ako ng malalim, ramdam ang pamamahapdi sa init. Hilam ang luhang kumukumpol sa gilid ng aking mata. Kahit anong pigil ko ay kusang nanunubig ito. Hindi ko kayang makapikit at baka tuluyang sumagana lalo ang pagtulo nito sa pisngi ko. Bakit ba ganito ang pinagsasabi ng lalaking ito? Para niyang pinipiga ang puso ko. Sa saya.

Malalim akong napalunok at kinalma ang sarili. "Alam mo, Heimlich...sa totoo lang, matagal ko ng tinanggap na hanggang dito na lang ako. Isang maruming b-babae..." napapikit ako ng mariin at kinagat ang pang-ibabang labi upang hindi kumuwala ang aking hikbi.

Damn! Why does our date need to be dramatic? Can we just have fun?

"Phryne,"

"...na kahit kailan ay hindi na magkakaroon ng isang lalaking... lalaking mamahalin ako ng lubos sa kabila ng ginagawa ko. Iniisip ko na baka kaya may ilang nagkakagusto sa akin, tulad mo, ay baka gusto lang naman nila ang katawan ko. Pero matagal ko ng tinanggap iyon. That's someone like me, dreaming of a fairy tale even if it's impossible."

"Then let me give you a fairy tale."

Nanginig ang boses ko. Kinagat ko naman agad ang pang-ibabang labi ko at baka tuluyang mailabas ang hikbi ko. Narinig ko mga pagmumura niya, wala akong lakas para tampalin ang bibig niya sa malulutong na mura niya. Para siyang tanga!

"Kaya... sorry." ani ko sa maliit na tono.

"Sorry about what?"

"Sorry kasi hindi agad kita mapaniwalaan. Kasi... may parte sakin na gustong itama ang mali pero parang mas gusto ko na lang piliin ang mali. Alam mo yun? Minsan gusto kita pero minsan hindi kita gusto. Ang gulo ko, 'diba?" mapakla akong natawa.

"Are you saying na mali ang gustuhin din ako, ganun ba?" hindi ko alam kung may hinanakit ba ito sa boses nito.

"Masisisi mo ba ako? Heimlich, my life and yours seem to be in different parallels. Hindi ko alam kung nakikita mo iyon, pero ako kitang-kita ko. Dahil sobrang laki ng agwat natin sa isa't-isa. Parang nangangarap ako ng imposibleng mangyari sa ating dalawa. Para kang malinis na trash can at ako naman ang basura. Ayokong marumihan ka dahil sakin. Hindi tayo bagay."

Nadinig ko ang tawa nya sa sinabi ko, kahit na seryoso naman ako.

"Kainis ka! Wag mo akong pagtawanan!"

"Oh baby, we are perfectly each other. Did you know that, hm?" natatawa niyang sagot.

"I hate you."

"You hate me? But look the opposite of your actions. Wagas kung makayapos, I can almost feel your boobs pressing on me. Damn, feels so good." mapaglaro niya lalong tugon.

"Heimlich naman!"

He sighed, heavily. "Damn, you're confusing me. If you're confuse, hayaan mo ipalinaw ko sayo ang nararamdaman mo. Kailangan pa bang kitang halikan nang halikan para mamalayan mo na sa sarili mo ang tunay na nararamdaman mo? Alam mo ba ang nakikita ko? You like me, Phryne. You just forcefully deny yourself. Why don't you just admit it? So, that you don't suffer like that."

I bit my lower lip. Mahigpit akong napapikit sa sinabi niya. Sana ganun kadali para sakin. Sa dami ko ng pinagdaanan, at mga lalaking dumaan, parang 'di ko pa kayang mapaniwalaan. At... natatakot ako Heimlich, natatakot na kapag sa oras na mahulog ako, magsungaba lang ako at hindi mo ako masalo. Baka kapag nagsisimulang tumindi ang pagmamahal ko sayo, ay mabawasan naman ang nararamdaman mo sa pagdaan ng panahon. Baka ma-realize mo na hindi talaga tayo nababagay. Ang isiping 'yon, ay lalong mas magiging pasakit lamang para sakin. Dahil imbes na ipaglaban mo at suwayin mo ako sa gusto ko, mas sinang-ayunan mo ang nakikita kong kababagsakan nating dalawa.

Kahit na may parte sa akin na kahit na ipinapakita ko na ayaw ko, ay sa loob-loob ko ay gustung-gusto ko. Na baka matanto mong hinding-hindi ako magiging sapat sayo. At maling-mali pala ang piliin ako.

Na hindi talaga tayo pwede.

Fuck! Heimlich! Hindi pa nga tayo, parang ang sakit na!

Hindi ko naman itatanggi na may parte sa akin na nage-expect rin ako sa kanya dahil sa mga pinapakita at pinararamdam niya. Dumadami ang expectations ko at lagi kong pinipigilan at baka mapunta na kung saan dahil sa mga naiisip kong may pagkasuntok sa buwan.

Pero sa mga sinasabi niya... para bang ang pilit ko na pagkatigil ay unti-unti na namang umaandar, para lalong magpatuloy sa pagbaybay ng aming nararamdaman.

"I'm just so fucking in denial like you. Pinigilan ko rin, tulad ng ginagawa mo ngayon. Hindi mo alam... kung gaano katagal... at kung alam mo lang na kapag nagtatalo tayo, at nagagalit ka sakin, mas lalong tumitindi ang pagkagusto ko sayo. Alam mo ba 'yon, ha? Kaya kung magtatalo na naman tayo, o kahit hindi magtalo, parehas lang din 'yon. Walang magbabago, iisa lang rin ang sagot. Gusto pa rin kita. Gustung-gusto, at mas magugustuhan pa..."

"But you already have me, Heimlich. You don't have to like me. You don't have to love me. No need to have a deeper connection. We're just gonna satisfy each other's sexual needs, nothing more. We can fuck. Fill your needs. Whenever you want." kahit na sinasabi ko ito ay para bang labag pa sa loob ko.

Gusto ko lang makita kung sasang-ayon ba siya sa sinabi ko.

"You're hurting me." seryosong tugon niya.

Napalunok ako sa naging reaction niya. "Ayaw mo ba nun? We can fuck--"

Nag-igting ang panga niya sa sinabi ko. "Fuck! Yes, we can fuck! I want that! But fucking you every day is not enough. I just don't want to fuck you, I want your heart too, Phryne. I want all of you... not just your body, but your heart, mind, and soul. I hope you fucking get me!" iritado niyang sagot na para bang natamaan siya roon.

"H-Heimlich..."

Nanlalabo ang matang napatingala ako sa kanya, at sumalubong sa akin ang matiim na titig niya. Napapakurap na lumulunok ako habang hinahaplos niya ang pisngi kong mabilis na natuyo dahil sa hangin.

Base sa ekspresyon niya, mahirap siyang huminga na para bang nahirapan siya sa kakulitan ko. "Sorry. It's just the first time I've experienced this, Phryne. If you're still confused and you're not sure how you feel, I won't force you. Just please, don't cry." sabay sakop ng palad niya sa kaliwang pisngi ko. "And fuck, please, don't fucking say that again. No percentage that I will change my mind. Don't cry. Ikaw na nga itong masakit magsalita, ikaw pa itong umiiyak." pagrereklamo niya at malutong muli siyang napamura sa sarili.

Ramdam ko ang pagtulo ng luha sa aking pisngi ay nagawa ko pang irapan siya.

"Naiiyak ako kasi napuwing ako. Ano ka ba?" napapasinghot kong sagot.

Kinagat ko ang labi ko habang tinititigan niya ang kabuuan ko. Wala na akong pakialam sa itsura ko kung pumangit man ako sa paningin niya. Malay ko ba? Na baka biglang magbago ang isip niya. Para matigil na siya sa kahibangan niya!

"Fuck! Can you just shut up and not talk like that, Heimlich?" hindi na nakapagtimping suway ko sa kanya. Lalo akong naiyak sa inis.

Napairap siya sa sinabi ko. "Fuck, I hate to see you cry. But why are you still fucking beautiful, huh?"

"Eh kung singahan kaya kita sa mukha ng malaman mo?"

He chuckled. "Shit. Even if you spit in my face, that is okay with me, baby."

"Baliw."

Bumuntonghininga siya ng malalim at ilang segundo bago siya muli nagsalita. "I hate waiting Phryne. Sabi ko pa noon, ayoko nasasayang ang oras ko sa mga walang kwentang bagay, but if it's about you then I will fucking wait. But I want you to know that I won't give up on you. I won't give up, one way or another." halos ibulong niya habang napapabuga ang mainit na hininga niyang tumatama sa aking nakaparteng labi.

"You're so stupid." tanging nasabi ko sa kanya.

"Hindi katangahan ang magustuhan ka. Mas katangahan ang walang magkagusto sayo. Pero sige, handa ako magpakatanga sayo."

Napatawa ako sa kabaliwan niya. Kinagat ko ang aking pang-ibabang labi upang pigilan ang malakas sa paghalakhak dahil sa sinabi niya. Mas lalo siyang nagmukhang tanga sa paningin ko, na habang sinasabi niya iyon ay seryoso pa ang mukha niya.

Hindi ko siya makapaniwalang tingnan. Seryoso ba talaga siya?

Nakita ko ang paglipat ng tingin niya sa labi ko at mata ko. Pansin ang pagtaas ng lalagukan niya sa leeg, sandaling napapikit siya ng mariin at nagmulat, pumungay ang kanyang mga mata.

Napatingala siya saglit at malutong na napamura. "You know what? I can't forget the time you kissed me."

Napaubo ako saglit. Bakit naman niya biglang inungkat iyon?

"Hmm." ang tangi kong naitugon, naramdaman pagkailang sa kanya dahil sa mga titig niya.

Sa pag-iwas ko ng tingin ay nahawi ng mata ko ang isang tent na naroroon. Mukhang dito na yata talaga kami matutulog.

"Are you think about it too, hm?" untag niya.

Kung alam niya lang kung paano magharumentado ang puso ko at ilang araw na napuyat dahil ron sa aming pagtatagpo nung una ko siyang makilala.

Unang meet-up pa lang, laplap agad.

Marahan niya akong inikot. Nagpadala lang ako."I-I don't really remember exactly what happened that night. M-Masyadong mabilis kaya hindi ko naalala ang... ang mga detalye." pagsisinungaling kong muli.

Despite the fact, that I remember that every night before I go to bed. It was probably a memorable one for me because, aside from my birthday that day and the large sum of money he gave me, he was...he was one of my best fucks. Yes, I can't forget him because he's fantastic. It was as if I were marked and couldn't be removed from my system by his every caress and kiss that made me dream until I realized that when I woke up, my panties were wet — what the hell are you thinking right now, Phryne?

Nasa harapan mo lang siya, gaga ka!

Dahan-dahan siyang tumango na agad na ikinaalipungat ko habang may nagkukubling ngiti sa kanyang labi. "Hmm... it's okay. Gusto mo, gawin ko para maalala mo ulit?"

"Heimlich,"

Umiling siya sakin at mapungay ang matang tumingin sa akin.

"I remember every second your smell. Your lips that magnificent taste. I remember everything..." with his right thumb, he caressed and further parted my lips even more.

I gulped. He gulped too as his adams apple protruded.

Napapikit ako sa ginawa niya habang hinahaplos ng marahan ang labi ko. Nanunukso ang isang daliri kung ipapasok ba niya iyon sa bibig ko o hindi.

It was as if he was setting a trap for me to lead me to him by giving me a sting and arousing my treacherous body.

"H-Heimlich," nagsimula na namang hindi ako makahinga ng maayos sa ginagawa niya.

At nagsimula na naman mamintig ng husto ang puso ko na para bang nasasabik sa gustong mangyari. Kaunting lapat pa lang ng kanyang balat sa akin ay ang lakas na agad umepekto, samahan pa ng mga nakatutuksong sinasambit niya.

"You want me, too, I know." matunog at marahan niya akong pinatakan ng maiinit na halik sa aking pisngi habang napapapikit ako.

"Heimlich, please," I moaned as I bit my lower lip.

"You're begging. You want me, don't you, hm?"

P I E D R A I J A D A