"Have you ever loved before?"

Agad na bumagsak ang tingin ko sa kanya. My lips parted at what he said. I didn't expect someone like him to ask this thing of me.

"I..." I bit my lower lip and just shrugged. Tumikhim pa ako saglit. "I don't think so. Well, I wish I was." hindi ko siguradong sagot at mahina akong natawa.

"What do you mean?" napakunot siya sa akin. "I mean, you haven't loved another man yet before? You're impossible."

Nagpakawala ako ng isang halakhak at natulala saglit sa kawalan. Nag-isip ng mabuti kung naranasan ko na nga bang magmahal sa isang lalaki? Naranasan ko na nga ba? Sa tingin ko hindi pa. Pero... siguro, in general, sigurado ako sa isang bagay. May dalawang lalaki lang akong mahal at patuloy na minamahal sa buong buhay.

"Meron."

"Who?" agad niyang tanong.

"Actually dalawa sila. Mahal na mahal ko nga sila, eh..."

I heard him groaned. Napalingon ko sa kanya nang mapansin kong lalong nakalukot ang noo nito sa pagkakakunot. Napakunot naman ako at nagtataka ko siyang tinapunan ng tingin.

"Then who's the lucky guys?" interesante niyang tanong.

"Ang papa at ang kuya ko." sabay kamot ko sa aking batok.

At dahil kalapit ko siya ay narinig ko ang malutong nitong mura habang napapabuntonghininga. And in the way he looked now, it was as if a thorn had pulled him out. Parang kanina lang... busangot ang mukha tapos ngayon... ewan! Moody talaga.

"Bakit mo natanong?" kuryoso kong tanong sa kanya.

"What I mean is, if you had a boyfriend before?" imbes na tanong niyang sagot.

Napaamang ako at dagling natawa sa kawalan. "Ah, yun naman pala! Sana nilinaw mo ang tanong mo!" pasimple ko siyang tinampal sa brasong nakapulupot sa baywang ko.

I couldn't help but smile even more. I don't know. Sitting with him, in the middle of his thigh while leaning on his hard and big chest while snaking his massive arm around my waist. Simply still caressing my stomach by his collaused and rough hand, sent me a damn shiver down to my spine. Hindi pa kami nagbibihis, at nanatiling underwear ang suot naming dalawa. Nawala ang aking pangamba nang matantong wala talagang ibang katao-tao rito.

Mula sa likod ko, ramdam ko ang tibok ng puso nito na parang gustong kumuwala. Kabaligtaran naman sa akin, habang nakahiga ako sa dibdib niya ay kumakalma ako. Lalo na sa mga bawat mararahang haplos niya, napapapikit ako. I couldn't help but be comfortable with the gentleness of his movements for me. Nararamdaman ko may pag-iingat.

Sa mataas na sikat ng araw, habang pinapanood ang kawalan.

We are in the middle of the ocean. Nakasakay sa isang motorized boat habang patuloy na umaandar ito kung saan. Napagpasyahan niyang magmasid muna kami at galain ang karagatan. May dala rin kaming life vest kung sakaling gugustuhin naming lumubog sa gitna para lumangoy at hindi kami malunod. Hindi ko maiwasang mapangiti kapag naiisip kong... talagang pinaghandaan niya ito at planado ang mga gagawin sa susunod.

Kung anuman ang mangyayari sa susunod... bahala na. Sasabayan ko na lang ang alon na dagat kung saan niya ako dalhin kung saan. Magpadala sa daloy na gusto niya.

"What's wrong with my question?"

Napapaumis na nairapan ko siya. Hindi ko maiwasang mapatawa sa reaksyon niya. Inirapan niya ako bigla at binasangutan ng mukha. Naging suplado.

"Just forget it."

"Wala pa akong nagiging boyfriend since birth, Heimlich." diretsa kong sagot.

"Really?"

"Mhmm-hmm." I nodded as I bit my lower lip. Uncontrollably amused at him being grumpy.

"So, if you have a boyfriend, I will be your first?" umarko ang labi niya sa pagngisi.

Napakibit balikat ako. "Yea?" napakunot siya sa reaksyon ko na parang binibigyan ako ng tingin na 'anong-klaseng-reaksyon-'yan?' Tumikhim ako. "Oo." maayos na sagot ko.

I bit my lower lip. Napailing ako. Nakakatawang isipin na sa tanda ko ng ito ay hindi man lang ako nakaranas na mag boyfriend. Hindi ako mahilig magpaligaw noon dahil sa wala akong interes kahit na kapag naaalala ko ang nakaraan, marami talagang nagtatangka.

At kahit kailan ay hindi ko naranasan ang ma in love. Sigurado ako don. Ewan ko... dala na siguro ito kapag pinapangaralan ako noon ni Tatay at Nanay. Na huwag nga munang mag boyfriend hangga't hindi pa nakakapagtapos. Mahigpit kasi sa akin si Tatay at Kuya noon, kaya kahit paligaw ay hindi pumapayag at sa kanila muna dadaan. T'saka takot na rin ni Tatay na baka raw matulad ako kay Nanay na maagang mabuntis kung sakali. Alam kong concern sila sakin kaya nauunawaan ko kung bakit sila ganun mag-umasta. Kahit kailan naman ay hindi ko sila sinuway sa mga naging payo nila noon.

Dahil mahirap na at sa panahon ngayon ay dumadami'ng murang edad ay nagiging mapusok ang mga ito. Ayaw lang nila matulad kami ng mga kapatid ko sa sitwasyon noon nila Nanay, dahil hindi lahat ng lalaki ay tulad ni Tatay na kahit nabuntis niya si Nanay ay pinanindigan niya ito. Ngunit kahit pakiramdam kong istrikto sila, ay sinabi naman nila na nasa sa akin ang desisyon, basta wag ko lang pababayaan ang pag-aaral ko lalo na ang limitasyon.

Pero kahit na ganun ay mas pinili kong mag-isa at hindi maranasan ang mga iyon.

Ewan ko ba... siguro kasi abala ang isip ko sa sitwasyon namin. Kaya imbes na mag boyfriend ay hindi ko na naisip dahil mas nag-focus ako sa aming pamilya. Aral, trabaho at pera, ganon. Kaya wala sa oras ako sa mga ganyang bagay. Wala nga rin ako matandaan na nagkaroon ako ng atraksyon sa isang tao.

At ngayong naiisip ko, parang ilang milya na ang naging agwat ng pagkatao ko. Yung buhay ko noon, sa buhay ko ngayon. Ang layo. Ang gulo.

"Good to hear that but, why? Why is it that a hot like you has never had a boyfriend? You're impossible! Kung mas maaga kitang nakilala baka asawa na kita." he said mockingly.

Napatampal ako sa hita niyang nakapatong sa akin. Halos ipitin na ako at balutin na ako ng lalaking ito.

Sus, pero gustung-gusto mo naman, Phryne!

Eh malaking tulong din naman ang bisig niya kasi mainit. Nawawala ang panginginig ko.

"Sus! Asawa agad? Kilabutan ka nga!"

"Doon din naman papunta yon kasi baka mabuntis kita ng maaga." walang tabas na bungangang utas niya.

Natawa ako. "Gago! Imposible dahil malayo milya ang pinagmulan ko sa pinagmulan mo. At kung maaga nga kitang nakilala, kahit gwapo ka, babastedin pa rin kita, no!" mapanganib ang isang tulad mo dahil baka maging marupok ako.

Hindi ko na lang dinugtungan at baka ikatuwa pa niya.

Umungol ito at hindi makapaniwala. "Tell me you're just kidding. Ako pa ang tatanggihin mo? Samantalang maraming nagkakadarapang babae sa isang tulad ko?"

Natawa ako, saglit ko siyang tiningala habang nakatungo siya sa akin. Naramdaman ko ang lalong pagtungo nito ng maramdaman ko ang marahang paghalik nito sa noo ko. Napapikit ako. At sa pagmulat ko ay napatutok na naman ako sa malaberdeng-asul niyang mga mata. Ang matang dating walang buhay noon ay parang unti-unting nagkakasigla.

"Oo. Alam kong maganda ako, pero never pa akong nagka boyfriend. I hate relationships."

"Why?"

"Wala pa talaga sa isip ko iyon noon, eh."

"Eh ngayon, pwede na?"

Napabuntonghininga ako at hindi sigurado sa sasabihin. "Alam mo Heimlich, I have my reasons and also priorities before."

"Like?" he raised his eyebrow slit.

"Basta strict ang parents ko. Hmp." yun na lang sinagot ko na halos ikahalakhak ko sa isip-isip ko. Gagang, Prina. Sarap mong sakalin.

"Well, you have a good parent who raised you well." puna niya.

Hindi ko maiwasang mapangiti. Lalo akong napakapit sa kanya at hinawakan ang kamay niyang nakapatong sa tiyan ko. It's just comfortable to feel him. My body is getting used to him.

Ang marinig mula ito sa kanya ay lalong nakapagpapainit ng puso sa akin. Ngunit sa kabila ng ngiti ko, dahil sa naungkat niya ang pamilya ko ay dagling natulala ako. Bumuntonghininga ng malalim.

Iniisip kung kamusta na ba sila o kung naaalala pa ba nila ako.

Kasi ako, walang araw na hindi ko sila iniisip bago ako matulog. Minsan nga kapag dinadalaw ako ng panaginip, madalas si Nanay ang nakikita ko. Palaging tawag ang pangalan ko. Ngumingiti sa akin habang niyayakap ako. Minsan naiiyak na lang ako kapag naaalipungatan. Na sana yung panaginip na 'yon ay magkatotoo. Dahil sa tunay na buhay, hindi ko pa naranasan ang ganung senaryo. Nangungulila talaga ako sa kalinga ng ina, na sana katulad ng Nanay ko ang ibang mga Nanay.

"Care to share me your thoughts?" untag niya na ikinaalipungat ko.

"How 'bout you? Have you ever been in love?" imbes na tanong ko sa kanya. "May naging girlfriend ka na? Ah! Bakit ko pa nga ba tinatanong yan, sa istura mong yan ay halatang marami ka ng naging nobya. Hindi na siguro mabilang sa daliri ko! Ikaw yung tipong maraming nililigawan kasi hindi ka kuntento sa isa." baka nga marami pang naikama ito, eh!

Hindi ko na lang naisatanig.

"Phryne, I don't do courtship. And just so you know, relatiohshits were not a trend for me back then, I only offer open relationships. No label. Didn't you think to yourself that you were too judgmental?"

Napataas ako ng kilay. Ang yabang talaga. "Oh, why? Wag mong sabihing mali ako?" may pa open relationship pa syang nalalaman! Ang sabihin niya, takot lang siya sa commitment dahil hindi siya kuntento sa isa.

Hindi ko maiwasang mapairap sa kanya na lalo kong ikinairita nang siya ay lalong ngumisi sa akin.

"Yes." sagot agad niya. "So... you find me attractive, huh?" sabay marahang yugyog niya sa akin gamit ang kanyang dibdib. "So, you thought that I had many girlfriends because you find me so attractive, hm?" ramdam ko ang pagkangisi nito nang bumulong siya sa tainga ko.

"Hindi ko itatanggi." inamin ko din. Tanga na lang ang tatanggi kapag sinabihan siyang saksakan ng pangit at hindi kaakit-akit na lalaki. "Hindi mo sinasagot ang tanong ko. Sa dami ng babae mo, alin don sa mga iyon ang minahal mo ng todo?" sarili kong tanong ay napangiwi ako.

Bakit ba kasi kinikilabutan ako at hindi mapigilang makornihan kapag pinag-uusapan tungkol sa pag-ibig?

Ilang minuto bago pa siya makasagot. Hindi ko maiwasang mapairap sa kanya dahil sa kainipan. Hindi agad makasagot, ibig sabihin lang niyan ay marami nga! Hindi na siguro niya makilala o mabilang sa utak niya sa dami ng naging mga babae niya sa buhay niya.

"My mother. She's the only woman I've loved in my whole life. "

Napataas ako ng kilay. Nalulusutan niya tanong ko at ginaya lang pagdadahilan ko na totoo naman! Pero, siya?

"Sinungaling!"

"Nagsasabi ako ng totoo."

"Whatever." ani ko, suko na.

"Well, because you came into my life unexpectedly. There are already two women I only love and cherish. You and my Mother."

Napakagat ako sa aking labi sa naging sagot niya. Kung hindi pa ako titingala ay hindi ko mamamalayang kanina pa pala nakatungo sa akin si Heimlich habang tinititigan ang reaksyon ko.

"May isa akong napansin sayo."

Saglit akong napakunot at tumikhim. Nakabawi sa reaksyon. "Ano?"

"Kinakagat mo ang labi mo kapag kinikilig ka." he said it as a matter of factly and marked the lip with a smile.

"Hindi ako kinikilig!" I lie.

"Tanggi pa. Sarap mong halikan." he squeezed my cheek, shook his head, and gave me a wide grin.

Napabuntonghininga ako na mukhang walang balak ito magsabi ng totoo, nagagawa pang manukso. Hindi naman kasi kapani-paniwala. Sa tagal na niyang nabuhay sa mundo at mas nauna pa sa akin. Imposibleng hindi pa siya nagkakaroon ng interes sa ibang babae at minahal niya ng totoo!

Reasonable naman yung akin kasi totoo naman, t'saka medyo bata pa naman ako na hindi tulad niya ay mas ahead sa akin at marami ng karanasan sa buhay. He may have already had mature relationships with other women. Marami ng experience, especially when it comes to his... sex life.

"Well, I admit I've linked a lot of women. And yes, all I do is fuck'em. Nothing serious." napangisi ako sa pagiging honesto niya. Akala ko itatanggi niya. "I admit I was like that before. But not now."

Pero ang maisip at matanto ang sinabi niya ay napalunok na lang ako. Halos malasahan ko ang pait ang pangangasim ng itsura ko. Ugh!

"Seryoso?" paninigurado ko.

"Sayo, oo." he chuckled. Lalong lumalaki ang ngisi niya sa akin habang pinaniningkitan pa ako ng mata. Inirapan ko siya. "Why do I feel like you're a nagger and jealous girlfriend, hm?"

"Whoa," napasinghap ako. "Hindi ako nagseselos!"

He sighed dramatically while slowly shook his head on me. "Sarap mo talagang halikan."

"Sarap mong sapakin."

Mapang-asar pa siyang ngumisi sa akin. Kapag talaga hindi ako nakapagtimpi ay dadakutin ko ang ano niya!

"Why didn't you fall in love with me when you found out?"mahihimigan panghahamon niya.

"Talaga lang, ha? Kapag tinanong ko ang nanay mo kung nagsasabi ka nga ng totoo, saka lang ako maniniwala." I said mockingly.

"Go on. You can ask now. Malay mo, baka sagutin ka kaagad. I would be glad because Mother will hear you. "

Napakunot ako sa mahinang sambit niya. "What?"

"I know she hears you now. You might be surprised when she suddenly answers you." he slightly chuckled, saka tumingala sa langit.

"Hindi kita maintindihan. " napapakunot ay siya'y aking inilingan.

Nakatingala ako sa kanya at nadatnan kong nakatulala na siya sa kawalan. Biglang malalim na ang iniisip.

"Phryne, my Mother has been dead for a long time." he replied that I stopped as well as my heartbeat.

Napatutop ako at napakurap. "H-Heimlich..." saglit ako napabangon at tuluyang hinarap siya. I bit my lower lip.

And to see his weak eyes as he tried to smile at me was like a dagger stabbing my heart for him.

"I'm sorry to hear that." I bit my lower lip.

Nakaramdam ako ng konsenya at naungkat ko pa ang kanyang ina na wala akong kaalam-alam na patay na pala! I didn't know that! Marami pa talaga akong walang alam tungkol sa kanya!

He shook his head. He tried to smile to cover up his emotions. "It's okay."

"No. I'm so sorry. I didn't know. Pero..." I still feel hesitant to ask him this but I just want to know. "... anong kinamatay ng mama mo?"

While his adams apple protruded, nakatagilid siya at nakita ko ang marahang pagpikit niya habang dinadama ang hanging dumadapyo sa amin. Habang pinagmamasdan ko siya ay para bang nabasa ko sa kanya ang kalungkutan. Naisip ko na sobrang mahal na mahal niya talaga ang Nanay niya kung bakit natahimik siya ng ganito.

"Let's not talk about her death." biglang naging malamig ang tugon nito kasabay ng dagling paghigpit ng kanyang panga.

My lips automatically parted, I couldn't speak immediately. Now look what you've done, Phryne! Bakit ka pa kasi nagtanong? Yan tuloy, biglang naging iba na naman ang mood niya! How insensitive, bitch!

I bit my lower lip at napatungo ako. Napapikit ako ng mariin at bumungtonghininga ng malalim. "Really, I-I'm sorry, hindi na dapat kita tinanong." he turned to me and I gave him an apologetic look.

Sandaling namayani sa amin ang katahimikan. Hindi ako mapakali kaya ako na lang ang umuntag muli.

"It looks like you really love your Mom, and raised you w-well." maagap kong sambit tipid siyang nginitian.

Agad na sumilay ang kanyang kaunting ngiti nang sumagot siya sa kawalan.

"She is."

"D-Did you miss her?" I bit my lower lip. Nag-aalangan sa kanya.

Kita ko kung paano tumaas-baba ang dibdib nito sa pagbuntonghininga ng malalim bago magsalita.

"Everyday..." halos paos niyang boses.

"I see," it in your eyes.

Dahan-dahan akong napatango, para akong naputulan ng dila at wala na maisalita. Tumalikod na lang muna muli ako sa kanya at nanatiling akong tahimik, hinayaan muna siya at hindi ko ginulo. I slowly rested my head in his chest. I smiled sparingly as I suddenly felt his hug tightly and gently caress my hair. Akala ko ay itutulak na niya ako sa dagat at abandonahin na lang ako.

"Why did you suddenly become silent?" nakatungo siya sa akin. At kahit nakapikit ako ay ramdam kong malapit ang mukha nito sa mukha ko.

I let out a moan as I felt his gentle caress on my face. It's feels so good to feel his warmth hand and body. Bigla akong napahikab ng kaunti nang maramdaman kong bumibigat ang talukap ko sa pagkaantok dahil sa mga nakain namin at pagkawili sa paglalangoy namin kanina.

"I just don't want to mess with whatever you're thinking." sagot ko. "Are you mad at me, huh?" I bit my lower lip.

"No. Why did you say that?"

"Because your eyes are... " I sighed heavily, umiling na lang ako at baka kung saan pa mapunta ang usapan at tuluyang masira ang mood niya. "...never mind." hindi ko na naituloy ang sasabihan at napahikab na naman ulit ako.

"Hmm." tugon niya.

"And I'm sleepy."

"Hmm."

"And tired."

I heard his chuckle. "Oh, mi adelaide. You can't sleep because we are so close to the cave." slightly, as he slightly pinched the bridge of my nose.

"Hmm?" ang tangi kong sagot dahil bigla akong inantok. Ang sarap pa naman ng yakap niya at humiga sa dibdib niya.

Lalo kong inihilig ang ulo ko sa kanyang dibdib, tumagilid pa ako habang napapahikab. Nang maramdaman ko ang comfort zone ko ay pumikit muli ako. For now, he's my human bed. Kahit matigas siya ay kumportable ako. Narinig ko ang pagtawa niya kalaunan. Feels good to hear his sexy chuckled. But I didn't have the strength to keep up with his laughter.

"Gather your energy, mi adelaide. I'll just wake you up when we get there. I've been wanting to kiss you and take you over and over inside the cave." anito dahilan na medyo mawala ang antok ko dahil sa panunukso niya.

"Horny bastard." I slightly groaned in annoyance. "Fine. I'm so, so, excited. Damn you." sarkastikong sagot ko sa kanya ng sandaling magmulat ako ng mata at ginawaran siya ng irap. Walang lakas para sigawan siya.

Ngunit napalitan ng tawa dahil sa pagtawa niya. Nahawa ako.

"Mawawala ang antok mo pagdating natin don."

His dimpled chin even more penetrated when his lips slowly formed to smile. And I think, sex in the cave is very hot to do. I could no longer help but feel arouse and gradual warming throughout my system.

I can't help but think that Heimlich has a magic cock. Damn it. What a horny human being.

"Heimlich! Where are you!?"

Naiiyak na ako. Kanina ko pa siya tinatawag, ang paalam niya sa akin ay dyi-jingle lang raw sya sa may tabi. Pero mag-iilang oras na ay hindi ko pa siya nakikita. Masyado akong nawili sa paglangoy-langoy kaya hindi ko napansin na matagal na siyang nawawala.

"Damn it! Nasaan ka bang lalaki ka!? Sabi mo iihi ka lang!" halos mapasigaw na ako.

Baka naman tumatae na siya?

Nagtataka, ang tindi naman niyang umihi. Anong klaseng pantog ba na meron siya?

Hindi ko tuloy maiwasang mangamba. Unti-unti ng binabalot ng itim ang kalangitan. Ang mataas na araw ay kanina pang nakalubog. Pumapatak na ang gabi at ang alon ng dagat ay unti-unti na ring kumakalma. Mas lalong naging matahimik ang paligid ko dahil gabi na. Hindi ko maiwasang mapayapos sa sarili dahil sa lalong lamig ng nararamdaman. Lamig na lamig na ako. Nawawala yung lalaking yayakapin ko.

Panay linga ako. Hindi ko maiwasang manubig ang mata ko, manikip ang dibdib dahil kinakabahan na ako sa isiping baka nagsawa na siya sa akin at basta na lang ako inabandona rito. Hindi malabo, no! Knowing him, may pagkapilyo pa naman ang ugali niya! At hindi ko rin alam ang tunay na tumatakbo sa utak niya!

Wala sa sariling mapapaupo sana ako sa buhanginan para umiyak ng may biglang yumapos mula sa likod ko.

"What took you so long!?" kahit na nakatalikod ay alam ko ang amoy niya.

Ramdam ko ang paghalik niya sa batok ko habang sinisinghot-singhot ng ilong niyang lumalapat at pinalalandas sa leeg ko. Bigla akong kumalma at dagling nawala ang pangungunot ng noo sa inis na naramdaman.

"I want to show you something, Phryne..."

Kumuwala ako sa kanya at humarap sa kanya. Mapungay ang matang nakangiti ito sa akin. Inirapan ko siya. Napalunok akong hinampas ko siya sa dibdib.

"Gago! Bakit ang tagal mo? Halos tatlong oras kang nawala! Akala ko iniwan mo na ako..." I pouted and rolled my eyes off of him.

He chuckled. "Your lips prettier when you pout." imbes na sabi nito habang mataman niyang pinagmamasdan ako.

Agad akong nag-iwas ng tingin at nailang sa mga titig niya.

"T-Teka, hindi pa ba tayo uuwi? Gabi na rin, Heimlich. Nagdidilim na, baka maligaw tayo. Paano tayo makakauwi?" nagtataka ko siyang tiningnan habang hinihigit ako kung saan.

Sa lawak ng islang ito, parang maliligaw ka na lang kung hindi mo talaga kabisado.

"Hindi tayo uuwi."

Napaamang ako. "A-Ano?"

"Our date is not over yet." aniya habang hawak-hawak niya ako sa kamay. Hinihigpitan, niluluwagan.

Napakunot ako sa ginawa niya.

"Just great!" I rolled my eyes. "You didn't inform me that our date was overnight!"

"Don't move. I am taking you out of the universe, Phryne."

Masasalita sana ako nang mapasinghap akong humarap bigla siya sa akin. Napapakurap na nilapitan niya ako. Inakala kong hahalikan niya ako dahil sa unti-unti paglapit ng mukha niya sa akin ngunit biglang may naramdaman na lang akong malambot na tela sa aking pikit na mata. At sa pagmulat ko ay wala akong makita kundi dilim. Dun ko natantong naka blindfold ako.

"Holyshit..." ang tanging naiutas ko nang sinabi niyang pwede ko ng tanggalin ang blindfold sa mata ko.

Ilang minuto ring wala akong kaalam-alam habang nakablindfold ako. Basta ang tangi ko lang naramdaman sa kanya ay ang mga kamay niyang gumagabay sa akin sa tuwing kakailanganin kong gumalaw. Kaya naman hindi ko maiwasang mapasinghap sa pagkamangha habang pinagmamasdan ang nasa harapan ko.

"You must be hungry. Let's eat?" imbes na anyaya niya.

Nanlalaglag ang pangang napalingon ako sa kanya. Habang pinag-uusod ako ng umupuan at senenyasan akong umupo, inabala ang sarili sa pagkuha ng bote ng wine. Presentable at swabe ang bawat galaw.

Parang kakapusin ako ng hininga.

Ano itong nakikita? Paanong...

I gulped. He's good at giving me a heart attack. Palagi niya pinalalaglag ang panga ko sa sorpresang hatid niya.

"H-Heimlich..."

How can he be so romantic? Siya ba ang gumawa nito kaya siya nagtagal? Ito ba ang inasikaso niya nang sinabi niyang iihi lang siya?

Akala ko ay nakaalis na kami sa isla ngunit nagkamali ako. Naririto pa rin kami. Nakakagulat na malaman, ngunit nasa may tuktok kami ng hills. Hindi ko alam kung paano... paanong nakarating kami ng hindi nahihirapan sa itaas. Sobrang taas nito at hindi ko rin alam kung anong klaseng sinakyan namin para makaapak at akyat rito. Mapapaisip ka na lang talaga na kung paano nagawa ni Heimlich ang posible sa napaka imposibleng bagay.

Parang kanina lang habang nasa boat kami ay minamasid ko lang ito. Kuryuso sa tayog at kung posible bang maakyat 'yon. At heto, nandito na nga.

Yea, he's right. It was as if he had taken me to heaven.

And the set up. Hindi ko inaasahan na may paganito siya. Mamamangha ka na lang talaga. Sa lawak ng hills na inaapakan namin, kita ang view sa baba ang malawak na karagatan. At dito sa ibabaw, may mga nakaset-up na lights sa bawat dinadaanan ko bilang silbi naming liwanag dahilan kung bakit nakaka-attract ang ambiance.

Then I found myself that he guides me closer to the two-seater with a simple table. Para akong nakalutang. Kung hindi pa niya ako binalikan sa pwesto ko at hinawakan ay baka kanina pa akong tulala at nawala sa sarili. Ngunit nakakawala talaga sa sarili dahil sa pagdadaga ng nararamdaman ko.

This is so lavishly and tastefully decorated with lights, scented candles and a cluster of roses. The table is so very well-decorated. The table is adorned with two plates of steak and a chilled expensive bucket of champagne.

Natagpuan ko na lang rin ang aking sarili na nakaupo na sa harapan niya habang kinukuha ang atensyon ko sa mga mata niyang nanghahagip. Inaasikaso niya ako habang pinaggagayat ako ng steak at sinasalinan ng laman ang baso ko.

Our eyes met. My heart leaped when he smiled at me genuinely.

"Did I flutter your heart again, mi adelaide?"grinning widely, his eyebrows rose with pride.

Pinagmamasdan ko lang ang kanyang ginagawa. Para niya akong ginagawang bata. I sniffed back the tears that are threatening to fall down my cheeks. Damn, why did I suddenly become emotional?

His effort. I appreciate it. Sobra-sobra. Hindi ko inaasahang may isang taong gagawa nito sa akin.

"Tell me say yes and I'll gradually kiss you."

At habang patuloy lang akong nakatulala, siya namang tumatawa sa harapan ko, at para bang bumabagal ang bawat galaw niya sa paningin ko.

Wala sa sariling nakatulala pa rin sa kanya kasabay ng pagsapo ko sa sariling dibdib.

Imbes na makapagsalita, ay napasinok na lang ako ng paulit-ulit.

Tang ina, oo na. Kilig na kilig na talaga ako sa kanya.

P I E D R A I J A D A