Hindi ko alam na hinahanap niya rin pala ako ng mga oras na iyon. At bakit naman niya ako hinahanap?

Napabuntong-hininga ako sa naging turan niya. Na para bang inis na inis siya habang sinasabi niya iyon. Hindi ko maiwasang mapairap.

"We're just dancing. He requested me to dance with him, pinaunlakan ko lang. I didn't realize that he was..." natigilan ako ng maramdaman ko ang paglapat ng labi nito sa batok ko na tila pinapatakan ako ng mararahang halik. Napabuntong-hininga ako ng malalim at saglit pumikit ng mariin at pinilit na ituloy ang sasabihin. Damn it! He's distracting me! "... he was already drunk that time, and... and I'm drunk too. And I didn't like him. Doesn't mean that I'm a hooker, lahat ng taong lumalapit sa akin ay gusto ko na. Hindi Heimlich, hindi ganon yon para sakin." ani ko at hindi ko alam kung bakit ang daming ipalawanag sa kanya gayong hindi na naman dapat.

Aalis na ako, diba?

"I'm sorry." sambit niya muli na ikinatitigil ko. Masyado ng napapadalas ang pagsasambit niya ng sorry, bagay na ikinagugulat at ikinababago ko sa kanya. Bakit siya nagkakaganito?

"Just... just don't do it again." napapikit ako ng mariin dahil nagsisimula na naman ang mga paggapang ng kamay niya'ng humahaplos sa akin.

Lalo pa sa dila nito na pinasadahan pa ang likod ng tainga ko. Lihim akong napadaing sa kiliting dulot na ginagawa niya sa akin.

Bago pa ako mapahalinghing ay nagkaroon ako ng lakas ng itulak siya at mapalayo sa kanya. Ano bang... ginagawa niya!? Hindi niya ba alam na kapag ginagawa niya ito ay nanginginig pati ang matres ko!? Jusmiyo!

"What are you doing?" inis na asik ko sa kanya kahit na mahihimigan pa rin ang panlalambot sa boses ko dahil sa epektong sensyasyong hinahatid niya.

Mapungay ito nakaamang ng tingin sa akin. Kasabay ng pagkurba ng kanyang labi dahil sa pagngisi. Tinititigan ako nito na animo'y parang lasing na lasing.

Nangilabot ako ng matindi. Goosebumps spreading all over my body. At inaamin kong, hindi sa paraang nakaka... diri. Kundi sa paraang nakakahalina pero nang may umultaw sa utak ko ang nasa isip ko ay dagling pinawi ko ang kahibangang nararamdaman ko hanggang mabalik ako sa reyalidad.

"You tell me what I'm doing?" ulit niya sa tanong ko, umarko lalo ang labi nito sa pagngisi, lalong namungay ang mga mata nito. Mga matang nakakadala dahil sa kakaibang kulay at kanyang aristokratong itsura."I'm kissing you, mi adelaide. Why? Hindi na ba ako ganun kagaling humalik para ayawan mo? I thought you like me, being a kissing monster with you, hm? Ayaw mo ba talaga sa... labi ko?"

Napailing ako. "Of course, I want---I-I mean," sinadya kong kinunot ang noo ko at marahas na tumikhim para ipakitang hindi ako naaakit sa kanya! Mataray ko siyang tiningnan. "No. Don't do that again. " biglang pambabanta ko sa kanya.

Shit. Parang ang sarap bawiin at sabihin 'sige halikan mo pa ako hanggang sa mapaltos ang nguso ko.' Damn it! Tigil-tigilan mo na itong naiisip mo, Phryne at baka kung saan pa mapunta! Huwag kang marupokpok!

"And why?"napataas siya ng kilay na para bang may mali na sa tingin niyang tama ang ginagawa niya gayong.. hindi. Mali talaga.

"Because..." I bit my lower lip. Tila ba ay biglang nawala ang sasabihin ko. "Because I'm still leaving!" kailangan kong magmatigas, ayoko ng magpadala sa kanya!

Kahit na gwapo siya, hindi dapat ako bibigay! Hinding-hindi! Akala niya ba, huh! Hindi na ako bata na ganun na lang mauuto at madadala niya! Malaki ako, may pagkamatangkad rin, malakas ang pangangatawan. Maliksi din ako kumilos. Kung pagtatangkaan niya akong ipilit ay kayang-kaya ko siya!

Wag ko lang matitigan ang pagmumukha niya!

"I told you, don't leave." kumukuyom ang pangang anito kahit na hindi na ganun katigas ang boses nito tulad kanina.

"Bakit ba parang hirap na hirap kang pakawalan ako? Natatakot ka bang mahuthutan ka lang ng pera sa pag-alis ko? I told you, I don't need your money kung ayaw mong ibigay. Kasi alam mo, kung magbibigay, magbibigay talaga. Hindi ako subang na tao Heimlich, baka ikaw pa."

"I don't fucking care about the money! I fucking care about you, Phryne!" asik nito na ikinaamang ko.

"Ano bang..." hindi ko na alam ang sasambitin. Naguguluhan ako sa mga kinikilos at pinagsasabi niya. Bakit ba ganito ang itsura niya? Parang may gumuguhit na nahihirapan base sa nakikita ko na kinasanayan ekspresyong malamig na tingin niya.

Hindi ko maipaliwanag na dahilan.

Parang biglang nag-iba ang pag-uugali niya. Bipolar ba ito?

"Hindi ako natatakot na mawalan ng pera. Wala akong pakialam kahit pa magkano ang mahuthot mo sakin! You know, kaya kong triplehin kung gugustuhin mo. Pero ang mawala ka sa paningin ko... hindi ko kaya!"

Napaamang ako. "At bakit hindi? Kung naghahanap ka ng magaling sa kama, alam kong mas marami dyan. At kung wala kang mahanap, edi magre-recruit ako para sayo! Ano ka ba? Chill!" talak ko sa kanya na para bang binigyan ko siya ng madaling solusyon na sa tingin niya ay malaking problema.

"I don't need a fucking recruit! But if you recruit yourself, much better! I don't need anyone." madiin nitong sambit.

Hays. Naaawa ako sa kanya. Ganito ba talaga siya kabaliw? Kabaliw sa kaalindugan ko? Nauuwaan ko naman dahil 'di lang isang beses itong mangyari sa akin.

Hinawakan ko ang balikat niya at bahagyang pinisil ito ng marahan na ikinakunot ng noo niya. Fine, ang laki talaga ng muscle niya.

"Ang tigas tigas..."

"Huh?" anito na tila nalito sa sinasabi ko.

I mentally slapped my face when I realize my thoughts suddenly just uttered from my mouth.

Tumikhim ako saglit. "Makinig ka, a-ang ibig kong sabihin... maraming babae dyan, Heimlich. Kaya mong makuha, 'di maikakaila na may magkukusang lumuhod pa sayo, pero bakit ako? Pokpok lang ako... Pokpok lang ako, Heimlich! Pokpok! Pwede kang mamili ng ibang babaeng... mayaman na may gusto sayo!" dahil ako, alam ko namang isang tulad ko ay hindi nababagay na manatili ng matagal rito sa kanyang kastilyo lalo na kapag namamagiliran ako ng mga mayayamang tao.

Sa bar lang ako nalulugar. Wala ng iba. At hindi ko na rin masisikmurang magtagal rito dahil... hindi ko alam. Basta ayoko na.

"Fuck, can you stop calling yourself like that?" naiiritang tugon nito habang napapakamot sa kanyang ulo. Ulo sa taas ah. "So, hindi mo ako gusto kaya umaayaw ka na?"napaigtad ako sa tanong niya.

"Gusto!" agad na sagot ko na ikinakunot ko dahil sa unti-unting pagngisi niya. At nang matantong nagbigyan niya ng kakaibang kahulugan ay gusto ko ng bawiin.

"So, you like me, huh?" umarko ang labi nitong sa dagling pagngisi.

Napakunot ako lalo. "Hindi!"

"Kasasabi mo lang kanina. You like me, Phryne. You like me." sigurado at mayabang na sagot niya.

Ilang beses akong napakurap at hindib makapaniwala siyang tingnan."Wow! Oo gwapo ka, pero wala akong ibang nararamdaman sayo kundi... libog! Kung yun ang iniisip mo." nagkuyom naman panga nito sa sinabi ko at agad napawi ang ngisi at napalitan ng sarkastikong ngiti.

Agad na kumalabog ang puso ko dahil ron.

Sa panunuyot ng lalamunan ay nakabawi ako sa reaksyon."Oh, baka naman ikaw ang may gusto sakin? Nabaliw ka talaga siguro sa alindog ko kaya hindi mo kayang mawala-wala ako sa tabi mo?" this time ay ako naman ako nagkaroon ng lakas na asarin siya. Napangisi ako saglit sa paninitig ng seryoso at dagling pananahimik nito. Hindi makaimik at natulala sa akin. Natawa ako, tinasaan ko siya ng kilay. "So, tama nga ako? Tahimik ka, eh. Edi you like me nga! You like me, Heimlich." ngising-ngising sambit ko sa kanya na kulang na lang ay palakpakan ko.

"Eh, anong masama na gustuhin ka?"

Para akong binatuhan ng isang bomba sa dibdib dahil sa nadinig.

Napapaamang na siya'y lingunan ko. "A-Ano?"

"You know I fucking hate repeat myself, alam kong dinig mo." seryosong anito na hindi pa rin ako nilulubayan ng tingin.

"H-Hindi ko alam kung ano pinagsasabi mo!" parang gusto ko na lang pagsisihan ang panunukso sa kaniya kanina.

Nang-aasar lang siya, 'diba?

"You fucking heard me, right?" tumaas pa ang kilay nito na para bang sayang-saya itong pagmasdan ako na nahihirapan.

Kulang na lang ay mabilaukan ako. "D-Dinig ko..." pag-aamin ko dahil kung itatangggi ko ay baka mas lalo lang ako magmukhang tanga sa harap niya. Umiwas ako ng tingin at inayos ang aking buhok. "Sorry ka na lang, pokpok ako, eh. Hindi ako madaling magkagusto sa customer." hindi ko maiwasang mapaiwas ng tingin at maramdaman ang pamumulahan sa pisngi dahil sa kanyang sinabi, putangina talaga. Puso, kalma!

Kung maaari lang madurog hanggang sa maging abo at bumuka ang lupa para makain ako ay ginawa ko na.

"So? I still like you." halos hilingin ko sa langit na sana ito ay panaginip lang. Siya ba ito!?

Halos kalabanin ko ang nasa isip ko at sunud-sunod na napailing. Mababaliw ako sa lalaking ito! Jusmiyo! "Pokpok nga ako... pokpok! You hear me? Kaya hindi pwede. Hindi ba ikaw na nga rin nagsabi, diba? At lalong hindi ako pwede na magtagal rito. Na-attached ka lang, kapag umalis ako mawawala rin yang kahibangan mo at mababaling naman sa ibang babae ang atensyon mo." lasa ko ang pait habang sinasabi ito.

"Paano mo naman nasabi 'yan?"

"Dahil alam kong likaw ang bituka mo pagdating sa mga babae. Ang isang tulad mo ay hindi malabong marami ng napaiyak at sinasabi ko sayo, hindi ako magiging kabilang 'don,"

Mapakla siyang natawa. "Are you that's the only reason? Oh, baka naman natatakot kang mahulong lang sakin—"

"Oh, dream on. Alam ko ang ginagawa ko at malabong mangyari 'yon. Pokpok ako, kaya hindi nab ago sa akin—"

Ilang beses na akong napapaamang. Ano bang gusto niyang sabihin ko? Ano bang gusto niyang mangyari? Hindi pa man ako nagsasalita ulit ay nagsalita ulit sya.

"Don't say that again. I told you, I've made a mistake and I was wrong. Hindi ko kailangan ang iba... kasi ikaw. Ikaw ang kailangan ko. Gaano ba kalawak ang pag intindi mo para maunawaan mo? I want you to stay. I can't lose you."

Paulit-ulit niya'ng sambit na para bang pinupukpok nang tambol ang dibdib ko.

Nakaamang at ilang minute na pala kami nagtititigan.

"H-Hindi ko maintindihan, Heimlich..." napapailing ay sya namang unti-unti kumakalabog ang puso ko dahil sa nahimigan kong boses nito na para bang nagsusumamo.

"I know... I know, Phryne.." umangat ang tingin niya sa akin at kinilabutan ako ng halos magtama ang aming mata.

Hindi ako makaiwas at tila ba ay may ginawa ito, kinandado para manatili ang mata ko sa kanya... gustong mang iiwas ay hindi na magawa. Hindi ko talaga siya maintindihan. Hindi ko maintindihan kung bakit at paano niya nasasabi ang mga ito.

"H-Heimlich...why--"

Tumaas-baba ang dibdib nito sa malalim nitong buntong-hininga habang nakahigpit ang mata sa pagpikit. Tila nahihirapan. Hindi ko maintindihan.

"You're right. I'm so attached to you. Gustung-gusto kita, Phryne. I don't know why I love it every time you scold me. I love it every time you roll your eyes at me. I still love it, even if you have the courage to curse me. And yea, fuck me, I fucking don't know why I love the worst of you. "

"Heimlich..." hindi ko maintindihan. At sa kabila ng pagkalito kong nararamdaman sa kanya ay tila parang dinadaga din ang puso ko sa sinabi niya.

Sa kabila din ng pagkalito ay para bang may bigla akong naramdaman. Na hindi ko pa nararamdaman noon pa man. At hindi ko rin mapangalanan. Bago sa akin.

"I just want to spent a lot days with you. And now that you are here with me, you are by my side ... I feel that something is still missing. Whenever something happens to us after three days, I feel so lacking. Kulang, Phryne. Kahit na solo kita, kulang." malalalim na boses nito habang sinasambit na para bang hirap na hirap maging sa paghinga.

I bit my lower lip, para bang may kaunting kumirot rin sa puso ko dahilan sa sinabi niya. Sya na nga itong gustong manatili ako, bakit naman parang ito pa ay nang-iinsulto?

"So, it's not enough? H-Hindi ba ako ganun kagaling?" I'm referring to my performance when we both have sex. "Nilalabasan ka naman kapag katapos natin hindi ba—"

Napapakunot itong napailing sa akin na ikinatigil ko. "No... it's just..." dinig kong napahinga siya ng malalim. "Fuck!" malakas at malutong nito mura na ikinamulagat ng mata ko.

Namungay ang mata nito nang ito'y nagmulat. Na tila ba ay napigtas ito sa hindi marahas na paraan. At sa kauna-unahang pagkakataon ay ngayon ko lang nakita ang paglalabas nang emosyon sa kinasanayan kong matigas niyang mukha. Ngunit ang natatanging emosyon na nakikita ko sa kanya ay para bang nakakapaso... nag-aapoy. May init.

Na kulang na lang ay may lumabas ng usok sa bawat gilid ng kanyang mata. He looks so... so frustrated as shit.

Ang makita siyang ganito ay natitigilan ako. Natitigilan at lalong nalilito sa inaasta niya. Ano bang nangyayari sa kanya?

"You look flush, Heimlich? Okay ka lang ba?" hindi ko maiwasang mag-alalang itanong sa kanya dahil nakikita ko rin ang pag-igting ng ugat sa kanyang leeg na namumula na rin.

"I'm okay!" irita pang tugon nito.

Nagparte ang labi ko sa inaasta niya. "You're okay? Sigurado ka ba? Pwede bang humahinahon ka? It's like you are flushing with anger!" hindi ko na naman maiwasang mairita.

Earlier he's sorry, and now all of a sudden, he's being mean again. Seriously, what's with him?

"I'm flushing because I'm getting hot!"

"H-Hot? Bakit ka nag-iinit?" napapaamang ako sa kanya. "Kaliligo lang natin, 'diba?" pinakiramdaman ko ang kinapupwestuhan namin. "Malamig naman, ang lakas nga ng aircon, eh..." ani ko habang minamasid ko pa ang kabuuan ng kwarto.

"It is because of you." nakapikit nitong mariin ng sambit.

"Oh, bakit ako? Bakit parang kasalanan ko?" halos iduro ko pa ang sarili ko at nagtatakang tumingin sa kanya.

"Coz you're getting into my nerves." kasabay ng mariing titig ay ang panga nito na biglang umigting.

"Anong kasalanan ko sayo para mainis ka ng ganyan—"

"I can't stop thinking about you."

Natigilan na naman ako. This time ay napapailing na ako. "Heimlich... s-seriously, I don't understand. B-Bakit hindi ako maalis sa isip mo? Ano ba itong mga pinagsasabi mo? Please, don't play with. Hindi na nakakatuwa."

Mahigpit siyang umiling sa akin. "I'm not. Hindi ko rin alam. Sa tingin mo... bakit nga ba hindi?" anito na para bang pinanghuhula niya ako gayong alam niya sa sarili niya kung bakit, hindi niya lang ako dinediretso kasi gusto niya sa akin pa mismo manggaling. Naririnig ko mga mahihinang kastigo nito ngunit hindi ko alam kung ano sinasabi.

At ako... may ideya ako. Ngunit ipinipilit ko lang sinasaksak sa isip ko na napaka imposible non. Hindi totoo, at kapag sa oras na sinambit ko ulit sa kanya ay baka pagtawanan niya naman ako at bawiin iyon. Kaya sino ako para maging ilusyunada sa kanya? I'd rather die than let this shit happen. It's okay to just die than to be ashamed in front of him. Mataas ang pride ko pagdating sa ganitong bagay. Matigas ako pagdating sa ganitong bagay. Hindi ako madaling bumigay at matalino ako pagdating sa ganito!

Dahil una pa lang naman, alam ko lang ang gusto niya, ang mabigyan ang pangangailangan niya bilang lalaki. Nagkaroon lang kami ng agreement. Umpisa pa lang, ito na ang offer niya sa akin. Umpisa pa lang alam ko na. Umpisa pa lang, ito na ang ipinamukha niya sa akin. Pero ano 'to?

"Why do you think I am so angry about why you and Yusuf are together? Why do you think I punched his face? Why do you think I shoot him?" tanong niya pa.

Napailing ako. Walang makapang isasambit. Hindi ko alam kung saan tutungo ang pinag-uusapan namin. Isa lang naman ang issue tapos... tapos biglang napunta rito. Halos gumulo na. Halos maglikot rin ang mata ko at hindi ko siya matingnan ng diretso, samantalang siya ay tila parang hindi na yata kumukurap habang pinagmamasdan ako.

Paano niya nagagawa ang bagay na ito? Ang tindi niya talaga.

"Come on... say something, Phryne." pagpupumilit niya pa.

Mahina ako napatikhim. "Kasi sabi mo nilalandi ko siya? I-I thought I'd already explained that part?" hindi siguradong sagot ko kasabay ng pagkagat ng labi ko. "H-Heimlich, you look bothered. What is wrong with you?"

"Damn it! Dahil naiinis akong isipin na hindi katulad ng nararamdaman ko ang nararamdaman mo para sa akin."

"A-Ano bang nararamdaman mo? Parang galit ka na naman katulad ng itsura mo kung paano mo suntukin si Yusuf!"

Napapikit siya ng mariin na para bang asar na asar sa akin gayong wala naman akong ginagawa. "Damn it! Dahil inungkat mo na naman ang pangalan ng lalaking 'yon, now I'm getting even more jealous!"

"Bakit ka—" what did he say?

"Now I feel hot for you and at the same time you make me jealous, Phryne. You fucking make me jealous big time."

"B-Bakit ka nagseselos?" halos kandautal na tanong ko.

Kahit na may parte sa akin na kaya siguro siya nagseselos dahil binabayaran niya ako ng malaki tapos makikita niyang hinahayaan ko lang ang iba na magpahawak sa iba, na para bang libre at walang bayad. Na malaya ang ibang lalaking gawin yun sa akin pero pagdating sa kanya--

"Kasi gusto ko, sa akin ka lang ngingiti. Sa akin ka lang magpapahawak. Akin lang yang mga ngiti mo. Hindi pa ba halata? Kasi gusto kita! I told you, I fucking hate repeat myself pero ginagawa ko pa rin sayo! Gusto kita! I like you, Phryne! No--I love you!"

Kulang na lang ay malaglag ang panty ko sa pagkaamang.

Ilang beses akong napakurap. Maraming gustong isambit ngunit ang tanging nasambit ko lang ay...

"Wow..." I swallowed thickly, my breath coming in a harsh little gasps, still unable to formulate to say.

Does he just confessed me? Pwede ba yun? Pwede bang magsabay ang I like you sa I love you? Ang bilis naman yata gayong hindi pa naman kami ganun magkakilala? Ang bilis niya, kasing tulin pa ng pagpapatakbo niya sa kotse niya.

"Just 'wow' all you have to say?" sarkastikong anito.

"Ako ba'y pinagloloko mo? How..." hindi ko na naituloy ang pagtatanong bagkus ay inilingan ko sya. Nagtatalo ang isip ko at dahil matigas ang paninindigan ko ay nagwagi ang dapat kong gawin. Ang wag basta maniwala. "No, you don't."

I'm just dreaming, right? Na sa sobrang pag-iisip ko ng ganito ay tuloy, napanaginipan ko!

"It is Phryne...it is."

Napapasinghap na siya'y aking tingnan, nanatili itong nakatitig habang kinakagat ang pang-ibabang labi. Mukhang seryoso at hindi mukhang nakikipagbiruan.

Hinihintay na bawiin din ang sinabi niya ngunit nanatiling nakatingin ito sa akin, tila naghihintay sa maaaring sabihin ko. At sa paraan pa ng pagtitig nito ay tila binabantaan ako na kailangan kong sumagot dahil kung hindi, pihadong pagsisisihan ko dahil hindi niya matatanggap ang hindi pagtugon ko.

"H-Heimlich... Nasa agreement natin na dalawang buwan lang ako. At sa dalawang buwan na yon kasabay din na pagbabayad mo sa'kin ng isang milyon ay nangangahulugang tapos na ang duty ko sayo."

"Paano kung ang duty mo ay mahalin din ako?"

"What!?" Baliw ba siya!?

"Just answer me."

"Wala sa agreement-"

"Fuck that agreement. There is nothing in the agreement that you cannot love!"

"But I have my fucking rules!" totoo yon at hindi ko maaaring pigtasin. Ipinangako ko yon sa sarili ko na walang sinumang makakapigtas non at napatunayan ko na ito sa nagdaang taon pero!

"Then break your fucking rules!" he demanded.

"Ang korni mo!" halos haplusin ko ang dibdib ko sa pagkabigla. Totoo ba ito? Sinasabi niya ito? "Paano mo nasasabi ang mga ganang bagay, ha? A-Alam mo ba yang sinasabi mo, ha!? Seriously?" pinilit ko ang matawa habang nanatili nakakunot siya. "M-Mahal mo ako?"

Napaiwas ito ng tingin saglit. Malutong na napamura bago lumingon sa akin. "You know I don't want to repeat that I said. Shit. Pinagmumukha mo na akong tanga. Just what you heard, is right." iritadong sabi niya.

Napalunok ako. Kaunti na lang ay parang lulutang ako sa pinagsasabi niya pero... hindi! Hindi ako pwedeng magpauto sa sinasabi niya! Imposible! Paanong... isang tulad niya ay mahuhulog sa akin!?

"Heimlich, s-stop your jokes! It's not funny. Kung ginagawa mo ito para lang hindi ako umalis... hindi mo kailangan magsabi ng ganito. At kahit anong gawin mo, you won't let me fall into your traps!"

Nagkuyom ang panga nito. "Do I look like I'm kidding? I'm serious... no matter what I force, to erase you from my mind, at kahit na dahan-dahanin ko, hindi ko na magagawa pa. Hindi ko na mapipigilan dahil kasalanan mo... sinagad mo ako. At kahit alam kong malapit ka sa akin ay lalong hindi ako makapaghintay. I don't wanna waste my time and I know this is the right time. So, I did, just accept it."

"H-Heimlich..."

Lumapit ito sa akin at halos ilang dangkal na lang ang pagitan naming dalawa. At baka isang galaw ko lang ay baka diretsong sumalo na ang labi niya sa labi ko na parehas nakaawang. Kada humihinga ito ay ramdam ko ang maiinit na kinukuwala nito na tumatama sa pisngi ko habang siya'y nakatungo.

"Tell me Phryne, what must I do for you to believe? What must I do to make you feel the same way I feel?"

Napasinghap ako ng kinuha nito ang kamay ko at marahang pinisil. Napatingala ako at nanatiling nakatutok ang mata nito sa mata ko. Hindi ko maiwasang mapailing. Bakit ba siya ganito? Pwede bang itigil na niya ito? Kasi kaunting kibot na lang... kaunti-kaunti na lang ay baka matangay na niya ako.

"Tell me, kailangan ba may bayad rin? Do I have to pay you more to fulfill my request? Come on, name your price. If that's what you want. Ang hiling ko lang naman ay huwag kang umalis."

I bit and licked my lower lip. Lalong tumatagal at dumadami sa sinasabi niya ay para bang lalo akong nalalasing na halos pati kaluluwa ko ay bumigay na. I still can't really help but be surprised. Heimlich ... watching him like this seems like begging. Is he really begging?

Napabungtong hininga ako ng malalim. Kung hindi nga siya nagbibiro, mas lalo namang hindi rin ako nakikipagbiruan.

"Heimlich, I don't wanna be one of your conquest. Kaya sabihin mo sakin na una pa lang kung pina-prank mo lang ako at hindi ka seryoso, dahil imposible at for sure marami ka namang babae. So please stop, hindi ako magagalit. Bawiin mo ang sinabi mo. Bawiin mo. And please for fuck sake! How can you love someone like me? I'm just your bitch! A fucking hooker!"

Umiling-iling ito na para bang hindi katanggap-tanggap ang sinasabi ko sa sarili ko. Hindi ko alam kung namamalikmata ba ako ng may pagdaang saglit na sakit sa kanyang mata.

"Hindi ako naniniwala! Y-You're a liar!" please Phryne, magmatigas ka! Wag kang bibigay, king ina ka!

"Is that what you always think of me?" hindi ko alam kung totoo ba iyong nakita ko ng mapansin ko ang pagguhit ng sakit sa mata nito habang mahina niya itong tinanong sa akin.

"I..." napabuntong-hininga ako ng malalim. "Nagawa mo ngang magsinungaling sa akin nung una, paano pa ngayon? Paano ako... maniniwala sayo?" malat na sabi ko.

Napailing siya sa akin at tumalikod ito saglit. Pansin kong nakatapis pa ito ng tuwalya at hindi pa nagbibihis kaya nakikita ko ang kalahating katawan niya. Napahilamos ito sa kanyang mukha habang pinapasadahan nito ang kanyang buhok sa marahas na paraan, dahilan na magulo muli ito. May mga maririing binubulong sa sarili ngunit hindi ko naman maintindihan.

Sa tuwing rerebat siya sa akin ay nagagawa niya talaga akong patablahin. Paano ako makakasagot kung ganito... ganito ang mga pinagsasabi niya sa akin?

Binibigla niya ako! At hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko sa oras na 'to. Pinakiramdaman ko ng maayos ang puso ko kung may nararamdaman ba akong pagkadisgusto, pandidiri o kahit na masamang pakiramdam ngunit nakakainis na isiping... wala! Tanging lakas lang ng tibok ng puso, at sa bawat kabog ay kinakabahan ako at sa bawat kabog rin ay parang gusto ring mag-uumalpas ang mga ito.

"Heimlich..." tawag ko sa kanya.

Lumingon siya sa akin, namumungay ang mata. Mababakatan na galing sa inis ngunit ng magtama ang aming mata ay umayos ang kanyang itsura. He looks frustrated.

"I don't know how I feel..." pag-aamin ko sa kanya. "Do you know how I just feel at these times?" natulala ako saglit kasabay ng paghaplos sa dibdib ko, na tila sa bawat pagkapa ay tumatalbog ang nasa loob nito.

"Tell me what is it?"

Napapakunot sa sarili ay dahan-dahan akong umiling. "My heart is beating so fast. Aatikihin ang puso ko sayo."

He chuckled a little, na para bang may nakakatawa sa sinabi ko gayong seryoso naman ako. Walang sabi-sabing lumapit muli siya akin at agad na kinuha ang kanang kamay ko. Napapalunok na ipatong niya ito sa kanyang malapad at mainit na dibdib kung saan dun sa may parteng puso. Ramdam ko ang tibok nito. Malakas, katulad ng akin. Nahahaplos ko. Nararamdaman ng palad ko. Para bang sa bawat pagtibok nito ay kayang dakutin ng mga iyon ng kamay ko.

"Me too, Phryne... me too." anito na pinararating na parang parehas kami ng nararamdaman.

I gulped and gulped until my throat was dry. "And I'm just... I'm just so confused right now."

Napabuntonghininga siya ng malalim. Nagulat pa ako na akala ko maiirita ito ngunit malumanay pa itong tumugon. "I understand. But you know what I feel? It feels right. And I want you to know that I am yours, Phryne. Can I have yours too?" sabay lapat ng mata niya sa dibdib ko na parang puso ko ang tinutukoy nito.

"I-I don't understand... how..." wala akong maapuhap na sabihin, hindi makapaniwala.

Tipid siyang ngumiti at nailing. "Neither do I, I have no idea how to be anymore clear." lumapit siya at tuluyan akong hinalikan ng marahan. Halos mahigit niya ang kaluluwa ko dahil don. Nagtama ang paningin namin. Para bang magneto na kapag tatagalan ko ang mata ko ay baka awtomatikong lalapat naman ang labi ko sa kanya. "How about this? Did that clear anything up?"

Hindi ko maiwasang mapasinghap sa biglaan niyang paghalik. Ang paghalik ng hindi ganun karahas, naramdaman kong may pag-iingat. Feeling the lack of pressure so I tasted even more crazy on his soft and sinful lips.

In the middle of my growl because of his hypnotic kiss as he sucked my tongue, I moaned as I spoke. "Seriously? Do you think kissing is the only way to clear my mind?"

God, what is happening to me? This is new to me. Like Heimlich's kisses was insane. But... I admit it. I really liked the feeling of his lips on me.

Ngumisi ito ng hindi makapaniwalang turan ko. "Why not? If this is the only way. We better try again..." he gave me a swift kiss and whispered to me again. As if it would be a nightmare every time I went to sleep. "...in a slowly way..." then his face approached me again.

We are so, so, close. I could feel his hot breath coming to my lips. At dahil ron ay parang may naramdaman ako sa aking tiyan kasabay ng pagkakaroon ng kakaibang kuryenteng agad na dumaloy sa aking buong katawan. Our eye is half opened, parehas ng namumungay na tila malalasing ka na lang, at bawat gahibla ng katawan ko ay nalapatan ng unti-unting pag-uumapaw na init, malalalalim ang bawat paghinga, hindi pa man naglalapat ang labi. Na para bang kami ay naghihintayan.

At sa bawat pagdidikit ay tila napigtas ako, at ako pa naglapat nang labi ko sa kanyang labi. Ramdam ko naman ang pagngisi nito ng halikan ko siya at tuluyang bumigay ako. Para bang hindi ko na kayang kalabanin ang sarili... I wanted this too... his kisses. Shit. Ano bang ginagawa niya sakin? What is he doing to me? Why is he doing this to me?

Hanggang sa gumanti na rin siya, sa una ay marahan lang, may pag-iingat. I heard every touch and fight of our lips until I just felt his lips go down to my jaw, sealed it with wet kisses until it landed on my chin, down to my neck. His sticky kisses left cause if why does my feeling continue to growl, until his sinful lip drops down to my chest. Na sa bawat halik ay sasabayan pa ng mapanuya at mainit niyang dilang lalapat.

"Heimlich..." mahinang singhap ko na agad na kinagat ang pang-ibabang labi ko habang nakakunot ako. "A-Ano ba itong ginagawa mo sa akin? Bakit mo ginagawa ito?"

He bit my lower lip before he pulling away and stared at me. "Want me to stop, mi adelaide?" mahina at malambing na sambit nito dahilan na lalong manalaytay ang kakaibang init na nararamdaman hanggang sa sumabog ako.

Until each kiss, I could not help but get frustrated. It feels like I want more. Like this. This makes me feel, like I don't want to be cut off. Na para bang sa mga halik niya ay pinipigtas niya ang pagmamatigas ko at lahat ng hibla ng katawan ko ay pinalalambot niya dahil sa mapanuyang halik lamang. Ramdam ang pangunguryente tuwing didikit ang tigas at mainit niyang katawan sa akin kahit na nakadamit ako. Ang kuryenteng namula sa tiyan ko papunta sa puson, pababa sa pagitan ng hita ko na kumalat sa buong Sistema ko.

Sa bawat hapit niya sa baywang ko, ang bawat pag-abante ng batok ko palapit sa kanya... parang mababaliw ako.

"Heimlich, please..." halos magmakaawa ako.

Saglit kaming naglayo upang kumuha ng hangin. Sa ilang beses na may nangyari sa amin ay tila ngayon ko lang naramdaman ang ganito. Na tila parehas kami ay sabik. Naghahanapan, nagkakapaan hanggang maramdaman at makuha ang inaasam.

"Hm, seems like my adelaide is begging for something... what is it? Want me to stop, huh?" mapanuyang tanong niya na ikinalunok ko ng paulit-ulit.

Damn his voice sound sexy and seductive.

His caress on my cheek made my eyes close, his right thumb slightly pressed to my lower lip as his greenish blue eyes circled every part of my face.

"I want to show you more, Phryne... Everything... Everything that I desire. Everything in my heats on you. I want to do all of my biggest fantasies about you."

P I E D R A I J A D A