Agad kaming nakapasok sa Viceroy L'Ermitage Beverly Hills kung saan dito ko siyang unang nakita. Hindi ko maiwasang mapaisip na... dito ba talaga namamalagi ang lalaking ito? Ibig kong sabihin ay, wala ba siyang bahay at pa hotel-hotel na lang buong buhay? Magkano naman ang naiwawaldas niya rito? Curious lang ako, gaano katagal na rin kaya siya rito? Oh, baka naman hindi talaga siya rito nakadestino? Baka may pinanggalingan talaga siya at hindi ko alam kung saan.

At ayaw ko ng maging interesado. Interesado lang naman ako dahil sa maaaring perang mahalagang maibigay niya ngayong gabi kaya sumama na ako. Tama. Interesado ako sa pera niya. Dahil favorite ko na siya. Siya lang kasing nakilala kong customer na kailanman hindi naging barat. Alam mo 'yun? Hindi nag-aalinlangan sa perang winawaldas kahit magkano pa sabihin mo o bigyan mo pa ng kondisyon. Mabilis siyang sumang-ayon pag nangongondisyon ako sa kanya, ewan ko lang si iba.

Minsan kasi sa bar, kapag napapadalas siya ron ay wala akong nakitang ibang babaeng nakaangkla, nakakandong o nirentahan niya.

Sa pangalawang beses ko ng pasok rito ay hindi ko pa rin talaga maiwasang mapahanga. Ang sosyal-sosyal naman kasi talaga. Parang kahit mga taga linis o nagtatrabaho rito ay mahihiya ka na lang rin sa sarili mong suot dahil parang naligaw lang ako. Out of place yung simpleng suot ko sa mga galanteng suot ng karamihan. Ngayon ko lang narealized na labas na labas pala talaga ang revealing na suot ko!

Kaya pala sa bawat makakasalubong ko ay napapasulyap sa gawi ko! Haynaku. Bakit kasi napakasexy at ang ganda ng suot ko?

Palagi nga sinasabi ni Mari na hindi raw ako mukhang pokpok o stripper sa tabi-tabi dahil kakaiba raw ako magdala ng suot. Dahil kaibigan ko naman siya ay paniwalang-paniwala naman ako.

"Use my coat." natuod naman ako saglit nang namalayan ko na lang na hinubad niya ang coat sa harap ko atagarang itinakip sa gawing harapan ko.

Seryoso lang ang itsura nito habang patuloy na kaming naglalakad. At pansin ko sa bawat lakad namin, tila sentro sya ng atensyon ng mga taong nakakasalubong, mapamatanda man o bata. Para bang kilala na siya ng lahat rito.

"Thanks, baby. Pero 'di mo naman kailangan itong gawin." only now I saw his gentlemanliness at this time.

"Sa tingin ko kailangan ko." pabalik na sagot niya. Hindi ko naman maiwasang mapatungo kapag napapatama ang tingin sa akin ng mga karamihan. At kahit papaano ay hindi ko maiwasang mailing, kada lilipat ang tingin nila sa tabi ko, bago ako. "It's alright... you're gonna be fine here. Come here, and stop fidgeting." suway pa nito sa akin.

Nakakalula naman kasi ang lugar. Para akong maliliyo sa mga nakikita ko.

Agad kaming natigil saglit sa front desk kung saan may dalawang babaeng nakalabas ang dila habang palihim na pinagsasaan ng tingin si Heimlich. Okay. Hindi ko naman sila masisisi dahil sa kagwapuhan ng lalaking ito. Siguro kung may regla lang ako, baka pati tampon ko ay malaglag habang tinititigan itong lalaking kasama 'ko.

Eh, eto pa nga lang na kasama ko siya, at gusto na naming makasama ako ngayong gabi ay manginig-nginig na ang matres ko, eh! Paano pa kaya sa dalawang babaeng malalantud na ito na hanggang tingin pa lang!?

"Good evening, Mr. Sanjrani." magalang na bati sa kanya ng isang babaeng nasa front desk.

"Good evening. You have messages?" pormal na sagot ni Heimlich. Dun pa lang, alam ko nang kilala at madalas talaga siya rito. Siguro... iba-iba din ang mga babaeng dinadala niya?

Eh kung ganon, pang-ilan naman kaya ako sa pinaka naging masuwerte?

"Yes, several." agad na sagot nung babaeng nasa front desk.

Tumango na lang si Heimlich at kung anu-ano pang sinasabing bilin, unti-unting humina sa aking pandinig ang kanilang mga boses habang ako ay abala naman sa pagmamasid ng magandang view sa loob. Mga mayayaman talaga. Ako kaya? Kailan kaya ako yayaman? Mukhang suntok pa sa buwan. Baka pag pinagsikapan kong yumaman gamit pa ang trabaho ko ay mamanhid ang pempem ko hanggang sa malampa ako.

Biro lang. Pero hanggang ilusyon na lang yata ako, na balang araw ay mamumuhay ako ng sobrang rangya na parang isang reyna at may isang asawang mala-prinsepe. Hindi pala mala-prinsepe kundi literal na prinsepe.

Parang love story lang nila Prince William and Kate Middleton. Hindi mo talaga ine-expect na kahit anong layo ng estado nila sa buhay ay magkakatuluyan pa rin sila kalaunan. Ang cute lang ng love story nila. Na nagkagusto sa kanya si Prince William dahil sa kasimplehan at kagandahan ng babae kahit na hindi ito kasing tulad ng buhay nila.

Okay, mabalik ako sa reyalidad. By the way, gusto ko na talagang idura ang bubble gum ko kasi pakiramdam ko pumapait na ang lasa. Kaso hindi ko naman alam kung saan ko idudura. Ang kapal naman ng mukha ko kung dudura ako sa kintab ng sahig rito na mas malinis pa yata sa buhay ko.

"Fine. Can you send up champagne and strawberries?" bumalik ang tingin ko kay baby Heimlich habang abala pa rin kausap ang babae.

"Of course, Sir. " sabay tango at ngiti ng babae habang hawak ang telepono.

Pasimpleng kumakagat pa sa labi nito habang seryoso lang si baby Heimlich at abala sa pagtitipa sa kanyang phone.

"Let's go." anyaya agad ni Heimlich nang lingunan niya ako, bago kami magpatuloy muli sa paglalakad.

"Room service for Mr. Sanjrani, please..."

Maya-maya ay nakarating rin kami sa tapat ng elevator. Agad naman kami pumasok at pinindot na lang ni Heimlich kung saan mang floor kami. Nakakapanibago at wala siyang kasamang isang itlog na butler na si Mr. Clean. Hindi ko rin maiwasang manibago dahil parang dalawa lang kami. At kung aakyat kami sa kwarto niya, ibig sabihin ba non... solo lang din kaming dalawa?

Napalunok ako. Unti-unti may namumuong senaryo sa utak kong kung anu-ano sa isiping magsosolo lang kaming dalawa.

Gusto kong himatayin!

"Wow! Holyshit!" hindi ko maiwasang ibulalas nang makapasok kami sa isang Penthouse. Ang isa sa pinaka mahal na suites sa loob ng Beverly Hills.

"You impressed?"

Napalingon ako sa kanya. Nagtagal ang tingin ko sa kanya nang mag-igting ang kanyang panga at ugat sa kanyang leeg habang niluluwagan niya ang kanyang neck-tie hanggang sa tuluyan na niyang tanggalin ito. Napalunok ako.

Ngayon ko lang kanina napansin na nakapormal ito, naka-slacks na itim, at itim na coat kahit alam kong magulo na naman itong magsuot ng puting long-sleeve sa loob. Hindi ba uso sa kanya ang plantsa? Parang kahit anong suot nito, palagi ko siyang nakikitang mukhang magulo. Ang gulo rin siguro ng buhay niya.

Akala mo galing sa suntukan o may sumakal sa kanya dahil gulo-gulo rin ang necktie na nakalagay sa kanya. Buti na lang talaga, kahit anong gulo niyang tingnan ay gwapo pa rin. Hmp.

"You kidding me? Dalawang beses lang ako napunta rito. Syempre ang ganda dito, no!" natutuwang utas ko.

Hindi ko naman maiwasang gumala dito sa loob. Ang lawak. At nang makita ko ang balkonahe ay agad na bumungad sa akin ang kagandahan ng labas. Ang sibilisasyong walang katulugan.

"Wow! Great view. I bet you can see all the way to the cities from out here." agad naman akong pumasok loob nang makaramdam agad ako ng lamig. "Ganda talaga rito..."

Nawala ang focus ko sa kanya. Parang di ako nahiya na dapat sa kanya lang nakatuon ang atensyon ko. Nadatnan ko siyang nasa may working table, prenteng nakaupo habang hawak ang kanyang cellphone, pasimpleng sinusulyapan ako.

"I'll take your word for it but I don't go out there." sagot niya habang ito ay may kung anong tinitipa.

"Ows? Ang ganda ng view rito, ang presko ng hangin. Para ka lang prinsepeng nasa kaharian. Hay, iba talaga 'pag mayayaman. Why don't you go out there, para ma-appreciate mo ang lugar?" napapikit ako saglit nang maramdaman ko ang pagdapyo ng malamig na hangin sa mukha ko.

Dinig kong napabuntong-hininga siya sabay lapag ng cellphone. Binuksan niya ang lampshape kasabay ng pagtanggal niya ng gintong relong pambisig habang inuunat ang kanyang leeg at nakapikit.

He's so hot. Damn it.

"It's boring."

"You are?" my brows shot up.

"Yea,"

Napataas naman lalo ang aking kilay ng tumama ang mata nito sa akin. Para akong na-laser-an sabay paputok ng kanyang baril sa nakakagulat niyang tingin. Agad na nanuyot ang lalamunan ko. Grabe talaga epekto sakin ang malaberdeng-asul nitong mga mata. Lalo na sa mga tattoo's niya na baka kapag hawakan mo ay bayolente siyang aalma sa tapang ng dating niya sa akin.

Whoo. He looks like a dangerous man.

"So... how come you rented the penthouse?"

"Because it's the best."

Napatikhim naman ako nang tuluyan ako bumalik at pumasok. Naglakad naman ako patungo sa sofa upang umupo dahil nangangalay na ako kakatayo sa pangingimay ng binti ko. Agad akong dumekwatro. Pansin ko rin ang habol ng kanyang tingin sa akin.

"Parang barya lang talaga sayo ang pera, no? Madali mong makuha kung anong best para sayo."

Whereas what is best for me, and what I seem to be hard to catch right away.

He smirked at little. "Dahil hindi ko madadala sa hukay ko ang perang meron ako. Sinusulit ko lang."

I wonder because the aura was different when I last saw the suite I went to when I met Heimlich. Baka talagang sinadyang na kumuha na naman ng bagong suite ito? And why do I seem to see no one else either? So... are we really just the two of us, huh?

Napalunok naman ako nang mapansin kong matagal na pala ako nitong tinititigan habang nakadekwatro.

My lips twitched and sighed. "Okay... uhm... so what are we gonna do? Should I go uhm.. undress, huh?" nag-aalangan kong tanong ko sa kanya.

I bit my lower lip and suddenly don't know why I averted my eyes from him. Para akong sinusundot ng mga wire sa aking buong katawan dahil sa nakakakuryente niyang matiim na tingin.

"You looked nervous. It's alright... I don't bite." sandaling umangat ang makurbang labi nito na parang natutuwang tingnan ako sa aking itsura sabay krus ng kanyang braso sa kanyang dibdib.

Okay. Hindi ko na alam. Parang bumalik ako sa pagiging first timer at baguhan.

Sino bang magpe-first move? Siya o ako?

Ano bang gusto niyang gawin ko sa kanya? Napaka choosy pa naman nito... yun ang pagkakatanda kong sinabi niya sa akin noon! Baka naman 'pag binigla ko siya ay matulad ako kina Katie.

"Not really. Now that you have me here, what are you going to do with me?"

He sighed. "I don't have a clue."

"No?" I frowned.

"I actually hadn't exactly planned this kung tama ang naiisip ko sa naiisip mo."

Nalilito ako. Wala nga akong idea sa iniisip niya, eh. Ano bang naiisip niya na inakala niyang iniisip ko? Eh, wala rin naman ako ibang naiisip.

Nababalangko ako. Bakit kasi mukha siyang hindi excited na galawin ako? Hindi siya tulad na ibang customer ko na kating-kati ang mga kamay na hawakan ako. Iba talaga siya. Kalmado lang. Yung gusto kang kasama pero parang 'di siya interesado sa kung anong gusto niyang gawin sakin. Nakakalito talaga ang pag-uugali ng lalaking 'to.

"Well, do you plan everything?" sabay hubad ko ng long coat. Masyado na kasing mabigat sa pakiramdam.

"Always."

"Hm, me too, baby." kumibot ang labi ko at wala na siyang ibang sinabi.

Sandali ko naman ginala ang mata at umiwas ng tingin sa kanya dahil tinititigan lang ako nito. Hindi ko maiwasang mapabuntong-hininga ng malalim.

"Okay. Fine. Hindi ko talaga alam kung anong plano." sandali akong umisip na sasabihin. "Mhmm-mm, you know baby, you could pay me. That's the one way to maybe break.. the uh.. ice?" sabay ngiwi ko at bahagyang napakamot sa aking batok.

Tumaas ang kilay niya at saglit na napakibot ang labi. "Hindi pa nga nagsisimula, babayaran na agad kita?" he laughed softly as he raised his eyebrow slit.

First time ko makita ang tawa niya kahit na saglit pa lamang iyon matapos siya magbawi agad ng reaksyon.

"Nakalimutan mo yatang may bayad din ang pakikiusap sakin, aber?"

"I can't believe it. Babayaran na lang kita kapag tapos na. Don't worry, hindi ako mahilig tumakas." anito at sarkastiko pang nangisi dahil alam ko namang pinatatamaan na naman ako nito.

Bakit ba pakiramdam ko masyado niyang dinidibdib ang hindi ko pagpaalam sa kanya? May tinatanim ba itong sama ng loob sa akin? Anong kaibihan non kapag binayaran na naman niya ako?

Until he took a moment to stand. His frigid gaze shifted to me, and he paused in his shirt button removal. He took off his belt. And I want to pass out as he does it right in front of my eyes!

Napahigpit ang kapit ko sa dulo ng telang suot na dress.

Tang ina! Bakit parang ako yung nae-excite!?

Ngunit napanis ang panlasa ko nang inakala kong lalapitan niya ako pero ito ay nanatili lamang sa pwesto at umupo ulit.

Gusto kong mairita! Is he provoking me!? Ano na? Tatanga na lang ba kaming dalawa?

At nang mapansing kong tahimik lang ito ay hindi ko na talaga natiis.

Malalim akong bumuntonghininga upang tabunan ang iritang biglang naramdaman.

"Alright. So..." tumayo ako, at saka kumuha saglit sa aking bulsa at lumapit sa kanya.

Nakita ko naman agad ang pagbabago ng reaksyon niya sa pagkakakunot nang ikinangiti ko. Nanatili lang siyang nakasandal sa upuan habang nakatingala at sinusundan ang paglapit ko sa kanya. Kita ko pa ang saglit ng paggapang ng kanyang tingin sa kabuuan ko. Iminuwestra ko naman agad paharap ang dala ko para sa kanya.

"Pick one baby, I got red... I got green... I got blue... anong flavor na gusto mo? May glow in the dark rin ako rito. Damn! I'm out of purple na pala. But I think it's very suits for you when you wear a gold, right? They say, this is one and only of the condoms and champions. Nothing is getting through this sucker. Anong masasabi mo, baby? Pick one. Bawal ang dalawa, isa lang. Hinay-hinay lang, hehe." sabay lapag ko ng mga condoms na dala-dala ko sa harap niya.

Minsan talaga ang hirap mamuhunan kapag ikaw pa bibili ng condom. Pero mabuti na yung maging girls scout ka, no. Ayoko madisgrasya ako pag nagkataon.

Kumurap siya nang dahan-dahan na tila ba ay bagong gising. At binigyan akong ng imposibleng tingin.

"Wow. A buffet of safety..." utas niya habang tinitingnan ang mga condom na nilapag ko sa mesa. Kumuha siya ng isa at tinitigan lang ito habang naiiling.

"I'm a safety girl, you know. Do you have a better stamina, huh?" tanong ko pa sa kanya.

Tumaas lang ang kilay niya.

"Kung gusto mo, sa first round, green. Second round, blue. Or maybe third round, gold? Matakaw ka ba? Gaano ka ba katindi sa kama? Yung una natin... may mas ititindi pa ba 'don? Oh, never mind! Malalaman natin yan mamaya. Pero tingin ko, maganda din ang glow in the dark para naman kita ko pa rin kahit na madilim. Para di rin ako mahirapan sa pagkapa ng ano mo..." napatawa ako sa sariling naisip. "Alright! Let's get one of these on you—" akmang hahawakan ko ang kanyang pantalon ng bigla itong tumayo at lumayo sa akin.

"Enough." napakunot siya sa akin.

"What?" nagtatakang napakunot din ako.

"I-I..." he sighed, bit his lower lip at saglit na napapikit ng mariin. "Why don't just we talk for a little bit?"

Napaamang naman ako. "T-Talk?" nauutal na utas ko. Agad naman ako nagbawi ng reaksyon ng seryoso akong tinititigan nito. "Ah... yeah.. s-sure." napakibit-balikat na lang ako at sumang-ayon na lang sa kung anumang gusto niya.

I honestly don't kung anong gusto niyang gawin namin ngayong gabi. Napansin kong tinanggal muna niya ang dalawang pang butones sa kanyang damit, tila nababanas gayong malamig naman sa loob. Akala ko lalapitan niya ako, ngunit nanatili ito sa kanyang kinatatayuan. Wala ba talaga itong balak na sunggaban ako? Kahit kiss kiss lang, ganern? Wala talaga? Final na? Nga-nga lang kaming dalawa?

Hindi ko maiwasang mapairap sa kawalan. "Seriously Heimlich, what are you really up to? Bakit mo ba talaga ako dinala rito? Are you in town on a business or pleasure?"

"Business, I think." simpleng sagot niya. Kung anumang business na pinagsasabi niya ay hindi ko talaga maintindihan.

I heavily sighed. Medyo dismayado-what!? "Business, you think." I rolled my eyes ng tumayo ito at nilampasan ako saglit at may nilapag na lighter sa mesa, saka muling bumalik at sa single na sofa na siya naupo.

Mukha pang walang balak na tabihan ako. Bakit kaya? Mabaho ba ako? Ang asim ko na ba? Amoy putok na? Naligo naman ako at naghilod ng maayos, ah! Nag-lotion rin at sinigurado kong mabango ang buong katawan ko at wala ring mababakatan na libag at anumang nakakabother na balahibo sa kili-kili at buong katawan ko. All perfect smooth and fragrant skin!

"Okay, let me define you... you look like a lawyer."

He chuckled a bit. "What makes you think I'm a lawyer? I bet you've know about the lawyers, huh? Yun bang madalas mong nakakasama?" aniya'y hindi na siya nakatingin sa akin nang sambitin niya iyon.

"I've known a lot of everybody, baby. So, hindi? Or maybe a businessman? You know... ruthless, sharp, and useless look about you."

Ano ba talaga ang balak niya Parang nung unang tagpo namin noon... hindi naman siya ganito.

Maya-maya ay may tumunog na doorbell sa pinto ng ikinalingon naming dalawa.

"Ano yun? May bagong dadating. May pinapunta ka pa ba bukod sakin? Threesome ba tayo?"

Inirapan niya ako nang napalingon sa akin. "Tss. Champagne." tipid na sagot niya.

"Oh." tumango na lang ako. "Might as well make myself useful."

I guess, this night was not so boring.

Kanina pa ako tumatawa sa kakapanood ng mga Filipino comedy movie habang nakadapa sa sofa, kumakain ng grapes at umiinom ng mamahaling champagne. Actually, sabi niya sabihin ko lang daw kung anu-ano mang craving or anything na gustong kainin ko, siya na lang raw bahala tumawag sa baba.

Sinabi ko sa kanya na sya yung gusto kong kainin pero alam naman niyang nagbibiro lang ako. Nung una ay hindi ko alam kung nagbibiro lang din siya sa sinabi niya pero natanto kong hindi talaga. Akala ko nga maiirita ito sa pagre-request ko ng mga pagkain ng kung anu-ano dahil sa katakawan ko, eh. Nung una medyo nahihiya pa ako, hanggang sa unti-unti nang kumakapal ang pagmumukha ko. Nagutom kasi ako, eh. Sinusulit ko lang. Yun naman ang gusto niya, eh. Edi susulitin.

Masarap naman pala siyang kasama. Talagang mabubusog ka talaga. Hindi naman niya sinabi na ipagmagmo-movie marathon niya lang pala ako sa kwarto niya!

Anong klaseng set-up 'to? Anong klase siyang customer?

Honestly, hindi ko talaga alam kung anong trip ni Heimlich ngayong gabi pero go with flow na lang ako. At sa pagiging go with the flow ko ay parang mas lalo lang akong nag-eenjoy. Wala. Walang sex na naganap. Mukhang busy si baby sa kung anumang papeles na binabasa niya habang minsan ay may pagkakataon na napapasulyap siya sa gawi ko.

Kinikindatan ko na lang siya habang sumusupsop ng grapes, baka sakaling mapaakit siya sa pwesto kong nakakaalindog pero para yatang mukhang hindi effective, dahil mas may importanteng pinagkakaabalahan pa siya sa kung anong binabasa nito. Bahala nga siya dyan. Tutal ay mas gusto ko naman itong set-up kaysa sa may mangyari sa aming dalawa. At least, hindi ako pagod.

At least I'm not sore when I get home, right?

Yun ay kung wala talaga siyang balak at kung hindi siya tatamaan ng kautugan sa kalagitnaan ng malamig na gabi.

Like a virgin

Touched for the very first time

Like a virgin

When your heart beats

Next to mine

Gonna give you all my love, boy

My fear is fading fast

Been saving it all for you

'Cause only love can last

You're so fine

And you're mine

Make me strong, yeah you make me bold

"Feels so good inside... When you hold me... And your heart beats... And you love me... Oh oh, oh... Oh oh oh.. yeah... yeah—putangina! Don't you knock!?" gulat na ko nang hindi ko namalayang nakatayo na pala ito sa harapan ko habang todo birit pa ako at tinaas pa ang kamay ko habang kumekendeng sa ilalim ng tubig.

Hindi ko maiwasang mapamulahan ng kaunti at mahiya ng madatnan niyang feel ko na feel kong kumanta kahit aminadong sintunado ako. Lalo pa at napapansin kong may ngiting nagkukubli sa kanyang mga labi. Shit! Kanina pa ba ito? Nakakahiya talaga!

Kasalukuyang nakababad ako sa bathtub ngayong umaga. Sinusulit ko lang ang mamahaling mababangong habon na naririto. Hindi ko pa magawang umalis dahil hindi pa niya ako nababayaran! Bahala siya, basta may bayad pa rin, kahit na walang nangyari sa aming dalawa!

"I have a question for you." panimula niya.

Habang ako naman ay patuloy lang ang paghagod ng aking kamay sa aking mabulang katawan.

"Right now? Habang naliligo ako?" hindi naiwasang nairitang tanong ko sa kanya.

"Bakit? Parang naming hindi ko pa nakita yan, ah," sabay bagsak ng tingin niya sa mabulang katawan ko at tumama muli ang tingin sa akin. "Hindi ako makapaghintay."

Napairap ako. "Fine! What is it?" medyo ilang ako at nakatungo ito sa akin. At kahit na sa mukha ko lang ito nakatutok ng tingin ay parang mapapaihi ako sa ilalim ng tubig.

Ano ba naman itong lalaking ito. Hindi ba talaga ito mauutog sakin?

"Tell me..." tumikhim ito saglit. "What kind of money you strippers make these days?" curious na tanong niya.

Napakunot ako saglit. "Hmm... can't take less than one-hundred dollars." honest kong sagot. "Bakit mo natanong?"

Tumaas ang kilay niya. "Really? A hundred dollars a night?" he heavily sighed at mukhang hindi makapaniwala.

Umiling ako. "For an hour, baby."

"What? An hours? You make a hundred an hour and you are satisfied? That's it? You gotta be joking," aniya na para bang dismayado pa sa nalaman.

"I never joke when it comes to money, baby." seryosong sagot ko.

"Neither do I." ganun din siya. Ows? Para ngang pogs lang yung pera sa kanya, eh.

"It's true. A hundred dollars an hour, I think these times... are the minimum for me, nung panahong baguhan pa lamang ako. But sometimes, the money I earn goes up. Hanggang sa hindi na ako makukuntento hangga't hindi ko nalalagpasan ang sweldong iniipon ko bawat gabi. Pero... depende pa rin naman 'yon sa ginagawa ko. "

"Like what?" sabay tiim ng titig nito at mukhang naghihintay pa sa isasagot ko.

Napangisi ako. "Secret."

Napabuntong-hininga siyang ulit at saglit na napaisip. "Hundred dollars an hour... pretty stiff, huh?" napailing na lang siya at sarkastikong napangiti.

Halatang hindi makapaniwala, mahihimigan na naliliitan ito sa sweldo ko. Ano bang paki niya kung ganun?

My brows shot-up. I approached the seat where he was sitting. I smirked as I how his jaw clenched and adams apple protruded.

"Well... no baby. But it's got a potential..." then I bit my lower lip as raised my hand when I reached the middle of his thigh while gently stroking, and pinching of his bulge.

Almost felt the gradual hardening of his steel.

"Don't... fuck," matigas na utas nito na kasing tigas ng nahahawakan ko sa kanyang gitna.

Pinigilan kong matawa na halos malaglag ang panga nito sa gulat.

"Oh, come on. Bakit ang hilig mong tumanggi ngayon sa grasya ha? Kagabi ka pa. Anong trip mo?" inirapan ko siya at nagpatuloy na lang sa pagdaloy ang palad ko sa braso at leeg ko.

Ang gulo talaga nito. Ano bang gusto nito?

"It's not the right time." nag-igting lang ang panga nito habang pinagmamasadan ang ginagawa ko. It's just like, I want to tease him katulad nung huling ginawa ko sa kanya noon—palagi.

Pero hindi ko alam kung bakit natutuwa rin ako sa kanyang inaasta.

"It's not the right time nyenye. Bahala ka, masakit yan sa pantog."

"Papayag lang ako kapag tuluyan ka nang pumayag sa kondisyong matagal ko ng sinasabi sayo,"

I knew it. Ang tigas niya talaga. 

P I E D R A I J A D A