She's a whore.

Yun ang unang impresyon ko sa kanya, sa unang lapat pa lang ng tingin ko sa kanya, mukha siyang malanding inosente kung umasta. Inosente kung tumingin ngunit taliwas naman sa galaw at pananalita niya.

"Can you fuck me?"

Yan ang una niyang bulalas sa harapan ko habang nakapukol ang mga mata niyang nangungusap sa akin, tila parang nagmamakaawa.

And I had no idea... that encounter and the unexpected moment would change my life and my entire being. The woman... I didn't expect to be touched my coldest heart and it gave me great interest and a reason to live.

Na para bang may nagmistulang naligaw na mala-anghel sa mala-impyerno kong mundo.

Hindi niya alam kung gaano kalaking epekto sa dagling pagkalampag niya sa buhay ko sa unang pagkakataon.

My hellish life back then that I thought I would never be able to escape.

At the same time, as the car stopped, I immediately put on my shades. Holding the black suitcase, I normally carried it as if it had nothing strange in the case I was holding.

"Are you sure that the meet-up with Mr. Saniano is here?" I curiously asked Martino.

We peeked out the window of my car for a while. Actually, Martino was always with me in different countries to earn more money ever since, for those who wanted to import and export their useful product, such as weapons, bombs, and their assets, in exchange for my making various kinds of drugs. That's the different way they pay in exchange for the drugs I sell.

"4Plays Gentlemen's Club?" tumaas ang kilay ko sa lugar nang aking mamataan.

Seryosong tumango siya nang lingunan ko sa imposibleng tingin.

Usually, when I meet up with high-ranking suppliers, we meet in five-star hotels so that we can have a private place to talk properly. Madalas pa ay sa iba-ibang pang bansa.

"This place is chaotic, there are a lot of people, and no one pays much attention to our every move. In exchange for what we ask for, there is a good chance that we will be able to give them exactly what they want. Mr. Saniano's choice of place was just right with his men. This is the better place, Your Majesty, " paliwanag niya, habang pinagmamasdan ang mukhang magulong bar na bababaan namin sa dami ng labas-pasok na tao.

"Oh, cut that formality, Martino. We are not in the castle!" iritado kong tugon sa pagiging pormal niya sa tuwing kausap ako.

His lips formed to grim line at tumaas lang ang kilay nito sa akin, alam kong nang-aasar lang.

Only Martino and I went inside this cheap bar. And every time we actually leave, it's always the two of us together, we don't take anyone else with us anymore. Although, we can do it ourselves. We don't go into a non-joke thing to be stupid, and we know the ins and outs of this dirty work.

"It's going down tonight." makahulugang sambit ni Martino.

It's either, you may enter alive, and you may not be able to return, or you may be dead. I know, but I'm confident that we can handle this person and or any kind person. We are well-trained when it comes to this matter. Kahit kailan ay hindi kami nagkamali, maaaring kamuntikan na kaming madisgrasya at nalapit na sa bingit ng kamatayan ngunit palaging kami, ako, ang nananalo sa kanila. And this, Saniano loves to partner with our business, and according to his profile, he also belongs to the syndicates like us. Kaya ang isang taong tulad niya ay hindi ko rin naman minamaliit, bagkus inaalam at pinag-aaralan ko pa ang mga taktika niya para alam ko ang maging paraan ko kung sakaling idedehado niya ako.

However, he has been buying drugs from me for a long time and I haven't seen anything suspicious about him.

At wala pang ilang saglit ay kaharap na din namin si Mr. Saniano with his two men, isa siyang American, malaki rin ang posisyon niya at naka destino siya sa China. Dahil ilang araw na rin naman ako naririto dahil sa ilang mga business trips ko, mabuti ay nagawa ko pang isingit ito sa oras ko. Nagkataon naman na gusto niyang makipag meet-up ngayon dito sa Amerika dahil sa nagbabakasyon siya kasama ang asawa at anak niya, nakakatawang isipin na isa pa siyang Pastor pero ganito siya kahayop sa mga ginagawa niya.

And without a moment's hesitation to talk about our business matters, an agreement was reached, the conversation ended well and peacefully.

"You like that too, don't you?" he asked with a smile when the hookers entered. At the same time, he swallowed his scotch while sitting comfortably in front of me.

Agad na lumangitngit sa tainga ko ang tili at singhap nila nang kami ay kanilang mamataan at dagling nilapitan.

Nagkatinginan kami ni Martino, nanatili lang itong seryoso. Siya lang yatang lalaking kilala ko hindi hilig makipaglaro sa mga babae at tila walang interesado, puro siya trabaho... seryoso sa trabaho.

My brows shot up and smirked at Mr. Saniano. "What's not to like? Anyway, I want my fucking money,"

"Sure. You want some pussies before to leave?" he said while his eyes were already focused on the woman who was already sitting on his lap while grinding her ass to his bulge.

The old man seems to be out of his mind. You wouldn't think he's a pastor after having this kind of nasty side. What a fucking old fart.

Natawa ako saglit at umiling "Nah, we're busy." tanging sagot ko na lang.

I have had a good fuck these past few days, but I want to rest for at least a day or two. And one more thing, my schedule is full of business trips to different countries. Kaya wala na rin akong oras para pa maliwaliw muna. Of course, drugs aren't the only thing I know how to do with my life. I also have sensible businesses, like malls, hotels, properties, airlines, and many more. Sa sobrang dami ay hindi ko na kayang maisa-isa pa.

"Thank you very much, Mr. Sanjrani. I'm still looking forward many more agreements between the two of us." aniya at nakipag kamay sa akin.

"And so I am, Mr. Saniano," I thanked him as well.

Yea, I am fully aware that what we are doing is illegal. This is how I grew up, so I got used to it. I was ten years old when my father hired me for this kind of dangerous job. Sa sampung taon kong iyon ay maalam na rin humawak ng baril at patalim na hindi nag-aalinlangan gamitin, at sa sampung taon na iyon marami na ring masalimuot na nasaksihan. So, all the bad things happened at a young age, I witnessed, since my step-mother, Yelena... died. I was in 12th grade the first time I killed someone. Buhay ng kalaban, masasama, at mga mahahalang din ang mga bituka.

"Should I kill them?"

"What's the matter?"

"Somebody has stolen our containers." tukoy ni Martino sa naglalaman ng ilang drogang handa na sana ipadala ko.

"You decide. You know what to do." sabi ko habang hindi ito sinasabi ang ilang aberya sa ama ko dahil malaki naman ang tiwala niya sa akin.

Sa katunayan ay hindi bago ang kaso na ito sa akin sa paulit-ulit na nangyayari.

My father is like a Mafia King, he is in a syndicate and a fucking brutal dictator.

I can't deny that he is such a dangerous and powerful man.

I was aware of how drugs work. I actually took the Chemical Engineering course the most when I went to college. He was so determined to let me into this world. In his hell.

Back then, I'm not get used to it. I was a coward and fearful that time. The night anchor would occasionally burst through our television with hundreds of reports about smuggled drugs, and they would frequently display mosaic faces of captured civilians. It also breaks my heart to see the look of regret on their faces as sanity strikes them back. My father forewarned me about this; it was impossible for me to be familiar with dangerous substances, but I was well educated that I could be sedated by someone's presence.

We are the rise and fall Mafia's Royal family.

Pakistan crime family, one of five Royal Mafia families.

Members of the Royal Family support, The King, in his many State and national duties, as well as carrying out important work in the areas of public and charitable service, and helping to strengthen national unity and stability. I admit that the Sanjranis is the strongest and highest position. But if there has been an offense, and violated the rules, you may have no rights when it comes to the law enforcement, and I'm fully aware of that.

Although civil and criminal proceedings cannot be conducted against the Sovereign as a person under the law of our country, therefore, the Queen, or King, my father, is also careful to ensure that all his activities in his personal capacity is conducted strictly in accordance with the law.

Pero yun ang inaakala ng lahat. Dahil sa katindi ni Ilyas Sanjrani, walang humuhuli sa dami ng dami kuneksyon at kapit nito kahit pa anong dumi ng ginagawa nito.

As far as I am aware, while I am the mastermind behind our illegal product. We are also home to large drug cartels that export heroin produced in Afghanistan. Afghanistan is the world's largest producer of heroin, but due to a lack of international connections, the majority of its product is exported through Pakistan to various regions such as the Middle East, Europe, and Australia.

Our Pakistani gangs operating in the United Kingdom, as well as, to a lesser extent, several Scandinavian countries, resemble strictly organized crime groups. Our organized crime groups are mostly known for heroin trafficking, arms dealing, fraud, robbery, petty crimes, and other criminal activities.

I sometimes try to take it, so I will know the effect. The addiction... clinging through the hems of my shirt, the abdominal pain that leads to my unending weight gap, the nauseated nights thinking of many things, the mental confusion and ruckus in every corner of my room... it was because of a drug that was labeled as me.

At sa gawain kong ito at bilang utak ng laboratoryo, alam ko namang hindi niya ako magagawang itakwil kahit na isa lang ako sa mga bastardo ni Ilyas. Yes, I'm one of the bastard sons of Lord Ilyas Sanjrani. At kahit si Martino ay ganun din, ako lamang nakakaalam, at hindi alam ito ni Ilyas, at lalong wala ng balak pang ipaalam ni Martino ito sa aking ama.

With the number of children Ilyas had with different women, na baka nga limot na niya ang mga ito sa tindi ng kanyang libido, I knew I was the only one he cared about. Why not? Apart from being a recognized prince of Pakistan, I am the only mastermind behind medicines in his large laboratory. Because of my experiments with various drug creations, my connections have also increased, especially since we earn trillions every day. This is our most hidden activity that is not known to others, especially since we are one of the Royal Families throughout Asia, and our name is fragrant in different countries.

Kaya sa isang tulad ko ring Sanjrani na kilala, walang sinuman ang magagawang makabangga sa amin, lalung-lalo na sa akin... hindi kami basta ganun kadaling banggain...

"You little wilding bitch!"

Bigla akong napamura nang mabangga ako ng isang babae dahilan ng pagbagsak ng isang bag na bitbit ko na agad namang pinulot ni Martino.

"You okay?" agad na tanong ni Martino.

"Yea," sabi ko habang abala sa sarili.

"Mauna na ako, Heimlich. Hurry up, I will wait for you in the car, "ani pa ni Martino habang abala pa ako sa pag-ayos na nagusot na damit ko, at pagpulot sa nagpatak sa sahig na salamin ko sa labis ng pagkabangga sakin ng babaeng 'to.

Nang malingunan ko ay nawala na agad si Martino sa tabi ko at iniwan ako.

Fuck! Sino ba ang babaeng 'to?

Irita at nakakunot ang aking noo nang lingunan ko ang nakabangga sa akin. Nakayuko lang at tila ayaw ipakita ang mukha, tila'y nababalisa. Nakakunot na pilit ko pa siyang sinilip. Nang magtama ang aming mata ay natulala agad siya... I knew it, nagwapuhan siya sakin kaya ganito ang reaksyon niya.

Women.

"I-I'm sorry..." maliit na boses na bulalas niya matapos ng ilang saglit. Ngunit nagulat na lang ako sa sunod niyang ginawa.

"Hey! Why are you fucking dragging me!? Let go of me woman!" pigtas ko ngunit talagang maghigpit ang pagkakakapit niya sa kamay ko habang hinihigit ako, tila nagmamadali kasabay ng pasimpleng sulyap niya pa sa likod ko.

Ni minsan, wala sino pang babaeng kalakas na gumawa nito sa akin! Siya lang natatangi!

Mariin ko siyang tinitigan nang magtama ang aming mata. "Can you h-help me? P-Please..."

"What?" napakunot ako.

We were in a dark and hidden part, so we were the only two of us here. Fuck, what the fuck is this crazy problem?

"Can you fuck me?" aniya pa niya sa malinaw pa boses ngunit para bang hindi ko pa kayang intindihin iyon.

"What?" hindi maiwasang magparte ang labi ko nang matitigan ko ang kanyang mukha.

Is she for real?

Of all the women I had sex with, she was the first woman to speak directly and initiate sex with her immediately. No more wandering around. Noon, ako lang madalas ang gumagawa noon, pero nakakagulat na may isang kakaibang babaeng tulad niya.

Her rosy cheeks were hit by party lights. She looks tipsy, and I don't know what's going on with her. Parang bang may problema rin sa inaakto niya lalo na sa paraan ng tingin niyang ibinibigay sa akin at sa mga galaw niya.

Saglit siyang suminghap ng malalim kasabay ng saglit ng pagpikit ng mariin, namungay ang kanyang mata nang magmulat siya habang nanatiling nakatutok ang mapungay niyang mata sa akin.

"Have sex with me." halos nakasinghap niyang sambit.

"What kind of asking for help is that?" kinunotan ko siya ng noo.

She bit her lower lip. Medyo namumula rin ang kanyang mukha, kung dahil ba sa make -up iyon o sa natural niyang maputing kutis. "I... I just... I don't know! Please! Have a sex with me! I need your help. I don't know what was going on with me! I... I-I can't—"

Tumaas ang kilay ko. "Sorry Miss... you're..." napasadahan ko ng tingin ang kabuuan niya. Lumunok ako. "smoky hot, but I'm not in the mood today. Maybe next time? What's your name--"

"Fuck! Have a sex with me right now!" untag niya, irita at parang naging ma-otoridad ang boses niya. Imposible ko pa siyang tinitigan.

Is she shouting at me?

Her tone mixed with pleading. She looks drunk or something. Her face is getting redder, as well as her neck, at ang mga mata niyang may namumuong luha ay para bang anumang oras ay bubuhos na iyon at tuluyan ng iiyak siya sa harapan ko. Geez! What's with her?

Damn, bitches.

Bakit naman siya maiiyak pa? Ano bang problema niya para magmakaawa siyang galawin ko siya?

I licked my lower lip and sighed. "I'll just give you some money. Come on, Miss. I'm in a hurry. How much do you want?" naiirita na rin ako at ayaw pa akong pakawalan nito.

Kung hindi lang mukhang kawawa ang babaeng ito ay malamang kanina ko pa nasapak ang mukha nito sa panghihigit niya ng sapilitan sa akin. Sino ba ang babaeng 'to sa inaakala niya?

Saglit ko naman kinapa ang suot kong coat para kunin ang wallet ko pero ganun na lang ang pagkagulat ko nang hampasin niya ang dibdib ko habang nanlilisik ang mata sa akin.

"I don't need any money! All I want is you to have sex with me! Isa lang naman, please! Hindi ko na kasi kaya! Tangina!" she bit her lower lip and her eye wandered over my face until it stuck onto my lip, I was stunned.

Napalunok ako sa paraan ng titig niya lalo na't nagmura pa siya.

"I don't think--" bago pa ako makapagsalita ay sinunggaban na niya ako ng halik.

I stiffened. Nanatiling nakaawang ang labi ko habang natitigilan sa wirdong babaeng 'to. Until I heard her groaned, na para bang naiinis siya sa hindi paggalaw at pagganti ng labi ko. And this time, sinakop ng palad niya ang panga ko at mas lalong gumalaw at diniinan ng malambot niyang labi ang labi ko.

Damn it...

Bigla akong nadarang nang maramdaman ko ang malambot niyang labing nilapat sa akin. Hindi siya maalam humalik, ngunit sa mga oras na ito nang lumapat ang labi niya sa labi ko, pilit na gumagalaw, hindi ko alam kung bakit tumigas agad ang ibaba ko.

Oh, god, you can't just explode this early yet, Heimlich!

Fuck, seriously?

Anong nangyayari sa babaeng 'to? Is she high?

Fuck... I knew it! She's been drugged! When I saw the familiar men, I had partnered with in my illegal business earlier, I knew they had used the drug which I brought to them earlier! Yun ang mga kasamahan ni Mr. Saniano kanina! Ibig sabihin... kabilang siya sa mga stripper na pinapasok sa VIP kanina? Hindi ko siya napansin!

"Where is she!? Our boss is looking for her! Go, find her!" dinig ko pa na sa palagay ko siya nga ang hinahanap.

Natitigilan man ay mahigpit ang kapit niya sa akin at patuloy siyang nagtago sa bisig ko at baka makita siya, ramdam ko ang panginginig niya... sa takot. Malalim ang paghinga habang nakasandig ang ulo niya sa dibdib ko.

Okay, something's really wrong about her.

Maybe she was taken on methamphetamine, usually called 'club drug', and this is how she feels. Ito lang naman yung drogang ibinigay ko kanina kay Mr. Saniano. This type of drug is well-known for its sexual effects; in particular, it has been found to increase libido, desire arousal, delay orgasm, and increase the number of orgasms experienced. Isa ito sa pinaka malakas at mabentang droga na sinu-supply ko.

At ngayon, hindi na kataka-taka, mukhang umeepekto na agad ito sa kanya... kaya pala kanina pa lang ay mukhang may mali na sa kanya. And one of the very hardships of taking too much of this kind of medicine, when you suppress the horny you feel, can be that it hurts too much in the gut or in your whole system. I know this feeling... sumakit din ang puson ko dyan sa labis na sinubukan kong magpigil.

Naisip ko rin, ano bang klaseng babaeng 'to... pokpok ba talaga 'to?

Bakit pa ba siya tumatakbo? Kung gusto niyang magalaw, bakit hindi sila, at bakit ako pa? Bakit natatakot siya? Nang manatiling nakatama ang mata ko sa mapungay niyang mata dahil nakatingala siya sa akin, naramdaman ko naman ang kakaibang init ng katawan niya na nakadikit sa katawan ko.

Napalunok ako sa panunuyot ng lalamunan ko. Sa iksi ng suot niya ay ramdam ko ang malambot niyang katawan, at nakalantad na balat niya sa akin kasabay ng nararamdaman ko ring init na hininga niyang tumatama pa sa panga ko.. tangina!

Looking down intently at her, I could see her lustful needs in her entire body. It was so freaking mutual coz my fucking cock is fucking already furious... fuck!

"Please..." she pleads.

I swallowed hard. Agad ko siya itinulak, parehas kami nahingal sa rahas ng naging galaw niya, para siyang nasasabik. Umangat ang tingin niya habang kinakagat ang labi.

"What the fuck are you doing!? Stop staring at me, miss! Just find another man. Let me go, I'm still going to leave." pinalidad kong sagot sa kanya dahil hindi ko magagawa ang hinihiling niya.

Dahil sino siya para utusan ako sa kagustuhan niya?

It wasn't long before I realized we were in the VIP room.

I didn't know and it wasn't in myself that I brought her here. It was as if she had given me a spell and I couldn't stop kissing her fulgent lips since the lust I felt increased when her sexy moans played and stinging in my ear.

Hindi nakatakas sa paningin ko ang kabuuan niya. She's biting her lower lip while slowly, closing her eyes, caressing her own body and moaning. When my lips move down to her collarbone, I could see her chest, rising and falling heavily like she was heaving.

Okay, she's beautiful and sexy. I appreciate her curvature body, her innocent look, her long legs with figure thighs... her lips... her eyes... na ang pilik mata rin niya ay artistikang nakakurba na pagkalantik-lantik... her creamy complexion skin... her pretty dress... her sweet scent... mas lalong nakadagdag sa atraksyon ko at lalo akong nalibugan when she suddenly scratched my chest with her long, polished red nails. Halos matastas na niya yata ang long sleeve ko sa panggigigil niya nang madaluhan ako.

Muntik ko na siyang sakalin sa kamuntikan na niyang masira ang damit ko! Fuck this!

"I didn't know you were so aggressive, huh?" I whispered.

"Ah..." that was her only response.

Wala siyang ibang ginawa kundi lumiyad sa tuwinang lalapat ang labi ko sa kanyang leeg habang agresibo siyang umuungol. Her eyes were squeezed shut and she was biting her lip so hard. Her face was also pale with nervousness.

Unbelievable.

There was a desire in her face, she was really turned on, I could tell.

Inihiga niya ang sarili sa malambot na sofa, animo'y parang nawawala sa sarili, ang pulang ilaw na tumama sa kanyang makinis na katawan ay nakadagdag ng init sa aking pakiramdam at lalong nanigas ang gitna ko.

Tangina! Hindi ko maalala kung kailan naging ganito kalala ang libog na naramdaman ko!

Damn it. Her body is like a paradise. I can madly fall in bed with her all night. I'm going to violate her with my own damn rule tonight.

"Uhmm... ahh..." umawang ang labi niya sa pabulalas niyang mahinang daing nang pisilin ko saglit ang namamasang kaselanan niya.

Fuck this! She's provoking me. Now, I will give her what she wants. Since she gave me permission to claim her even in the wrong way, hindi ko na naisip iyon at wala na akong pakialam pa.

I am Sanjrani. I will always win. And I always get what I want in any way and under all circumstances.

"Just like that..." hoarse as if she was already writhing in the lust she felt.

Fine, I will. I will, as you wish. Call me an asshole or a jerk, but I will take advantage of her quickly... fast... and promptly.

Because I am like this. I always fuck and run. So, what's new?

Pero hindi ko naman inaasahan na ang gabing iyon ang biglang sasampal sa akin. Damn! Anong ginawa ko? Bakit pakiramdam ko nakonsenya ako? O dahil masyado ako nadala sa pagtatalik naming dalawa dahil hindi na ako makatulog ng maayos nung makita kong lumuluha at marinig ang iyak niya habang umuulos ako sa kanya?

It feels like a horror to me...I don't know.

I couldn't help but be stunned by the blood stain on her dress while remembering our hot night. That's very obvious.

In the middle of staring at her sleepy face, Martino suddenly called me because of our mission we had to do again. Hinahanap na rin daw ako ng matanda. I could no longer say goodbye to the sleeping woman properly, I did not know, and suddenly and deliberately, I just wrapped a cloth around her naked body and put the thick money on her stomach.

I didn't bother to look back at her, I left straight away, and didn't show up to her again.

I know it's impossible, isang gabi lamang ang tagpong iyon, and I'm sure as hell that this weird feeling will go away as well.

Magmula noon ay naging kaliwat-kanan lalo ang mga ginagawa ko. Naging abala sa sariling negosyo, mga kautusan ng ama ko, patuloy na paggawa at pagpapadala ng droga sa iba't-ibang bansa, lipad dito-lipad doon, pagkitil ng buhay kapag hindi sumunod sa napagkasunduan at iba pa. Paulit-ulit, nakasanayan ko na... pero nakakasawa rin pala.

Ilang beses ko na bang inisip na hanggang kailan matatapos 'to? Mukhang malabo.

Dahil alam ko, balang araw, mamamatay rin ako tulad sa mga taong napapatay ko.

I will also die in my own field.

Namuhay ako sa gawaing ito, at alam ko, mamamatay rin ako sa ginagawa kong 'to.

Hihintayin ko na lang na dumating ang araw na 'yon.

At sa pananawang nararamdaman, dumagdag pa ang matandang 'yon nang bigla siyang magdesisyon na hanapan ako ng magiging asawa, at ayon pa sa kagustuhan niya. Fuck! Talagang sinasagad niya ang pagiging kontrol niya sa buhay ko!

"I've compiled a list of the eligible misses and set up interviews for you." Ilyas said.

I frowned. "What? An interview?"

"You should be ready. For what will be the perfect match that will be your wife."

"Wife?" lalo akong nangunot at bigla siyang ngumisi sa akin.

"You need to marry my son. And I yearn for someone perfect. That is what I need from you. There is no room for apathy."

Wow, just great!

I really... really don't know what the fuck to say to my father. At pakiramdam ko ay hindi ko na naman magugustuhan sa maaaring plano niya lalo na pagdating sa ganitong bagay.

I couldn't help but sigh at the thought. Wala akong maaalala na natuwa at naging maganda ang pakiramdam ko sa mga naging desisyon niya sa buhay niya pati sa buhay ko.

"I assure you that everything is in order."

And I assure him that he will not succeed in his plan, which is against my will when it comes to this matter.

And just like he said, my father introduced me to various Duchess and Viscountesses for my courtship and marriage. Hindi ko inaasahan na pagdating sa ganitong bagay ay papakialaman niya! Hindi ko naman ikakaila na malaki rin naman ang asset ng pamilyang ipinakilala sa akin ng ama ko, mamimili na lang talaga ako, at ni isa sa kanila ay hindi ko gusto, ngunit ang malaking impluwensya nila sa maraming tao at maaaring magandang mangyari sa pagsasanib nila sa pangalan ko ay naging interesante din naman para sa akin.

Though, I don't believe in true love when it comes to marriage, because for the likes of us, often the only thing that matters in marriage will be in line with your standard of perfection, at kabilang na rin don sa matataas na tao na tulad namin, ang may pangalan at titulo sa buhay.

Actually, this is a good idea somehow. But I still don't want to have a family and a wife! At hindi ko rin lubos na maisip na may babae akong makakasama habang buhay. Hindi ko rin lubos na maisip na pwede akong maging tatay. At lalong hindi ko rin lubos na maiisip na maaaring maging mabuti akong asawa at ama sa pamilyang bubuuin ko. Mukhang malabo na maging ganun ang buhay ko.

Mukhang malabong maging normal ang buhay ko.

Coz Lord Ilyas is expecting me to rule the throne someday. But everything... after everything... I sighed.

I'm not ready yet... and one more thing, if I had a family, it would somehow not be the same as the family I was born into.

My mind is also arguing... I also want to prove something. I wanted to disobey my father, but even though I had an idea in mind, I still thought that I shouldn't lose it and regret it in the end. So, I want to play... or gamble... somehow. I know my father might meddle me again, but I want to play... before the day comes when I'm tied...

So, I need someone who...

An image suddenly came to my mind.

Unti-unti akong napangisi sa sarili nang sumagi na naman siya sa isipan ko.

"That bitch..."

It's been three years but I admit she often haunts my mind every time I sleep.

Her groans... her pleas... her lips... her absolutely gorgeous naked body... her legs wrapped around my waist the entire night... her red fingernails... her delicate and pretty long fingers that touched my body all over made me cum in more than one way... and it continues to haunt me.

Our hot night feels like I want to do it again. And every time I have sex with another woman, I admit, her face is what I see.

Things often confuse my mind. Damn it.

At sa hindi na ako nakatiis, nagdesisyon akong lumipad ng bansa, at palagi na ako madalas doon sa bar, nagbabakasali na baka naroon pa ang isang taong bigla na lang sumasagi sa isipan ko. At hindi nga ako nagkamali, magmula non ay palihim na ako sumusulyap at bumabalik don. Hindi niya na siguro ako nakilala dahil yun ba namang magising ako noon ay tulog pa siya, iniwan ko at pinatungan lang ng pera sa kanyang tiyan. Nagmamadali na ako noon at hindi ko alam sa lintik na babaeng 'to parang napikot niya ako ng husto dahil lamang sa kanyang halik at ganito ang naging epekto niya sa akin. T'saka ilang taon na rin ang nakalipas... ewan ko na lang talaga kung makilala niya talaga ako.

"I don't know why you want to come back here, Heimlich. There's no business here--"

I cut Martino off. Nagtataka na siya, because I come here more often even though we don't have any related business we went here.

"You can leave. Mind your own fucking business man. Hindi ba't inutusan kitang—"

"Nagawa ko na agad ang inutos mo." agarang sabi niya.

Kusang tumaas ang kilay ko. "Oh, bakit sumunod ka?" wala pa sa sarili kong tanong, o dahil sa nakakalangong isang babaeng nakikita ko, o dahil ba sa alak na iniinom ko.

Kumunot siya. Mukhang naiirita na rin sa akin. "Bawal ba? Gusto kong mag-inom."

"Oh, baka naman isa ka sa espiya ng ama ko? Pasasabugin ko talaga ang ulo mo pag nagkataon," isa rin kasi siya sa malaki ang sama ng loob kay Ilyas.

"As if, man. Bago muna yan, hayaan mong pasabugin ko rin ang ulo ng matandang 'yon. Tingnan ko lang kung hindi magwala ang mga tao. Ano ba kasi ang pinunta mo rito?" kuryoso na palagi niyang tanong.

Gago, hindi bagay sa kanya ang magtagalog.

Napakibit balikat ako. "Just because. Just don't bother me. Do what you want to do, I will not interfere with you either."

"Bahala kang magmaneho pabalik. Hindi na ulit kita hihintayin," ang huling sinabi niya bago niya ako iniwan at nagsarili.

She is something... interesting, indeed.

Minsan ay sinubukan kong magpakilala pero umuurong ako, mas natutuwa kasi ako na pagmasdan siyang walang kamalay-malay na ang babaeng mapusok na ito ay malakas ang loob na ayain ako makipag-sex. Akala mo kung sinong eksperto. Hindi ko inaasahan na sa kalagitnaan ng pag-iisa namin ay birhen pa pala siya.

I've had sex with a lot of women, but this is my first-time having sex with a virgin--her.

Alam niya kaya na ako ang nakauna sa kanya? Kilala pa kaya niya ako?

Let's see... nang tumama ang mata niya ay parang hindi siya nagulat. Hindi niya talaga alam. Samantalang ako, alam na alam ko kahit na nakalipas na ang taon! Tangina, parang may gatilyo sa puso ko nang magkadaplisan kami ng tingin! Malamang, hindi niya talaga maaalala! She's been drugged that time, remember? Pero hindi ko alam kung bakit... para rin akong nanalo sa casino nang malaman kong ako ang nakauna sa kanya. Nang nilagpasan niya ako ay hinabol ko siya ng tingin. Napakagat ang labi ko ng mapasadahan ko ng tingin ang kanyang katawan.

Pansin ko na lalong humubog ang kanyang katawan. She's wearing black maong shorts and an emerald long-sleeve top, I can see her navel and abs, and I can say that, she has big tits and a huge butt. She looks like a cowgirl. Mas lalo siyang tumangkad tingnan habang suot niya ang kanyang high-heeled black boots. Pero yung mukha, ganun pa rin, wala pa ring nagbago bukod sa kasimplehan at hindi kakapalan ng make-up nito. Hindi mo talaga iisiping isa siya sa mga stripper dito.

Habang abala siya sa pagseserba ng mga inumin kasabay ng pag-ambyog ang pwet niya, ang itim at wavy niyang mahabang buhok ay nakatakas hanggang sa kanyang baywang, mas naging cute din siyang tingnan nang ngumiti siya at mapansin ang bangs niya. Parang gusto ko siyang puntahan at halikan agad ang malambot niyang makurbang labi. When she smiled, it was as crystal as the whiteness of her teeth.

Kinagat niya ang labi, wala sa sariling napakagat din ako.

This girl is too hot to get me turned on, kahit na tinatanaw ko lang siya mula sa dilim. Hindi talaga ako nagkamali, malaki ang pinagbago niya, from innocent look, she already looked hot and naughty. And I couldn't wait to feel her again, touch every inch of her, hear her moaning and whimpering beneath me, panting and sweating under me, the images of her sweat in between her collarbones fucking drove me insane!

Tangina, get a hold of yourself, Heimlich! Nakailang babae ka ng naikama ngayong linggo. But it's like you've been celibate for a hundred fucking years every time you just laid your eyes on her!

Tang ina, sa tingin pa lang yan, ah! Pano pa kaya 'pag ano! Libog na libog 'yan?

Sa paglagok ay nagngitngit ang bagang ko, ramdam ko ang paglagutok ng pag-igting ng panga ko habang nakatanaw sa kanya, parang hindi na naman naging normal ang aking paghinga, habang nakikitang kumakandong siya sa isang lalaki habang hinihimas ang makinis na legs niya. Parang gusto ko siyang angkinin ulit. Marinig ang kanyang mga ungol sa ilalim ko habang kinakalmot ng kanyang mahahaba at magagandang kuko ang likod ko sa panggigigil.

Damn, I'm so fucking miss her touch.

I wonder if she's still wild? O mas lumala nga ba?

Humigpit ang hawak ko sa aking baso habang nakatanaw. Pakiramdam ko ako ang binubulungan niya, habang kinakandong at hinihimas ng malambot niyang mapanuksong kamay at mapang-akit na tumatawa sa akin.

Fuck... this is crazy.

I'm curious if she's had a lot of experience over the years?

But, with that in mind, why does it irritate me?

"Are you interested in her, Sir?" someone asked.

Nilingon ko naman kung sino iyon at isang babae nabungaran ko. Isa rin siguro sa mga stripper dito.

"Oh, I'm Mari, by the way." ngumiti siya sa saglit at tumabi sa akin habang may hawak na tray.

Hindi ko na siya pinansin dahil hindi ako interesante sa kanya. Namalayan ko na lang na wala si Martino at malamang ay umiinom na nga ito kung saan.

"Phryne is her name. "

Dun na ako napalingon at lalo siyang napangisi sa akin.

Tumikhim siya saglit. "I'm sorry for being nosy but I notice you're often here at our bar, Sir. It's funny to think that I thought you were coming here to find a woman... to hook up with. But no. You just often drink while watching my friend."

Am I that obvious for her to notice? Damn it.

I smirked when I heard the beautiful name she mentioned. "So, she's your friend?" I swallowed at the same time.

She's sexy, but the first woman I saw was sexier. Si Phryne...

She nodded and smiled softly at me.

"Can I pick her up even tonight?"

She frowned and shook her head. "Oh boy, if you only knew. She's not like me or all the other women who work here. She's just dancing and serving drinks. She's not ... you know? She doesn't hook up with men. " aniya at natawa sa akin na lalong ikinakunot ko.

Seriously?

"Oh," I nodded. Napangiti ako ng lihim.

Tama ba ang narinig ko? Sumasayaw lang at nagseserba ng inumin? Ibig sabihin... ako lang talaga? Sa wari ko ay hindi niya alam ang ugali ng kaibigan niya na siya pa mismo ang nag-aya sa akin na angkinin siya.

I evilly smirked a little. I guess, she didn't know that her friend was hiding a dirty little secret, huh?

"She's beautiful, right? You are not the only man who wants to be with her. It's not obvious, but that woman is still a virgin." She said it in hushed tones, as if it were amusing.

Muntik na akong mabilaukan. Ngunit palihim akong napangiti.

She had no idea.

Well, not anymore, Miss. I became even more interesting. Phryne, who are you, really?

I just stood there staring at the scenery until I became bored. And her friend was right when she said she doesn't really do take-home with men. I also saw how she changed; she's really good at stripping, dancing, and taming or teasing men.

She's really a good stripteaser and pole dancer.

Sa dalas kong aksayahin ang oras ko sa kanya para lang tanawin siya. Para bang nakakabisado ko na ang mga ginagawa niya. Kakaiba ang taktika niya kung paano niya mapaakit ang mga lalaki. Hindi siya yung tipong binibigay ang lahat ng satispaksyon ng mga kalalakihan dahilan kung bakit lalong maraming naghuhumaling lalo sa alindog niya. Para siyang pagkain na mahilig lang magpatikim, at kapag gusto nang kainin, ay hindi niya ipapakain.

"I have a new girl. I think you will like her very much," my father greeted me after the bloody incident where I killed another one of our clients who violated the agreement again.

Viceroy L'Ermitage Beverly Hills

Kung saan dito kami dumedestino ni Martino sa Hotel kapag madalas ako dito sa Los Angeles. At hindi ko naman inaasahan na bigla akong sasadyain ng ama ko rito.

What brings him here?

"Don't startle her, I think it's her first time?" makahulugan at ngisi niyang sambit.

Nagtataka ko siyang tiningnan, hindi ko alam ang ama ko sa mga pinapakulo niya, lalo pa't may mga stripper siyang pinapapunta isa-isa sa kwarto ko ng walang permiso! Akala ko ba, gusto na niya ako mag-asawa ng mga katulad namin? Pero bakit may paganito pa siya? At isa pa ay pagod ako at wala sa mood makipaglaro sa mga babae, ang sa una pa ay bigla kong nasampal ng malakas sa pamimilit niya at panghahawak sa akin, at ang isa naman ay bigla kong natulak at kamuntikan ko ng masuntok.

I know that I have an anger problem, so I become violent if I can't really control it. They even shared my anger with my father when he interfered in my life.

Mabuti na nga lang ay pinalalabas ko pa sila ng buhay. Mas lalo lamang ako nanggagalaiti kapag pinapangunahan ako sa mga bagay na ayaw ko at ipipilit pa.

Pero nakakadalawa ng babaeng nakapunta rito at hindi ko alam kung bakit ginagawa sakin 'to ng ama ko. Ano bang pakay niya? Kailan ba matatapos 'to? Lahat na lang talaga ay pinapakialaman niya sa tuwinang may nakikita siyang pagbabago para sa akin.

"Doesn't it seem like it's too early for me to get married?" hindi na ako nakatiis na minsang tanungin siya.

"Early? Doesn't this seem like the right time for you to get married?"

Napabuntonghininga ako sa tanong na naging sagot niya.

"Why? Is there something bothering you?" you are the one who's bothering me, father. "You know, most marriages if the ton are, in fact, mere matters of business,"

"I know what you're talking about."

"And don't tell me that you don't want to get married yet because you're still waiting to... love?" ngumisi siya na parang katawa-tawa iyon.

"Of course not," na lalong nagpakunot sa akin.

He smirked, sighed, and slowly nodded. "Oh, my son of mine..." he chuckled. "In our world, that is not required. If you're looking for a true love match then that is quite rare, "

He has a point. Because I know he only married Yelena not because he loves her, but only because of the title in the family name of the Ambajics.

"You only have two months to play with women, son. I'll let you do whatever you want. Because by the time you marry, you are no longer able to look for someone else. Hooking up to hookers is no longer possible."

Coming from him that he has many whores? I want to laugh.

Bakit hindi na lang siya ang tumira sa mga kinukuha niyang mga babae?

Dahil hindi ako mahilig tumira ng babaeng natira na niya.

I didn't expect her to be one of the last women to enter my room. Even though my heart was pounding, I was still made to be normal and calm.

Tang ina, anong ginagawa niya dito sa kwarto ko!?

"Don't forget to carry your cock when it hardens." malambing niyang sambit na nagpapatigil talaga sa akin matapos niya akong mapangahas na halikan na ganun na lang.

"You really good at that, huh?" my eyebrows rose as she sat on my lap.

So, ganito talaga sya kapag nasa huwisyo?

How is she able to continue when even though I feel her nervous, she still has the courage to entice me? She's so unbelievable.

Parang noon lang ay tinatanaw ko lang siya at nagpipigil sa sarili, ngayon ay nasa harapan ko na siya.

Para bang ang kaninang pagod ko ay dagling napawi nang maaningan at maramdaman siya. Nagtataka at pakiramdam ko ay hindi tamang dapat siya naririto. Nagawa ko pa siyang itaboy at bantaan ngunit talagang matapang siya at mukhang desidido sya lalo nang magsimula siyang mang-akit sa akin. At hindi ko alam na ganito pala ang paraan niya.

Hindi ba siya natatakot sa akin sa maaaring gawin ko sa kanya? Bakit parang ang tapang niya? Samantalang ako...

Pero bakit ba ko magugulat at aayaw pa? I've been celibate for almost a weeks. Yes! A fucking weeks! Hindi ko alam kung bakit nawawalan ako ng interes sa iba.

At ngayong naririto siya sa harapan ko, para bang bumabalik ang gana ko. Matagal ko na rin hiniling na maramdaman siya ulit, she is the one who initiated it, again, so why would I even refuse? I just have a big attraction to her.

I don't like her... my lust for her is just too strong and that's all.

Hanggang sa patuloy pa ako kinukulit na ama ko na kitain ang mga babaeng binanggit niya para pumili ako. At sa kabila ng pamimilit niya ay sa ibang babae pa nakabaling ang atensyon ko. Na patuloy kong hinahabol at binabalik-balikan ng aking laman.

"Go home for a while. Your father is looking for you. Where are you? I'm not there next to you to watch over you. You know we have many—"

"No one ever kill me, Martino. They wouldn't dare. So, stop calling me if you don't want to annoy me," walang gana kong tugon.

Napabuntonghininga siya ng malalim. Malamang ay masama na ang loob nito dahil sa kanya ko muna ipinasa ang mga dapat na gagawin ko. "I heard that your father was talking to the Callaghan family. Mr. Gordon, the Prime Minister, I'm afraid that your father seems to have made his choice and reconciled— "

"Fuck, is he fucking serious? Damn it..."

"He said, he gave you an advance gift for your proposal—"mas nagulat pa lalo ako sa binabalita niya ngayon.

Pakiramdam ko, may malaking problema akong kakaharapin ngayon.

"What? A gift? What kind of indecent proposal is that? Shit." kagigising ko lamang ay napahilot na agad ko sa sentido ko.

Hininaan ko pa ang boses ko nang muntik ko ng makalimutan na may kasama pala ako. Kasama ko siya.

"I know how you feel,"

"What a feisty old man! Tell me to wait for me to come back... he'll see... I'm gonna show him—"

"At anong binabalak mo?"

"I'm not fucking kidding! I swear..." ipapakita ko sa kanya na hindi lahat ng kagustuhan niya ay susundin ko.

"Bahala ka, 'di ko na problema 'yan. Ikaw naman ang ikakasal at hindi ako, eh." at saka niya ako pinatayan agad ng tawag.

"Don't you fucking down the call yet Martino—bullshit!" tang inang kalbong 'to!

In the irritation and frustration my father was giving me, I no doubt threw my cellphone out the open window.

Isang gabi sa pangalawang pagkakataon, akala ko yun na talaga ang huli, ngunit nagsunud-sunod na iyon hanggang sa naging tatlo, hindi ko rin alam kung bakit pumasok ito sa utak ko, at hindi rin naging madali na pakumbinsihan siya sa offer ko nung una, but until I get her to agree to the business preposition, I offer. After all, I will make the most of it for only two months before I can find a woman to marry. Well, she's good and very professional. It looks like she's really used to it.

I didn't expect her to easily agree to the agreement between the two of us. Isang gabing huli na sana iyon, at hindi ko rin alam kung bakit naging dalawang buwan ang naisip ko... well that is because, siya lang hinahanap ng tawag ng laman ko. Sya lang tanging makapagpupunan ng pangangailangan ko at alam kong magiging madali na para sakin matapos 'to sa oras na ibinigay ko rin ang kailangan niya.

I chose her because she is different, she is different from the women I sleep with. Hindi naman siya siguro tulad ng ibang babae na kapag naikama ko na, ay hahabul-habulin ako.

Alam kong hindi siya ganun.

Dalawang buwan, siya, bakit hindi ko na lang sulitin hanggang sa magsawa ako, 'diba?

Nagdiwang ang loob-loob ko nang mapapayag ko nga siya.

"Done. Thank you, you might enjoy it,"

She smirked. "Don't bet on it,"

Sino ba namang hindi magagalingan sa kanya? So, it was only right that I chose her, because by the time we both finished our agreement, I knew I would have no problem with her.

Basta para talaga sa pera ay makakayang lunukin ang dignidad niya.

I investigated and found out everything about her... so I no longer wonder why she is doing this. She is the breadwinner in her family. She took a few years here in this job is because of the hardships through the family she left behind. Tumigil sa pag-aaral, tanging high-school lang ang tinapos, hindi na nakatuntong ng kolehiyo, nakipag sapalaran dito at kung anu-ano rin ang pinasok na trabaho sa murang edad.

Now I know... I understand.

And suddenly, guilt crept inside me, for my bad dealings with her. Instead of looking down on her, on the one hand, I admired her, with so much diligence, that she would do everything in her family.

"Martino, clean up my mess."

Ever since my brother Martino, siya lang ang tanging taga linis ko sa aking mga kalat.

"What's with you? That was impulsive. That was a wrong move, Heimlich." dismayado at galit na tugon ni Martino nang tawagan ko siya sa naging balita ko sa kanya.

Napapikit ako ng mariin. "I know."

Hindi ako nakapagtimpi kay Mr. Davis, I know it's like an exaggeration of my moves and I killed a person, but I know Mr. Davies, hindi ako nag-isip ng mabuti at napangunahan agad ako ng nararamdaman! Pero hindi niya titigilan ang isang bagay na gustong-gusto niya! Matagal ko na rin nakikinita ang mga maruming bagay na ginagawa niya na hindi ko na masikmu-sikmura pa.

Maaari ngang parehas kaming masama, pero hindi ako sing rumi nya!

At dahil sa pangyayaring ito, mukhang maraming magiging pagbabago sa takbo ng magiging plano ko lalo na't may kasama ako.

"How is she?" untag niya sa kalagitnaan ng pag-iisip ko.

"Hindi pa siya nagigising mula pa kanina," kinagat ko ang labi ko nang lingunan ko ang kamang hinihigaan ni Phryne na kanina pang walang malay mula nang maiuwi ko siya dito sa hotel na pinag-stay-an namin.

Fuck... kanina pa ako hindi mapakali. Ngayon lang yata ako kinabahan ng husto sa tanang ng buhay ko. Hindi lang dahil nakapatay ako, kundi dahil nakapatay ako sa harapan niya! Malamang palaisipan na sa kanya itong inaasta ko! At malamang ay pagmulat pa lang niya, takot na takot na siya sa akin at tuluyan na niyang takbuhan ako!

"Nagulat siguro... Hindi ko alam kung bakit dumating sa puntong bumaril ka ng kliyente dahil lang sa inasar ka, at hindi ko rin alam na ganyan ka pala kapikon pagdating sa kanya-"

"Oh, shut up!" nanggagalaiti kong tugon.

I heard him sighed, tumikhim siya saglit. "Maybe she's traumatized, yun ba namang pumatay ka ng tao sa harapan niya kung hindi ka ba naman medyo tanga,"

"Tang ina naman... hindi ko kailangan ng insulto, kailangan ko ng advice mo," napahilot ako sa sentido.

Dinig ko bumuntonghininga siya malalim. "All I want to tell you is lower your temper. Sinasabi ko na sayo, magkalapit ang ama mo at si Mr. Davis. Maaaring malaking problema 'to 'pag nakarating agad 'to kay Ilyas." irita ring naitugon niya. Tumigil at tumikhim siya saglit at naging kalmado ulit. "Hayaan mo... ako na bahala para hindi niya maisip na ikaw ang may kagagawan non. At wag ka ng magtaka na paggising niya matakot siya sayo." tukoy rin niya kay Phryne. " Sana huli na ang pangyayaring ito. Mas mabuti na sigurong iwan mo na lang siya dyan habang hindi pa siya nagigising—"

"Yan ang hindi ko magagawang gawin! At pwede ba, wag ka na magtagalog?" lalong dumadagdag ang pagka-irita ko.

"What is happening to you?" hindi makapaniwalang tugon niya sa akin.

Huminga ako ng malalim. "Ihanda mo ang private plane ko. Aalis kami at isasama ko siya sa kastilyo—"

"Are you fucking crazy!?" nagugulat na tanong niya sa kabilang linya, habang narindi ang tainga ko at nailayo ang fone sa pagtaas ng boses niya.

Pumikit ako ng mariin. "J-Just... just prepare what we'll need! After all, Ilyas isn't there at nasa ibang bansa rin naman, kaya isasama ko siya."

Saglit kami nabalot ng katahimikan.

"I can see that you really are having an affectionate with that woman, huh? Half-brother, are you... really serious about her?" naging sarkastiko at mapanuya na niyang sambit.

Natigilan ako. Napapikit ng mariin at gulung-gulo sa sarili. Kalaunan ay umiling ako sa nadinig na para niya akong nakikita.

Wala. Hindi.

Wala akong malalim na nararamdaman kung anuman sa kanya. At kung meron man... siguro sa tindi lang ng tawag ng laman.

T'saka dalawang buwan lang naman. Pagkatapos kong makuha ang satispaksyon sa kanya, wala na, hanggang dun na lang 'yon. Ganun lang kasimple. Nagkasundo na kami. Parehas din naman kami magkakaroon ng benepisyong dalawa.

Pero akala ko, ganun lang kadali.

Ang larong aming sinimulan ay para bang gusto kong mauwi sa totohanan.

Naging iba ang pakiramdam ko ng makita kong may iba siyang lalaking nakakasayaw. At aminin ko man o hindi, hindi ko nagugustuhan na may ibang kumakapit sa kanya, o kahit siya na may kinakapitang iba, na may ibang humahawak sa balat niya. At sigurado na ako sa nararamdaman ko na... nagseselos talaga ako sa kanilang dalawa ni Yusuf.

"You trained well, but you're a poor imitation as a man, Heimlich. Why are you acting like that all of a sudden?" nagtatakang tanong niya matapos niya ako matamaan sa tagiliran.

I just groaned in annoyance. Pinilit na mag-focus na kalabanin siya pero tila yata kung saan naglilipana ang isip ko. If this is how Martino thinks of me, I don't know, this is also how I think of Phryne. Simula nung party, bakit ibang-iba siya sa mga nagdaang araw?

May nangyayari man sa aming dalawa, pakiramdam ko talaga ay may iba.

"Are you aware who you've shot, Heimlich?" he said breathlessly as the two of us fought fencing.

"Yea," simpleng tugon ko.

Nahihingal na napatigil siya saglit. "I told you a thousand times... Just do your fucking duty! Do you know what you've done? Sa loob pa mismo ng kastilyo, maraming nakasaksi!" tila'y namomroblemang sambit niya.

"I couldn't just sit there and watch." sabi ko, nanlilisik ang mata niyang nakatitig sa akin.

"How can you be so calm? Ano na lang ang maiisip ng mga tao kapag kumalat ito at mabalitang—"

"Ako na ang bahala don. And what?" natigil ako saglit. "What do you want me to do? Let him insult and harass her, Martino?"

He rolled his eyes. "Oh, please enlighten me. Eh 'diba nga, sa pagkakaalam ko, ikaw rin naman ang nang-insulto sa kanya? And don't tell me that you did that because you were jealous?"

"I..." napailing na lang ako. Ayaw ng makipag argumento sa kanya.

"Ibalik mo na siya. Mas lalong magiging malala kapag namataan siya ng ama mo dito sa kastilyo. Are you aware of that, huh? You got a bad bitch, Heimlich. She's just the itch in your scrotch—"

"Stop it!" ayoko ng pakinggan ang mga sasabihin pa niya.

"Do you know what you've done?"

"I know, and I don't fucking care—"

"Why? Do you already have affectionate feelings for her?"

Marahas akong napahinga ng malalim.

"I see." aniya na parang nakuha na niya. "In what you did, this means war. Isang labanan sa pagitan ng dalawang makapangyarihang pamilya. Marami ng kumakalaban sa atin at ngayon ay mas nadagdagan mo pa. Kilala mo sila, nabibilang din sila sa miyembero na mataas na sindikato. Do you understand what I'm saying? You have no choice but to get rid of her. Or kill her— "kinuwelyuhan ko siya.

"Hey! Watch your fucking mouth, Martino!"

Lalo siyang napangisi. "You fool. Delikado ka na. Delikado na rin at may nalalaman na rin siya tungkol sayo. She's not good for you. Two months? I doubt that." natawa siya na para bang kalokohang isipin iyon. "You are aware of the significant difference between you two."

"Hindi ko hinihingi ang opinyon mo-"

"Whatever. I just warn you. Don't forget to ask Yusuf and his family's forgiveness before it all got worse," para bang sumusuko na niyang sambit, at magmula non ay wala na ako narinig na pamimigil mula sa kanya.

"Fucking asshole." singhal ko pa.

"However, Yusuf could be a good business partner. He also deserves to be respected." tinaasan niya pa ako ng kilay nang lumingon pa siya sa akin. "Even if he is a jerk. "

Hindi ko pinansin ang sinasabi niya, hindi kayang tanggapin ang paliwanag niya.

"Kailangan mong mag-ingat. A stunning woman like her is both heaven for our eyes and a hell for our souls. Remember, don't be a fooled by the food that appears to be delicious but is actually poisonous. "

Fuck! Do I really like that girl?

Fucking... fine! I admit, I like this bitch. I really like her. I don't know why, I don't know how, and I fucking don't know when!

Hindi ko alam kung kailan nagsimula ang pag-usbong na nararamdaman ko sa kanya.

This is all her fault! And I've never been this possessive my whole life!

Dumating sa puntong napaamin na niya ako at hindi ko na napigilan ang nararamdaman ko sa kanya. Lalong napupuyos ang galit ko kapag pakiramdam kong mas kinakampihan niya ang iba bukod sa akin, na para bang... ang dali lang sa kanya na balewalain ang inamin ko. Na kahit sinabi kong gusto ko siya, pero mas gusto niya ang pera at libog lang daw pala ang nararamdaman niya!

Tang ina!

Great! Just great because she's right, and that's really the truth.

At inaamin ko... ako rin naman ay naging ganyan nung una!

But damn it ... I can't accept it.

First time na babaeng may tumatanggi sa akin! Sa dami ng babaeng may gusto at humahabol sa akin, lalo na ang maging asawa ko, ako na nga itong umaalok, ako pa tinanggihan niya?

Wow! She's so unbelievable!

Kung siguro ibang babae kinuha ko, malamang ay nakaluhod na sila sa harapan ko.

At sa lahat ng babae, siya lang natatanging tinanggahin ang mga sinasabi ko!

Baliw ba siya? Nag-iisip ba siya? Bakit ang lakas ng loob niya? Ni hindi man lang pinag-isipan ng mabuti, ni walang kakurap-kurap na tanggahin niya ako sa mga sinabi ko?

I know that move of mine was very shocking, so was hers, bahala na... basta ako, I will try to win her until she accepts me, until she reciprocates my... fuck! Love for her. Until she believes in me. That I'm serious about her. I will do everything just... to please her.

Imbes na mawala ang nararamdaman ko sa pagtanggi niya, lalo pa yata ako naulol sa kanya!

Hindi pa ako kailanman naging ganito kahumaling at ulol sa isang babae.

At sa tingin ko, ang nararamdaman ko habang nakakasama siya ay patindi lalo ng patindi. They were too strong to the point na gagawin ko ang lahat para sa kanya... at para na rin sa ikabubuti niya at sa aming dalawa. At tulad ko, mukhang bago lang rin sa kanya ang nararamdaman ko.

Hindi ko inakala na ganito kabilis niya mababago ang buhay ko. Mabilis na nahulog sa kanya, at naiinis kapag may nakakasama siya at nginingitiang iba.

Naiinis ako. Oo na. Sigurado na talaga ako. Sa kanya.

I was willing to give up everything for her. I am ready to run-away with her or live a simple life as long as she is with me. Since I got to know her better, my feelings for her have deepened. I don't think I can even look at others.

Hindi ko alam ang ginawa niya sa akin na halos gusto ko ng mapaluhod sa kanya. Hindi ko na naisip kung ano ako.

Tang ina, not once did I think of our future with the women who passed through my life. Tang ina, ni hindi ko pa nga siya girlfriend o asawa, heto ako, iniisip ko na agad ang magiging future namin, magiging lugar, kung anong klaseng gusto niyang bahay at magiging ilan ang anak naming dalawa!

The image of her hugging our child as I hug her from behind.

At kailan pa ako naging ganito mag-ilusyon?

Pero gusto ko na ayusin ang lahat. That everything will change be settled. That I will satisfy all of her needs. Para makita niya na seryoso ako sa kanya, para mapanatag din siya, para lalo siyang maghumaling din sa akin at hindi niya ako basta iwan! Palagi ko siyang pinapakiramdaman, inaangkin nang paulit-ulit para tuluyan siyang mabaliw sa akin. Para kung sakaling maisapan niyang maghanap ng iba, walang makakapantay sa mga ipinararamdam ko sa kanya. Hindi siya maghahanap ng... iba.

At lalo kong pinapayaman ang sarili ko sa maayos na paraan mula sa matino kong trabaho, para matuwa siya at hindi siya magsawa sa akin. Para mahirapan din siyang iwan ako kung sakali... tangina, ganito na ako kadesperado sa babaeng 'to.

At lahat ng bagay ay unti-unti ko ng inaayos sa mga kamay ko na hindi namamalayan ng ama ko. At sa tulong na rin ni Martino sa lahat ng plano ko, hindi naging madali para siya ay makumbinsi ngunit kalaunan ay umalalay na din siya sakin, guminhawa ang loob ko na naging suportado niya ako sa magiging desisyon ko, dahil ganun din ang kagustuhan niya para sa akin. At alam namin na hindi ito magiging madali, lalo na sa ama ko.

Ngayon lang kami nagplano na alam kong sigurado ako ngunit hindi ganun ka-kalkulado. Sobrang komplikado pa ang lahat. Ngunit alam kong malapit na... kaunting tiis na lang ay aalis na ako sa puder niya. At higit sa lahat, sigurado akong hindi ako magpapakasal sa hindi ko mahal.

Dahil ang gusto kong pakasalan... ay siya. Si Phryne lang. Dahil... mahal ko na siya.

Binago niya ako. Siya ang dahilan kung bakit mas ginusto kong baguhin ang sarili ko. Nagpamulat sa akin na hindi batayan ang estado naming dalawa para pigilan ko ang nararamdaman ko sa kanya. Na may pag-asa pa para magbago. Na hindi pa huli ang lahat sa akin. Ginising niya ako.

"You are a man of words, my son. I assumed you couldn't keep up with me. Someone like you, who can make people kneel in your arms, is someone I admire. You will never forget. I'll let you do what you want as long as you're not married. On behalf of our family, the Callaghans are completely perfect. Don't forget that your wedding is quickly approaching. Take advantage of it. I'll look after them. "

Tumiim ang bagang ko sa tuwing inuulit niya sa akin ito.

"Listen, you should stop thinking about pure pleasure and enjoyment. You must accept your responsibilities. Coz one day... all of this... will be yours... "

Napabuntonghininga ako ng malalim. "I will father. Like you said, everything is in order." makikita niya ang hinahanap niya. Hahayaan ko siya sa gusto niya din gawin sa akin. Dahil habang may oportunidad pa ako at malakas ang kapit ko, ito ang gagawin ko para lisanin siya at sila sa kamay ng mga plano at pinaghahandaan ko.

Soon, I will take myself away from here.

Maybe my father thought I would imitate someone like him. Na susunod ako sa mga yapak niya. Na makakaya ko ring kumalantaryo pa ng ibat-ibang babae. He assumed Phryne was one of them because he thought I could still play with girls. But he was wrong. I may be a jerk, but that was before. I am fucking done with these bullshits.

I couldn't help but stare at the heirloom ring that Yelena had given me back then, before she died. I will never forget the times she was still alive. Ang tumayong parang tunay na ina sa akin and looking at me was no different, despite being the bastard son of Ilyas. Ni minsan, kahit kailan ay hindi niya ako pinagmalupitan katulad ng ginagawa ng aking ama noon sa akin.

"Mother, I thought saying love was associated with sadness and pain, but why do I seem to see you crying every day? I didn't see you happy... with father. " an innocent and weak one-tiny human being like me while talking to a mother I love dearly.

I frequently see her drinking wine alone, deep in thought, and crying. Crying every time she goes blind, even though she knows, as we all do, that my father has different whores. Every day... I see the sadness in her eyes, even when she is smiling and talking to me.

I closed my eyes when she patted my head and she smiled softly at me. "Javadd, I really love your father. So even if I only get pain from him, that's really how love is. Love is pain. "

Napakunot ako. Couldn't understand what Yelena was saying. "But isn't too much love deadly? It's so scary to love. I don't want to love if the same thing happens to me. "

"Oh, honey. Remember that love is the most perfect thing in any ugly thing in our world. " she put her palm on my chest. "Nothing can match love. Maybe... when the day comes that you will love so much, you won't think of that thing. That even though we are scared, we are still trying. For the person we love... we will do everything, even without asking for anything in return... and wait for the day to come when you will suddenly be reciprocated as the love we hope for, "

Ngayon nauunawaan ko na kung bakit ganun ang pagmamahal. Sumusugal. Tinatanggap. Na kahit manalo o matalo, hindi mo magagawang sumuko sa pagmamahal na meron pang natitira sayo. At dun ko natanto na tama si Yelena... na kahit wala mang kasiguraduhan ang mangyayari, magagawa mo pa ring sigurado sa taong mahal mo. Yun ang tinatanging pagkakapitan.

Pero kung hihilingin kong magmamahal ako katulad ng paraan niya, hindi. Mali pa rin. Dahil ang pagmamahal na alam ko... dapat marunong mag-intay at hindi namimilit.

"And I want you to promise me... that you will always choose the great times. That when you are in love, you pour all of your love into her. " she smiled broadly.

She handed me a velvet box, and when I opened it, it revealed itself to be an heirloom.

"Mother..."

"Give this ring that someone catches your eye. Not just your eye but your heart, mind and soul. That person who caresses your heart. Make sure that you're ready and certainty to that person once the opportunity is present itself."

Napatingala ako sa kanya. "Do you think someone will love someone like me, Mother?"

She chuckled. Amusement dances in her eyes while watching me. "Oh dear, of course! Because you have kindness in your heart. I know... you are not like your father, Javadd." mataman niya pang sinabi.

"But how do I know when I'm in love?" I asked her curiously.

Lalong lumawak ang ngiti niya sa akin. Tiningnan niya ang box na hawak ko, dumapo rin ang tingin ko doon at binalik muli ang tingin sa kanya habang patuloy na pinagmamasdan ang heirloom na hawak ko. It seemed like a very precious thing to her.

"I gave you my ring, my son, with the understanding that you will only give it to those who deserve it and truly make you happy. It doesn't matter who it is... I accept it and will be happy for you wherever you are. I shall be more happy that you will give this ring when you find someone with whom you are very, very, very much in love. That you will be able to gamble and sacrifice with the person you love without feeling any doubt. That is true love... " she patted my head, caressing my cheek gently as she kissed my forehead that everything she said stuck in my mind.

Pero akala ko, may magandang maidudulot ang lahat ng pagsasakripisyo at ginagawa ko magmula ng makita ko siya at ang ama ko.

"I think you need to know something about your father and miss adelaide, Your Majesty..."

My body numbed when I saw her, lying on the bed I knew was my father's room. Tinabihan siya ng ama ko at nanatili siya roon, pikit na ang mata't mukhang mahimbing na natutulog, hindi inalintana ang ginagawa sa kanya ng ama ko at wala akong makita sa kanyang pagpupumiglas, at ayaw ko mang isipin pero mukhang wala na siyang saplot habang nakabalot ng kumot! And damn fucking-shit!

The sight makes me want to vomit!

Tang ina... tang ina!

Who would have thought? We were happy, we promised and we held on to each other, I could feel the love from her even though she hadn't told me yet. I can already feel her certainty. Siya lang pinaghuhugutan ko ng lakas sa lahat ng komplikadong hinaharap ko, pero... ganito lang ang masusukli niya? Ganito ang makikita ko mula sa kanya? Akala ko ba...

Bakit? Halos hindi ko na maproseso ang lahat ng sa utak ko. Gusto ko mang intindihin, pero walang pumapasok sa isipan ko na magandang dahilan sa akin. Anong dahilan? Dahil ba akala niya pumayag ako sa kasal ni Clemetine, ganun ba? Pero nangako ako sa kanya, 'diba? Hindi pa ba niya maramdaman? Hindi pa rin ba siya naniniwala? Hindi ko pinaramdam sa kanya ang hindi niya dapat maramdaman, hindi ko hinayaan, pero... ano 'to? Ano itong nakikita ko?

Para bang hinampas ako ng mundo. I feel like everyone is playing me and everyone is trapping me to knock me down and beat me at the big gamble I bet!

"Sigurado ka ba talaga? Naniniwala ka talaga sa nakita mo?" he assured the question, seemingly unable to believe what I said, even though I had already shown him the video given to me personally by one of our servants here inside the castle ---Olive.

Maikling video clip lamang iyon, pero sapat na iyon para maniwala ako na totoong nangyari iyon.

Galing sa nakakapagod na trabaho, sabik na makauwi at makita ang mahal ko, ganoon pa ang mabubungaran ko.

"Sa tingin mo, hindi pa rin sapat ang pruwebang meron ako? Saksi mismo ng sariling mga mata ko, Martino. Nakita mo naman, 'diba? Niloko niya lang ako. Tang ina, sa lahat, ang ama ko pa ang pinatos niya—"

Gusto kong magwala, manugod, pero tang ina, nanghihina na lang na ako sa pangyayari.

"Pwede bang tumigil ka na? Kumalma ka muna para ma-"

"Fuck! Paano pa ako kakalma sa lagay na 'to?" nagtitimping tanong ko.

"I don't know what I'm going to do to you, man. As I already told you, I warned you. And I'm also telling you now... your anger... I hope you see—"

"Makita ang alin?" kumunot ako.

Kumibit ang balikat niya. "Kung ano ang dapat na makita? Alam mo namang sa una pa lang... your father firmly against her, kaya maaaring gumagawa lang siya ng paraan para lang magkasira kayong dalawa at matupad ang plano niya." paliwanag niya.

Pumikit ako ng mariin at hindi naiwasang hampasin ang mesa. "Kahit na! Dahil kung totoo man yang hinala mo, hindi pa rin dapat sya papatol. Hindi niya magagawang patulan ang ama ko sa anumang bitag at ibibigay niya! Malamang, siguro, nasilaw siya sa pera! Malamang, siguro, mas malaki ang natanggap niya na binigay sa kanya ni Ilyas—"

"Ganyan na ba talaga ang tingin mo sa kanya?"

Ang tanong na nagpatigil sa akin.

Napabuntonghininga ako ng malalim at pumikit ng mariin. Mapait ko siyang ngisian. Hindi ko na alam... hindi ko na talaga alam!

"Ano pa bang ibang dahilan? At nasa sa kanya yon. Pero nakita ko na ang pinili niya. Hindi ako. At kung totoong may pakialam at nararamdaman siya... hindi niya magagawa ang bagay na iyon mismo sakin."

Kung wala si Martino, baka kanina pa ako nakapatay sa tindi ng galit ko. Sobrang sama ng loob ko... para bang kahit anong hinga ko, tibok ng puso ko, ay para bang sasabog ako at ang bawat tikhim ko ay nananamnam ko ang lason na bumabalot sa buong sistema ko.

Masakit sa akin.

Tang ina, ganito pala kasakit iyon.

Sa sobrang sakit pala at wala akong magawa kundi manghina na lang para sa isang babaeng minahal ko ng lubos... na akala ko siya na. Hindi pala. Kundi katulad lang rin pala siya sa mga kinakalantaryong mga babae ng ama ko. Mas malala pa pala siya sa lahat! Inakala ko kasi... na iba siya. At ang mas pinaka nakakatawa, magagawa niya akong palitan dahil lang sa pera.

Tang ina! Pera!

Kung pera lang naman pala mas gusto niya, marami ako niyan! Bakit sa ama ko pa? Anong nakita niya sa ama ko? Sa gurang na niyang iyon, bakit pa sa matandang iyon? Di hamak naman na mas magaling naman din ako sa kama! Mas malakas at hindi pa mukhang uugud-ugod na tulad niya!

Kaya ko namang ibigay lahat sa kanya kung gugustuhin niya! Kahit na mamulubi pa ako, kahit pa ubusin niya lahat ng kayamanan ko, mabigay ko lang mga kagustuhan niya... handa ko ibigay lahat, basta masuklian niya lang yung pagmamahal ko kasi ganun ako kasigurado sa kanya. Pero hindi... mas pinili niyang maging mababaw sa mga dahilang hindi ko pa rin lubos maintindihan at aakalain, parang hindi ko kayang tanggapin... at lalong mas pinili niyang maging mababa lalo para sa sarili.

She disappoints me. Kailanman ay hindi ko na siya itinuring na iba. Na kahit alam ko, na ganun ang naging trabaho niya, hindi ko na naisip 'yon, dahil alam kong iba siya. Minahal ko at tinanggap ko ang lahat sa kanya. Nakilala ko siya... pero akala ko sapat na 'yon. I guess, hindi ko talaga siya lubos na kilala at maaaring kasinungalingan lang pala lahat ang ipinapakita niya?

Akala ko ba, tulad ko, gusto na niyang magbago?

I guess, maybe everything she said was not true. She is a fucking liar.

"What are you planning? What are you going to do with her?" untag sakin ni Martino nang matulala na lang ako sa huling senaryo naming dalawa kung paano siya umiyak kanina.

Talagang mapagkunwari siyang babae. Napakagaling niya at nadala niya ako sa mga taktika niya. Hindi ko siya kayang balikan. Pakiramdam ko ay manghihina lang ako kapag sinubukan niya pa ulit akong lapitan. Akala ko makakaya kong masikmura, pero hindi pala. Paano niya nasasabing walang alam sa harapan ko? Paano niya nasisikmura iyon? Gaano kalakas ang loob niyang patuloy na magsinungaling?

"Planning?" mahina akong natawa. "Do you know the saying 'a blood must have blood'?" nilingon ko siya.

Lumalim ang tingin niya sa akin. "What do you mean?" natigilan siya. "No way, you won't do that to her..." hindi makapaniwala niyang sambit.

"Kung ano ang ginawa niya sakin, ganun rin ang gagawin ko sa kanya. If she hurts me, I will hurt her badly too. If she could play with me, I would play with her as well. And I'll make certain... that I win in the end. Dudurugin ko siya ng pinung-pino,"

"You're impossible..." anas niya. "Do you think it's unfair—"

Ngumisi ako at seryoso lang siyang nakatitig sakin. "I will. I guarantee it."

"So, that's it? You really giving up on her?"

"Is it even worth it if I continue this useless feeling I feel for her?" I smirked and shook my head. "Nah, she's not worth."

"Be careful what you do, Heimlich... I'm telling you, you might regret it later," tanging banta niya bago niya ako talikuran.

Tulad ng sabi ko, sinaktan ko siya. Mas dumoble pa nga. Dahil ganito ako kung gumanti. Ginawa ko ang lahat at ibinuhos ko ang galit sa kanya. I was literally blinded by my anger. Pakiramdam ko ang galit ko ay wala ng natitirang limitasyon.

And I know, it's a total asshole move that after I punished her, I celebrated my birthday with my engagement party, and decided to reveal that I was going to marry Clementine, not just because my father and the Callaghans family wanted it, but because I was triggered... para ipakita na sino ba siya sa inaakala niya? And it didn't end there. I fucked Clementine in front of her. Hindi na naging mahirap sa plano ko dahil alam ko namang may gusto ang babae sa akin, kaya naman pabor na pabor ito sa kanya, wala siyang alam na ginagamit ko lang rin naman siya.

At bakit hindi? Papakasalan ko din naman sya. Ito gusto ng ama ko, marapat lang na sundin ko.

And I know, she might think the worst of me. I kiss the only woman she envies... I fuck her... I fuck in her ass! To show her that she is not the only woman in the world who can satisfy my sexual needs!

Yea, what an asshole of me!

Hindi ko alam kung totoo bang nakikita kong sakit sa kanyang mga mata, but fuck it! Does she even bother? Baka nga palabas niya lang iyon at nagdidiwang na ito sa loob-loob. Baka hindi naman siya tunay na nagseselos, baka hindi naman talaga siya nasasaktan, baka hindi niya talaga ako gusto, dahil kung totoong may nararamdaman siya sakin... hindi niya magagawang patulan ang ama ko sa una pa lang! Hindi niya magagawa sa akin 'yon!

Sa kahit ano at saan pa na paraan, hinding-hindi!

Walang sapat at wala siyang magandang mairarason sa akin! Hinding-hindi ko siya mapapatawad!

Pero bakit kahit ganoon ay mahal na mahal ko pa rin siya? Bakit mas lalo akong natakot, nakonsensya, imbes na lalong magalit sa kanya? Tang ina... this is why I don't want to love. Hindi ko inaakalang ang pagmamahal ay maaaring magdulot ng kabaliwan sayo at magbibigay ng kahinaan lamang para sakin. Na kahit halu-halo na ang kasamaan at kapootang nararamdaman mo, mas nangingibabaw... at nakakapa mo pa rin pagmamahal mo sa kanya.

Nakakatanga. Nakakatang ina.

Ayoko. Ayoko na 'tong maramdaman pa.

"You need to stop," hindi na nakatiis na pamimigil sa akin ni Martino sa kalagitnaan ng engagement party.

"Bakit hindi? Wala pa nga ako sa kalagitnaan, nagsisimula pa lang ako, Martino,"

"Hindi kailangan umabot sa ganito, kung galit ka, paalisin mo na lang siya. Malaking gulo 'to—"

"Wag kang mangialam." pambabanta ko.

"You, dumb, fuck!"

To prevent me from going out to the waiting Callaghans family, my father, and guests with me. Hinawi ko ang kamay niyang lalapat sa balikat ko para higitin ako.

"Know your limits, man. Dahil sa oras na alam kong nagkamali ka, wala kang mahihinging tulong sakin." aniya'y malamig niyang sabi sa akin.

Hindi ko pinansin ang sinabi niya. Desidido pa rin ako. I will have to stab a dagger deeper into her heart... for the woman I love. I will hurt her more. I will have to disappoint her and make her uncomfortable... I don't know how I will tell her that this might be the last day.

Sinagad ko na, para madali na para sakin na maalis siya sa buhay ko at sa buong sistema ko, patayin ang natitira at nakakalason na nararamdaman sa kanya. Hindi ko na kayang masikmura at makita ang magandang mukha nya... dahil sa tuwing magsusumamo siya sakin, parang hindi ko kaya lalong mawalay sa kanya, but I have to leave her. I have to leave her, dahil sa tuwing mararamdaman ko siya, pakiramdam ko lalo lamang siyang magsisinungaling sakin. Hindi ko dapat malimutan ang ginawa niya.

She cheated on me. She tricked me. Kung nakaya niya ako lokohin, hindi ko hahayaan na siya ang unang mang-aambaduna sa akin, sisiguraduhin kong ako ang unang pipigtas at mauunang gagawa nun sa kanya!

Sapat na rin siguro. Ibibigay ko na ang kagustuhan niya.

Tama na. Siguro nga, tama ang ama ko. Kahit na galit na galit ako sa kanya, siguro nga tama siya... na ang babaeng minamahal ko ay hindi mapagkakatiwalaan at sisira lamang sa akin. Na ang babaeng minahal ko ay katulad lang rin ng mga naging babae niya.

Fuck all the whores! Pare-parehas lang sila!

"I will slap you if you try to be so dramatic!" panay iwas ko ang lalapat niyang palad sa akin, na kahit sa kabila ng galit ko, hindi ko masalubong ang nanghihina niyang tingin.

Serves her right. Kulang pa ang iyak niya sa pagkamuhi ko sa naging kasalanan niya.

"Heimlich, please..." naninikip ang dibdib nang pilit siyang dumidikit at yumayakap sa akin. Nangungusap na pakinggan ang mga kasinungalingan niya.

How could she act innocent in front of me even though I had already shown her my proof?

Patuloy siyang nagtangis sa harapan ko, halos lumuhod na... nagmamakaawa. Gustuhin ko mang punasan ang mga luha niya ay alam kong magiging pasakit lamang sakin at hindi ko matatanggap iyon.

"Tumigil ka na! Mapapatay kita, Phryne!"

But I didn't mean it to... slap her... to be asshole... throw money in her face, and say hurtful words.

Pakiramdam ko hindi ako humihinga sa mga oras na iyon. Sa naninikip na nararamdaman habang patuloy sa pagmamaneho sa madilim na daan matapos ko siyang iwan, nang mapansin kong hinahabol niya ako, lalo kong pinaharurot iyon palayo wag ko lang marinig ang iyak, at paulit-ulit na pagtawag niya. Nilalabanan ang sarili sa takot lang na tumakbo ako pabalik sa kanya. Ngunit kahit anong iwas ko ay palaging lumalapat ang mata ko sa side mirror, tanaw ang unti-unti na pagliit ng kanyang bulto habang papalayo ako, nakasubsob ang mukha habang yakap ang sariling tuhod, nakasampak sa semento't madilim na kalsada at iniwan na parang basura.

Hanggang dito na lang siguro kaming dalawa. Hindi na ako uulit pa.

Patuloy na kumbinsi ko sa aking sarili kahit na may kirot na kumakalabit sa akin.

Hindi ko alam na dito pala sa punyetang pag-ibig ako magiging mahina.

Pakiramdam ko talong-talo pa rin ako.

"Get your shit together..." kumbinsi ko pa sa sarili. Pakiramdam ko, anumang oras ay mawawala na ako sa sarili ko.

Pumikit ako ng mariin saglit, ramdam ko ang likidong namalisbis sa pisngi ko.

Kasabay ng pagmulat ko, ay pagkulog ng madilim na kalangitan sa dagling pagbuhos ng ulan.

Bumalik sa isip ko ang mga ginawa ko sa kanya.

"I can't afford to like and love someone like you. You're just a slut. A fucking girltoy. My pimp. You hear me?" sabi ko pa at nakita ko ang pagkabigo at pasakit na bumalatay sa kanyang mukha. Inaasahan ko na maaaring sampalin niya ako ngunit umawang lang at nanginig ang labi nito sa kanyang narinig.

"Damn it!"

Hindi ko namalayang bumuhos ang luhang kanina pang namumuo sa mata ko mula nang talikuran ko siya. Malakas na napahampas sa manibela sa katarantaduhang nasabi at nagawa sa kanya.

"What the fuck did I do?" para akong nabuhusan ng malamig na tubig habang inaalala ang mga senaryong pangmamalupit ko sa kanya sa labis na galit na nararamdaman.

Halos masabunutan ko pa ang sarili sa pagbabalik sa aking huwisyo.

Halos magmakaawa siya. What she was saying kept replaying in my mind. Lahat ng iyon ay tila martilyong pumupukpok sa utak ko para balikan at alalahanin ito. And the first thing she said was that she loved me too.

"F-Fine! Kakalimutan ko na ang nangyari sa inyo ni C-Clementine. Kahit masakit... pipilitin kong kalimutan. Magsimula tayo... Mahal na kita... A-Akala ko ba sasaluhin mo ako 'pag sinabi ko sayong mahal na mahal kita? You assured me that you will catch me, love me harder and protect me. S-Saluhin mo na ako! Lumayo na tayo! I-I promise...I promise magbabago na ako! Kung gusto mo, aalis na rin ako sa trabaho ko, katulad mo, tatalikuran ko ang buhay ko rito. J-Just... just take me, kahit saan. Hindi ba gusto mong lumayo tayo at mamuhay ng maayos? So, let's go. Take me. Take me back. Sasama na ako sayo..."

She's finally said what I've been wanting to hear from her for a long time: she loves me...

"What are you doing? Running and hiding like a fucking coward!?" sigaw niya.

You are so dead, Heimlich.

"Para sakin isa ka lang laruan, bayaran at parausan."

What have you done to her?

"Kahit lumuha ka pa ng dugo, magmakaawa, at paulanan ako ng tawad, hindi sapat 'yon... diring-diri ako sayo..." patuloy lumala ang pagtangis niya sa harapan ko matapos kong sabihin ang mga ito.

How did you do this to her, Heimlich!?

"If you really love me, then so be it!"

Nanginginig ang aking kamay, nagngingitngit na humigpit ang kapit ko sa manibela, at wala pang ilang saglit ay kusa ko na lang iniliko ang kotse pabalik para balikan siya.

"Tang ina... tang ina... tang ina..." malulutong at makapigil hiningang mura ang pinakawalan ko habang pinapaharurot ang kotse ko pabalik sa kanya, taranta't kinakabahan.

Gusto siyang balikan. Yakapin... aluin... halikan... mag-sorry at bawiin ang mga nasabi ko sa kanya. Na hindi ko sinasadyang sabihin ang lahat ng iyon sa kanya! Na sige, patatawarin ko na siya, kahit gulung-gulo na rin ang isip ko, mas pipiliin ko pa ring maniwala sa kanya, kung totoo man o hindi talaga yung nakita ko, wala na akong pakialam pa, kung kinakailangang kalabanin ko pa ang ama ko, gagawin ko, iiwanan ko rin ang buhay ko rito, basta masigurado ko lang na akin siya, ibibigay ko ang mundong nararapat sa kanya, ipaglalaban ko siya, magpapakalayo na kaming dalawa, magbabago ako para sa kanya.

Isang sabi pa niya, sisiguraduhin kong tatanggalin ko ang galit ko sa kanya.

Kasi tang ina, hindi ko pala kaya.

But when I came back... I saw only her shoes and some money... scattered on the road.

Hindi na kailan pa naramdaman at nasilayan ang bulto niya.

Kasalanan ko dahil pinangunahan ko ang galit ko. Kasalanan ko dahil nabulag ako sa galit ko. Hindi ko siya hinayaang magpaliwanag. Mas inabala ko ang sariling nararamdaman kaysa ang makinig sa kanya. At higit sa lahat ay hindi ako nagtiwala sa kanya, naging mahina ako at mas nagpalamon sa lahat ng kasinungalingan ng ama ko.

Hindi ko inaasahan na ang lahat ng iyon ay kasinungalingan lang pala! Isang pakana at plano ng hindi lang isa, kundi dalawang tao sa hindi ko inaasahan.

Halos mabaliw ako. Hindi alam kung ano ang uunahing gagawin. Sa galit sa ama ko, sa labis na pagsisisi at awa sa nagawa ko sa taong walang laban na mahal ko, hindi ko na alam... mas nangibabaw sa isip ko si Phryne... Si Prina... siya talaga...

My poor, mi adelaide. The girl that I want to see right now.

"I really want to see her..." kung may mahika lang talaga na kapag naisip mo yung tao ay dagling nandun na agad sa tabi mo.

Lalong nadaragdagan ang pangungulila ko.

Inaasahan ko na ang magiging bungad ko, at kahit na hinanda ko na ang aking sarili sa maaaring mangyari, mas malala at mas masakit pala. Mas nakakatakot. Ngayon lang ako naduwag, pero sa kanya.

Sa tuwinang tinatanaw ko siya, nagbalik muli siya sa dati. Para siyang dating Phryne na nakilala ako, na hindi pa ako kilala. Halos manlamig ako nang magtama ang aming mata ng parang wala lang nangyari. Na wala na akong ganun ka-epekto sa kanya, samatanlang ako, gustong magkumahog papunta sa kanya.

And every night, I have dreams about her lips on someone else's lips. I feel as if pain is killing me. In my mind, her thighs are wrapped around others, her panting causes others, as she keeps saying the names of others. I'm going insane just thinking about it.

It can't get out fucking in my head! And I can't help to think that she should be someone else.

Sa tagal naming 'di nagharap, maaari nga kayang ganon?

When the first time we saw each other again, walang kislap sa kanyang malamig na mata kapag tinitingnan ako, ayaw na niya akong makita pa, mga sumbat, pananaboy, lahat-lahat... she was so angry with me and disgusted, as if she was looking at me as being just like my father.

Sinisisi niya ako, ganun din ako, sa sarili ko.

Now, Heimlich, who are you to feel heartbroken, huh?

Palagi ka niyang tinatalikuran. Painful, right?

Maybe this is exactly how she felt during those times when you were always driving her away. Whenever you turn your back on her and whenever she is not listened to and not tried to understand her.

Wag kang magreklamo. Wala kang karapatang magreklamo!

Ngayong bumabalik na sayo ang ginawa mo sa kanya, tang inang lasapin mo, saluhin mo, dapat lang, magdusa ka. Maramdaman mo ang naramdaman niya. Dahil itong nararamdaman mo, alam kong kulang pa. Kulang na kulang pa.

But God, I really miss her so much. I love to hug her and take her home with me. I want her back and will not let her go. Every time she slaps me and cries, as if squeezing my heart, every time she lets go and avoids me, it hurts every time I hold her when I beg.

"Pakialam ko naman sa mga nakakahalikan mo? Kahit maglaplapan pa kayo sa harapan ko, wala akong paki! Kasi alam ko kung gaano ka kalandi! Ni hindi mo nga tinulak, eh!" ang pang-aalburuto niya.

I knew it. She's jealous.

Kahit na itanggi niya nakikita ko. Hindi ko alam kung mas ikakatuwa ko ba na kung hindi dahil sa aksidenteng halik na iyon, hindi ko makikita ang reaksyon niya. Para bang mas gusto kong ganito, pagtatarayan, hindi yung iignorahin niya lang ako. Na parang wala na talaga siyang pakialam. Parang dito pa lang, mas nadagdagan ang rason ko kung bakit ayaw ko siyang tigilan. Nagkaroon ako ng kaunting pag-asa...

And somehow, I had this feeling of certainty that one day, when she looks at me again and finally touches her, I will make sure she is mine again. I only saw her when I closed my eyes. Every day, I see her in my mind's eye.

Coz for me, no one will ever be able to replace her. Whatever I think, my feelings always return to her. And I don't care if she leaves or if I get even more hurt. I still chase her. I'm going to get her again. I'm going to make her mine once more. Whatever she does to me, I will accept it.

Hindi niya rin kailangan magselos dahil kanyang-kanya lang ako.

Clementine tried to seduce me a lot of times, but no, hanggang doon na lang 'yon nung panahong nagalit ako. I've never been tempted, and I've never done it again. Bedding her and other girls has already been difficult for me since meeting Phryne.

Hindi na. I will never lose her this time. Hindi na dapat ako magkamali. Hindi ko dapat ulitin ang pagkakamali na naging dahilan na tuluyang pagtalikod at pagsuko niya sa akin. Hindi na.

Handa rin ako matigang ng matagal kahit gaano pa katagal ang paghihintay ko sa kanya!

Hindi talaga ako sumuko kahit anuman ang paninigaw at pananaboy niya sa akin, ang madalas na pagtalikod niya at ang kawalan ng pake niya.

Handa akong maging papansin sa harapan niya para mapansin niya ulit ako.

Kahit na madalas pa ay napapaaway ako kapag naririnig ko ang mga bumabastos at gustong bumastos sa kanya.

"Walang magagawa ang selos mo. Mas pinapalala mo lang ang sitwasyon kaya sana wag mo na syang gambalain pa, Heimlich." minsan ay kinausap ako ni Mari, ang kaibigan niya, nang mamataan niya ako matapos niyang mahuli ako na sinusuntok ang isa sa mga customer nila rito.

"I can't just sit here—"

"Hindi mo ba alam na nakakasagabal ka na? Hindi mo ba naisip na nagtatrabaho siya tapos guguluhin mo? Alam mo bang, maaari na naman siyang pagalitan ng boss namin dahil sa panggugulong ginagawa mo?"

I heavily sighed. Magsasalita pa sana ako pero inunahan niya muli ako.

"Ito na lang ang trabahong meron siya. Ang tanging trabaho para makapagbigay ng sapat na suporta sa pamilya niya. Kaya sana, hindi ikaw ang dahilan kung mawawalan siya ng trabaho,"

I understand her point but... "You know, I want to be cool, but that never works out so I just lose my temper,"

"Really?" she sarcastically said.

"Really! I don't want to hurt my pride so I don't say anything when I'm jealous but—"

"Yea, you don't say, but you go through with your movements!" tumaas ang boses niya. "Can't you see? Kaunti na lang, baka ma-banned ka na rito at 'di makapagtimping magsumbong si Prina sa kakulitan mo, lalo na pati ako! Kung gusto mo pa siyang makausap, then be patient! Respetuhin mo ang mga oras niya! Give her a time! Don't bullshittin on her! Don't insist her! Dahil hindi lahat ng bagay ay palaging umaayon sa kagustuhan mo, naiintindihan mo? Maghintay ka sa wala!" singhal niya pa. She paused a little. Dismayado siyang nakatingin sa akin. "Alam mo... hindi ko man alam lahat-lahat pero hindi mo alam kung paano siya magmula ng bumalik ulit siya rito. Wag mo ng sasaktan ang kaibigan ko ulit!" nangagalaiti niyang sambit matapos niya ako talikuran.

I almost comforted myself. Araw-araw, lalo kong nararamdaman ang pagsisisi.

At hindi ko lulubusing isipin na maaaring meron na siyang kinahuhumalingan na iba. Habang eto ko... sinisisi pa rin ang sarili... kasalanan ko...hanggang ngayon ulol na ulol pa rin sa kanya.

"You look shit. Itigil mo na pagpapakalasing. Papatayin mo ba ang sarili mo? At ano 'to? Why are you taking drugs!?" salubong sakin ni Martino nang mamataan niya akong ilang araw ng hindi lumalabas sa aking kwarto.

"Ibalik mo sakin yan," nang akma niyang kinuha iyon.

"Are you planning to be a drug addict!? Anong nanyayari sayo? Hindi ikaw 'to."

"Wag mo kong pakialaman. Leave me alone—"

"Fuck you, man! Fix yourself! The issue with the Callaghan family isn't over yet. You haven't resolved it right away! Lalo na sa ama mo! Hindi ka dapat ganito ngayon! Stop this!" paulit-ulit na pagsuway niya.

Hindi ko siya pinakinggan at nagpatuloy ako sa pag-iinom.

Wala na akong pakialam. Wala akong pakialam sa kanilang lahat!

Pakiramdam ko baon na baon na ako. Sa nangyayari sakin. Karma ba 'to sa lahat-lahat ng kasamaang nagawa ko? Pero kung karma nga ito na mahirapan ako at ang kapalit ay makasama ulit siya, sige, handa ako magdusa... basta magbalik lang siya...

"Pinapahirapan mo ang sarili mo. Alam mong hindi mo mabubura ang galit niya kahit anong gawin mo, tapos magmumukmok ka? Wala ka ng magagawa kundi tanggapin at tiisin ang lahat ng iyon." aniya'y nang kuwelyuhan niya ako habang niyuyugyog ang katawan ko.

Ilang beses na niya ako pinipigilan sa tuwing lilipad ako pabalik sa kanya... hindi matiis na kahit man lang saglit ay... silayan siya, magbabakasali.

"Kasalanan ko! Hindi ko siya naprotektahan! Hindi ko siya pinakinggan! Tang ina... kasalanan ko! Anong gagawin ko? Tang ina... " nanlulumong sambit ko.

"All you have to do is nothing. Kung manghihingi ka lang rin naman ng tawad—"

"Susubukan ko pa rin."

"You traumatized her. Sa tingin mo, anong mararamdaman niya kapag pinilit mo siya?"

Mahigpit akong napailing. "Bahala na. Kung anuman ang gusto niyang gawin sakin... bahala na. Kahit pa saktan niya ako, ipakulong niya ako, tatanggapin ko. Basta makausap ko lang siya... at mapatawad niya ako."

Dismayado siyang napailing sa akin. "Malabo mangyari 'yon. Bago mo gawin yan, solusyunan mo muna ang problema mo dito. Walang mangyayari sa kakamukmok mo at hindi umuusad, nauubos ang oras mo. Hindi mo ba alam sa kakamukmok mo, nagdidiwang ang ama mo? Payag ka ba 'don?" I heard him heavily sighed. Nagngitngit ako sa nadinig. "Wag kang mag-alala, I'll look at her first if that's what you're worried about." napaangat ang tingin ko sa kanya. "Sa ngayon... ayusin mo muna ang gulo mo rito. Ikaw na ang bahala,"

"I honestly fucking don't know what to do, Martino." halos miserable kong tugon.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa sa mga demonyo?"

Tumingala ako sa sinabi niya. Alam ko kung sino ang tinutukoy niya sa puspusang galit ko.

"Iuwi mo na sa impyerno." tinapik niya ang balikat ko. "There is no other option. Anong silbing ng mga taktika mo?"

"Martino,"

Tipid siyang pait na ngumiti. "The question is... kaya mo ba?" he slightly chuckled. "Am I ridiculous? There is no other option. This may just be the right way to completely solve all your problems... not just now ... but in the future. Yun ang sa tingin ko."

Saglit ako nakapag-isip-isip at natulala.

"I knew it wouldn't be easy. But your anger and his sin against you... you can use that. One of these will be your weapon, allowing you to carry out the plan you've long wanted to demolish. Nothing is difficult for you, Heimlich. Ibalik mo ang dating ikaw, pinalaki ka niyang ganito, ngayon, iparanas mo din sa kanya. It's up to you if that's really what you want."

Wala pa akong maapuhap na sasabihin.

"Remember, your whole life, you have not violated his will. You always follow his preferences. Saksi ako sa pagtitiis at pagtiya-tiyaga mo. Anong gusto mo... habang buhay ka na lang 'bang magiging sunud-sunuran sa kanya?"

"I honestly don't know what to do—"

"No. Don't wait for the past to happen again. You know what to do, and you got me," paalala niya.

Tama si Martino, kailangan tapusin ko muna ang problemang meron ako. At sisiguraduhin kong pagkatapos nito, maghahabol ako sa kanya, babalik at babalik ulit ako sa kanya.

Wait for me, mi adelaide.

Ninamnam ko ang bawat oras nang miserable at bigo pa rin ng sandaling bumalik ako sa impyernong pinanggalingan ko. Sinulit ko ang natitira niyang araw na ibinigay ko. Inayos ko muli ang sarili ko. Pinanatili kong kalmado, at pinakalma ang aking sarili sa kabila ng nalaman kong lahat na pagtataksil niya. I give all of his whims. I do all the duties that he commands this day. Nagawa ko pa siyang sabayan kumain at makipag kwentuhan sa kanya.

At hindi lingid sa kaalaman, I also let him fuck Olive. Alam kong may nangyayari na sa kanila. I didn't expect from her innocent face that she was one of my father's prostitutes. One of our fucking servants! She's too young, but too dirty. Ang minsang pinakisamahan at itinuring ni Prina na kaibigan sa loob ng kastilyo. Ang dalawang taong magkasabwat... sa ginawa nila kay Phryne.

I have found out the truth. I saw the CCTV footage inside our castle, kita ko ang kabuuan lahat, medyo mahaba ang clip na iyon, at halos mapatay ko na ayaw pa mismo ipakita sakin ang footage na isa sa mga tauhan namin dito, and there was proof that Phryne had been given drugs, so she lost consciousness while my father was eating dinner with her.

I also learned the truth from one of our servants who saw, who was one of those serving food. Sa takot na lang na banta ko na baka may magawa ako sa kanila, agaran din namang may umamin. Kuryuso kung anong klaseng droga ang pinainom kay Phryne dahilan ng pagkahimatay nito, and good thing, the witness showed me such a drug that came right from Olive's room.

Binasa ko ang pamilyar na boteng 'yon. GHB (gamma hydroxybutyrate)

"Fuck..." I tightened my grip on the medicine. Napahinga ako ng malalim at mariin na napapikit saglit.

I know this drug! This is a very dangerous drug!

Hindi ko maiwasang isipin na kung ano ang nararamdaman ni Phryne nung mga panahon na yon na wala ako sa tabi niya! Muntik na siyang mamatay! Muntik na siyang mamatay ng hindi ko namamalayan!

Umigting ang panga ko habang nakatulala sa kawalan.

Nagsisisi habang inaalala ang pag-iyak niya at pagmamakaawa. Walang kaalam-alam at kamalay-malay. Inakalang nagsisinungaling. Nabulag ako sa galit at sa sobrang pagkabulag sa galit, hindi ko muna agad ginawa ang bagay na ito para malaman agad ang totoo! Talagang pinaglaruan kami ng ama ko!

"Let me repay them for you, mi adelaide..."mahinang sambit ko.

Kung kinakailangan na araw-araw rin akong lumuhod sa kanya at humingi ng tawad, wala akong pag-aalinglangang gagawin. Makuha niya lang ang hustisya para sa kanya. Kahit na ako... kahit na isama na niya ako. Kahit na sirain niya ako. Nandito pa rin ako sa tabi niya.

Hinayaan ko sila. Alam kong kasama ng ama ko ngayon iyon sa loob ng silid niya. Hinayaan ko. Pinasulit ko ang natitira nilang oras sa huling kalualhatian.

Habang inaabala ko muna ang sarili, nagpahangin, nag-isip. Using the crossbow, I quickly hit a flying bird. I shoot the multiple times, apat ang napatay kong hayop sa kung saan-saan ko namataan sa paligid. Sa limang matalas na bagay na nakakasugat kapag natamaan at maaaring ikamatay mo ito. Nagtira ako ng isang palaso...

Bumuntonghininga ako ng malalim.

Oras na para bumalik.

Buo na ang desisyon ko... "I'm going to finish the top over his death..."

I walked straight to the demon's room.

"Your Majesty..." bati ng isa sa mga servants ngunit 'di ko na napansin iyon habang diretso ang tingin at tuluy-tuloy lang ang paglakad ko.

Dahil ang isip ko ay abala sa pag-iisip tungkol sa nakaraan, mula pagkabata ko, si Yelena, ang tunay kong ina, kung paano ako pinalaki ng aking ama, at kung paano niya kontrolin ang buhay ko, lalo na sa ginawa niya kay Phryne. Lahat-lahat. Kung paano ako mamuhay na kasama sa impyerno niya.

"Oh, get it on, you son of a hole—"

Naputol ang sambit niya nang mamataan ako, at mamataan ko rin siyang kumportableng nakababad sa sariling bathtub.

Umangat ang kilay niya at ngumiti sa akin. "Oh, son, what brings you here?"

Pinagmasdan ko saglit ang mukha niya... ang mukha ng ama ko... pinakaramdaman ang sarili. Dugo't laman... ama ko siya, pero bakit ganon? Wala. Wala akong makapang nararamdamang awa para sa kanya. Pati yata natitirang kaunti respeto at pagmamahal ay nasaid na niya.

I feel empty about him. Iniisip ko kung bakit ganitong klaseng ama pa ang naging ama ko?

"Why are you holding a crossbow?" tumaas ang kilay niya.

Bumagsak ang tingin ko sa hawak ko at tipid na nangiti. I heavily sighed. "I was bored father... that's why I decided to shoot animals,"

He slightly chuckled. Dumantay pa ang mga braso nito sa bathtub at tumango sa akin.

"Oh, I see,"

I smirked. "Do you know this is what I used to catch what we ate earlier?"

"Really? You really are good my son..." lalong humihigpit ang kapit ko sa palaso sa tuwing tatawagin niya akong anak.

Anak— saka ko lamang naririnig kapag nasusunod ko ang mga kagustuhan niya na taliwas naman sa kagustuhan ko.

"Yes, father...and of the five arrows, there is one left," agad ko iminuwestra at dahan-dahang itinutok sa kanya ang crossbow habang hinahanda na ang palaso.

"What are you doing?" umagos ang tubig nang gumalaw siya habang nakaalarmang nakatingin sa akin.

"I supposed, this is a goodbye then?"

"S-Son, put down the crossbow." he demanded.

I just smirked, at humigpit lalo ang kapit ko sa crossbow. Habang tinititigan ko ang itsura niya, iniisip ko kung saan ko siya mas gugustuhing tamaan.

Bakit parang natatakot siya? Dapat wala siyang kinakatakutan! He's Sanjrani! A Royal King and a fucking brutal dictator!

"Tell me, father. What is the most precious part of your body that you cherish?" tanong ko sa kanya.

Can I hit him in the eye? Chest? Mouth? Or in the head? Oh kaya naman kapag nagsalita at napanganga siya ay saka ko siya aasintahin ng palaso para sakto sa ngala-ngala niya? Anong mas maganda? Yung alam kong hindi na mabubuhay siya.

"What is your problem? Let's talk to my room, son. "

Hindi nakatakas sakin ang agarang paglunok niya, hindi alam kung tatayo o mananatiling huwag gumalaw sa mukhang takot na baka tuluyan ko siya.

Mahigpit akong umiling habang mapait na umiiling sa kanya. "No."

"This is how you want to speak to your father, huh?" nagawa pa niyang pumagak ng halakhak sa kabilang ng mukhang kabadong mukha.

"Do you know the woman you almost fuck? She's my love, father." madiing pagkakasabi ko.

"Who? Olive—"

"No. Phryne."

Napairap siya roon. "Oh, son! She's just a whore—"

"You drugged her. You almost killed her."

Suminghap siya habang nakakunot na pinagmamasdan ako ng imposibleng tingin.

"What happened to you, my son? This isn't like you. If I approve you two, but once people find out that you are dating her, what do you think will happen to our name? People will gossip about this. That a prince loved a lowly woman. A whore, slut, and selling her body for money. This is a scandal— "

"Is all that matters to you!? I don't need your fucking approval!"

"It doesn't matter." he lips formed to grim line. Seryoso na siyang nakatingin sa akin.

"Does it?" mapait akong napangisi.

"She's just a whore."

"Say that word again." banta ko na lalong kinahigpit na kapit ko sa palaso.

"And what? You will kill your own father?" umangat ang gilid ng labi niya at umiling, tila hinahamon ako sa pag-aakalang naduduwag ako sa sinasabi niya. "No. You won't do that. Now enough of this nonsense and let's talk about—"

I smirked more. "Why not? You actually killed your own wife. What's the difference does it make if I kill you? I am worse than you, father. I'm worse than you."

He paused for a while. Gulantang siyang napatitig sa akin.

"I had hoped for a long time that you were the only one who died. I despise you, my father. I witnessed your murder of Yelena! You poisoned her!" mapait na sambit ko habang inaalala iyon.

I felt transported back to those traumatic times, those sleepless and cooling nights. I've been through hell for most of my life because of him. This is the reason why I let the demon enter my life. I let my own dance with the devil go.

"Enough! We'll go back to my room and speak some—"

"You shut up your hole!" nanggagalaiti kong sambit.

"How did you know that, son?" natitigilan niyang tanong.

"Allaenat ealayk , Ilyas!" fuck you, Ilyas! "I know you killed my mother! I saw how you poisoned her! And I can't believe how bad you are as a father and husband!"

"La! min fadlik ya bunaya." No, please son. "It's been a long time since—"

"I kept quiet for a long time, but I couldn't stand it anymore. I despise you. And now, I can no longer bear your evil. If I think badly of you, then I will be worse than you, baba." Papa "It's time for me to take you to hell. It's time for you to be quiet for life, "

"You don't kill me. You are my son, I am your father. You can't do this to me. You are Sanjrani." mariing kastigo niya.

Hindi ko alam na may ikakasama ka pa pala siya. Kahit na ang babaeng mahal ko... ang natitirang pag-asa ko. Tang ina, nakalimutan ko ng ama ko siya! Dapat sa kanya binubura sa mundo! Inalis na niya ang katiting na amang pagtingin ko sa kanya. At ni minsan... ni minsan, wala man lang ako nakitang pagsisisi na pinatay niya si Yelena.

Wala talaga siyang kwentang ama.

At habang tinititigan ko siya, pinagsisisihan ko ang lahat-lahat ng mga bagay na ginawa ko para lang sa kanya.

Kaya bago pa ako makarinig ng mga masasamang salitang bibitawan niya, walang pikit-mata kong tinamaan siya. I brutally shot his neck. Lagpasan at gitnang-gitna iyon at tila mapuputol ang ugat sa leeg niya, malalim siyang napasinghap at tila napanganga. Agad na hinawakan ang palasong nakatusok sa kanya, pinipilit magsalita ngunit dugo na dumadanak sa leeg at bibig niya.

And for the first time, I just saw him look helpless with tears welling up in his eyes. Na para bang may magagawa ako para hindi siya mamatay habang pilit niyang inaabot ang kamay sa pag-aakalang aabutin ko ang kamay niya sa akin. Naliligo na rin sa sariling pagdanak ng dugo sa panunubok na paghigit niya ng palaso sa kanyang leeg.

He is looking at me with mercy.

Not at all. I have mercy, but when it comes to him, it is gone. It's all gone, father... it's all gone.

"My son..." paos at nanghihina niyang sambit kasabay ng unti-unti niyang pagpikit.

"Bastard... son."

At alam kong hindi pa natatapos dito ang lahat. Hindi ko inaakala sa mga dahilan ni Olive kung bakit niya nagawa ang bagay na iyon ay sa kadahilanang malaki ang pagkakagusto niya sa akin! Fuck!

I know I've been an asshole before. I also slept with someone I didn't fully recognize pero hindi ko inaakalang isa siya sa mga iyon. At hindi ko rin inaakalang ginawa niya ang bagay na ito ay dahil sa laki talaga ng gusto niya sa akin! Hindi ko inakala na papatulan niya rin ang ama ko sa kagustuhan niyang masira at malayo ako sa mahal ko!

She really is! She really is the whore here in this 'castle'! What a crazy bitch. Gusto ko mang maawa sa tulad niya dahil alam kong nagkasala ako sa kanya, pero tuwinang naiisip ko sa kamuntikan na niyang patayin si Prina, nawawala ang pag-alinglangan kong kagustuhang gumanti.

No. I need to. I have to be merciless towards people who have wronged the person I love.

"Your Majesty..." natatakot na sambit ni Olive nang pasukin ko siya sa kanyang silid.

"You have only two options, Olive."

"What do you mean, Your Majesty?" nanginig ang boses niya sa paglapit ko.

"Kill yourself or confess to the cops that you murdered Ilyas. You decide." diretsahang kondisyon ko sa kanya.

Natitigilan ay natatakot na nagawa niya pang mailing sa akin. "A-And if I don't do that, what will you do to me?" kabadong tanong niya.

Mukhang natakot sa kadahilanang nalaman niyang wala ng buhay si Ilyas, at kahit hindi niya sabihin, alam kong ako ang iniisip niyang pumatay sa sariling ama ko.

Bigla akong natawa. I evilly smirked. "Then I will let you escape from my castle."

Ilang beses siyang napakurap at napamaang sakin. Unti-unting nabura ang ngisi ko sa kanya.

I gritted my teeth. "It's okay. You can run away. Run and hide as far as you can. Hide everywhere, I will find and find a way to find you... until you suffer. I won't stop you as far as you go... the people who will be affected will also be affected— "

"Please! Don't touch my family— "

"Then choose."

"Y-Your Majesty..." mangiyak-ngiyak niyang sambit.

"What do you think? You know how I play, so be careful what you choose."

Matagumpay at naayon ang plano sa naging kagustuhan ko. At hindi na nag-atubili pang bumalik sa gusto kong balikan. Medyo natagalan nga lang ako at nagka-aberya na bigla akong nabaril ni Oscar na isa sa mga tuta ng ama ko. Mabuti na lamang ay bago pa ako matuluyan ni Oscar ay naunahan na siyang mapatay ni Martino.

At hetong nalalayo na nga ako... kami... Inaamin kong... natatakot ako. Natatakot ako sa maaaring mangyari pero kung dumating man ang araw na kinakatakutakan ko, sisiguruhin kong mas maililigtas at mailalayo ko siya. Lalayo kaming dalawa.

"I thank you my life, Martino,"

"Are you sure you won't take me with you? Paano kung-"

"Wag kang mag-alala. May mga tauhan akong kasama, hindi kami nag-iisa. Marami kami."

Bumuntonghininga siya ng malalim, mahihimigan na para bang hindi pa rin siya mapakali.

"Heimlich, mag-iingat kayo. Lalo na ngayong kumakalat na ang usapan na patay na ang ama mo, malamang, marami pa ring mag-iisip na hanapin ka." paalala niya.

"Hindi nawala sa isip ko iyan, Martino."

Bumuntonghininga siya ng malalim. Tila alangan pa rin. Ilang beses na rin kami nagtalo tungkol dito pero wala siyang magagawa sa desididong desisyon ko.

"Tawagan mo ako kapag may kailangan ka, okay? Mag-iingat kayo, ako muna bahala rito. I'm gonna clean up your mess. Balitaan na lang kita."

"Thank you,"

Gamit ang aking submarine, noon, dito ako madalas mag-angkat ng droga sa ibang bansa, dito rin ako madalas makipag palitan ng armas, mga kalibre, gadgets, at madalas... noon... dito ko rin pinapatay ang mga may sala, kalaban at mga lumalabag sa akin.

Napapikit ako ng mariin habang inaalala ang lugar na ito. Inaalala ang dating ako. Na para bang halos 'di ko na makilala at ayaw ng kilalanin pa.

Noon, dito ko rin madalas iniiwan at tinatapon ang mga tao, pinapakain sa mga pating... nilulunod... tinatapon ang mga bangkay... nung mga panahong bulag na bulag at walang awa ako. Wala awa na kahit naririnig ko ang pagtatangis na pamilyang humahanap sa nawawala na isa sa kanilang pamilya.

Ayoko ng balikan... halos pangilabutan ako, nakakatakot ng balikan.

Hindi ko inaasahan na magagawa ko iyon sa lahat ng naging kautusan ng ama ko.

I have no choice. At itong sasakyang ito, ito rin, ang gagamitin ko para sa makalayo kami sa lugar na wala ng makakatunton, makakakita't makakapansin, at makakapigil sa amin.

Ngunit inakala ko dun na matatapos ang lahat.

It was the worst time for me... for us. Inaasahan ko na ang mga Sanjrani ay maraming may galit at gustong mapatumba kami. Ngunit hindi ko naman inaasahan na may mga makakatunton pa sa amin at nagawa pa kaming sundan!

Sa kawalang pag-asa na makatakas dahil marami rin akong kasamahan. Hindi ko rin sila maaaring iwan, kailangan kong gumawa ng paraan.

Isa lang ang iniisip ko: ang kaligtasan ni Phryne.

I want to make sure she's alright. I want to make sure she will be alright in the future.

Masakit man sakin na malayo muli sa kanya pero kailangan ko 'to, kailangan namin ito, baka sakaling may babalikan pa ako. Nangako kami sa isa't-isa, nangako siya, at pinanghahawakan ko iyon. Kaya kailangan, panindigan ko rin ang pinangako ko sa kanya. Hindi ko siya dapat idismaya. Kahit na malabo na ang lahat-lahat sa akin...

Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyari na namang masama sa kanya dahil lang sa akin. Hindi ko na kaya. Kailangan kong ilayo siya. Laban ko lang 'to at hindi laban niya. Ngayon, ako ang tatapos nito sa paraan na dapat.

"Hindi mo sinasabi na ganito rin ang pakay mo! Wait me there! Kailangan kitang samahan!" frustrated na tawag sakin ni Martino nang maibalita ko sa kanya na pinamamalibutan kami ng mga kalaban.

Alam ko naman iisa lang ang gusto at hanap nila, ang nag-iisang naging tuta ni Ilyas... wala iba kundi akong anak niya. Inaasahan ko na talaga na sa oras mawala siya, matinding problema ang maiiwan niya sakin kaya kailangan ko itong harapin.

Natatakot man, ngunit handa ko itong harapin.

"Wag kang babalik. Ilayo mo si Phryne dito. Yun lang ang gusto ko—"

"How about you? Sigurado ka bang makakabalik kang buhay? Paano kung makulong at mahuli ka? Anong gagawin mo? Nag-iisip ka ba?" sunud-sunod na tanong niya, at kahit irita ay mas mahihimigan ang kanyang pag-aalala.

Sa totoo lang, naisip ko na ang bagay na ito.

Sandali akong napapikit ng mariin, irita sa kapalpakang nangyayari, kinakabahan din ako. Ito ang totoo.

Bumuntonghininga ako ng malalim. "Babalik akong buhay, Martino. Oo, hindi ako tatakas."

"You fucker! Ako na lang ang ipakulong mo kung ganon—"

Pumikit ako ng mariin. "Are you stupid?" naiirita na sa suhestiyon niyang hindi ko na nagugustuhan, pakiramdam ko kapag pumayag ako sa suhestiyon niya, parang wala rin akong pinagkaiba ng husto sa ama ko! Nangako na ako sa sarili ko na sa oras na dumating ako sa ganitong sitwasyon, haharapin ko na ito at hindi na tatakasan. "Martino, nakikiusap ako. Wala akong balak tumakbo, at lalong wala akong balak na ibaliktad ka—"

"Bakit hindi? We are both in the same field. Parehas din naman tayo nakakapatay—"

"But this is a fucking serious case, Martino! Tama na! Napapagod na ako sa ganito..." malalim akong lumunok para pakalmahin ang sarili kahit na patuloy na nagkakagulo ang nasa paligid ko. Sinabi ko na sa mga kasamahan ko na hindi sila pwedeng manlaban, kailangan ko pa siguro silang kausapin ng masinsinan... ang magiging desisyon ko. "Ikaw? Hindi ka ba napapagod? Ni minsan ba, naisip mo rin ba na gusto mong mamuhay ng normal? Tang ina! Gusto ko ng mamuhay ng normal. Ayoko mamuhay tulad ng ama ko, alam kong ikaw, ganun din. Wala mang kasiguraduhan ang lahat, pero baka ito ang unang hakbang para matupad na yung hinahangad ko, natin. Kung gusto nilang mahuli ako, hulihin nila ako o ikulong, kusa akong susuko..."

I just heard him groaned in annoyance, malamang ay puro mura na ang iniisip nito sa akin dahil sa desisyon ko. "Damn it! Please, tell me, you're not serious! Wala ito sa planong sinabi mo—"

"I'm sorry. It is... and I had no choice." bumuntonghininga ako ng malalim. "Martino, sapat na sa akin ang tulong mo, at hindi mo 'ko kailangan samahan dito. Ang gusto ko lang ay bantayan mo si Phryne. Yun lang, sapat na sakin 'yon. At... at gusto kong itama lahat ang naging pagkakamali ko sa abot ng makakaya ko. Gusto kong pagbayaran ang lahat ng iyon. At kung pagkakakulong ang tanging solusyon para lang pagbayaran ang naging kasalanan... handa akong mapatawan at pagbayaran ang lahat ng 'to..."

Kabayaran ko at sa naging kasalanan rin ng namayapa kong ama.

Katulad nga ng inaasahan ko, nakulong ako. Kusa akong sumuko. It was not an easy task. I spent 29 months and 7 days in solitary in the hole when I was new to incarceration. That was a difficult time, regardless of what anyone told you. It was difficult to be in a solitary. Sheriffs have interrogated me, electrocuted me, and drowned me in order to force me to confess to everything in my case. I'll admit that I've had a lot of... criminal records. In my entire life, I've been in or visited prison. I'm constantly out on bail. The majority of those who complained and wanted to imprison me were against us. However, it was overshadowed by my father's connection. At ngayon, lumalabas muli ang mga naging kaso ko.

It was like a routine. Mga paulit-ulit na nangyayari at ginagawa ko sa selda. And to get rid of the boredom I feel, I always read bible, or read news papers, at nakikitang kong, ako ang madalas na laman ng balita. Then sometimes, I tried to do exercises, get out in the yard in the cage every once in a while by myself, just to keep my sanity and look forward to phone calls, to stay in touch with Phryne, sa tuwinang dinadalaw lang ako ni Martino.

That's what it was all about.

Hindi pa natatapos doon ang lahat, until the diesel therapy. They pick you up in the middle of the night. You have no idea where you're going. You board a bus and board a plane that marshals have confiscated from some drug dealers. The plane is then basically gutted, and you're handcuffed to your seat the entire time.

It was a very, very, very tough time for me.

Until I spent a years in a regular prison. I really can't believe na nagawa kong magtiis dito sa selda sa napakahabang panahon, sa paminsan-minsan rin na pagbisita ni Martino. And while I was behind bars, all I could think about was what had happened to Phryne and me.

"Why her?" ang unang pagkakataon na naitanong sa akin ito ni Martino.

Wala sa sariling napangiti ako. Kibit-balikat at unti-unti napailing. "I don't know. I just like her... I just love her. When I'm not with her, I feel like I could die,"

"You are one crazy bastard," hindi makapaniwalang sambit niya.

"I guess, we really like to choose an imperfect person for us, Martino... I don't want her to go through the pain. I love her. I want to get back at her. Do well and be better for her. I promised her. I don't want to disappoint her. And I especially don't want to be an embarrassment for her, again. I know it's cruel and selfish of me, but I can't ... I just can't waste this life." and I feel like it's not too late for us all.

Araw-araw, siya lang lagi ang inaalala ko. Halos mabaliw ako sa apat na sulok, nag-iisa, habang nangungulila't inaalala siya. Like what is her condition? She was aware that I was imprisoned, but I refused to appear in front of her because I was embarrassed no matter where she went. Alam kong nasasaktan ko siya sa ginagawa ko pero kailangan.

Hindi ko siya kayang makita. Hindi dahil hindi ko na siya mahal, kundi dahil ayoko makita ang simpatya, ayokong magtiis siya para lang bisitahin ako madalas sa selda. Ayoko. Ayokong... ako lang ang iniisip niya. Gusto kong... isipin muna niya ang sarili niya.

Until I got word from Martino that she's out of the country, but I'm hoping she'll come back. Oh kahit na ako na lang magpunta. At dahil lalong napalayo siya, mas naramdaman ko ang pangungulila... at minsang pangangamba.

When my father died, I didn't cry. But, for the first time in my life, I felt hopeless, sorrowful, and lonely... I couldn't help but feel sorry for myself. I closed my eyes as tears streamed down my cheeks. I'm feeling so pitiful. I may be wealthy and powerful, but the truth is... I am nothing. Without her, I am nothing.

Kahit kinakausap niya ako sa screen sa tulong ni Martino kapag binibisita niya ako, malayo siya, limitado lagi ang pag-uusap naming dalawa, minsan... sa loob ng taong 'yon, may pagkakataon na hindi ko maiwasang minsan gusto ko na lang sumuko. Kasi, ayoko siyang makulong sa akin, maghintay sa wala, nag-aalinlangan na ang puso ko sa paglipas ng mahabang panahon, natatakot, nahihiya, dahil anong klase kong tao para mahalin ng tulad niya? at hindi maiwasang isipin na bakit may isang babaeng tulad niya na sa kabila na naging kriminal ako, ay nagawa na niya pa rin akong mahalin at tanggapin?

"Ngayon ka pa ba susuko? Kung kailan magkakaanak na tayo..." humahagulhol na sambit niya habang pinagmamasdan ko siya mula sa screen.

Tang ina, miss na miss ko na siya!

Damn it! Parang sa nalaman kong iyon ay gusto ko na agad lumipad papunta sa kanya pero alam kong mahabang panahon pa.

"Kaunting tiis na lang, Phryne..." wag ka sanang mainip. Makakalaya rin ako...

Hanggang sa hindi pa rin ako makapaniwala... na natupad niya ang mga pangarap niya kahit wala ako sa tabi niya. Nagawa niyang alagaan ang anak namin habang malayo ako sa kanila.

My thoughts of her never end. And I feel sorry for her that she's going through this because of me.

Marami talaga akong pagkukulang. Kumukurot ang puso ko kapag naiisip iyon. At ngayong nakabalik na ako, wala na akong balak pang tumalikod pa. Sila ang natatangi kong hinaharap.

I close my eyes at the expression of the child she is holding. He resembled me. He looked like me. Particularly, when I was younger. Damn, his eyes are the same color as mine! Kinagat ko ang labi ko, habang pinagmamasdan siyang nakatingala at hinahanap ang atensyon ng ina. Nangilid ang maiinit kong luha habang sumisinghot at pinagmamasdan sila.

"Papa..." suminghap ako ng malalim at tumango ng sinubukan sambitin ng anak ko habang nakatingala sa akin, tinuturaan ni Phryne.

Sobrang saya ko, dati lang ay sabik na sabik akong mahawakan sila, nangungulila habang pinagmamasdan ito sa screen, iniimahe na sana ako nag-aalaga sa mag-ina ko, hawak lagi sila. Pero ngayon, tuluyan na talaga akong nakauwi at naramdaman sila. Abot kamay ko na...

Dammit, Phryne! I'm not going to leave you now. Wala ng makapipigtas sa atin. I'll make sure of that. You are as much a part of my life as I am of our son's!

I'm madly in love with her. I wanted to kill the people who had treated her unfairly, but I knew that killing someone and being violent would only add to her horror. That is something I would never want... ever... again.

Kakalaya ko lang, ano ba itong naiisip ko? Tsk. Kailangan ko na talagang tuluyang magtino.

"You were there, when they gave me a low stare. Nandiyan ka rin, nung para sa kanila, ako ay balewala. You were there for me when I felt like I didn't matter..."

Tears rolled down her cheeks. I wiped them with my numb. My tears formed, too. I can't stand her crying. Agad ko siyang niyakap ng mahigpit habang mariing hinahalikan sa noo.

At tulad nga na palagi kong pinapaalala sa kanya. "I was so hurt because you went through so much, baby. And I want you to know... you will never fight alone. Hindi ka na nag-iisa, nandito na ako, palagi."

Hearing and thinking about Phryne's family situation, how her mother treated her, and how many people told her that disappointment and growing up were always compared and not enough, made me realize how painful it is. I could feel every heavy line she released and harbored for a long time.

I want to imagine her pain. Her suffering... her loneliness... her rough childhood that she alone fights intense self-hatred.

"Paano mo nagawang mahalin ang anak ko?" ito ang unang pagkakataon na kinausap ako ng ama niya ng kusa sa unang pagkakataon.

Alam ko namang ilap pa rin ang pakikitungo niya at wala siyang nagawa dahil sa kagustuhan ng anak niya. Alam kong nararamdaman ko na palaisipan pa rin ako sa kanila, at hindi pa ganun kabuo ang tiwala ng kapatid niya at ama niya sa akin, pero katulad nga ng ipinangako ko sa asawa ko, kay Phryne, sa harapan nila, na araw-araw ay papatunayan ko ang sarili ko na karapatdapat ako sa kanya, hanggang sa tuluyan na nila maibigay ang tiwala at pagpapatawad sa akin.

"I fell in love with her at first sight,"

Naningkit ang mata niya sa naging sagot ko. Buhat ang anak ko at nakadantay sa bisig ko, habang ang asawa ko abala naman sa paglalaba. Week-ends kasi kaya wala siyang pasok. Kaya naman madalas bisitahin kami ng pamilya niya dito sa condo ko. Simula ng dumating ako, nagdesisyon na kaming bumukod ni Phryne, at mabuti naman ay pumayag sila. It's also a big challenge in our lives, that I, still can't believe someone like me will be a father, be a husband, and take care of my lovely wife and adorable son. I still can't believe that I also have a caring and loving wife. Parehas kaming nag-a-adjust sa isa't-isa, bagay na nagugustuhan kong nangyayari sa aming dalawa.

This is life. It's nice to live like this.

Asawa... hindi na talaga ako makapaghintay na makasal na kaming tuluyang dalawa. Tulad nga ng palagi niyang sinasabi; kaunting tiis na lang... mabilis ang panahon, makakausad din.

"Bakit ang isang lalaki, na nakakatakot na perpektong tulad mo, ay maiinlove sa aking anak? " tanong pa niya.

Para bang gusto kong matawa. Kinagat ko ang labi ko sa pagpipigil sa pagsibol ng ngisi ko. Ayaw ko mang magmayabang pero hindi ko maiwasang isipin na ganun na ba talaga ang tingin ng karamihan sakin ng tao?

Perpekto at gwapo?

I doubt that. Marahil ay meron nga ako kagwapuhang taglay, pero marami akong kahinaan at pagkakamali sa buhay.

"Ganito po kasi yan, Tay... Sabihin na lang natin na marami akong nakilalang magagandang babae na may kahanga-hangang buhay. Pero siya ang unang babaeng nakilala ko na masayang kasama at laging nagpapasaya sa akin. Sa kanya ako natuto maging makuntento sa buhay. Kuntento na ako sa kanya, at sa anak ko. So, I held on to her..."

Coz for me, she may not be the perfect woman I've ever met but she's very, very, very beautiful, very brave, smart, cold, adorable, sweet, and funny.

Tumikhim siya saglit. Mukhang hindi pa rin kumbinsido at akala'y nagbibiro lamang ako. Hindi ko siya masisisi, kahit ako rin naman, na kung magkakaanak naman kami ng babae ni Phryne, siguro magiging ganito rin ako sa anak kong babae, strikto. Tulad ng ama niya.

"Eh, ano bang pinagkakaabalahan ng magulang mo, hijo?" biglang sabat naman ng ina niya nang mamataan kami, mukhang kanina pa nakikinig sa amin ng asawa niya.

Saglit siyang dumalo at sumenyas na gusto niyang buhatin ang apo niya na kanina ko pa hinehele, kaya naman ay ibinigay ko ang mahimbing na natutulog kong anak na si Heinrich.

"P-Patay na ho sila..." mahinang sagot ko.

Natigilan sila. Napasinghap siya at nagkatinginan silang mag-asawa, bago muling bumaling sa akin.

"K-Kapatid? Wala ka bang kapatid man lang, hijo?"

Tipid akong napangiti at umiling. Hindi nakatakas sa akin ng tingin ng simpatya ng ina ni Prina.

"May kanya-kanya na po silang buhay at pamilya," sagot ko na lamang.

Nanatili silang nakatitig sa akin. Para bang naghihintay pa sa susunod na sasabihin ko. Maliit akong natawa at napakibit-balikat.

"At uh... ang natira na lang po sakin ay ang step-brother ko na madalas ko noon kasama kaso nasa ibang bansa, Martino ho ang pangalan."

Hindi ko lang masabi na marami talaga akong kapatid at halos hindi ko na yata mahahagilap at makilala pa. Tanging si Martino lang ang kinilala ko at ang mga anak ni Yelena na nakasama ko rin sa kastilyo sa mahabang panahon nung lumaki ako.

Maya-maya ay narinig ang buntonghininga ng ama ni Phryne. Dahan-dahan siyang napatango sa akin.

"Siguro mahirap para sa iyo bilang isang anak..." ito ang pagkakataon na tinapik niya ang balikat ko na para bang iyon na siguro ang senyales na unti-unti niyang pagtanggap sa akin.

Nagkatinginan kami ng ina ni Phryne at nangingising tumaas lang ang kilay niya sa akin, na para bang parehas kami ng naiisip. Pigil na pigil naman ang ngiti kong tumatango habang sinisimulan na ako kausapin ng kumportable ng Tatay ni Phryne.

"I've missed many opportunities to express how much I appreciate all of your efforts and support; despite our differences, I am very... very grateful that you are my brother; you never gave up on me when I gave up on myself; you're not just a brother to me, but also an advisor; and now I'm proud to say that... I have the best brother." ngayon lang ako naglakas loob ito sabihin kay Martino sa mahabang panahon.

Sa malamig niyang mukha, at kilala kong wala pang interes pagdating sa babae, hindi ko naman inaasahan na babagsak rin pala siya sa kaibigan ni Phryne. Balak ko pa sana siyang asarin ngunit saglit siyang tinawagan ng asawa ko kasama rin ang asawa niyang si Mari. Mukhang magkakaroon na ng kalapit na pinsan ang anak ko, ah?

"Your wife is crazy, tsk..." naiiling na sambit niya na makalingon sa akin.

Tinaasan ko lang siya ng kilay.

Kumibot lang ang labi niya at umirap sa akin sabay tapik sa aking balikat. "Just never forget that I am always here for you no matter what..."

At sa unang pagkakataon ay naramdaman ko ang kanyang pagiging kapatid. Hindi kami showy parehas, pero dahil mahalagang araw ito sa buhay ko, sobra-sobrang emosyon ang naipapakita ko. Ganun din siya. At hindi ko na mapipigilan pa. Sobrang laking pasalamat ko sa kanya, marami akong utang na loob sa kanya na hindi ko na yata mabilang-bilang pa, at sobrang saya ko rin... na maging siya, at natagpuan na niya ang makapagpapasaya sa kanya habang-buhay.

"Do you think your brother still mad at me?" I whispered to Phryne as we walked out to the waiting Royal Carraige before we went on our honeymoon.

Yes! Fucking honeymoon! Na kanina ko pa pinakahinihintay! Sabik na sabik na ako!

Dinig ko ang bungisngis niya. "You should talk to him, Heimlich. Ang hirap sa inyo, parehas kayong suplado." at umirap siya sa huli.

Napakaganda niya sa ayos niya. Kung pwede ko lang siya itakbo na para maging mabilis na ang lahat hanggang sa mag-isa na lang kaming dalawa. Hindi na ako makapahintay sa pagpaplanong araw-arawin siya at bigyan ng isang dosenang anak.

Bumuntonghininga ako ng malalim at saglit na napapikit ng mariin. "You know I'm trying my best. Alam mong mas suplado ang kuya mo."

"Siga mo daw kasi, eh,"

Napakunot ako. "Siga?"

Kumibit-balikat ako nang magkatamaan kami ng tingin ng Kuya Premi niya. Bumuntonghininga ako ng malalim at lumayo saglit kay Phryne para kausapin ang Kuya niya.

Tumikhim ako saglit dahilan ng muling pagbaling niya. "I know you're still angry at me—"

"I'm not angry at you." agad na pagputol niya. Saglit niya nilingon si Phryne, ganun din ako, na abala sa pakikipag-usap sa kanyang magulang, bago kami muling magkatinginan dalawa. Bumuntonghininga siya ng malalim saglit. "She's been brave since young. Marami siyang isinantabi at isinakprisyo para sa aming lahat... at gusto ko lang malaman mo na," tumikhim muli siya habang nanatiling seryoso ang kanyang itsura. "nagpapasalamat pa rin ako na dumating ka sa buhay niya."

Nagparte ang labi ko.

"Salamat dahil naisalba mo siya. Hindi ko lubos maisip na... paano kung hindi ka niya nakilala, 'diba? Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa kanya. Salamat sa lahat ng nagawa mo para sa kanya. Wala na ako maihihiling pa, kung ano ang kagustuhan at nakapagpapasaya sa kanya, bilang Kuya niya, masaya ako at sapat na sa akin 'yon..." maya-maya'y unti-unting sumilay ang kaunting ngiti sa kanyang mga labi sabay tapik sa balikat ko. "Alagaan mo siya."

Ilang beses ako napakurap bago pa maapuhap ang gustong sabihin. "I-I will, Kuya. I will..."

"Salamat sa pag-aalaga sa anak ko. Pinahahalagahan namin ang lahat ng mga bagay na ginawa mo para sa kanya. Maaaring hindi siya naging perpekto, maaaring hindi ka perpekto, ngunit ang isa na masisiguro ko sa iyo, magiging isang mahusay na asawa ka sa aking anak. Kasi, naniniwala ako na kung ano ang pinatunayan mo sa kanya, sa amin, gagawin mo rin iyon sa magiging pamilya mo. Ganun din ang anak ko sayo... "

"I will. I guarantee it, Nanay..." sagot ko, nagulat pa ako ng saglit ay niyapos niya ako habang hinahagod ang likod ko.

Napalunok ako sa tagpong ito at 'di maiwasang manlambot ang puso ko, pakiramdam ko... may ina ulit ako.

Hindi ko naman napigilan na gantihan siya ng yakap bago kami nakangiting kumuwala sa isa't-isa. Napapikit pa ako ng saglit ay marahan niyang hinaplos ang pisngi ko habang nakatingala sa akin si Nanay Emma.

"Hijo... wag mong kakalimutan na iisa na tayo. Pamilya ka na rin namin..."

And every second it was as if I was fainting from the melting of my heart in this scene—I was so happy. Finally.

"Tay..." tumango siya sa akin at tipid na nginitian ako.

"I don't have much to promise, but I'm sure I'll always be by her side and protect her with everything I've got. I will be someone who supports and understands her. I hope you trust and root for us. Nay? Tay? " marahan na sambit ko habang tiningnan sila parehas.

Maemosyon silang dahan-dahang napatango sa akin habang may namumuong luha sa kanilang mga mata.

Nilingon ko ang katabi ko at hindi ko maiwasang mapangiti na patuloy pa rin ang pag-iyak ng Mrs. Sanjrani ko. Maraming maluha-luha muna ang pagpaalam bago talaga kami makaalis. I didn't know she would cry so much like this on our wedding day.

Kinasal na kami sa huwes, umiyak din siya, ngayong ikinasal muli kami sa pangalawang pagkakataon, umiiyak na naman siya.

"Mahal ko kayo Nay, Tay. I promise you, I'll live well. We will live well. Thank you for raising me," nangingiyak na sambit niya sa kanyang pamilya.

I can say that she is a very good example of someone you could look up to. She's so brave... she went through what she went through, and right here, I immediately realized how strong she is as a woman.

There are two things that I believe are crucial in your life. The first, is the day you were born. The second, is the day you learn why you were born. This is the second most important day of our lives, for me, and then I could speak on behalf of my Queen, my baby, my adelaide... Because... we're on our way to a new life.

This is a love celebration.

We have no idea what lies ahead. We don't know what we'll come across later. But one thing is certain: we will hold on to what we know, and what we know is our sacrifices and love for one another. And at the moment, that is all that matters.

Now, I know what love means. I already know the feeling to love and how to be loved as well. Thanks to her.

Walang humpay ang aking saya. Hindi ko inaasahan na... magiging ganito kaganda ang buhay ko na inakala kong walang buhay kong saysay at hinihintay na lang na mamatay sa kabila ng mga kasamaan na nagawa ko. Hindi ko inaasahan na kahit anong ka demonyong nagawa ko ay nagawa pa rin akong yakapin ng Diyos, tanggapin at patawarin sa lahat ng nagawa ko. Na hindi ko naman hinihiling ngunit ganito ang kaniyang ipapalit sa akin. Binigyan niya ako ng leksyon, sa paraang matatauhan ako. Pakiramdam ko'y hindi siya naging ganun kalupit sa akin.

Binigyan niya ako ng dalawang taong hindi ko inaasahan na makakaramdam ako ng takot na mamatay at mabura sa mundo. He gave me purpose and stay alive... masayang mabuhay... binigyan nila ng saysay ang buhay ko. Binigyan niya ako ng mapagmahal na asawa na sa kabila ng kasamaan at pasakit na idinulot ko sa kaniya, patuloy pa rin ang pagtanggap niya sa akin. Kailanman ay hindi niya ako pinagsarhan ng pinto at tinuruan niya ako makuntento at kung paano tumino.

Na kahit minsan dumating sa puntong pinagsarhan niya ako ng pinto dahil siya ay napuno, dahil sa pagiging gago ko, ngunit hindi niya pa rin hinayaang ikandado ang pinto at hinayaan niya pa rin akong makapasok dahil patuloy pa rin siyang naghintay... at naghihintay sa akin. Sa aking pagbabalik, siya lang ang taong nagpalambot sa akin. Ang aking kahinaan at pankalakasan. Sa dami ng pagsubok na aming nalagpasan, alam kong meron at meron pa ring dadating. Ngunit hindi na ako matatakot dahil alam kong hindi na ako nag-iisa, at anumang aming pagdaanan, alam kong problema lang ito. Malalagpasan namin ito. Basta kasama sila.

Ang aking mag-ina. Laging magiging maayos ang lahat. Sila ang aking pampakalma.

"Thank you for always supporting me. I thought you would leave me when I was exhausted. You didn't leave me even when I was imprisoned. You didn't leave me even when we were apart. " I told her.

I don't think I will ever get tired of always thanking her. And to Him.

Hindi ko alam kung bakit kahit na nakulong ako, mas gumaan ang pakiramdam ko. Mas lalo rin ako napalapit sa Diyos.

Who will believe it? I, then, did not believe in God before. But now, I want to thank Him. More grateful for the continued grace he gave. That at least once, I, we, have strayed from the path. He did not let us walk alone. He accompanied us to the end. Hindi Niya kami hinayaang patuloy na maligaw, bagkus, natagpuan ko, namin, ang kagandahang natahak pa rin namin. Na kahit anong sama ng pinagdaanang meron kami, meron at meron ka pa rin talagang magandang bagay na matatagpuan.

Bumuntonghininga siya ng malalim. "Siguro nga tanga nga ako... Kasi sa totoo lang pera lang talaga ang unang habol ko sayo. Ngunit sa nagdaang panahon na magkasama tayo, hindi ko alam na k-kahit...kahit a-anong bayad mo sa akin noon ng pera ay parang kulang na kulang pa rin ako. Na kahit anong laking perang binibigay mo sa akin mapamilyon man o ano ay hindi pa rin ako makuntento. Akala ko sasaya ako sa yaman... pero hindi pala. Hindi ko namalayan na mahal na pala kita, na walang katumbas na kahit anong dolyar na ibigay mo sakin sa pagmamahal na binigay mo lalo na't tuluyan mo ng isinuko sa'kin ang puso mo. It's priceless. Your heart is priceless my majesty. At kahit na maghirap tayo," pumiyok siya at kahit na naluluha ang kanyang mata ay nagawa niya pang tumawa. "mabutas man ang mga damit natin, humaba man ang hair mo tulad ko, o hindi mo man maahit ang makapal mong balbas dahil wala kang pambili ng shave. Ikaw pa rin ang pinaka gwapo sa paningin ko at hinding-hindi kita iiwan. Kuntento na ako sa kung anong meron sa'tin, ikaw, ako at ang anak natin. Kayo yung nagsisilbing kayamanan na hindi-hindi ko mapapalitan kahit na sa pera. Mahal... mahal na mahal ko kayo..."

I blinked several times, try to shrugging my tears away pero lalo lang ako naluluha sa sinasabi niya. Sobrang saya, habang tinitingnan ang mag-ina ko. Napako ang tingin ko sa mukhang anghel na anak ko. Nakakatuwang isipin na sa kabila ng kademonyohan ng nagawa ko, heto at may mga pumapalibot sa aking mga anghel.

Sa paglipas ng taon na lumalaki ang aming anak ni Phryne. Hindi ko maiwasang mangamba, na baka balang-araw ay magtanong siya kung paano kami nagkakilala ng kanyang ina. My son is really fond in fantasy, prince and princesses, a happy ending love story. At pangangamba ko na baka...

Isang araw ikakahiya ako ng anak ko. Pero umaasa ako na... one day, maiintindihan niya. Kung bakit naging ganun ang buhay namin ng kanyang ina. Pero sa kabila ng 'yon ay naging maganda ang bunga. Isa rin siya sa dahilan kung bakit nagkaroon ako ng insperasyon at patuloy na lalong magbago para maging mabuting tao. Dahil ayoko. Ayokong matulad siya sa naging buhay namin ng asawa ko. Gagawin ko ang lahat para itaguyod sila. Hindi ko gagawin kung paano ako pinalaki ng magulang ko magmula ng mawala ang aking ina. Pinagkaitan ng pagmamahal at maging masaya.

Hinding-hindi ko gagawin yun sa pamilyang meron ako.

"Heimlich..." she cried my name again.

My movements accelerated, becoming tougher, closer, and more intense. I grabbed her leg and cinched it around my waist. She clenched her fists around the bedsheet. I could feel her weakness as she bit and released her lip. Her entire body convulsed over me. I can sense her ferocity.

"I really love making love to you," I said to her.

Kumurap-kurap ako at napalunok nang madungaw ko ang pulang-pula at basang-basa na labi niya.

Argh! Fuck those plump sexy lips.

Why would I take drugs if this girl is exist? She's so addictive. I'm so addictive to her.

"Heimlich," she called me again ang kiss me back.

That's it, baby adelaide.

I am the only one who can do that to you. I am the only man who can ever make feel that way. At hindi ako magsasawang angkinin ka gabi-gabi at iparamdam sayo na mahal kita.

Hindi nakatakas sa labi ko na halikan ang puson niyang may marka. Ramdam ko ang paghigpit ng kapit niya sa buhok ko habang lalong lumiliyad sa akin, humahalinghing at nakikiliti sa paglapat ng aking dila sa kanyang masarap na balat.

میری میری

When pronounced, it is' 'Munjim-li.' That is the Urdu letter that translates to 'mine of mine' in English. The meaning of the tattoo of a classic crown on her lower abdomen.

I marked her, the proof that I am hers and she is solely mine.

"Heimlich," she giggled, sweetly smiled at me. "I love you, limitless..." she cupped my face at lalong tinitigan ang mata ko. "And I want to be an important part of your life, not just something you throw away when times are tough. I want to be the most important person in your life. Na unang mong taong tatawagin sa tuwing hindi ka lang masaya, pati na rin kapag malungkot o may pinagdadaanan ka. Tandaan mong... meron ka nang ako, at ang anak natin. Sasamahan ka sa hirap at ginhawa."

My heart stammered so fast and violently on my ribcage that it hurt.

"Aw. Are you blushing, my majesty, hm? Kinikilig ka?" mapanuksong tingin niya.

Napapalunok na lang ako habang mapungay ko siyang pinagmamasdan at tinatawanan ako. Siya lang talaga nakapagpapakilig sa akin ng ganito, ang mga tawa at ngiti niya, lalong tumataba ang puso ko sa saya.

I couldn't help but smile as I enjoyed watching her adorableness.

Oh, mi adelaide. You have no idea how your beauty can eclipse the most beautiful among the nymphs and goddesses.

Wala kang kasing ganda. Ikaw na talaga.

Wala na akong iaasam pa.

It would be impossible to put into words how I am feeling right now. The love I have for this tiny human being—my son—is indescribable. I'm grateful to know him, proud to call him my child, and grateful for the life we'll share with my wife.

I have never wanted to withhold in anything. But at long last I am, I am able to say a few words of my own.

In the Vitruvian Castle, I, Majesty Heimlich Javadd Ambajic Sanjrani, royal highness prince of Pakistan, taking an abdication.

I need to rest, and even if I'm not on my throne anymore, I'd rather just establish my own throne with my rest. My adorable prince, as well as my wife.

Adelaide is still my Adelaide, and I am remain her Majesty...

I guess... I still won. One way or another.

And as I promised to her, what's hers is hers... and what's mine is hers...

I am always be her first and the last.

Her beginnings and still... the end.

P I E D R A I J A D A