Στο μυαλό μου όλο το βράδυ τριγυρνούσε το φιλί που έδωσα στον Τζάκσον. Αααα γιατί πήγα και το έκανα; Πόσο ηλίθια είμαι. Πάντως είχε πολύ απαλά χείλη βάζει τίποτα; Μήπως να πάω να τον ρωτήσω αύριο;

Επίσης, πρέπει να σταματήσω να είμαι τόσο... παρορμητική. Σοβαρά δεν θα μου βγει σε καλό. Σηκώθηκα και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Η φιγούρα του Τζάκσον φαινόταν από το παράθυρο. Χαίρομαι που έχω κλειστό το φως και έτσι μπορώ να τον κοιτάξω για λίγο ακόμα.

Ξαφνικά η πόρτα του δωματίου μου ανοίγει και σε μια προσπάθεια μου να σηκωθώ μπερδεύονται τα πόδια μου στο πάπλωμα και καταλήγω στο πάτωμα. Τελικά εγώ και αυτό έχουμε μεγάλη αγάπη.

«Ω θεέ μου Έμμα είσαι καλά;» φωνάζει η μαμά μου και με πλησιάζει.

«Καλά είμαι αντέχω.»

«Πονάει το κεφάλι σου;» με ρωτάει καθώς ακουμπάει το κεφάλι μου.

«Όχι, είμαι αναίσθητη μαμά μην φοβάσαι.» της απαντάω και την βλέπω να παλεύει να μην γελάσει με αυτά που λέω. Δεν φταίω αλήθεια είναι!

Σηκώθηκα και κατέβηκα κάτω στην κουζίνα για να φάω βραδινό.

Έκανα ένα τοστακι και κάθισα λίγο στο κινητό. Έπρεπε να πάω και όλας για ύπνο γιατί αύριο είχα σχολείο. Δεν ξέρω πόσο θέλω όμως να πάω σχολείο. Θέλω;

Επίσης τώρα που η Κλειώ και η ποντικομαμή είναι μαζί, θα είμαστε στην παρέα τους. Αυτή θα είναι εγώ δεν θέλω να τους βλέπω ιδικά τον Τζάκσον. Νιώθω άβολα.

Την επόμενη μέρα πήγα μόνη μου στο σχολείο μόνη μου γιατί η Κλειώ ήθελε να έρθει με τον Τζακ. Μόλις πλησίασα στο σχολείο ένα χέρι τυλίγεται γύρω από τον καρπό μου και με τραβάει. Γυρίζω και βλέπω τον Βίκτωρ, τον παιδικό μου φίλο, την πρώτη μου σχέση, το πρώτο μου φιλί. Εντάξει νομίζω καταλάβατε.

Μόλις τον βλέπω πέφτω πάνω στην αγκαλιά του. Μου είχε λείψει τόσο μα τόσο πολύ. Το ότι έγινε ομοφυλόφιλος δεν άλλαξε την σχέση μας, αντίθετα μας ένωσε περισσότερο. Στην αρχή νόμιζα πως εγώ τον έκανα ομοφυλόφιλο, αλλά μου εξήγησε και όλα από εκείνη την μέρα ήταν τέλεια μεταξύ μας.

Με την άκρη του ματιού μου είδα την Κλειώ να μας πλησιάζει μαζί με την ποντικομαμή.

«Ωχ όχι φέρνει και αυτόν μαζί.» λέω και καλά χαμηλόφωνα με σκοπό να ακουστώ.

Ο Βίκτωρ γυρνάει το κεφάλι του και βλέπει την Κλειώ, η οποία αφήνει το χέρι του Τζακ και τρέχει πάνω του να τον αγκαλιάσει. Μόνο που είδα το πρόσωπο του Τζακ έτσι έφτιαξε η μέρα μου.

Οι πρώτες ώρες κύλησαν ομαλά καθώς με τον Βίκτωρ, ο οποίος καθόταν δίπλα μου, μου μιλούσε συνέχεια και με έκανε να γελάω. Ο Τζάκσον και η βδέλλα δεν μίλησαν καθόλου σήμερα, γεγονός που με παραξένεψε αλλά δεν με ένοιαζε και όλας.

Μόλις χτύπησε το κουδούνι πήγαμε να βρεθούμε με την Κλειώ, η οποία όχι μαντέψετε, έφερε μαζί της το στρουμφ. Και για μαντέψετε ποιος άλλος πάει πακέτο με το στρουμφ; Ω ναι πολύ σωστά το βλήμα.

Τον είδα να πλησιάζει κάματος, κάματος και να χαιρετά τα κορίτσια δίπλα του όταν σκοντάφτει και πέφτει φαρδύς πλάτης στο πάτωμα. Αυτά παθαίνεις κύριος όταν θες να το παίξεις σέξυ πατάτα. Εγώ αρχίζω να γελάω και να χτυπώ τα χέρια μου σαν φώκια.

«Μπράβο σου την άλλη φορά κάνε ποιο θεαματική είσοδο παρακαλώ!» του φώναξα και με κοίταξε γεμάτος μίσος. Ε ψιτ κύριος μόνους σου έπεσες δεν σε έριξα εγώ. Με εσένα να νευριάζεις που δεν βλέπεις μπροστά σου. Σκέφτηκα και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω από το στήθος.

«Βίκτωρ.» είπε ο κολλητός μου και έτεινε το χέρι του για χειραψία. Το στρουμφάκι απλά τον κοίταξε υπεροπτικά. Σιγά φίλος μην αγχώνεσαι δεν θα σου κλέψει την κοπέλα πιο πολύ πιστεύω πως θα σου κλέψει τον γκόμενο τον Τζάκσον.

Το βλήμα από την άλλη ούτε που τον κοίταξε. Βλάκα. Πώς τολμάς να του φέρεσαι έτσι; Ξαφνικά χωρίς να το περιμένω ούτε εγώ η ίδια του πάτησα το πόδι.

«Τι κάνεις ρε ηλίθιο;!» μου φώναξε ενώ τα μάτια του πετούσαν σπίθες. Ιιιιι θα πεθάνω πριν την ώρα μου.

«Να μάθεις να μην είσαι αγενείς μπροστά σε έναν ξένο.» του φωνάζω πίσω.

«Συγνώμη αν θίξαμε τον γκόμενο σου!» μου ξανά φωνάζει. Κάτσε ποιον; Που τον βρήκε καλέ; Ποιον γκόμενο; Έχω εγώ γκόμενο και δεν το ξέρω; Καλέ που κρύβεται και δεν τον βρίσκω; Και τότε κοιτάω δίπλα μου τον Βίκτωρ. Ααααα αυτόν.

«Και επειδή εσύ νομίζεις πως είναι η σχέση μου πρέπει να φέρεσαι έτσι; Ε; Αγενεστατο γομαρι!.» ακούς εκεί.

«Φοβάμαι μην με κολλήσει τίποτα από εσένα!» λέει και τότε χωρίς να το περιμένει σηκώνω το χέρι μου και τον χαστουκίζω. Αυτή την φορά ξεπέρασε τα όρια. Μπορεί να λέει ότι θέλει αλλά με μέτρο δεν είμαι παιχνίδι εγώ για να το βρίζει συνέχεια. Έχω και όρια. Με πιάνει από τον καρπό και τον σφίγγει μέσα στο χέρι του.

«Τι έκανες μόλις;» γρυλλίζει τις λέξεις. Αντιλυσσικό να του κάνουμε καλέ θα δαγκώσει κανένα και θα τρέχουμε στα δικαστήρια μετά. Χωρίς να το πολύ σκεφτώ απλά του φυσάω το πρόσωπο και λίγες στιγμές αργότερα ξεσπάω σε τρανταχτά γέλια ενώ το πρόσωπο του Τζάκσον είχε άρχισε να κοκκινίζει από τα νεύρα. Πωπω ανέβασε πίεση το παιδί γρήγορα το πιεσόμετρο.

Δεν είπε κάτι απλά άφησε το χέρι μου και έφυγε. «Στο καλό και να μας γράφεις.» του φώναξα και γύρισε απλά για να μου ρίξει ένα θυμωμένο βλέμμα. ΧΑ νομίζει πως τον φοβόμαστε και όλας, είναι πολύ πολύ γελασμένος.

Όλη την υπόλοιπη ημέρα ο Τζάκσον μας απέφευγε, εμένα και τον Βίκτωρα, όπως ο διάολος το λιβάνι. Σιγά αγόρι μου δεν έχουμε και κανένα νόσημα. Είμαστε μονόκεροι εμείς.

«Βίκτωρ; Το Σάββατο θέλεις να βγούμε με την Κλειώ να θυμηθούμε τα παλιά;» τον ρώτησα καθώς φεύγαμε μαζί από το σχολείο αφού η Κλειώ για άλλη μια φορά με παράτησε για το στρουμφάκι.

«Εννοείται βρε χαζό! Θα σου στείλω μήνυμα για την ώρα.» μου απάντησε γλυκά και αφού μου άφησε ένα γλυκό φιλί στο μέτωπο έφυγε από κοντά μου. Ενώ εγώ συνέχισα για το σπίτι μου. Είχα μάθημα σήμερα, μισώ το σχολείο!