Συγγραφέας

Τα μάτια του Τζάκσον άνοιξαν απαλά ενώ ένα θολό λευκό τοπίο απλώθηκε μπροστά του. Τα ξανά σφράγισε και για ακόμα μια φορά γύρισε να κοιτάξει γύρω του. Του πήρε λίγα μόλις δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει πως βρισκόταν σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Πανικόβλητος προσπάθησε να σηκωθεί όρθιος όμως, τα πόδια του δεν μπορούσαν να τον υπακούσουν. Άρχισε, να τα χτυπάει με μανία χωρίς να νιώθει κανένα πόνο. Δάκρυα κυλούσαν πάνω στα μάγουλα του καθώς ούρλιαζε. Δεν μπορούσε να φανταστεί την ζωή του με αυτόν τον τρόπο, είχε όνειρα.

Η πόρτα δίπλα του ανοίγει και μια κοπέλα με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια τον πλησιάζει, τα μάγουλα της είναι βρεγμένα καθώς και στα δικά της μάτια κυλούσαν δάκρυα. Πλησίασε τον αδελφό της και πήρε στα χέρια της τα δικά του.

«Μην φοβάσαι Τζάκσον, εγώ είμαι εδώ...» είπε ο μικρός άγγελος. Χωρίς να γνωρίζει το γιατί ο Τζάκσον ένιωσε ένα κύμα γαλήνης και ηρεμίας να κατακλύζει το κορμί του. «Ειμαι η Αυγή...» προσθέτει και του χαμογελά.

«Έχεις το ίδιο όνομα με την μικρή μου αδελφή.» απαντάει ο Τζάκσον και την κοιτά στα μάτια. Του φαινόταν τόσο οικείο αυτό το κορίτσι... Δάκρυα άρχισαν να κυλάνε για ακόμα μια φορά πάνω στα μάγουλα του κοριτσιού. «Με θυμάσαι ακόμα...» είπε. «Νόμιζα πως η Έμμα έλεγε ψέματα...» πρόσθεσε και έπεσε πάνω στην αγκαλιά του αδελφού της. Νιώθοντας ευτυχισμένη που την θυμόταν. Καταλαβαίνοντας πως η μικρή που βρισκόταν τώρα στην αγκαλιά του ήταν η δική του μικρή Αυγή ξέσπασε και αυτός σε κλάματα. Η αδελφή του ήταν εδώ κοντά του.

Την υπέροχη αυτή στιγμή κατέστρεψε η Μαρία, ερχόμενη πανικόβλητη από το δωμάτιο της Έμμα. «Η Έμμα εξαφανίστηκε! Δεν είναι στο δωμάτιο της!»

Ο Τζάκσον σηκώνει ελάχιστα το κεφάλι του και κοιτάζει την γυναίκα στα μάτια ενώ αμέσως μετά κοίταξε τα πόδια του. «Έχω να την δω πολύ καιρό...ίσως απλά βαρέθηκε το δωμάτιο της και πήγε μια βόλτα.»

«Νιώθω πως κάτι της έχει συμβεί...» λέει η γυναίκα έτοιμη να καταρρεύσει.

«Είμαι σίγουρος πως είναι καλά.» απάντησε χωρίς να αφήνει χώρο για άλλες αντιρρήσεις. Η γυναίκα δεν είπε τίποτα άλλο απλά αποχώρησε από το δωμάτιο και άρχισε να ψάχνει για τον πρώην άντρα της.

«Γιατί δεν την βοηθάς;» ρωτάει η Αυγή, περίεργη για την στάση του μεγάλου της αδελφού.

«Αρχικά, είμαι μόλις δεκαοκτώ χρονών, δεύτερον μάλλον...δεν μπορώ να περπατήσω ξανά.» απαντά και ρίχνει μια ματιά στα πόδια του. Προσπάθησε για ακόμα μια φορά να τα κουνήσει αλλά...τίποτα. Πλέον ένιωθε άχρηστος. Κοίταξε έξω από το παράθυρο αυτή την γαλήνια μέρα και το μόνο που έβλεπε ήταν ένας μουντός και άχρωμος κόσμος.

«Ολα καλά θα πάνε...έχε πίστη στον εαυτό σου.» απαντά η κοπέλα και ακουμπάει το χέρι της συμπονετικά πάνω στον ώμο του. Απάντηση όμως δεν έλαβε ποτέ.

Οι μέρες κυλούσαν ομαλά εκτός από τις μέρες που ζούσε η Έμμα. Η έλλειψη φωτός και ανθρώπινης παρέας είχαν αρχίσει σιγά σιγά να την τρελαίνουν.

«Αν δεν έρθει σύντομα ο πατέρας σου αύριο βράδυ θα είναι η τελευταία σου μέρα επάνω στην γη.» είπε ο Ντιμίτρι φτύνοντας της λέξεις επάνω στο πρόσωπο της νεαρής κοπέλας.

Η Έμμα όντας αδύναμη σήκωσε ελάχιστα το κεφάλι της και με όση δύναμη της είχε απομείνει τον έφτυσε στο πρόσωπο. «Είμαι ήδη νεκρή.» ψιθύρισε ενώ ένας ελαφρύς πόνος την διαπέρασε καθώς το χέρι του Ντιμίτρι προσγειώθηκε επάνω στο μάγουλο της.

«Ανάγωγο πλάσμα! Θα έπρεπε να χαίρεσαι που δεν σε έχω βασανίσει όπως θα έπρεπε! Μου πήρες την κόρη!» σχολιάζει δίνοντας της ακόμα ένα χαστούκι.

Τα χείλη της Έμμα είχα αρχίσει να πονάνε καθώς αίμα άρχισε να τρέχει από το στόμα της.

«Αύριο θα έχεις τον πιο γρήγορο θάνατο! Στο εγγυώμαι.» προσθέτει και γελώντας βγαίνει από το δωμάτιο.

Τα μάτια της κοπέλας παρέμειναν κλειστά. Αύριο ήταν η μέρα που θα άφηνε πίσω της αυτόν τον μαρτυρικό κόσμο. Θα άφηνε αυτό το πονεμένο σώμα και θα ήταν ελεύθερη.

Την ίδια στιγμή στο σπίτι του Τζάκσον ο πατέρας της Έμμας τον επισκέπτεται. Η μικρή Αυγή τον χαιρετάει χαρούμενη ενώ τα μάτια της δείχνουν θλιμμένα.

«Θα γυρίσει πίσω η Έμμα;» τον ρωτάει γεμάτη ελπίδα.

«Πιστεύω πως ναι.» της απαντάει και πηγαίνει προς το σαλόνι για να συναντήσει τον Τζάκσον.

«Χάρις εσένα είμαι σε αυτή την κατάσταση! Φύγε από το σπίτι μας τώρα!»

«Τζάκσον...το ξέρω πως δεν ήταν κάτι που περίμενες. Όμως, έχεις την αδελφή σου. Την έχεις εδώ κοντά σου. Και είναι εδώ χάρις την Έμμα και φυσικά χάρις εσένα! Είσαι ο ήρωας της!» απαντάει και κάθεται στην πολυθρόνα. «Η Έμμα βασανίζεται μέρα με την μέρα κλεισμένη σε ένα κελάρι περιμένοντας εμάς να την σώσουμε. Έχεις υποχρέωση απέναντι της. Όπως και να έχει θα σου πω το σχέδιο. Μετά αν θέλεις ακολουθείς. Εγώ θα πάω στο μέρος της εκτέλεσης. Εσύ το μόνο που θέλω να κάνεις είναι να πεις στους αστυνομικούς που θα είμαστε την στιγμή που θα σου πω. Τίποτα ριψοκίνδυνο.» προσθέτει και χωρίς να περιμένει απάντηση βγαίνει από το χώρο. «Το κινητό μου το ξέρεις.» του φωνάζει λίγο πριν κλείσει την πόρτα πίσω του.

«Αυγή πήγαινε φέρε τον μέσα.» λέει απαλά ο Τζάκσον στην αδελφή του και περιμένει υπομονετικά τον άντρα να γυρίσει.

«Θα σε βοηθήσω. Αλλά δεν θέλω καμία σχέση αργότερα ούτε με εσένα αλλά ούτε και με την κόρη σου. Θέλω να μείνετε μακριά μας. Σύμφωνοι;»

«Εντάξει.» απαντάει ο άντρας βουρκόνοντας ξέροντας πως η κόρη του θα ήταν πολύ στεναχωρημένη.

[...]

Η ημέρα της εκτέλεσης έφτασε και η Έμμα καθόταν ανέκφραστη μπροστά από τον Ντιμίτρι ο οποίος της στόχευε με το όπλο.

«Έχεις δύο επιλογές σπορε. Ή να πέσεις από τον γκρεμό πίσω σου ή να το κάνω εγώ.» λέει απαλά και κοιτάζει το όπλο στο χέρι του. Ήθελε να πατήσει την σκανδάλη όσο τίποτα στον κόσμο. Όμως, αποφάσισε σήμερα να γίνει καλός αφήνοντας την να επιλέξει η ίδια τον τρόπο με τον οποίο θα πέθαινε.

Η Έμμα απλά τον κοίταξε και σήκωσε αδιάφορα τους ώμους της.

«Ωραία λοιπόν. Μου το κάνεις πολύ πιο εύκολο!» λέει και σημαδεύει την κοπέλα με το όπλο.

Ξαφνικά ένας κρότος ακούστηκε και λίγες στιγμές αργότερα ένας από τους άντρες του Ντιμίτρι βρίσκεται νεκρός στο γρασίδι. Η Έμμα έκλεισε αντανακλαστικά τα μάτια της περιμένοντας κάποια σφαίρα να την απαλλάξει από την μίζερη ζωή της. Όμως, παρά τους πυροβολισμούς που ακούγονταν καμία σφαίρα δεν ερχόταν προς το μέρος της.

Άνοιξε σιγά σιγά τα μάτια της και μπροστά της είδε κάτι που δεν περίμενε να δει. Άντρες να μάχονται ενώ οι σφαίρες έπεφταν βροχή. Μια γνωστή φιγούρα την πλησίασε.

«Κόρη μου εδώ είμαι.» της είπε αγκαλιάζοντας την και φιλώντας την στο μέτωπο. «Θα σε βγάλω από εδώ. Συγγνώμη που σε έβαλα σε μια τέτοια διαδικασία. Έφυγα για να γλιτώσεις αλλά μάλλον κάνεις δεν γλιτώνει από τα λάθη του.» ψιθυρίζει καθώς την απελευθερώνει από τα δεσμά της.

Ο Ντιμίτρι εκνευρισμένος πλησιάζει τον πατέρα της Έμμα στρέφοντας το όπλο επάνω του.

«Ντιμίτρι τι λες να αναμετρηθούμε οι δύο μας; Χωρίς όπλα.» του λέει απαλά καθώς καλεί τον Τζάκσον από το κινητό του για να ειδοποιήσει την αστυνομία. Ο Ντιμίτρι κουνάει καταφατικά το κεφάλι του και περιμένει τον αντίπαλο του.

Ο Κριστιάν ακούμπησε την κόρη του επάνω σε ένα κορμό δέντρου και πλησίασε τον άλλο άντρα.

Τα λεπτά κυλούσαν γρήγορα καθώς οι δύο άντρες έδιναν γροθιές ο ένας στον άλλον όταν οι σειρήνες της αστυνομίας ήχησαν στο χώρο. Ο Ντιμίτρι εκνευρισμένος έριξε μια πιο δυνατή μπουνιά στο πρόσωπο του Κριστιάν.

«Είσαι πραγματικά απίστευτος!» ούρλιαξε ενώ προσπαθούσε να τον σπρώξει στο κενό.

Η Έμμα ταραγμένη προσπαθούσε να πλησιάσει συρόμενη τον πατέρα της ο οποίος χαμογελώντας της και φωνάζοντας της πως την αγαπάει βουτιξε  παίρνοντας μαζί του και Ντιμίτρι στο κενό. Δεν θα άφηνε κανένα να κάνει κακό στην κόρη του ποτέ ξανά.

«Μπαμπά!» ουρλιαξε και αγκομαχώντας προσπάθησε να φτάσει στο σημείο εκείνο. Οι άντρες του ΕΚΑΒ την πλησίασαν και παρά τις διαμαρτυρίες της την πήγαν στο ασθενοφόρο. «Μπαμπά!» συνέχισε να φωνάζει βραχνισμενη ενώ δάκρυα κυλούσαν επάνω στα μάγουλα της.

Δύο χρόνια μετά

Ο Τζάκσον με την Αυγή είχαν φύγει από την γειτονιά ενώ η καθημερινότητα της Έμμας είχε επιστρέψει στο φυσιολογικό. Πλέον ήταν φοιτήτρια ψυχολογίας και έκανε πραγματικότητα το όνειρο της. Βαθιά μέσα της ζούσε με την ελπίδα πως κάποια μέρα θα έβλεπε ξανά τον Τζάκσον και την μικρή του αδελφή. Όμως, προς το παρόν ήταν προσηλωμένη στην σχολή της και στους στόχους της. Ελπίζοντας πως η αγάπη της ήταν ευτυχισμένη και ζούσε μια υπέροχη ζωή μακριά της.

Τέλος

Έτοιμο και το τελευταίο κεφάλαιο της ιστορίας της Έμμας και του Τζάκσον. Δυστυχώς δεν τελειώνουν όλες οι ιστορίες με ένα χαρούμενο και ευτυχισμένο τέλος. Ίσως στο μέλλον αναθεωρήσω για το τέλος ή ίσως υπάρξει δεύτερο βιβλίο...δεν ξέρω αυτό που ξέρω είναι πως ήταν ένα υπέροχο ζευγάρι όσο κράτησε ❤️