Σήμερα ημέρα Σάββατο και εγώ από το πρωί είχα μάθημα. Λατινικά. Ευτυχώς το σημερινό μάθημα με τον καθηγητή μου πέρασε αρκετά ήρεμα. Παρά το γεγονός ότι μου έβαλε αρκετά για την επόμενη φορά.

Αφού χαιρέτησα τον καθηγητή μου, προχώρησα με γρήγορα βήματα προς την τουαλέτα για να κάνω ένα γρήγορο μπάνιο και να ετοιμαστώ για το πάρτι των γενεθλίων μου.

Φόρεσα ένα μαύρο τζιν μαζί με μια λευκή μπλούζα. Δεν ήθελα να βάλω κάτι το ιδιαίτερο, θέλω να νιώθω άνετα με τον εαυτό μου. Κοίταξα τον εαυτό μου καθρέφτη και με απαλές κινήσεις τοποθέτησα ελάχιστη ποσότητα μασκαρας επάνω στις βλεφαρίδες μου ενώ αμέσως μετά άπλωσα επάνω στα χείλη μου το κραγιόν μου.

Πήρα το κινητό στα χέρια μου και τράβηξα μια φωτογραφία τον εαυτό μου, χαρούμενη με το αποτέλεσμα. Το κουδούνι ήχησε στον χώρο, χαρούμενη έτρεξα προς την εξώπορτα ανοίγοντας απευθείας την πόρτα. Στο κατοφλι στεκόταν ο Τζάκσον.

«Τι θέλεις εδώ;» τον ρώτησα γνωρίζοντας πως δεν του είχα πει να έρθει στο πάρτι των γενεθλίων μου.

«Ηρθα να σε δω...αλλά μάλλον ετοιμάζεσαι να βγεις.» λέει καθώς με πλησιάζει.

«Εμ ναι. Έχω κανονίσει να βγω.» του απαντάω ενώ προσπαθώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου.

«Το βλέπω αυτό μικρή. Για που το έβαλες δεν βλέπω να μου λες.» λέει ενώ το χαμόγελο του φτάνει απ' άκρη σ' άκρη.

«Σε ένα κλαμπ...με την παρέα μου...» του λέω και απομακρύνομαι από κοντά του. Την στιγμή όμως που το είπα αυτό μπαίνει από την ανοιχτή, ακόμα πόρτα η Κλειώ φωνάζοντας "Είσαι έτοιμη για το πάρτι των γενεθλίων σου;". Εκείνη την στιγμή ήθελα όσο τίποτα στον κόσμο να ανοίξει η γη και να με καταπιεί.

«Ώστε μου λες και ψέματα τώρα;» ακούγεται η φωνή του Τζάκσον, ο οποίος φαινόταν να διασκεδάζει με την έκφραση μου.

«Οχι, απλά δεν σου είπα όλη την αλήθεια.» του λέω καθώς ξύνω αμήχανα τον σβέρκο μου.

«Γιατί δεν έρχεσαι και εσύ;» λέει η Κλειώ ενώ εγώ κάνω προσευχές να αρνηθεί αυτή την άκρως δελεαστική προσφορά.

«Δυστυχως θα αρνηθώ. Έχω κανονίσει και εγώ να βγω...» λέει καθώς βάζει τα χέρια του στις τσέπες του παντελονιού του.

«Ναι!» ακούγεται η φωνή μου ενώ σχεδόν αμέσως καλύπτω το στόμα μου με τα χέρια μου.

«Ωστε έτσι ε;» λέει καθώς με τραβάει κοντά του.

«Ήθελα να πω πως ναι! Θα βγεις και εσύ...» απαντάω προσπαθώντας να καλύψω άσκοπα αυτό που έγινε.

«Α ναι;» συνεχίζει ενώ πλησιάζει το πρόσωπο του περισσότερο στο δικό μου.

«Αχ είστε το τέλειο ζευγάρι!» φωνάζει.

Ο Τζάκσον άρχισε να γελάει ενώ εγώ απομακρυνθηκα για ακόμη μια φορά από κοντά του.

«Εγώ να πηγαίνω!» λέει και αφού μου ανακατεύει ελάχιστα τα μαλλιά φεύγει κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Η αλήθεια είναι πως με τρομάζει αυτή η συμπεριφορά είναι πολύ τέλειος; για να είναι αληθινός.

«Ειναι πολύ ωραίος...» σχολιάζει λίγα λεπτά αργότερα η Κλειώ. Ως απάντηση έλαβε ένα πολύ θυμωμένο βλέμμα.

«Εγω λέω να φύγουμε.» λέει γελώντας με την αντίδραση μου. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και αφού έβαλα τις γόβες μου, βγήκαμε από το σπίτι.

«Ο Βίκτωρ που είναι;» ρωτάει η Κλειώ καθώς έκλεινα την πόρτα πίσω μου.

«Θα μας βρει στο κλαμπ. Κάτι του έτυχε.» λέω πίνοντας την από το μπράτσο.

«Α εντάξει. Θα μας πάει ο μπαμπάς μου.» απαντάει η Κλειώ καθώς σταματάει. Παίρνει το κινητό στα χέρια της και πληκτρολογεί τον αριθμό του. Μόλις απαντάει απομακρύνεται από κοντά μου. Όση ώρα η Κλειώ μιλούσε στο τηλέφωνο, το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο σπίτι του Τζάκσον. Η πόρτα του σπιτιού του ανοίγει και από το εσωτερικό του βγαίνει ο πατέρας μου. Τι δουλειά είχε στο σπίτι του; Και...γιατί φιλούσε την μητέρα του; Το βλέμμα του έπεσε πάνω μου. Ναι πατέρα δυστυχώς σας είδα...

«Ετοιμη; Σε πέντε λεπτά θα είναι εδω!» φωνάζει η Κλειώ και έρχεται με αγκαλιάζει.

«Φυσικα!» της λέω αγκαλιάζοντας την.

«Έχεις κάτι;» με ρωτάει κοιτάζοντας με εξεταστικά. Ήθελα όσο τίποτα να της τα πω. Ίσως άλλη φορά.

«Όχι τίποτα...απλά ανυπομονώ να πάμε.» της λέω και την αγκαλιάζω.

«Δεν σε πιστεύω...αλλά θα το συζητήσουμε άλλη φορά.» απαντάει και τυλίγει τα χέρια της γύρω μου.

«Εντάξει.» ψιθυρίζω ενώ ένα δάκρυ παλεύει να κυλήσει.

Λίγες στιγμές αργότερα μια κόρνα ηχεί καθώς το αυτοκίνητο του πατέρα της σταματάει δίπλα μας. Η Κλειώ χαμογελαστή μου ανοίγει την πόρτα. «Γεια σας.» χαιρετάω τον κύριο Λέανδρο, ο οποίος μου εύχεται χρόνια πολλά.

Το όχημα σταματάει λίγο πιο πέρα από το κλαμπ που είχαμε σκοπό να πάμε. Μόλις βγήκαμε από το αυτοκίνητο, είδα τον Τζάκσον να μιλάει με ένα άλλο άτομο, που για κάποιο λόγο μου φαινόταν πολύ γνωστό.

«Πάμε;» μου αποσπά για λίγα δευτερόλεπτα την προσοχή η Κλειώ. Τόσα ήταν αρκετά για να εξαφανιστούν από το οπτικό μου πεδίο τα δύο αγόρια. Με αργά βήματα προχωρήσαμε προς την είσοδο. Εμένα όμως το μυαλό μου ταξίδευε αλλού. Τι δουλειά είχε ο Τζάκσον εδώ; Ποιος ήταν αυτός με τον οποίο μιλούσε;

Μόλις ανοίγουμε την πόρτα ο ήχος της δυνατής μουσικής τρυπάει τα αυτιά μας ενώ ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος με κόσμο γεγονός που με έκανε να μετανιώσω που αποφάσισα να γιορτάσω τα γενέθλια μου σε κλάμπ.

Η Κλειώ με οδήγησε στο εσωτερικό του χώρου. Προσπαθούσα με μεγάλη δυσκολία να χωρέσω ανάμεσα από τα ιδρωμενα κορμιά στην μέση της πίστας. Όμως όταν τελικά κατάφερα να φτάσω στο μπαρ είδα για άλλη μια φορά τον Τζάκσον. Το βλέμμα του έπεσε πάνω μου όμως, δεν μου μίλησε. Έκανε σαν να μην με γνώριζε. Δίπλα του ήταν αλλα δύο αγόρια, το ένα από αυτά δεν ήταν από το σχολείο μας. Ήταν ψηλός, ξανθός με τατουάζ στο δεξί του χέρι. Έδειχνε μεγαλύτερος. Τον άλλον δεν μπόρεσα να τον δω καθώς ήταν γυρισμένος πλάτη.

«Τι κοιτάς με τόση προσήλωση;» φωνάζει η Κλειώ δίπλα στο αυτί μου.

«Τιποτα! Ψάχνω για τον Βίκτωρα!» φωνάζω και εγώ με την σειρά μου.

«Καλε στην πόρτα είναι! Έρχεται! Μου έστειλε μήνυμα αφού εσύ δεν του απαντάς!» λέει και μου δίνει το ποτό μου.

Ακούμπησα το ποτήρι πάνω στα χείλη μου και άφησα το αλκοόλ να κάψει ευχάριστα τον ουρανίσκο μου. Το είχα ανάγκη αυτό το ποτό. Το μυαλό μου δούλευε πυρετοδώς και προσπαθούσε να επεξεργαστεί όλες αυτές τις πληροφορίες. Οι ερωτήσεις βομβάρδιζαν το μυαλό μου ξανά και ξανά.

Ένιωσα την Κλειώ να απομακρύνεται από κοντά μου όμως, δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Έπρεπε να βρω μια λύση το συντομότερο.

«Ελα να χορέψεις μαζί μας!» λέει ο Βίκτωρ και με τραβάει για να πάω κοντά τους.

Η Κλειώ είχε ήδη βρει κάποιον για να χορέψει ενώ εγώ αρκέστηκα στον Βικτώρ. Ήταν πολύ καλός χορευτής. Όση ώρα χόρευα προσπαθούσα να δω αν ήταν ακόμα ο Τζάκσον εδώ. Για μια στιγμή νόμιζα πως τον είχα χάσει, δυστυχώς όμως τον βρήκα να χορεύει με μια ξανθιά κοπέλα. Προσπάθησα να μην δώσω σημασία αλλά το αίμα μου έβραζε. Ήθελα όσο τίποτα στον κόσμο να πάω εκεί και να τον αντικρίσω ζητώντας του εξηγήσεις.

«Μην δίνεις σημασία.» ψιθύρισε καθησυχαστηκά ο Βίκτωρ στο αυτί μου. Αυτό προσπαθούσα να κάνω, να μην δώσω σημασία όμως, ήταν αδύνατο.

Εκνευρισμένη πλησίασα στο μπαρ και ζήτησα ένα ακόμα ποτό. Το ένα ποτό έφερε το άλλο και λίγο αργότερα βρισκόμουν πάνω στο μπαρ να λικνυζω το κορμί μου στον ρυθμο της μουσικής καθώς αχόρταγα βλέμματα έπεφταν πάνω μου. Ήταν η πρώτη φορά που ξέφευγα από τον εαυτό μου και η αλήθεια είναι πως μου άρεσε κάπως. Δύο χέρια τυλίχτηκαν γύρω μου και άρχισαν να με απομακρύνουν από την μπάρα.

«Ασε με κάτω!» φώναξα και άρχισα να κουνάω τα πόδια μου ελπίζοντας να τον χτυπήσω.

«Εμμα! Το έχεις παρακάνει!» φωνάζει ο άγνωστος χωρίς να χαλαρώνει το κράτημα του.

«Ασε με κάτω!» ξανα λέω.

Ο άγνωστος με έβγαλε έξω ενώ όταν είχαμε απομακρυνθεί από το κόσμο ελευθέρωσε το κράτημα του. Έτσι βρήκα την ευκαιρία να γυρίσω και να τον χαστουκισω πίνοντας τον απροετοίμαστο.

«Πας καλά!;» φωνάζει πιάνοντας μου το χέρι. «Θα σε πάω σπίτι τώρα! Έχεις ήδη πιεί αρκετά!» συμπληρώνει και με παίρνει στα χέρια του.

«Μπορω να περπατήσω και μόνη μου...» λέω και τον κοιτάζω στα μάτια.

«Εισαι σίγουρη;» ρωτάει γλυκά και ως απάντηση κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου. Με αφήνει να σταθώ στα πόδια μου, με αργά βήματα προσπαθώ να προχωρήσω όμως, δεν τα καταφέρνω και πολύ καλά με αποτέλεσμα να πέσω φαρδύς πλατύς στο πεζοδρόμιο. Ο Τζάκσον με πλησιάζει τρέχοντας και προσπαθεί να με σηκώσει αλλά τον τραβάω απότομο με αποτέλεσμα να πέσει και αυτός δίπλα μου. Άρχισα να γελάω ενώ δευτερόλεπτα αργότερα άρχισε να γελάει και αυτός.

«Ελα πάμε τώρα...» είπε ενώ σηκωνόταν.

Αφού με βοήθησε να σηκωθώ με πήρε στην πλάτη του. Τα μάτια μου άρχισα να κλείνουν ενώ λίγες στιγμές αργότερα βυθίστηκα σε έναν βαθύ και γλυκό ύπνο.

......

Ποιος λέτε να ήταν ο άντρας με τον οποίο μιλούσε ο Τζάκσον;