"Kalk artık şu telefonun başından gerizekalı!"

Videoyu durdurup bir ss daha aldım.Sonunda güldüğü bir fotoğraf vardı elimde.Pek sık gülmüyordu çünkü.

"Emre,okula gitmiyor musun?"

Videoyu tekrar devam ettirdim.Bu sefer de bir şarkıcıya tepki veriyorlardı.

"Emre,biz gidiyoruz.Bu sefer nah imza atarım senin yerine."

"Ne istiyorsunuz yine?"

"Lan dün geceden beri internette video izliyorsun senin yüzünden modem yavaşladı aptal!"

"Tamam."

"Okula gelmiyor musun?"

"Geleceğim."

"Ne zaman mesela,önümüzdeki ay mı?"

Mükemmel bir küfür edip telefonumu cebime attım.Hızlı hareketlerle montumu giydim ve ev arkadaşlarım Orhan ve Evren'e oldu mu der gibi
baktım.Ama hala sinirleri üzerindeydi.

"Kanka seni çok ağır sikerim."

"Yokluktaysan Orhan'a sar mümkünse."dedim dış kapıya doğru yönelirken.

"Oğlum sen iyi misin?Böyle mi gideceksin okula?"

Onu umursamadan yürümeye başladım.Evren arkamdan küfürler ediyordu ama onu duymuyordum.

Ben sadece onu düşünüyordum.

Sevmediği için ismini değiştirmiş,bir pijamanın on iki farklı rengini alıp,her türlü çiçeğe alerjisi olduğu için burnu sürekli kızarık gezen  birinden bahsediyorum.

On beş dakika sonra otobüsten inip okula vardık.

"Öniz miydi kızın adı?"

"Evet."

"Okan geliyor, kesin işi düştü yine."

Bakışlarımı Evren'in gösterdiği yere sabitledim.İyice yanımıza yaklaştı Okan.Ellerini sağa sola sallarken çok komik görünüyordu.

"Emre,naber kardeşim?"

Kardeşim derken?Daha dün dayak yemedi mi bu benden?Nasıl bir yüzsüz bu çocuk acaba?

Cevaplarımı almak için duyduğuma inanamaz bir halde tekrarladım.

"Kardeşim?"

"Efendim?"

Ona pis bir bakış atıp bu saçma konuşmayı sonlandırdım.Okan gibilerin sadece işi düşünce 'kardeşi' olurdun ki öyle bir kardeşim olsa annemin doğar doğmaz o sinsi bakışları yüzünden hiç düşünmeden onu çöpe atacağına eminim.

Annem bu çocuktan nefret ediyor çünkü,kenafir gözlü ve çıkarcıymış.Bunu bir akşam bize gelip pilav yerken iki kap dolusu yoğurdu pilavına boşaltıp yoğurt çorbası gibi içtiğinde anladı üstelik.

"Ne istiyorsun,dün şerefsiz falan diyordun şimdi kardeş mi olduk?"

"Öyle deme Emre,biraz aptallık ettim,affet beni.Sana bir şey sormak istiyorum.Bu arada şortunu beğendim,tatlıymış."

"Dinliyorum.Sabrım taşacak hızlı ol."

Yüzündeki sırıtma,şiş alnı ve yeni alınmış (buna eminim) kaşlarındaki bakışla birleşti ve pis sarımsak kokan ağzını açıp çıkardı baklayı.

"Elif'in yarın doğum günü ve oraya gitmem gerekiyor ama sen gelmezsen benim de gelemeyeceğimi söyledi.O yüzden lütfen yarın gel."

"Yemin ederim yuh ya yüzsüz diye bir kelime olmasa bile sana yüzsüz derdim şu an."

"Ama Emre,yapma kardeşim bu kız benim ilk aşkım!"

"Nedense artık kardeşim kelimesi küfür gibi gelmeye başladı.Yarın da parti marti çekemem ben depresyonumu doya doya yaşayacağım."

"Emre lütfen gel,bak ne istersen yaparım."

Onu dinlemeyip sınıfa doğru yürümeye devam ettim.Orhan ve Evren telefonda oyun oynuyordu bu yüzden arkamdan yavaş yavaş geliyorlardı.

Telefonumu çıkarıp yeni video var mı diye kontrol ettim.Yok,daha 2 saat var.Her perşembe iki kere video geliyor ve çoğunda o oluyor.Öniz'in tepkilerini görmek için tam zamanında açıyorum.Bir gün bile geciktirmedim.Neden bilmiyorum ama acayip saçma geliyor bu takıntı.

Aslında ben takıntı demiyorum buna,aşk diyorum.Ama Evren sadece takıntı olduğunu söylüyor.Belki de haklı.Yine de fazla tepki veriyor.Sobanın kenarında antenli televizyonda bir moda yarışmasındaki manken kıza aşık olmuşum gibi davranıyor.İmkansız gibi.Ama değil,bir gün ellerini tutup sevdiğimi söyleyeceğim.Eminim buna.

"Hukuk üçüncü sınıf,Vera Emre Yaman."

Sesini duyduğum an gözlerimi ayaklarımdan çekip Celal hocanın gözlerine diktim.Lise hocamın burada ne işi vardı sorması ayıp?Mezun olmayayım diye elinden geleni yaptı,yine de oldum.Hukuk okuma diye tutturdu,okudum,şimdi de işe girme ev hanımı ol mu diyecek,niye salmıyor bu adam beni?

"Merak etme Yaman,senin için değil müdürün için geldim.Arif burada mı?"

Şimdi ben onun avukatı mıyım,nereden bileyim diye sorsam sanki kötü bir espiri gibi duracak,bu yüzden 'hayır' deyip sırama oturdum.Beni son kez süzüp müdür odasına doğru yürüdü.O sırada Evren gelip yanıma oturdu,Orhan da bir arkamızda oturan sevgilisi Ayşegül'ün yanına kıvrandı.

İlk ders başlarken cebimdeki telefon titredi.Bildirim.Bana? Tamam kesinlikle video erken geldi.Ama dersteyim.Ama video geldi.Ama hoca girdi.Ama kanal video attı.

Kulaklığımı taktım ve Evren'in alaycı bakışlarını üstümde hissettim.Ona aldırmadan bildirime tıkladım.Videonun başlığını görünce ise,kalbim yerinden çıktı.

YENİ TEPKİ GENÇLERİ! DAĞILIYORUZ

Yok artık!Yeni kişiler alacaklar.Kanala yeni genç alıyorlar!Ne zamandır aradığım şey bu.Ben olabilirim.Şansım yaver giderse,iyi bir planla onlara katılabilirim.

Evren'in ne yapacağımı anlaması uzun sürmedi.Klasik.

Gerçekçilik+Bardağın boş tarafı =Evren

"Hayır,vizeler başlıyor, bununla uğraşırsan tüm emeklerin boşa gider, avukat olmak istiyorsun.Hayallerini gerçekleştirmek istiyorsun bunlarla vakit harcama kendine gel."

"Ama onu da istiyorum."