dzisiaj niemal mnie zauważyłaś. wszedłem za krzaki, niefortunnie nadeptując na gałązkę, która pod wpływem mojego ciężaru złamała się. wszystkie moje mięśnie spięły się, jednak udało mi się ukryć. ty tylko się odwróciłaś i zlustrowałaś otoczenie wzrokiem. miałaś ten rodzaj spojrzenia, jakby nikt prócz nas nie widział niczego. następnie wzruszyłaś ramionami i wróciłaś do wpatrywania się w wodę. a ja już do końca dnia nie mogłem zapomnieć o twoich oczach, z którego wydobyty błękit jest teneryfskim morzem i moją nową ulubioną rzeczą w tobie.