to już kolejny dzień mojego wpatrywania się w ciebie. codziennie o równej dziewiętnastej dwadzieścia siadasz na zboczu klifu na plaży labrags. moją tradycją stało się podglądanie cię zza zarośli. dzisiaj jednak nie jesteśmy sami, lecz otaczają nas te wszystkie kłamstwa i ludzie mówiący zbyt wiele. inaczej mówiąc, obecnie niedaleko nas trwa impreza, po której widać, że organizator nie szczędzi sobie pieniędzy. przez głośną muzykę nie słyszę, co mówisz, bądź co śpiewasz.