Hindi naman ako na-inform na kandila pala siya para hipan.
Pagpasensiyahan niyo na, minsan talaga bulok ang humor ko.

"S-sira ka ba?!" Gusto ko ng umalis as of this moment.
Sana pala umuwi na lang ako agad at hinayaang mabasa ang sarili sa ulan. Tanggap ko pa kung magkakasakit ako after that, kaysa naman makipag buno ako sa demonyong libog dito sa harap ko.
"You don't like it doing with men?" Maang niyang tanong at kunwari pang nag-iisip.
Napa-isip naman ako na baka alam niyang bakla ako kaya niya ginagawa ito sa akin. Ah... Gano'n nga siguro.

Even after all this time, I still get the same disgusting treatment dahil lang sa bakla ako.
Nanginginig ang balikat at boses ko siyang sinagot. "Even though I'm different, that's still not a reason para bastusin mo ako ng ganito."
Hinarap ko siya. "I'm still a virgin, you fucking rooster!"
And I swear, I know na namumula ako. Hindi ko nga lang alam kung sa galit ba o sa hiya, pero siguro both.
Nagulat siya sa sinabi ko. I saw how his eyes widen a little bago nagsalita ulit.
"You're different? What's that supposed to mean?"
Mas lalo lang akong naiinis sa pagkukunwaring inosente niya.

"Hindi porque bakla ako, deserve ko nang ma-trato ng ganito! Ano bang tingin niyo sa amin? Entertainment na walang nararamdaman?!"
Sa sobrang galit, inis, at hiya ko, tinampal ko ang kamay niya at saka puwersadong umalis sa puwestong iyon.

"Hanggang dito ba naman?"
Pinipigilan kong tumulo ang luha ko. Those memories of hellish days that keeps on haunting me kahit pilit kong kinakalimutan, the reason why I couldn't even socialize and leave my comfort zone kahit na napaka-crucial ng ganitong action sa college life.

I.... I can't escape. Sa Miyagi man o sa Tokyo, kahit nasaang lupalop ako ng mundo... Pakiramdam ko nakakulong pa din ako sa nakakatakot na nakaraan.
-------

[FLASHBACK]

Three years ago, Miyagi Prefect. Karasuno Highschool. Tsukishima Kei, first year class D
"Tsukki! Nakapili ka na kung saang club ka sa sasali?" Tanong ni Yams habang bumibili sa vending machine.

"Hmm... Volleyball?" Hindi ko siguradong sagot.

"Oooh! Takte, Tsukki! Sporty ka pala?" Amazed nyang tugon. Sampalin ko kaya ito?

"Nanggagago ka ba?"

"Joke lang eh! Kung gusto mo doon, eh di sasama ako!" Tinignan ko siya mula ulo mukha siyang paa- este, mula ulo hanggang paa.

"Sporty ka ba?" Sabay inirapan ko.

"Pasapak nga, isa lang." Tumawa naman ako sa sagot niya. "Hahaha! Joke lang diba? Sige, sabay tayong magpasa ng forms mamaya tsaka tryout."
-

"Ikaw na magbigay." Tulak ni Yams sa akin habang nasa labas kami ng pinto ng volleyball club gym.

"Bakit ako? Anong silbi mo dito kung ganon?" Tinignan ko siya ng masama.

"Nahihiya ako eh, iaabot mo lang naman tong forms natin sa captain." Pilit niya

"Oh eh bakit kailangan ako pa? Ikaw na, mas mukha ka namang friendly kaysa sa akin."
Napabuntong-hininga si Yamaguchi. "Hindi ko kayang lumapit doon sa captain, sis! Feeling ko mangangatog ang tuhod ko tapos mahihimatay ako habang nag no-nosebleed sa harap niya."

Mas lalong sumama ang tingin ko, kung may isasama pa ito.

"Pinagsasasabi mo?"

"Tingnan mo naman kasi... Silipin mo! Sobrang perfect, ang gwapo, sakto lang ang body built, mukhang matino, at mukhang mabango din! Kahit ata pawisan dahil sa practice, aamuyin ko pa rin ang kili-kili niyan!" Mahabang paliwanag ni Yamaguchi Tadashi.

"Napaka-landi mo." Deadpan kong sabi sabay inagaw sa kamay niya ang forms namin at pumasok sa loob ng gym.

"Ah, good afternoon po." Napatingin naman sa akin yung mga members na nandoon sa loob. Especially yung captain na tinuturo ni Yams kanina.
Napansin ko din siya, and tama naman si Yamaguchi.
Sir, pwede pong pa-headlock? Joke....

"I-... I mean, we, would like to join the volleyball team." Ngumiti naman ng malapad yung captain at yung kausap nito kanina na gray ang buhok na sa tingin ko ay yung vice captain.

"Ooooh! Daichi, may bago tayong members!" Sabi nung gray ang buhok.

"Waaahh!" Nilapitan ako ng captain, na kung tama ako ay Daichi ang pangalan, nang nakangiti.
Ewan ko pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Ang ganda niyang ngumiti. Ano pong brand ng toothpaste niyo? Joke ulit...

"A-ahm... Good afternoon. I'm Tsukishima Kei, and eto naman-" hinatak ko si Yams papasok kasi ayaw pa din pumasok. "-si Yamaguchi Tadashi. We're both first years."

"Waaah! Welcome sa volleyball club! Super thank you dahil dito niyo napiling sumali!" Nagulat ako nang yakapin ako bigla nung captain.

"E-e-eh??!"
Napalinga ako sa paligid. Bilang lang ang mga tao na nagpa-practice. A thought came in na baka hirap makakuha ng bagong members ang team, and me and Yams showing up here is considered a miracle to them.

"Welcome... But first, you have to participate to the tryouts next Saturday to determine your skills."
Hindi ko na alam kung bumibilis ba lalo, o hindi na tumitibok ang puso ko.
That day, at that very moment, my heart declared na crush ko ang taong ito. Crush ko ang highschool volleyball team captain namin.

Me and Yams became a regular member at that club. Captain- Sawamura Daichi helped us grow during that time. He's really a hands on captain, he's strict when he needs to but he's kind most of the time. Especially sa akin. Paano ba naman kasing hindi, eh sa buong team ako lang ata ang hindi pasaway.

And as time goes by, mas lalo lang lumalalim ang feelings ko for Daichi.
-

"Eh? Seryoso ka? Crush mo si captain?!" Tinampal ko ang bunganga ni Hinata- teammate namin sa VB club.

"Gusto mo ba ng megaphone, ha Hinata?" Tugon ni Kageyama.

"Wala naman kayong magandang naidudulot, lumayas kayo sa harap ko." Kahit kailan ay buwisit talaga itong dalawang ito.

"Hindi naman kita masisisi bakla ka. Kahit ako noong una feeling ko nagka-crush din ako kay captain eh." Pag sang-ayon ni Hinata.

"Ahh, crush mo pala iyon eh. Eh di doon ka na." Pagtatampo bigla ng boyfriend niyang si Kageyama. Ayy, hindi pa pala sila officially, M.U pa nga lang pala.

"Che! Pero Tsukki, anong balak mo?"

"Ha? Kung gusto niyo akong umamin, itigil niyo nalang buhay nyo." Sagot ko. Nakakahiya kaya.

"Hmmm, sa bagay. Kahit naman umamin ka wala ding mangyayari. Last year na nila sa Highschool tapos ga-graduate na sila so wala ka talagang pag-asa. Hanap ka nalang bago." Napatingin ako kay Hinata at na-realize ko... Oo nga ano? In less than five months, aalis na siya sa school. Hindi ko na siya makikita.

"Ahhh.. Shit."
Nanikip ang dibdib ko. Kaya ko bang hindi na siya makita nang hindi man lang nasasabi ang feelings ko?

No.

Bigla akong tumakbo pabalik sa school.

"Hoy! Saan ka pupunta, Tsukki?! Akala ko ba ililibre mo kami ng ice cream kila manong Ukai!" Sigaw ni Yams.

"Sorry! Bukas na lang, may nakalimutan ako!"
Pumunta ako sa VB gym ng school. Alam kong nandito pa siya hanggang ngayon. Alam kong nandoon pa siya sa gym, at kapag nakita ko siya doon, aamin na ako. Tapos bahala na.

"Wala na ba akong nakalimutan?"
Mula sa labas, dinig ko ang boses niya. Tama ako! Nandoon pa nga siya.
Sobrang bilis ng tibok ng puso kong binuksan ng malakas ang pintuan ng gym at saka pumikit.

"Daichi! I love you! Simula pa noong una kitang nakita, mahal na kita!"

Katahimikan ang umalingawngaw sa paligid at naisipan ko ng buksan ang mga mata ko.... na sana pala ay hindi ko na ginawa.

"Eh? Seryoso?"

"Woah, skit ba ito?"

"I know he's gay and all, pero hahaha! Seryoso?"

"Wews, this is nice haha!"

"Oh, Daichi. Mahal ka daw! Hahaha!"

"Hahaha!"

"HAHAHAHAHAHA!"

Their laughs echoed through my head, and their gazes pierce through my soul.
What... what is this?

"U-uh..." Hindi ko alam ang gagawin ko. Nasaan si captain?

Captain...

Daichi... Help me!

"T-tsukishima! Hahaha! Magpapasko na, nasa April Fool's ka pa din? Hahahah!"
He.... He laughed at me.

I looked around and saw all the students who were decorating the gymnasium for the upcoming Christmas party before the semester break.
Ahh, kaya pala may ibang mga tao dito.

But... When I looked back at him, he's not looking at me. He's laughing... Like the others.
I heard murmurs that I wished I can't hear.

"Ahhh~ Sobrang shameless naman nito."

"Haha! So what, it's amusing."

"Sana all mahal."

"Pustahan pre, may crush din sa akin 'yan oh? Hahaha!"

"Kadiri naman to, magkaka-crush na nga lang sa'yo bading pa? No way."

It hurts...
Those words hurts...
Those gazes hurts...

Nahihirapan akong huminga, at feeling ko mauubusan ako ng hangin sa lugar na iyon kaya tumakbo na ako paalis.
Narinig ko pa ang boses ni Daichi na tinawag ako pero hindi ko na siya pinansin.

As expected, kumalat sa buong school ang ginawa ko. Nadagdagan ng hindi totoong detalye ang kuwento. Naging exaggerated, may mga gawa-gawang bagong eksena na hindi naman talaga nangyari, at kung ano-ano pa.

"I'm sorry..."

Simula noon hindi na ako bumalik sa VB club. Kahit pinipilit ako nila Hinata, kahit pa noong wala na sila Daichi at graduated na sa school, hindi na ako bumalik. Hindi ko na din siya nakita simula noon.
I lived my Highschool life in Karasuno, Miyagi Prefect Highschool with such rumors and stories burdening me.

And when I graduated, I told and convinced my self that I wanted a change, I wanted to brighten up my life and enjoy school. So I ended up enrolling college university malayo sa town ko. Here, at Tokyo.

But all I was doing is escaping lang pala. I didn't changed, not one bit. And people around me, whoever they are, didn't also changed.

Once again... Will I...
Will I have to live that nightmare, again?