Perspektywa Inka

Siedziałem w moim AU. Znaczy w stworzonym przezemnie AU.Error nie miał dostępu do tego miejsca. On przesadza. Normalnie już bym go zostawił. Lub, zniszczył. Ale... Nie mogę. Czuję coś do niego. To chyba... Miłość. Może powinienem mu to powiedzieć? Postanowiłem wrócić do pustki. Ku mojemu zdziwieniu Error przywitał mnie ciepłym uściskiem.

- Nie ró-ób tak więce-ej... Proszę.
- Czego nie robić?
- Nie ucie-ekaj na tak dłu-ugo.
- Nie uciekłem. Musiałem tylko nad czymś pomyśleć. Muszę Ci coś powiedzieć...
- Ja te-eż.

- Kocham cię. - powiedzieliśmy razem.

Oboje się zarumieniliśmy. Error wyciągnął zza pleców bukiet białych i czerwonych róż i małe pudełeczko. Z trudem i bulem od ostatniego urazu uklęknął przedemną i się strasznie zarumienił. Też się rumieniłem.

- Ink, c-czy ty... Zo-osta-aniesz że mną do ko-ońca ży-ycia?  Uło-ożymy so-obie życie, ra-aze-em?

Chwilę się zastanawiałem. To poważna decyzja. Chwila... Co ja plete?!

- Tak!

Gdy wstał od razu go objąłem. Nareszcie razem. Na zawsze...

Skończyłam?... Co o tym myślicie? Wszystkich którzy lubią czytać moje opowiadania zapraszam do obserwowania mojego konta ponieważ niedługo pojawi się tam nowe opowiadanie Sans x Frisk. To na tyle. Przepraszam wszystkich którzy są zawiedzeni tym końcem. Po prostu nie miałam pomysłu na inny koniec. Dobra, koniec wyjaśnień jeszcze raz zapraszam do obserwowania mojego kanału. Bayo!!!