AN/ Thank you angels for all the support. I am receiving numbers of praises and feedbacks for this story. Hindi ko akalain na mabibigyang pansin ito kahit hindi ko forte ang ganitong genre. Another first, kinakabahan na ako. Lol. Please don't expect too much. Huhuhu. Naiiyak ako na ewan, ang gaganda ng reviews kahit hindi pa tapos. Lol. 

Again, thank you so much angels. 

Chapter 11

How can he easily make his ocean eyes glitter into the darkness? Kahit madilim ang buong nakapaligid sa amin at tanging apoy lamang ang nagsisilbing liwanag hindi nito maitago ang kanyang magagandang asul na mata.

My eyes were locked against his, giving this feeling of unfamiliar warmth. I hate to accept that I can easily be drawn by the stares of his eyes.

His eyes are so beautiful, very beautiful.

Seconds of staring in his eyes until it lasted in minutes. I want to hit my alert button, I want to hit it. His eyes are too dangerous, I need to save myself from being drawn.

Sa muling pagbabangga ng bote ng alak dito ko tuluyang iniwas ang aking mga mata mula sa kanya at tulad ng ibang mga sundalo ay ininom ko ang aking alak.

Sa sulok ng aking mga mata ay pansin ko na tumuwid na rin siya ng tayo at ininom niya na rin ang kanyang alak.

Hindi na ako bago sa mga lalaki, hindi lang iilan ang nagparamdam sa akin nang nakatira pa ako sa Tacloban. I never bothered looking at them and I never been interested in any male specie.

They tried to send efforts but it didn't work. At lalo nang nawala ang interes kong mapalapit sa ibang tao nang humagupit ang trahedyang nagdala sa akin para mag isa.

The less people I care about, the less damage I might receive. That's my principle and I won't ever change it.

I only have Alys now, wala na akong hihilingin pa.

And this feeling with this Commander? The strange feeling I felt everytime his blue eyes collided mine is just an admiration.

Who wouldn't admire his beautiful blue eyes?

Bumalik na sa kani kanilang mga posisyon ang mga sundalo at naupo muli sila sa palibot ng apoy kaya wala akong pinagpilian kundi gumaya sa kanila kahit gusto ko nang umalis at matulog.

Kailangan kong makisama kahit papaano lalo na at may kinalaman sa akin ang ininumang ito. Hindi na umalis sa tabi ko si Ped--- yeah Commander Armstrong at pinagpatuloy niya ang pag inom at pakikipagtawanan sa mga sundalo.

"Commander Armstrong what is your ideal type for a woman?" one from the drunken women asked him.

Here comes the topic again.

Hindi na ako nakainom at pinakinggan ko na lamang ang pag uusap nilang lahat. I can't drunk myself, lalo na at hindi ko alam kung anong lubos na epekto sa akin ng alak kapag nalalasing ako.

Safety first.

"My ideal type?" I heard him laugh. He's already drunk.

"I need another one," itinapon nito ang bote na muntik nang magpunta sa may apoy.

Dahil malapit sa akin ang alak mas lumapit pa ito sa akin.

"Here Commander," may nag aabot na sa kanya ng alak mula sa grupo ng mga lalaking sundalo.

"No, no. I like those, I'll get my own." Iwinasiwas nito ang kanyang kamay at nagpatuloy ito sa paglapit sa akin.

As far as I know there is only one type of beer tonight.

Hindi na ako nagulat nang bigla itong umakbay sa akin. I felt his cold hand on my bare shoulder.

"Flight Lieutenant, can I have another bottle of beer?" bulong nito sa akin. Gusto ko siyang sikuhin lalo na at puro nakangisi na sa amin ang mga sundalo.

"Sure," mabilis kong inabot ang bote.

Gamit ang bote ng beer ilang beses kong tinanggal ang kamay niya sa balikat ko.

"Ouch, you are really a sadist."

"Hey Commander, we're asking you."

"Oh, yeah? What is it again?" naiiling na lang ako. Lasing na siya, malaki ang posibilidad na susunduin na kami bukas. Paano niya kakausapin ang opisyal na maaaring kasama bukas kung may hang over siya?

"The ideal woman,"

"Isn't it obvious? I like girls who smell like airplane." I sudden goosebumps hit all over my body when I felt him smelling my hair.

"Commander!" iritado ko na itong itinulak papalayo sa akin.

Napuno ng malakas na sigawan ang buong campfire. Ang ilan pa sa kanila ay talagang pinagbabangga ang mga bote para makagawa ng malakas na ingay.

Shit. Ayaw ko nang ganito, muli akong uminom ng alak kasabay ng tawanan nila.

Hindi ako naniniwala sa salita ng mga lasing, lasing lang ang maniniwala sa lasing.

I tried to act composed. Fvck the crowd.

"He's already drunk, ask his name he'll definitely give a wrong answer." Uminom ulit ako ng alak.

"You're underestimating me, I am not yet drunk baby." I didn't answer him. Instead I opened another bottle of beer.

Tumagal ang inuman na puro kwentuhan ng mga sundalo at mga tanong nila kay Commander samantalang ako ay tumatango tango na lamang. Natapos na halos tumba na ang karamihan sa mga lalaking sundalo, umalis na rin ang mga babae.

Kahit ako ay umiikot na rin ang paningin ko.

Unluckily and currently, I am the only one responsible for my drunken Commander. I've been staring at him for more than thirty minutes.

Kahit saang anggulo ko tingnan, alam kong hindi na niya kakayaning tumayo. Pinagpatuloy ko ang pagtitig sa kanya habang iniisip kung papaano ko siya dadalhin sa kanyang tent.

I want to slap myself for drinking too much. I want to lay down and sleep like him. Damn. I used both of my hands behind me to support myself from sitting.

While I am busy fighting against my sleep, I felt something on my lap. To my horror, I saw Commander Armstrong.

He's sleeping on my lap.

"Ginger.."

He's missing his little robot huh?

I was about to push him away from me when his peaceful state stop me from doing it.

Dapat ay inihihiwalay ko na sa kanya ang aking mga mata, sa halip ay hinayaan ko ang sarili kong pagmasdan siya.

Pinagsawa ko na ang sarili kong titigan siya dahil hindi ko ito magagawa ng gising niya. I want to satisfy my curiosity.

Alys is familiar with him and as time goes by, I can feel the strange familiarity with him. Saan ko siya nakilala? Saan ko siya nakausap? Why I can't remember him?

"Who are you Commander?" I whispered.

I was about to reach his face when I heard the small noise from the campfire. Parang nakuryente ang kamay ko at agad ko itong inilayo sa kanya.

I diverted my eyes on the campfire. Nagsisimula na itong maubos. Inabot ko ang pinakamalapit na kahoy sa akin at inihagis ko ito sa apoy dahilan kaya muli itong nagliyab. Pinagmasdan ko ang buong paligid, nagkalat ang mga sundalo sa paligid ng apoy.

Ang pinakamatatapang na taong nakilala ko. Lubos ang paghanga ko sa mga sundalo lalo na nang masaksihan ko ang pagtutulong tulong nila nang panahon ng kalamidad.

They are not just soldiers, but heroes. They fight for our lives, they fight for our peace. They are always part of our every struggle.

Habang abala ang mga tao at nasisilaw sa pagpaparami ng kanilang kayamanan, hindi nila nalalalaman na may mga taong nagbubuwis na ng kanilang buhay.

Sa mundong ito, pera na lang ang unang nakikita ng mga mata. I can't blame people, that's how life works. Pera.

Hindi nila napapansin na sa bawat paghabol nila sa amoy ng pera, unti unti nang napipiraso ang mundong ito.

"World is full of hypocrites money eater, right Commander?" nag angat ako ng paningin para makakita ng mga bituin.

Wala nang pagbabago kaya unti unti nang lumulubog ang mundong ito. Maling sistema, maling paniniwala at higit sa lahat maling pamumuhay.

Noon wala akong pakialam sa mga bagay na ito, hinahabol ko ang sarili kong tagumpay at hindi iniisip ang problema ng mundo. Bakit ko nga ba ito iisipin kung ang bawat taong bumubuo dito ay walang pakialam?

They will never care and will never be.

"You know, I've been asked by someone and this question stuck on mind with no answers." I knew that he can't hear me. He's already asleep.

"What can a pilot possibly do in a drifting world?"

"I thought I have answers for every questions, but that question left me unspoken. Ano nga ba ang magagawa ng isang simpleng piloto sa mundong papalubog na?"

I tried to reach the stars with my right hand.

"It's very impossible right Commander? Ano nga ba ang magagawa ko?"

At first I want to dance with the wind, I want to fly and feel the freedom with my own wings, but I realized that I can do better.

I can fly not just with the wind, but also with the stars. In the universe.

Hindi lang sa hangin kundi maging sa mga bituin, inay, tatay.

I've been flying with the air, but still I felt there is something missing.

"Do you think I have answers now Commander?" tanong ko dito.

Muli akong nag angat ng tingin sa mga bituin, napakarami nitong kulay na nakakagaan ng pakiramdam.

"Do you think I can answer your question now Commander? Now that I am already a pilot? I knew it's you, it's you. You asshole."

"Can I have your answer now?" may kung anong nagwala sa dibdib ko nang marinig ko ang boses niya.

Nanatili akong nakatitig sa mga bituin. Avoiding his eyes.

"I can fly beyond the clouds, where naked eyes can't be seen. Where universe can be reachable and stars can be seen without darkness." He remained silent.

"I left Philippine Air force to enter Universal Aeronautics and Space Administration, an organization I vowed to serve, an organization which is not blind about the drifting world. An organization which is on the move to save the world, the only organization which is aware of everything. An organization I am willing to fly with." Tumigil ako saglit pero agad din akong nagsalita.

"I have already accepted that being their official pilot will give me the biggest responsibility. Yes, I've been flying with my own since then. But after my first step in UASA, I realized that I will no longer fly alone because I have the people behind me."

I will never be alone, kahit ito na ang prinsipyo ko noon pa man.

"Sa bawat paglipad ko may mga taong maaaring maapektuhan, may mga taong madadamay at may mga taong masasagasaan."

"And my answer is this Commander. A pilot can save the drifting world if she will fly with those people who have the same will as her. UASA got my principle and yeah—they already have my wings."

I smiled at the stars. I knew from the very start that my family are now listening together with him.

Hinintay ko siya magsalita pero wala akong natanggap mula sa kanya. Nervous, I looked down on him seeing his open glittering blue eyes with full of admiration.

He held my hand and my heart started to outburst when I felt his soft lips on my skin.

"Oh god, your words...your mind..it's so beautiful..it's so beautiful Behati. How can I have you? Tell me, how can I have you baby?"

--

VentreCanard