Mr. Wicked rules

Nang bumukas ito ay nasa ikatlong palapag na kami. Una na siyang lumabas at sumunod na ako. I allow a few feet distance between us and I'm behind him. Baka kasi naasiwa siya na makikisabay ako sa kanya. Binuksan na niya ang pinto at pinapasok akong una.

It's a private room with a decent set up table for two. It's for a couple who wish to talk and dine-in privately. Pinaupo niya ako at saka pumwesto na siya sa harapang silya. Maya't maya'y may pumasok na waiter.

"As usual, Jay," matigas na tugon niya.

"Okay, Sir." At umalis din ito.

Napaisip tuloy ako. As usual? Ano iyon? Napailing ako sa sarili. E, ano pa nga ba? Ang mga babae siguro na dinadala niya rito ay as usual na order. Tumpak! Isip ko.

Pagkatapos ay pareho kaming natahimik. Limang minutong walang imikan. Mahaba na ito para sa akin. It's probably the most torturing scene I have in my life. Pero nakayanan ko at kakayanin ko pa. Dumating na ang order namin. Maiging inilagay nang waiter ang order namin.

"Is it well done?" nagtanong ako. Kasi naman hindi ako tinanong kanina.

"Yes, Ma'am."

Pagkatapos ay lumabas na siya. Malugod ko muna siyang pinagmasdan sa ginawa. After he put the table napkin on his lap. He then started slicing his steak. Napaawang ang bibig ko nang makailang ulit niya itong hiniwa-hiwa. Bakit?

"Here, have it."

In an instant he grab my plate and exchange it to his. Para may kung anong namumuong kakaibang pakiramdam sa kaloob-looban ko. He's a gentleman after all.

"Thank you."

And then we started our meal together. Maganda na sana kung hindi lang siya nagsalita.

"My first rule: No Eavesdropping. Don't you dare to do that again. I'll forgive you this time."

Bigla na akong nabilaukan at mabilis na ininom ang tubig ko.

"I'm sorry... Hindi ko sinasadya na makinig sa inyo," hiyang tugon ko.

Bakas pa rin ang galit sa mukha niya, na parang binuhos lang ang lahat ng galit sa paghiwa nang kanyang steak sabay subo.

"My second rule: Don't interfere in my private affairs."

Tumango-tango lang din ako habang nakanguya sa sarili. Ang sarap ng karne!

"Fair enough," sa maluwag na sabi ko.

"My third rule: You go-on your way. I go-on my way. In short, don't get involved in my personal life."

I still nod. "I don't intend too," taas kilay ako. Wala akong pakialam sayo! isip ko

"Good," sabay lunok niya.

"My fourth rule: Don't touch me."

Napanganga akong nakatitig sa kanya. Sa hindi ko malamang kadahilanan ay hindi ko maintindihan ang ibig niyang sabihin.

"Don't touch me is the same as don't get close to me, Serenity. I'm not friendly towards you," sa tindi ng titig niya at napalunok na ako.

"We will only be married legally on papers. We will get a divorce after six months and you will be compensated financially. You will have your own suite in my mansion with a separate kitchen and room. After the divorce we will go on to our separate ways and go back to our normal lives. If you like it, then it will be settled. It's easy."

Napaawang ang labi ko sa lahat ng sinabi niya at tanging tango lang ang naibigay ko.

"That's fine." Iwas ko ng titig at mas kumain na.

"You are free to use everything that access you as my wife and that includes money. Do as you please. Anything that makes you happy," pagpapatuloy niya.

"So what am I allowed to do then?" ngiwi kong pinagmamasdan siya. Ang weird ng mukong na 'to! Leon nga!

"Just act as my wife."

"Pero papaano pag may mga emergency cases? Am I allowed to touch you?" sa pilyang ngiti ko. Ewan ko ba! Ang baliw ko rin ah.

He then suddenly stop slicing his last bit of meat and stare at me with a lion look. Napaisip ako sa huling salitang binitawan ko.

"Um, no. It's not what you think, Clyde... W-what I mean is if we have some visitors. Like your mother or so? Hindi ba kita pwedeng hawakan man lang? Kunwari lang naman."

Palusot ko at napainom na ako sa tubig ko. Kung bakit ba kasi kong ano-ano na lang ang lumalabas sa bibig kong ito! Nasaan ba ang utak ko ngayon?

"That's okay. It's part of the deal."

Nakahinga ako ng malalim doon a, buti na lang. Hindi na tuloy ako makatingin sa kanya. Ang awkward tuloy nito. Kaya natahimik na ako.

"My last rule and the most important; No personal question allowed. Huwag kang magtanong tungkol sa pribadong buhay ko. You'll better be off not to know anything at all."

I stared at him straight away and took a deep breath. Ito 'ata ang pinakamahirap para sa akin. Kasi madali akong ma curious sa lahat ng bagay sa paligid ko. E, ito pa naman ang pinakaayaw niya sa lahat. Mas mabuti na isasarado ko na lang ang bibig ko. Ano ba!

"Okay." Tumango na ako sa kanya.

Hindi na tuloy ako makatitig sa kanya at sa plato na lang napako ang mga mata ko. I can see that he's finish. And now his having a sip on his red wine. I had enough too. At ininom ko na rin ang tubig ko. Inubos ko na 'to.

"Do you drink?" Nanunuro ang mga mata niya sa red wine sa gilid ko.

"I prefer not to. Baka mamayang gabi pwede na," ngiti ko sa kanya.

I stared at him when he gulp down his wine and poured another one on top of it. He drink it all in one go, till the third one. He's a heavy drinker. I guess! E, bawal magtanong 'di ba? E, huhulaan ko na lang.

"Do you have your passport with you?" tanong niya.

"Yes, why?"

"I'll get my PA to give you all the paper works. So that you can sign it before going back tomorrow. Mas mabuti ng doon tayo ikasal sa Mazaro del Vallo. The process of divorce here is too complicated and the waiting period is too long."

"Mazaro? Saan iyon?" I asked.

"In Italy."

"Huh? Bakit? Ang layo naman. How about my mom? Your mom? Can they join or what?" sa nalilitong tanong ko.

"What was my last rule, Serenity?" sa seryoso niyang tugon.

"Well, it includes mine too, Clyde and not just you. I don't think it covers just your privacy right? Kasali na ako rito," reklamo ko.

He sighed heavily before talking towards me.

"Mas mabuti na tayo lang. Ipaliwanang mo na lang sa mama mo pagkatapos na."

"What!?"

"Do you think that makes sense? Ni hindi ka man lang magpapakila sa mama ko? Tapos magpapakasal tayo?"

"That's part of my rule, Serenity. Rule number two; Never get involve in one's personal life. I don't want you to invade my life nor I don't want yours!"

Natahimik na ako at napaawang na ang labi ko. Damn this rules! Murmuring to myself. Akala mo ikaw lang ang pwedeng gumawa ng rules Clyde? P'wes gagawa rin ako!

I'm losing my temper and all I can think is to make my rules opposite to his rule. Tingnan natin kung hanggang saan ang kaya ng leon na ito!

"Well, I can make my own rules too, can I?" sa taas kilay ko sa kanya.

"You surely can," Ininom na niya agad ang wine niya. Pang apat na 'ata niya ito.

"Cool, so I will start." I smirked in my own way.

"First; You are free to listen to all my whinge and dramas. Second; You can interfere in my private affairs. As if naman gagawin ko iyon? Nakakahiya babae ako! I'm not that stupid like you!"

Nakita ko na ang pagkuyom nang kamao niya sa mesa. Huh, Galit na ang leon. Natamaan 'ata.

"Third; You can get involved in my personal life. Okay lang iyon. Mas magulo mas masaya 'di ba? Pero wala ka rin namang makukuha. Kasi boring na nga ang buhay ko. At salamat sa 'yo dahil magiging exciting na ito!" Palakpak kong ngiti.

Mas kumunot na ang noo niya at seryusong-seryoso na ang mukha. Para na 'ata akong kakainin nito. I don't care! Magalit na ang leon!

"Fourth; You can touch me? Oh, no! We'll stick to the same rule on fourth rule okay?" pagpapatuloy ko.

"Fifth and the last. You are free to ask me all your personal questions. I will gladly answer them in the best way that I can to make you happy! Ano okay na ba?" sa tindi ng titig ko sa kanya at ngisi pa.

Halos hindi na maipinta ang mukha niya sa galit sa mga baliktad kong rules na ginawa.

"And if you don't agreed to mine. Then I have no choice but I will say. no-thank-you!" pabagsak kong sinabi ang huling kataga sa kanya.

Inubos na niya ang pang limang baso ng alak. E, mukhang naubos na naman niya ang buong bote eh! Ano pa bang silbe.

"Don't push me beyond my limits, Serenity. Or you'll soon regret it," may bahid na pagbabanta sa boses niya.

"Don't worry. You saw me at my worst already. Hindi ko na uulitin iyon!.Pare-pareho lang naman kayong mga lalaki!" Sagot ko ng wala sa sarili at ni hindi ako nag-isip.

"Fine! It will benefit me more in many ways," he smirked again.

"Yeah I know..."

Alam ko 'yon, Clyde. Reverse psychology ito, Clyde kung alam mo lang!

"So let's finalised it and I'll send the paper works later."

"Okay, fine!" Nagkibit balikat na ako.

Inayos na niya ang sarili dahil tapos na kami.

"Um, before I forget. Take this."

May nilagay siya sa mesa. Isang maliit na box na kulay itim.

"Ano to?" Kinuha ko 'to at binuksan na

Nanlaki pa ang mga mata ko nang makita na engagement ring ito. Ang ganda nga naman. Isip ko. The diamond is so sparkly on its princess cut. For some reason I can feel butterflies in my stomach and it's bouncing crazily inside me.

I always dreamt of Vincent proposing to me one day with a real engagement ring. Pero hindi nangyari ito. Ngayon na andito na ito sa harapan ko ay wala na akong masabi pa. Siguro lahat ng babae pinangarap ito. Pero may mali 'ata sa part ko? I know Clyde is never in love with me. At gayon din naman ako sa kanya. Lahat ng ito ay plano lang... Plano na hindi ko alam kung ano talaga ang totoong motibo niya.

"Wear that and take this too." Nilagay na niya ang black card sa mesa.

"I don't need a black card, Clyde," direkta kong tugon.

Hindi naman ako tanga para hindi maintindihan ang ibig niyang sabihin. Alam kong sa tingin niya ay pera lang habol ko kaya pumayag ako sa alok niya. Pero ang totoo, gusto ko lang siyang tulungan. At pagdating sa pera, nakokonsensya ako.

"Use that card in anyway you like. That's part of the deal, Serenity. Huwag kang makonsensya."

Mas uminit ang tainga ko sa narinig na salita na galing sa kanya. Arrgh! Nakalimutan ko wala rin pa lang puso ang kaharap ko. Dahil mukhang leon ito! Everything on him is purely business and no feelings involved.

"Can you explain why do I have to put an engagement ring on my finger?"

I changed the topic. Well, I need to or else. Baka may masabi pa akong hindi maganda sa kanya at ito ang iniiwasan ko.

"To make it more real, simple!"

He stood up after he finished his drink. He managed to drink the whole bottle perfectly and held his temper towards me. Kahit gusto ko mang magtanong pa ng mas personal ay hindi naman pwede. Kasama ito sa rules niya. Pagkatapos ay tinalikuran lang niya ako at lumabas na siya na walang imik.

Here I go again. Looking at this engagement ring for a fake marriage set up. Is this what I really want? Para lang makalimutan si Vincent? Pinikit ko na ang mga mata at nagpakawala ng matinding hininga. Bahala na!

--❤️❤️❤️--
Salamat, always vote for support 😘