Francheska

MABILIS natapos ang dalawang araw sa Mazaro. Everything is like new. Clyde is always making himself busy trying to impress me. To think, hindi naman talaga niya kailanga'ng gawin ito at pagsilbihan ako. But I am honestly happy. Little bit by little bit he's changing for me.

Although most of the time his typical lion self shows up but he never forget to take care of me in every little things that he do. We always talk and it's like a 'getting to know each other stage in our life'.

NGAYON ang araw na papunta kami ng Paris. We travelled together and as always, he looks after me. Impressively like a gentleman.

Nahinto ang sinasakyan namin sa isang vintage na hotel type. Kakaiba ito at kakaiba ang estillo at desenyo. Si Clyde pa mismo ang nagbukas ng side ko maingat akong lumabas sa sasakyan. Tinanaw ko agad ang lahat dito, at talagang kakaiba nga naman.

The person in the main entrance greet us. Knowingly I know that he knew Clyde. Hindi na bago sa akin ang ganito na sa bawat lugar na pinupuntahan ko ay kilala siya. It's either he's the owner of the business of the business owner is a friend of him.

Nang makapasok kami sa loob ay sumakay pa kami ng elevator. Malaki ang gusali at halatang mamahaling hotel ito. Binuksan niya agad ang pinto nang makarating kami sa kwarto na para sa amin. Namangha ako sa laki nito.

"Ilan ang kwarto rito?" tanong ko, habang iniikot ng mga mata ko ang kabuan ng silid.

It has everything you need. From the kitchen, mini bar, a cosy lounge and even a veranda for a green. It's actually refreshing and I like it.

"There's only one and we can share," bahagya siyang ngumiti at napalunok tuloy akong wala sa oras sa sinabi niya.

Natawa agad siya at napailing na. Tumaas lang din ang kilay ko. Pinagtatawanan ako ng leon na ito!

"It's actually two and don't worry, sweetheart. I won't eat you," he smile teasingly while walking slowly away from me.

Kumalabog ng husto ang puso ko habang pinagmamasdan siya. Iba kasi ang iniisip ko ngayon, at alam kong alam niya! Bwesit ka talaga, Clyde. Alam na alam mo talaga ang kahinaan ko. Isip ko.

Kumuha siya nang malamig na tubig sa refrigerator. Ininom iyon habang tinitigan ako. Mabilis akong umiwas sa titig niya at pasimpli akong pumasok sa kabilang kwarto.

I locked the door straight away. I know myself, and right now and I am not in my right mind to think of the other things. Tensions is building up between me and Clyde. It maybe lust but I don't want that. I want his heart from the very start.

Kung bibigay man ako sa kanya ay sisiguraduhin kung puso niya ang magiging kapalit nito. I know it's selfish but I want to make sure. Kasi baka hindi ko na kakayanin kapag nasaktan pa ako ng sobra.

Pabagsak akong nahiga sa kama. I can feel all the butterflies in my stomach and it's making me sick. Tonight is the party of their business group meet up. Although I hate going to big gathering but I don't want him to go alone. Kaya sasama ako at babantayan ko siya.

IT is a nice fitting. A cherry red long gown skimpy night dress. Naging mas matured ako sa suot na ito at ang sexy pa ng likod ko. Isama mo pa ang mataas na slit sa gilid na bahagi ng legs ko.

Is Clyde sure that I'm gonna wear this? Isip ko habang nakaharap sa malaking salamin. Alam ko kasi na napaka conserbatibo niya pagdating sa akin. Ni ayaw nga niya na makitang nakasuot ako ng maiksi sa mga kaibigan niya. E, ito pa kaya? Tsk, bahala na nga.

Rinig ko na ang pagkatok niya sa pintuan ng kwarto at naghanda na ako. I give myself a quick glance again in the mirror before opening the door.

"Ready?" ngiti niya sa akin. Pero hindi sa mga mata ko nakatingin siya, kung 'di sa dibdib ko pababa sa paa. He looked at me once again and then smile.

"You look so beautiful, sweetheart," sa mapang-akit na titig niya.

Kumalabog na naman ng husto ang puso ko. Dios ko Serenity get a grip! Isip ko, habang nakatitig sa kanya at napakurap pa.

"Let's go."

He then simply slid his right hand around my waist and pulled me closer towards him. Hinayaan ko na lang siyang gawin ang gusto niya. I feel happy to be honest. He's giving me a husband relationship this fast few days. At sana hindi na magbago 'to mula sa kanya.

The venue is in the same hotel as where we're staying now. Sa baba lang ito, sa may malaking conference hall party area. Nang makababa kami bumugad sa amin ang nakamamanghang desenyo na mala palasyo. Halos lahat ng panauhin ay napatingin kay Cylde. Malawak ang ngiti niya habang nakahawak nang mahigpit sa baywang ko.

There's a lot of woman around the area and I can see their stares at me. Alam kong si Clyde ang tinititigan nila at nakataas halos ang mga kilay niya sa tuwing tumititig ako sa mga mukha ng bawat bruha! Hmp, who cares. Maingit kayo dahil asawa ko 'to. Isip ko.

"Clyde Blumer," a decent man approach us with his smile.

"Vistroh," ngiti ni Clyde sa kanya.

"How are you, bro? It's been a while. It's nice to see you here. Busy pa rin ba sa trabaho?" tanong niyang nakataas ang kilay kay Clyde.

"Sort of... Laying low," sagot ni Clyde at hindi ko maintindihan ito.

"Who's this beautiful lady beside you? Pakilala mo naman ako," pabiro niyang tugon habang nakatitig sa mga mata ko.

"It's my wife, bro." He then clenched his jaw while staring at him. Nabigla si Vistroh at napabalik ang tingin niya kay Clyde ngayon.

"You're married?"

Mariing hinawakan ni Clyde ang kamay ko at itinaas ito. Ipinakita niya sa kanya ang wedding ring naming dalawa.

"See this? So pissed off, bud." He sarcastically smirked on him.

Napailing na si Vistroh at bahagyang natawa pa. Sumenyas lang din siya at umalis na sa harapan naming dalawa. Now I know... Nakakatakot ang isang Clyde Blumer na magmahal ng tudo. Pero okay lang, mas type ko. I know he's possessive and there's nothing I can do about it, because I am okay with it.

"Let's go to our spot, sweetheart."

Binigyan niya lang ng hand signal si Vistroh at patuloy na kaming naglakad. May mesang nakalaan para sa amin at naupo na kami rito. We're actually sitting in a very exclusive part. Every woman stares at me, like they want to eat me alive. But I don't care, as long as I have Clyde beside me I'm perfectly okay.

Napansin na ni Clyde ang pagkailang ko, kaya imbes na sa harap ko siya maupo e tumabi na siya sa akin ngayon. Nilagay niya ang kanang kamay niya sa baywang ko at mahigpit na hinawakan ito. Ramdam ko agad ang init ng hininga niya sa leeg ko ngayon.

"Are you okay?" he silently whispered.

Tumango lang din akong nakatitig sa kanya. Hindi ko alam pero kinikiliti ang puso ko sa eksenang ganito. Mas na in-love na tuloy akong lalo sa kanya, at lihim na akong napangiti rito.

Nang magsimula na ang event ay nag dim ang ilaw sa buong paligid. To think, wala talaga akong alam sa anong meron. Maya't maya'y may tinawag ang emcee. Nanlaki ang mga mata ko sa decenteng matanda na nasa harapan ng stage. Si Don Ramon Ferrero. Mabilis akong napayuko at sinubsub ang mukha ko sa balikat ni Clyde. Mas humigpit din ang pagkakayakap niya sa akin.

Shit si Lolo. Isip ko. What is he doing here? Sa lahat ng lugar na pwede ko siyang makita ay dito pa talaga.

"It's okay..." sa mahinang bulong ni Clyde sa tainga ko at napapikitmata na ako.

Umigting ang tainga ko nang marinig ko ito mula sa kanya. Mariin ko siyang tinitigan at gayun din siya sa akin. Nagtataka ako at naguguluhan na din. Paano niya nalaman ang lahat ng ito sa akin...

"Clyde alam mo?" sa naguguluhan kong titig sa kanya.

Pero tanging titig lang ang ipinakita niya. Mariin din niyang hinalikan ang noo ko, at gumaan lang din ang pakiramdam ko sa ginawa niya. Mas lalo tuloy nahabag ang puso ko at alam kong alam niya ang nararamdaman ko ngayon.

"Can you trust me?" sa nakikiusap na mga mata niya.

Bumuntung hininga ako at niyakap siya. Mas humigpit din ang pagkakayakap niya sa akin. For all my life I am hidden to my real life. Hindi ko alam kung bakit tinago kami ni Papa. Hindi ko rin alam kong paano nalaman ni Clyde ang lahat ng ito ngayon.

Nang matapos magsalita si Don Ramon Ferrero ay bumalik na umilaw ang buong silid kasabay ang paglaho niya. I let my eyes roam around the area to see my grandpa again, but I couldn't see him anywhere. I would say he couldn't probably recognised me now... It's been 17 years and I am sure that he won't noticed me anymore.

Akma na sanang tatayo si Clyde at ako, pero may lalaking lumapit sa kanya at bumulong. Pagkatapos kay umalis na din ito. Tumitig agad si Clyde sa akin.

"Can you wait here for ten minutes? Just enjoy the show. I'll be right back... I promise," sa lambing na ngiti niya.

"Okay," tango ko.

Bumuntong hininga na ako habang pinagmamasdan siyang naglakad palayo sa akin. Inikot ko agad ang paningin ko sa lahat... Now I notice that everyone's eyes are still on me. Bakit kaya? O baka si Clyde lang talaga ang gusto nilang makita at tinititigan ng mga mata nila. Imposible naman na ako 'di ba?

"Hi, Francheska."

Parang binuhusan ako nang malamig na tubig sa narinig na pangalang tinawag sa akin. Nilingon ko ang likod ko at hindi ko siya kilala. Kumunot pa ang noo ko habang pinagmamasdan siya.

He's tall and handsome at singkit ang mga mata. Kinabahan akong tinitigan siya. Could it be Harley? No way! How come he still remember me? That was 17 years ago. Marami nang nagbago at kasama na ang mukha ko.

Harley Delaviste is my childhood friend. He used to be skinny and sickly with his thick braces on his teeth. Pero isang matipunong gwapo na ang kaharap ko ngayon at malabong siya 'to.

"Hey, Francheska. It's Harley Delaviste," sa malawak na ngiti niya.

Naguguluhan ako, pero hindi ako nagkakamali ngayon. Hindi pwedeng malaman niya na ako ito. Ang Francheska na kilala niya, hindi, hindi pwede 'to...

❤️❤️❤️
-salamat much don't forget to vote 😘-