Change You

Mugto ang mga mata ko sa kakaiyak kagabi. Iniwan lang naman niya ako! At nang makabalik ako sa Mansion ay siya agad ang hinahap ko pero wala na siya, umalis na. Trevor told me he left to the Capital and he will be back in two days.

Hmp! Ganun lang 'yon? Iniwan lang niya ako ng walang paliwanag? Pagkatapos niyang sabihin ang gusto niya ay mawawala na lang siya? Kahit kailan bwesit ka talaga, Clyde! Nakakainis ka! Isip ko.

Yeah, I cried the whole freaking night like a baby. Para akong sira! I confessed my feelings on him and then he left me. Great!

Dalawang araw rin akong naging abala. From calling my mom in the Philippines and my brother and also talking to Theresa. Naaliw rin ako kahit papaano. Halos mag mukha na rin akong katulong. Sadyang inabala ko ang sarili para hindi siya isipin. Lahat na yata ng alikabok sa hangin ay nalinis ko na.

Trevor won't even let me hold a broom. Pero mapilit ako, si Serenity yata ito! In the end ay wala rin naman siyang nagawa.

"Clyde will be here in thirty minutes, senyorita," ngiti niya.

My heart flutters when I heard it. I'm so blinded when it comes to Clyde. Hindi ko alam kung bakit. Imbes na galit ang dapat kung maramdaman e, excitement pa yata. Inayos ko ang sarili. Alam kung nandito na siya, dahil narinig ko ang paglapag ng pribadong helicopter niya kani-kanina lang. I'm actually excited to see him. Pero nagtatampo ako sa kanya. Kaya ayaw ko muna siyang makita.

One hour later. I heard a knock on my door. So I stood up thinking it was Clyde but it's only Tess.

"Senyorita, nakahanda na po ang hapunan," ngiti niya.

"I'm okay, Tess. Salamat. Wala akong ganang kumain pakisabi na lang kay Clyde."

Nagtaka siyang tinitigan ako pero umalis din.

Bahala ka Clyde kumain kang mag-isa mo! Isip ko.

Naiinis ako. Nasasaktan ang damdamin ko. Kasi gustong-gusto ko siyang makita ngayon. Pero umandar ang kaartehan ko. Kaya sige Serenity magtiis ka sa kaartihan mo, gaga! Isip ko.

I walk around thinking but ended up watching a movie on the TV. Malapit na din itong matapos, comedy. Mas maganda na tatawa ako kaysa mag-iisip ng mga walang kwentang bagay. Maya't maya'y may kumatok sa pintuan. Alam kung si Tess lang din ito, kaya hindi ko pinansin. Gawain niya kasing kumatok at pumasok sa kwarto para ilagay ang mga bagay na nalinis na niya. Kagaya ng ginawa niya kanina.

Still in my funny state laughing while watching the movie. I ignore her. Until I felt a warm body hug me from behind. Si Clyde!

Nabigla agad ako at nanlaki pa ang mga mata ko. Naramdaman ko agad ang dikit na halik niya sa leeg ko.

"I'm sorry..." on his soft and gentle voice.

"C-Clyde..."

My heart is in the state of emergency right now. Kasi nababaliw na sa sobrang pintig ito. Ikaw ba naman ang yakapin nang hindi mo alam. E, matataranta ka rin katulad ko!

Naalala ko ang inis at galit ko sa kanya. Pero nawala na lang ito dahil sa init na yakap niya. Ganoon lang kabilis iyon. Sa yakap niya lang ay natunaw ang lahat ng inis at galit ko. Ang hina ko talaga at ang tanga pa!

"Clyde..." Sa hawak ko sa kamay niya.

I am ready to pull his arms out from me but I am a bit confuse. Yes, I hate him but I miss him too... Pero umiral ang kaartehan ko ngayon nang maalala ang ginawa niya. Kaya pilit na tinangal ko na ang nakayakap na kamay niya sa akin.

"Just stay still, sweetheart... I know, Serenity and I am sorry. Just give me time, sweetheart. Konti na lang, please..." pakiusap niya.

Mas lalong humigpit lang ang yakap niya sa katawan ko. Hindi ko maintindihan, pero parang kinuyom ang puso ko sa mga sandaling ito. Ramdam ko ang sakit pero hindi lahat ay galing sa akin, dahil ang kalahati nito ay kay Clyde... I don't know what it is but Clyde's hug is very comforting for me. It gives me strength and yet, it also weakens my senses.

"I missed you..." he softy whispered.

I can see butterflies around the corner of my eyes flying at space. Tama ba? Did he miss me? Gosh, sumobra naman 'ata ang pakiramdam ko at mas lalong kumalabog ng husto ang puso ko.

"If you don't want to see me that's fine. Huwag kang magkulong dito."

After he utter those words. He then slowly let go. I am like a statue and trying to figure out the words that came our from his mouth. Hindi ko siya matingnan sa likurang bahagi ko, at hindi ko rin maigalaw ang buong katawan ko. I am frozen like an ice but yet, my heart are melting inside.

Hanggang sa narinig ko na lang ang pagbukas sarado ng pinto ng kwarto. Napalingon agad ako at mabilis na tumayo. Patakbo pa akong humakbang patungo sa pinto, pero huli na ako. I was about to open the door to see him again but my ego hits me and I didn't do it.

Hindi na muna ngayon. Bukas ko na lang ako magsisimula ng panibagong damdamin sa kanya. Sa ngayon gusto ko munang isipin ang bawat salitang binitawan niya kanina.

I ACTUALLY woke up so early for breakfast. I was so excited that I didn't even had a good sleep last night. Halos buong gabi din akong nag isip ng kung ano-ano sa kanya.

Him missing me is so unreal to think. Nakangiti pa akong nag-isip na parang baliw na! Para akong akong teenager na sobrang masaya dahil gusto ako ng taong gusto ko. Iyong pakiramdam na crush ka rin ng crush mo! Ang gaga lang din ah!

Pero nawala na naman ang lahat ng excitement ko dahil si Tess lang ang naabutan ko sa harden. Nasa mesa siya naghahanda. Kaya mahina akong humakbang palapit dito.

"Good morning, Tess. Si Clyde?" Sabay upo ko

"Senyorita, hindi ko po alam... Pero sabi ni Trevor hindi raw siya makakasabay sa 'yo ngayon. May inaasikaso raw na importante," ngiti nya.

Tumango lang din ako at kumain na nang tahimik. May mas importante pa ba sa akin ngayon? Nakakainis ka talaga Clyde! Ang sarap mong ibitin patiwarik leon ka nga naman talaga!

HALF of the day my heart is so heavy. I actually wanted to see him. I was so freaking excited that I didn't even ha a good sleep. Tapos wala lang siya! Ang baliw lang din ah! Hinanap ko pa siya buong maghapon sa manion at napagalaman kung wala talaga siya rito.

The whole week is like a playing hide and seek. Hindi ko siya madalas nakikita dahil abala siya sa kung ano man ay hindi ko alam! I always asked Trevor about his whereabouts. Pero parang ang hirap- hirap pa rin niyang hulihin. That freaking leon is somehow hiding from me! Pinagtataguan niya ba ako ngayon? Bwesit na talaga! Makikita niya talaga kapag nahuli ko siya.

MAGANDA ang umanga nang bumaba ako para sabayan si Tess na kumain. Nasanay na akong walang Clyde na madadatnan sa hapag kainan. We seldom see each other So it's better not to expect him at all! Pero biglang napahinto ako sa kinatatayuan ko ngayon nang makita siya sa harapan ko.

Wearing an apron. He's happy while doing the things in the kitchen. Siya pa mismo ang naglagay ng plato sa mesa at mukhang siya rin ang nagluto talaga. Tinitigan ko lang siya at napangiti na... Ang gwapo nga naman ng leon na 'to! Hay naku, Serenity heto na naman tayo. Ewan ko ba!

Then he saw him and gave me his most beautiful and dashing smile.

"Good morning, sweetheart," sa lawak na ngiti.

He strode towards me while staring at me closely. My heart is pounding inside so heavily and it's making me crazy! Nakakaloka ang mga ngiti niya at nakakapanghina ng tuhod ang bawat titig niya. Dios Mio Serenity umayos ka!

He then give me his morning kiss in my cheek with his beautiful smile on his lips. Sa mga labi pa na napako ang titig ko at hindi ko tuloy maintindihan ang sarili ko.

"Come here, sweetheart. Sit down." Pinaupo na niya ako at umayos na ako sa sarili ko.

"Hang-on for a sec there's one more. I will just get it." Mabilis siyang naglakad patungo sa kabilang bahagi ng kusina. Nakaupo ako at mariin na tinitigan ang nasa mesa.

Everything around here is perfectly prepared by him. May pabulaklak pa sa gitna. Hindi ko tuloy maiwasan na hindi ngumiti sa ginagawa niya ngayon. Baka nananaginip lang ako ah... Kaya makailang ulit ko pa na pinikit ang mga mata ko, at hindi nga naman panaginip ito.

Iniisip ko kasi na si Tess ito at naging si Clyde lang sa paningin ko. E, ang baliw nga naman ng utak ko ngayon. Nakakaloka!

He then place the platter of Paella in front of me. Nagulat ako. Paella for breakfast? At this hour? Well, it's past nine already. So I think, okay na rin to. Naupo agad siya at nilagyan na ang plato ko nito.

"You cooked this?" ngiti ko

"Yes Try it," sa lawak na ngiti niya at parang nakalutang lang din ako. Kung ganito palagi ang umaga ko ay hindi na ako marereklamo pa.

"Salamat, Clyde."

Tinikman ko na ito at infairness ang sarap nga naman nito. Magaling siyang magluto. Isa sa mga katangian ng lalaki na hinahanap ko. Hindi ko alam na nagluluto rin pala ang isang leon na tulad niya.

"How was it?" ngiti niya.

"Hmm... Masarap," lihim na akong ngumiti at napayuko pa. Ayaw ko munang titigan siya, dahil alam kong namula na ang mukha ko ngayon.

"That's good that you love it. Eat more okay," sa casual na tugon niya.

Masaya akong kumain. Napansin ko agad ang bowl na cereal. Iyan lang din ba talaga ang kininain niya tuwing umaga? Kung sa bagay may prutas naman ito. Pero hindi pa rin ako mabubusog nito. Kaya tumikhim na ako bago magsalita.

"Ayaw mo nito?" Turo nang mga mata ko sa paella. Napailing na siya habang kumakain pa,

"I only cooked it for you. And it's too heavy for me as of the moment. Maybe later at lunch." He stare while chewing his food.

Napansin ko agad na kakaiba ang mga titig niya sa akin ngayon. It's making me uncomfortable and nervous.It's not because his angry. No, hindi siya galit at hindi galit ang titig ng mga mata. Kung 'di nakakapanghina ito ng sistema sa katawan ko.

It's melting me and turning myself into a heated marshmallow.

Tumikhim na ako at nahinto na ang titig niya sa akin ngayon. I am feeling uncomfortable again. Nakakailang ito at naninibago ako sa kanya. Nasanay kasi ako na siya ang tinititigan ko. But whatever it is I like it very much. It's very comforting. It gives me a warm feeling and my heart is melting. Nakakaloka na 'to! Isip ko.

"We're going to Paris in two days, sweetheart," panimula niya.

"Ha? P-Paris? For what?"

Ano ba 'yan ang dami kong tanong. E, gusto ko naman na sumama sa kanya sa Paris.

"It's our business group meet up."

Business group meet up? Isip ko habang tinititigan siya. Nalito na tuloy ako.

"Kailangan bang kasama ako?" tanong kong wala sa sarili habang puno ng kanin ang bibig ko.

"Yes, of course. You are my wife and I will take you."

Bigla akong nabilaukan sa sinabi niya at hindi ko kinaya ito. Hindi ko kasi inaasahan na marinig ito mula sa kanya. Hindi tuloy ako makahinga. Mabilis kong ininom ang tubig na nasa gilid ko at tumikhim lang din siya.

"If you don't like it... It's fine," may pagkadismaya sa boses niya.

"Oh no, it's not like that..." Sabay inom ko sa tubig at mas kinabahan na tuloy akong lalo.

"Then what it is?" sa nangungusap na mga mata niya, at tindi ng titig nito sa akin.

Shit, Clyde. Don't look at me like that. Kanina pa ako tunaw sa 'yo at dumagdag pa ang mga titig mo!

"Hindi lang kasi ako sanay sa pinapakita mo," sa diretang sagot ko.

He then cleared his throat and wiped his mouth with a table napkin. He just finished his food and now he's staring at me teasingly. Nakangiti siya habang pinagmamasdan ako at parang naaliw pa siya ngayon.

"Get used to it, sweetheart. Becaise I will earn you back."

Nahinto ako at agad na tinitigan siya. Ano raw? Earn me back? Bakit? Nawala ba ako? Ewan ko sa 'yo Clyde! Isip ko. Tumayo siya at lumapit na sa akin. Kinabahan na naman ako ng bongga, dahil ramdam ko na nasa likurang bahagi ko na siya. Hanggang sa maramdaman ko na ang init ng hininga niya sa leek ko, at naging statwa na tuloy ako rito.

"Take your time, sweetheart... Maghihintay lang ako." Sabay halik niya sa balikat ko.

Umayos agad siya at naramdaman ko agad ito. Bumalik na siya sa pwesto niya at mariin lang na tinitigan ako. Nabaliw na 'ata si Clyde ngayon! Baka bukas makalawa ay mag-iiba na naman ang ugali niya at baka babalik sa pagiging leon ito. Hay naku, huwag naman sana.

-❤️❤️❤️--
Salamat sa paghihintay at pagbasa 😘