"Have a seat, Ms. Amherst." He gestured the chair in front of his table but I immediately shook my head.

I remained standing beside his table while holding my bag using both of my hands. Kaya naman nagtatakang tumapat si Creed sa akin.

"What can I do for you? It was Tita Ladia who informed me about your business proposal."

"I didn't came here for that," I muttered and saw his expression asking if he heard it right.

"I came here to talk about..." I hesitated. "Us."

Mataman ako nitong tinignan. "What about it?"

"C-can't you remember me?" My voice trembled.

Bahagya itong natigilan sa biglaang tanong ko. He frowned and I saw his jaw tightened. Akmang magsasalita ito ngunit walang boses na lumabas doon.

I walked near him. "You promised me that no matter what happened, this..." Marahan kong inilapat ang aking kamay sa kanyang dibdib. Hindi ito gumalaw at hinayaan lang ako aking ginawa. "Will always remember me. That no matter what happened, this won't f-forget me. Can't you remember me? Kahit ito lang?" My lips quivered as I felt my tears building up in my eyes.

"I have a girlfriend," Marahang sambit nito na parang hindi lang ako ang kinukumbinsi ngunit pati ang sarili.

"How about this." I caressed the part of his chest where his heart is located.

Hinuli niya ang kamay ko na nasa dibdib niya at marahang inalis iyon. "I can't remember you, Ms. Amherst." Sa pagkakataong iyon ay mariin ang bawat pagsambit niya ng mga salita.

I held the edge of his table to support my legs when I felt my feet wobbled.

Naalarma naman doon si Creed, inabot niya ang aking braso upang maalalayan ako ngunit agad kong itinaas ang kamay upang siya ang mapigilan.

"Are you alright?" He asked. His stares looks familiar, ganoon ang mga titig niya sa akin noon. I badly missed this kind of stares from him.

How can I be alright when you can't remember me? How can I move on if you chose to buried our memories?

"I missed you." Hindi ko napigilan ang aking sarili na sambitin ang mga salitang iyon. I bit my lower lip to suppress a sob who wants to come out of my mouth. Dinala ko ang aking kamay sa kanyang pisngi at marahang hinaplos iyon.

"Ms. Amherst," Creed called as he held my hand on his cheek. Mapait akong napangiti nang marahang alisin ni Creed ang aking kamay sa kanyang pisngi.

"Why don't you call me Vinia?"

"What do you want?" He asked. Napaisip ako sa kanyang tanong. What do I want? I want him back na hindi ko alam kung maaari pang mangyari.

Hindi ako nagabalang sumagot at nanatili lang na nakatingin kay Creed.

He glanced up to the ceiling and sighed heavily bago muling ibinalik sa akin ang tingin. "You see Ms. Amherst, I have a girlfriend and a child. I don't have time for whatever you want," He muttered and I don't know if I heard it right or what.

"You have a child? B-buhay ang anak niyo ni Cerys?" Tears rolled down my cheeks. I gasped and placed my hand over my mouth. After everything had happened ay nawala na sa isip ko ang anak nila ni Cerys. Ilang taon nawala si Cerys kaya naman hindi ko na rin naisip ang anak nila.

"Cerys and I have a child. Do you know where is she?" Creed frowned. I felt my mouth fell open. Hindi niya alam? I mean, sinabi niya na may anak siya ngunit hindi niya alam kung nasaan ang anak nila ni Cerys?

"Hindi mo alam? I thought-" Hindi ko na natapos ang aking sasabihin dahil sa reaksyon ni Creed.

"Where's my daughter?" Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko na para bang desperadong makuha ang aking sagot.

"I don't know." I answered, hinayaan ko na tumulo ang mga luha sa aking mga mata. I wonder, ano ang magiging reaksyon niya kapag nalaman niya na nagkaroon kami ng anak. But she's died because of me.

"Hey, why are you crying?" He asked but I didn't answer.

"Fuck!" He cursed and walked towards the door of his office. Kasabay noon ang pagbukas nito at bumungad si Cerys.

"Mr. Cervantes is waiting for you outside-" Hindi na natapos ni Cerys ang sasabihin dahil sa biglaang salubong dito ni Creed.

"You're Cerys, right?" Bakas ang gulat sa mukha ni Cerys nang itanong ito ni Creed. Her eyes widened as she glanced on my direction.

"Babe, what are you talking about? I'm S-sela." Cerys stammered.

"Mirae told me that you're Cerys."

"Hindi niya ako kilala, Creed. I'm Sela, hindi ako si Cerys. B-bakit hindi ako ang paniwalaan mo?" I frowned on what Cerys have said.

"Fuck!" I was shocked when Creed aggressively pulled his hair. "Fuck this!" Creed shouted.

"Creed."

"What's happening he--" Sambit ng boses pamilyar na boses mula sa bukana ng opisina ni Creed kaya naman napalingon ang lahat doon. I saw Adriel in his suit. Para bang umurong ang aking mga luha nang makita ito na lalaking lalaki ang tindig. What the fuck?!

Napatigil si Adriel nang dumako sa akin ang tingin nito. "Vinia, what are you doing here?" Adriel asked, frowning. Lalong lumalim ang gitla sa noo nito nang makita ang aking sitwasyon.

"What happened?" Walang habas na pumasok ito sa opisina ni Creed habang diretso sa akin ang tingin. Walang imik na nilagpasan niya ang dalawa na para bang mga hangin lang ito.

"What happened?" Bungad sa akin ni Adriel.

"I'm alright." Simpleng sagot ko ngunit mukhang hindi ito kuntento roon.

"You're not." Mariing sambit nito.

"Cervantes." Creed called Adriel.

I saw Adriel's jaw clenched before he turned to Creed. My eyes widened when Adriel walked towards Creed. Magkapantay sila dahil sa hindi nalalayong tangkad ng dalawa.
Adriel grabbed Creed's collar ngunit hindi natinag ang huli. Bakas sa mukha ni Cerys and kalituhan sa gagawin. "What did you do, Ferron?" Adriel asked.

"Adriel, stop it!" I walked near them and tried to remove Adriel's hands in Creed's collar but the two didn't even move a bit.

Matalim ang titig ng dalawa sa isa't isa at para bang kahit anong oras ay magpapatayan ito. I pity Adriel kung mangyayari iyon. Knowing Creed? He's an underboss of Cosmos at I know he's well trained.

"Do I need to repeat my question, Ferron?" Sambit ni Adriel at muling hinila ang kwelyo ni Creed ngunit parang bato pa rin ang huli sa kanyang kinatatayuan at nanatiling malamit at matalim ang titig ka Adriel.

I saw Creed's jaw tightened. "It's our business, Cervantes. Not yours." Marahas na hinawi ni Creed ang kamay ni Adriel kaya naman natanggal ang pagkakahawak nito sa kanyang kwelyo. Akmang muling susugod si Adriel nang hilahin ko ang laylayan ng suit nito upang siya ay mapigilan.

"Let's go, Adriel," Mariin at nagpipigil na sambit ko. Hinala ko ang kanyang suit at dumiretso palabas ng opisina ni Creed. Mabuti at nagpahila ito ngunit nang lingunin ko ay matalim pa rin ang titig kay Creed.

I don't know if I should be thankful that Adriel came or what.

Walang saysay ang napagusapan namin ni Creed. Hindi ko nalinaw ang gusto ko at kung ano-ano pa.

Sa huli ay napairap nalang ako sa aking naisip. There's always a next time, at sisiguraduhin ko na sa susunod ay magkakaroon na ako ng malinaw na kasagutan.

"Si Bakla naman! Bakit mo 'ko hinila?" Napangiwi ako ng muling bumalik si Adriel sa pagiging malambot niya. "Ako naman si tanga nagpahila." Bulong nito sa sarili.

"Ano gusto mo? Maiwan ka roon?" I snarled.

"Abe oo, Bakla! May meeting kami ni Creed!" His eyes widened na para bang ngayon lang naalala ang dahilan kung bakit siya narito.

"Ano na naman naiisip mo?" Tanong ko nang makita ito na bigla na lang natulala at napatitig sa kawalan.

"Ano ba kasi ginagawa mo sa mga Ferron? Naiiyak ka pa! Ayan tuloy nasunggaban ko si Papa Creed! Paano yung meeting, baka hindi na tuloy!" Bagsak ang mga balikat na bumaling siya sa akin. "Future investor pa naman namin ang mga Ferron, lagot ako kay Mama!" Pagdadrama nito. Natigil lang ang malambot na mga salita niya nang bumukas ang elevator.

"I'll drive you back to your office," Adriel muttered using a firm voice while we're walking towards the parking lot.

I chuckled because of his sudden changes kaya naman napalingon ito sa akin at napakunot ang noo. "What's your problem, Lavinia? Last time I checked, you're crying with an unknown reason and now you're chuckling...are you a crazy woman?" He said in a manly way na lalong nakapagpatawa sa akin.

"Sana lalaki ka na lang, bagay sa'yo!" Sambit ko habang nakangiti at bahagya pang kinagat ang pangilalim na labi upang mapigilan ang tawa na nagpupumilit lumabas sa aking bibig.

He looked at me like I've said something gross. "Yuck! Kadiri ka, Bakla!" Matinis na sambit nito kaya naman namimilog ang aking mga mata na pinasadahan ng tingin ang paligid para makita kung may nakarinig ba sa sinabi ni Adriel. Mukhang siya rin ay nagulat sa sinabi kaya naman bigla itong napako sa kinatatayuan.

I sighed in relief nang makita ko na walang ibang malapit sa amin na maaaring nakarinig ng sinabi ni Adriel.

"Kaya ka nahahalata, wala kang preno, Bakla!" Natatawang sambit ko nang muli ko itong harapin. Bahagyang ko pang hinila ang dami nito dahil hanggang ngayon ay hindi ito gumagalaw sa kinatatayuan. "Tara na."

"Ikaw kasi!" Sisi niya sa akin na tinawanan ko na lang.

"Seriously, I'll drive you back to your office."

"How about my car?" I have my car with me and I can drive safely, kung iyon ang iniisip niya. Nakapunta nga ako ng ligtas at syempre makakabalik din ako ng ligtas. Ewan ko ba, hindi ko alam kung ano trip ni Bakla sa buhay.

"Ako na bahala, Bakla! Minsan lang 'to, grab the opportunity!" Mahina ngunit mapilantik na naman ang boses na gamit nito.

"Oo na, siguraduhin mo lang na darating ang kotse ko bago ako umuwi, kung hindi bahala ka hindi ako pupunta sa family dinner niyo mamaya." Hindi na ito sumagot at nakangising tumango nalang.

Nang tumapat kami sa kotse niya ay agad ako nitong pinagbuksan ng pinto. In fairness, gentleman or woman? Bago pumasok ay pinanliitan ko ito ng mga mata.

"Hoy, Bakla! Hindi ko nagugustuhan yung mga titig mo hah! Baka mafall ka, hindi tayo talo." He closed the passenger's door after saying those words. Hindi talaga ako hinintay na makasagot!

He maneuvered the car the moment he entered.

"Natahimik ka?" Tanong ko matapos ang ilang minutong hindi pagsasalita nito.

"Bakla, iniisip ko yung meeting. Lagot ako kay Mama!" Sambit nito.

"Bakit ba kasi nagpahila ka?"

Tinignan ako nito na para bang hindi makapaniwala sa sinabi ko. "Kasalanan ko pa 'no? Kung hindi kita nakita roon na mukhang kawawa, sana hayahay at tuloy ang buhay!" Napangiwi ako sa sinambit nito.

"Grabe naman yung mukhang kawawa."

"Totoo naman kasi." He muttered while his attention is on the road. "Pero okay din pala." Nagtatakang napalingon ako kay Adriel. Inalis niya ang isang kamay sa manibela at madamdaming inilagay iyon sa tapat ng dibdib. Nahihiwagaang napatitig ako sa kanya.

"Nakawakan ko si Papa Creed! Unti-unti ng natutupad ang mga pangarap ko. First, his hand because of handshake the last time and then ngayon, yung collar niya! Feeling ko pwede na 'kong mamatay!" Malanding sambit nito.

"Hoy, Bakla! Akin 'yon! 'Wag mo ng pagpantasyahan, akin 'yon." Angil ko kay Adriel.

Napalingon ito sa akin at muling bumalik ang atensyon sa daan.

"Tirik na tirik ang araw nananaginip ka, Bakla! Ayos lang naman mangarap, basta magshare ka, 'wag nangaangkin." Sambit nito habang bahagyang natawa. Asar na napatingin ako sa kanya.

"He's my fiance."

"Luka! Ako fiance mo!" Hindi ako sumagot sa sinabi niya kaya naman saglit itong napatingin sa akin.

"Seryoso ba?" He asked and I hummed.

"How come? I mean, balita ko jowa niya yung sekretarya niya."

I was about to answer his question when my phone started ringing. I looked at my phone and frowned answered when I saw Lolo's secretary calling. Wala akong nagawa kung hindi ang sagutin ito.

"I'll answer this," Paalam ko kay Adriel na agad namang tinanguan ng huli.

"Lavinia Amherst speaking."

"Good morning, Ma'am. Sir Armando wants to talk to you," She politely muttered.

"Alright," I answered and I heard my Lolo's voice after a few seconds.

"Lavinia, apo."

"What is it, Lolo?"

"I want to talk to you, personally. When can you come here?" I his reason why he wants to talk to me. Amherst Mafia again.

I sighed. "Alright, I'll come over tomorrow."

"To Amherst's headquarters, apo."

I sighed. "Okay."

"Alright, hija." Sambit ni Lolo at ibinaba na ang tawag. Iyon lang talaga ang pakay niya.

Hindi na natuloy ang usapan namin ni Adriel dahil sa pagdating namin sa aking opisina.

__________