* sala główna *

Pro : * mizia kotełki Op z ciepłym uśmiechem *

Kotełki : * mruczą i mrauczą zadowolone *

Ja : Aww, jak widzę, zaprzyjaźniła się pani z nimi * siada obok *

Pro : A czemu bym nie miała? Każde zwierzę jest na swój sposób wyjątkowe i kochane, ale one już przesadziły! *zaśmiała się lekko *

Ja : * też się zaśmiała * Ale pani się nimi naprawdę dobrze zajmuje, tak jak nami

Pro : Oj tam, nic takiego. Przynajmniej każdy jest szczęśliwy, do tego uwielbiam spędzać czas w młodszymi ^-^

Pro : * chwila ciszy *

Pro : I przynajmniej mogę się poczuć, jakbym miała wnuki, bo od tamtej ciamajdy się ich nie doczekam

Op : * z drugiego końca bazy *

Op : MAMOOOOOOOOOOOO

Pro : CICHAJ WAFLOCIĄGU I TAM PRACUJ

Ja : * parska śmiechem * Jakim cudem on wytrzymywał z panią w dzieciństwie? XD

Pro : Sam mówił, że nie wie, więc... ¯\_(ツ)_/¯