Siedziałam wtulona w bok blondyna, kiedy oglądaliśmy jakąś komedię, która leciała w telewizji. Było już po trzeciej popołudniu i praktycznie rzecz biorąc nie ruszyliśmy się z sofy od rana. Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się delikatnie.

- Luke?

- Hmm?

- Chyba musimy zmienić termin naszej randki.

- Okay – zmrużyłam oczy. Przeniósł na mnie wzrok. – No co? Wiem, że nie chce Ci się stąd ruszać, mi też nie za bardzo. Oboje wciąż jesteśmy nieogarnięci, więc wniosek jest jeden. Zostajemy tutaj.

- Nie popsuje Ci to planów? – pokiwał przecząco głową.

- Nie bardzo.

- Hmmm... - zaśmiał się.

- Nie próbuj zgadywać, bo i tak Ci się nie uda – przybliżył się do mnie i musnął moje usta. Przesunąłem się tak, że znalazłam się na jego kolanach siedząc bokiem. Objął mnie ramionami wokół pasa.

- Luuuukey, ale ja chce wiedzieć – zaśmiał się.

- Chcieć nie zawsze znaczy móc, skarbie.

- Ale ja chce tak bardzo, bardzo, bardzo wiedzieć – uniósł brew do góry patrząc na mnie, po czym przytaknął od niechcenia. – Luke.

- Jutro się dowiesz.

- Czasami Ci nienawidzę.

- Nie pierwszy raz mi to mówisz – złączył nasze ust w pocałunku. – I tak wiem, że mnie kochasz.

- Czasami naprawdę się zastanawiam, dlaczego – zaśmiał się tylko i cmoknął mnie w szyję.