Rozmowa

2:26pm

- Tak słucham?- odezwała się.

- Jak dobrze, że odebrałaś!

- Czy ty dyszysz? To dziwne...

- Tak? Mniejsza o to! Pracujesz?- zapytałem.

- Taa... Zaraz kończę. Dokładniej za jakieś pół godziny. Coś się stało?

- Nie. Po prostu jestem w centrum i przed chwilą zaliczyłem numerek w przebieralni.

- Że co?! Gdzie? Z kim? Przyłapali was?- zaśmiałem się z jej reakcji.

- Z nastką. Nie, ale się dziwnie patrzyli, więc pewnie się zorientowali.

- O mój... jak ją namówiłeś?! Chce wiedzieć! Tylko mi nie mów, że powiedziałeś jej, że ją kochasz!

- Haha. Nie, nie powiedziałem. Jakoś samo tak wyszło, kiedy mierzyła sukienkę. Tak poszedłem z nią na zakupy. Tak nie cierpię tego, ale warto było się poświęcić.

- I co? Zostawiłeś ją tak?

- Co? Nie. W kiblu jest.

- Oh okay. Dlaczego do mnie do pracy nie przychodzą jacyś przystojniacy? Z chęcią zaliczyłabym taki numerek.- mruknęła.

- Bo pracujesz w sklepie z damską bielizną?

- Faceci i tak powinni tu przychodzić. Babki nie są takie chętne...

- Ja przyjdę. Odwiozę ją i przyjadę po Ciebie.

- Okay, ale Ciebie zaliczyć nie chce.- prychnęła.

- Ja Ciebie też nie.

- Jasne.

- Jak słońce skarbie. Muszę kończyć.

- Pa Lucy.- rozłączyła się.

kolejny we wtorek :)