Rozdział 9

Droga Do Środka

━━━

— Ma oparzenia trzeciego stopnia na ponad 90% powierzchni ciała — Melissa poinformowała dwoje nastolatków. — Powinnam ci powiedzieć, żebyś się pożegnała.

— To Peter. Nie muszę się żegnać — Malia powiedziała bez ogródek, powodując westchnienie Isaaca. — Musisz go uzdrowić, abyśmy mogli dowiedzieć się, co wie o Dzikim Łowie.

— Pamiętaj, z kim mamy do czynienia —  Pielęgniarka spojrzała na nią — Peter jest bezwzględnym oszustem, który zawsze ma podstępny plan, by skrzywdzić wszystkich wokół siebie. Co się stanie, kiedy wstanie z łóżka? Masz własny plan?

— Mam plan — Malia z wahaniem przygryzła wnętrze policzka. — Nie wiem, czy to wypali, ale coś mam.

Melissa westchnęła, zgadzając się jej pomóc, prowadząc ich do pokoju, w którym przetrzymywany był Peter.

— Nie mogę obiecać, że to zadziała — przyniosła strzykawkę wypełnioną dziewięcioma ziołami, których użyła na Chrisa.

— Powiedziałaś, że i tak umiera — Isaac powiedział, przyglądając się Peterowi ostrożnie — Możemy przynajmniej spróbować.

— Słyszę was — Peter wyszeptał, słysząc, jak wchodzą. — Jeszcze nie umarłem — podeszli do jego łóżka. — Myślę, że umieścili to tam, aby mnie chronić. Cieszę się, że przestrzegasz szpitalnych protokołów — przeszli przez barierę, która miała go chronić.

Melissa zignorowała go.

— Poprosiła mnie, żebym cię leczyła.

— W zamian za co? — zapytał, zastanawiając się, czy ma to coś wspólnego z Dzikim Łowem.

— Mówiłam, że potrzebujesz planu — Melissa spojrzała na nastolatkę.

— Ona ci pomoże, a ty pomożesz mi — stwierdziła Malia.

— A jeśli nie zgodzę się na twoje warunki? — zadrwił.

— Zostawię cię tu na śmierć.

Chociaż chciał, żeby ból ustąpił, nie był pewien, w jaki sposób Melissa mogła mu pomóc. Pomyślał, że Malia i Isaac mogą znieść więcej jego bólu. Zdecydowanie pomogłoby mu się to szybciej wyleczyć.

— Więc, co dokładnie wiesz o naszym rodzaju medycyny?

— Wiem o dziewięciu ziołach — powiedziała Melissa, podnosząc strzykawkę, zanim dźgnęła go nią w pierś. Zaczął drgać i wypluwać zielony płyn.

— Obrzydliwe — Isaac zmarszczył nos z obrzydzeniem, gdy zobaczył, że spalona skóra Petera odpada. — Myślisz, że to działa?

Pielęgniarka zacisnęła usta.

— Powinno. Wygląda wystarczająco boleśnie.

Malia i Isaac nieśli Petera, gdy ten wyzdrowiał i ubrał się. Melissa jechała z nimi windą. Oczy Petera powędrowały do ​​Melissy, która przyglądała mu się z nieufnością.
Posłał jej zalotny uśmiech.

— Wiesz, że nigdy nie mieliśmy tej drugiej randki.

Isaac, czując się opiekuńczy do kobiety, która była dla niego w zasadzie matką, zrzucił byłego alfę.

Trochę powąchał powietrze, czując się tak, jakby rozpoznał zapach, który z pewnością unosił się na Peterze.

─────

— Skręć w następną w lewo, na autostradę — Peter rozkazał Isaacowi, który prowadził, gdy siedział na siedzeniu pasażera z Malią na tylnym siedzeniu. — A potem prosto.

— Mamy umowę. Nie wyjadę bez Imogen i Stilesa — Malia przypomniała mu.

— Jesteś bardzo lojalna, Malio. I to jest przereklamowana cecha — Kiedy dotarli, wysiedli z samochodu. — Wiesz, byłem w bardzo złym stanie, kiedy mnie znalazłaś. Naprawdę nie mam jasnego obrazu tego, gdzie byłem.

— Oznaczyłam terytorium — Malia skrzywiła się, gdy zauważyła spojrzenia, jakie rzucili jej dwaj mężczyźni. — Wizualnie. Zaznaczyłem to wizualnie.

Isaac odchrząknął, próbując ukryć rozbawienie, kiedy zauważył jej spojrzenie.

— Ale nie widzieliśmy, skąd wyszedłeś.

— To nadprzyrodzona szczelina, to nie most Golden Gate. Wątpię, czy możemy to zobaczyć, nie mówiąc już o przejściu. — powiedział Peter, wierząc, że może powinni spróbować innego podejścia. — To straszna strata czasu.

— Obiecałeś mi. Na łożu śmierci.

— Właśnie widziałem, jak dzieciak spłonął żywcem, próbując uciec z Łowu. Próbujesz uratować Imogen i Stilesa, którzy umrą w ten sam sposób. Ludzie i hybrydy nie mogą się przedostać.

— Wtedy znajdziemy inny sposób na ich wydostanie się. Ale najpierw musimy wejść — powiedział Isaac.

─────

Allison zmarszczyła brwi, gdy szła za swoim chłopakiem.

— Więc myślisz, że Imogen mieszkała z tobą i Malią?

— Ja to wiem — Omar powiedział, gdy stali przed pokojem, który - jak był przekonany - należy do Imogen.

Dostał SMS-a od Isaaca, który powiedział mu, że on i Malia wybierają się z Peterem, by znaleźć wyjście dla Stilesa i Imogen. Beta powiedział mu również, że Peter jest ojcem Imogen.

— Jeśli jest córką Petera i według niego była córką Violi, to znaczy, że musiała tu mieszkać.

— Myślisz, że Ben zostawił ci dom, ponieważ Imogen była jego siostrzenicą?

— To ma sens, prawda? — spojrzał na nią. — Mam na myśli, że Malia nigdy nie spotkała Bena. Zmarł, zanim przedstawiła się nam, a jeśli Imogen była córką Petera, to znaczy, że Sylvia próbowała ją zabić. Magia rodziny Lewisów przeskakuje o całe pokolenie. Co oznacza, że ​​Sylvia próbowała ją zabić, a jeśli jej się udało, to może dlatego zginął Ben.

— Jego śmierć zawsze była trochę niejasna — mruknęła. — Więc myślisz, że to był jej pokój?

Złapał za klamkę.

— Tak sądzę — przekręcił gałkę i weszli do pustego pokoju. Odetchnął — No cóż, liczyłem na coś więcej...

— Spójrz na to! — wykrzyknęła, podnosząc kawałek papieru, który leżał na podłodze. To był akt urodzenia.

— Imogen Lewis — odczytała nazwisko na głos.

Widział imię Violi, ale widział, że miejsce, w którym powinno być imię ojca, było puste.

— To dlatego, że Peter ją pamięta.

Gdy Scott zaczął zdawać sobie sprawę, że tęskni za Imogen, udało mu się znaleźć pierścionek z ich inicjałami. Myślę, że im bardziej zaczniemy ich pamiętać, tym łatwiej będzie ich odzyskać.

Allison zmarszczyła brwi.

— Ale jak ich zapamiętamy?

─────

— Tu cię znaleźliśmy — Malia wskazała miejsce na ziemi.

Peter odetchnął.

— Tak jak powiedziałem, nic tu nie ma.

Isaac zmrużył na niego oczy.

— Nawet nie patrzysz — oskarżył.

— Nie możesz oczekiwać, że znajdziesz nadprzyrodzony dworzec kolejowy ot, tak — Były alfa zamarł, gdy usłyszał w oddali znajomy odgłos rżenia koni.

Malia skupiła się na dźwięku.

— To oni?

— Tak, a sądząc po dźwięku, nie mamy dużo czasu — powiedział Peter i zauważył ich pytające spojrzenia. Pomyślał o swojej córce i o tym, co by zrobiła w tej sytuacji. Zawsze narażała swoje bezpieczeństwo dla innych. — Musicie uciekać.

— Ale... — próbowała zaprotestować.

Peter spojrzał na Isaaca.

— Weź ją i idź! Teraz! — krzyknął, gdy zauważył jego wahanie, zanim złapał Malię i pociągnął ją za sobą, gdy uciekali, zostawiając Petera, by bronił się sam.

Tylko że kiedy pojawili się Jeźdźcy Widmo, nawet nie próbowali go zaatakować. Zamiast tego odwrócili się i odeszli.