Rozdział 18

Nic Nie Jest Łatwe

━━━

Peter chrząknął, gdy jego plecy uderzyły w pokrytą liśćmi ziemię.

— Więc domyślam się, że jesteś zła o Pulę Śmierci?

Imogen prychnęła, dając mu szansę wstania. Minęło kilka dni od zakończenia Puli i wszyscy próbowali wrócić do normalności.

— Nie. Wiem, że nie byłeś we właściwym stanie umysłu, a także powiedziałeś mi, żebym się nie powstrzymywała — zwróciła uwagę, przypominając sobie ostatnią sesję sparingową, którą mieli.

Mężczyzna wstał, atakując ją.

— Więc mi wierzysz? Że celowo nie posyłałem zabójców za wszystkimi.

Uchyliła się.

— Nie zaryzykowałbyś utraty wszystkich pieniędzy w ten sposób.

— Myślisz, że jestem aż tak głodny pieniędzy? — zmarszczył brwi.

— Nie całkiem. Myślę, że po prostu lubisz oddawać się drobnym rzeczom w życiu — powiedziała, rzucając wysoki kopniak, który odbił. Prychnęła. — Widziałam twój samochód i ubrania, które nosisz.

— Okej, mam ochotę na lepsze życie, ale czy możesz mnie winić? Mam pieniądze do wydania.

Przestali ćwiczyć, a Imogen oddychała ciężko.

— Nie, nie winię cię za zabójców. Najwyraźniej nawet nie pamiętałeś, że to był twój pomysł — wzięła butelkę wody, którą jej zaproponował. — Przy okazji... — Nagle zaczęła dyszeć, upadając na ziemię, czując, że nie może oddychać.

Oczy Petera rozszerzyły się i opadł obok niej.

— Imogen? Co się dzieje? — Słabo słyszał w oddali grzechoczące kości, ale skupił się na swojej córce, która nie mogła oddychać. — Co mam robić?

W końcu była w stanie odetchnąć i przełknęła powietrze.

— Wszystko w porządku — zakaszlała.

— Napij się wody — szepnął delikatnie, upewniając się, że nic jej nie jest.

─────

Po tym, jak Peter odwiózł ją do domu, Imogen wzięła prysznic i przygotowała się przed udaniem się do kuchni, gdzie powiedziała Omarowi, co się stało.

Jego ręka zawisła nad jej głową i wymamrotała zaklęcie pod nosem. Westchnął.

— Wygląda na to, że zostałaś zaatakowana Ciemnym Przedmiotem. Cokolwiek to było, efekty zniknęły — powiedział.

— Jak myślisz, kto to był? — Jedyną osobą z nią był Peter, ale nie miał żadnej magii.

Mężczyzna zmarszczył brwi.

— Kto wie? Bądź ostrożna — powiedział jej, na co westchnęła i skinęła głową.

─────

Później tej nocy Imogen szykowała się, gdy jej chłopaka powiedział jej, że idą na randkę.

Nie powiedział jej, dokąd, tylko wyprowadził ją z domu i wsiadł na motor, zanim odjechał.

Poprzedniego wieczoru Scott opowiedział jej o pieniądzach, które znalazł w szafce Garretta. Planował wykorzystać je na pomoc rodzinie i Stilesowi. Ale jego mama znalazła pieniądze i przekonała go, by zwrócił je Derekowi. Imogen była zaskoczona, ponieważ nie miała pojęcia, że ​​miał ukryte pieniądze pod łóżkiem.

— Jesteśmy — powiedział, gdy stali przed loftem w budynku Dereka. Dziewczyna była oszołomiona, że ​​ze wszystkich miejsc byli tutaj.

— Derek nie ma z tym problemu?

— Powiedział, że może mi użyczyć loft na jeden dzień — Był podekscytowany pokazaniem sposobu, w jaki przygotował strych. Spędził prawie całe popołudnie, przygotowując wszystko. Otworzył drzwi — Gotowa?

Skinęła głową, pozwalając mu wejść pierwszemu, zanim nacisnął włącznik światła. Sapnęła. Na była powieszona girlanda z migoczącymi lampkami wokół niego. Na ziemi leżały koce z poduszkami i mały projektor. To było proste, ale urocze.

— Wiem, że to niewiele i chciałbym zabrać cię gdzieś...

Pocałowała go mocno w usta, uniemożliwiając mu powiedzenie więcej. Wiedziała, że ​​ma kłopoty z pieniędzmi.

— Kocham to — podobało jej się, że po prostu obejrzą razem filmy.

Scott cieszył się, że jej się to podobało i zaprowadził ją na koce.

— Usiądź — podszedł do małego stolika z pizzą i napojami, które poprosił Stilesa, żeby podrzucił, zanim dotrze tam z Imogen. — Zamówiłem pizzę i poprosiłem Stilesa, żeby nam podrzucił. Kupiłem też cukierki — podszedł do niej i usiadł.

Imogen ułożyła poduszki, żeby mogli wygodnie położyć się razem. Scott połączył projektor z telefonem i odtworzył film, który kazał mu obejrzeć Stiles. Niebieskooka obserwowała go, czując, jak jej serce mięknie na myśl o tej nocy.

Nie miało znaczenia, gdzie chodzili na randki, dopóki byli razem. Wiedziała, że ​​powinna wspomnieć o tym, co stało się z zabójcą, ale nie chciała psuć nocy. Więc poczeka do jutra.

Dziś wieczorem byli tylko parą nastolatków cieszących się wspólną nocą.

─────

— Czy to było w porządku? — zapytał nerwowo, bawiąc się kocem, unikając jej spojrzenia.

Jej oczy złagodniały.

— Było lepiej niż w porządku — wyznała, chwytając go za rękę i ściskając. — Po prostu nie mogę uwierzyć, że zajęło to tak długo.

— Nigdy nie myślałem, że to się stanie, ale miałem nadzieję. Nie chodzi o seks, ale to, że jesteśmy razem. — powiedział Stiles, odwracając się na bok, by spojrzeć na dziewczynę, za którą uganiał się od lat.

Twarz Lydii lekko opadła.

— Przepraszam, że wcześniej cię nie zauważyłam.

— Hej, w porządku. Warto było na ciebie czekać. Musieliśmy prawie umrzeć, żeby w końcu tu dotrzeć — powiedział żartobliwie.

— Właściwie zdałam sobie sprawę, że lubiłam cię bardziej niż przyjaciela, kiedy cię pocałowałam, gdy miałeś atak paniki — przyznała się. — To dlatego Aiden wyjechał z miasta. Wydawało się, że zdał sobie sprawę, że to, co mieliśmy, nie wystarczyło, aby zmienić sposób, w jaki czułam coś do ciebie.

— Dlaczego nic nie powiedziałaś? — Zawsze myślał o niej jako o dziewczynie, która dążyła do tego, czego chciała. Był zaskoczony, że nie powiedziała mu, jak się czuje.

Zacisnęła usta.

— Bo się bałam. Że może już jest za późno.

— Lydio, kocham cię od trzeciej klasy. Patrzyłem, jak zakochałaś się w Jacksonie i nawet kiedy bolało, czekałem. Ponieważ wiedziałem, miałem nadzieję, że pewnego dnia mnie zauważysz. — powiedział cicho — I było warto na ciebie czekać.

Jej oczy wypełniły się łzami, nigdy nie przypuszczała, że ​​będzie miała to z kimś. Wiedziała, że ​​Jackson ją kochał, a Aiden też mógł, ale nigdy nie sprawili, że poczuła się tak, jak przy Stilesie. Traktował ją lepiej niż ktokolwiek i szanował ją. Wiedział o niej więcej niż ona sama.

Pocałowała go, a on nie tracił ani sekundy, żeby odwzajemnić pocałunek.

─────

Imogen chrząknęła, gdy jej ciało uderzyło o ziemię. W jednej chwili ona i Scott bawili się razem na randce, a w następnej zostali zaatakowani przez Kate i jej Berserkera. Hybryda poczuła się bezsilna, kiedy Kate ujawniła, że ​​ma Ciemny Przedmiot, który blokuje jej magię.

Więc nie miała innego wyjścia, jak polegać na swojej stronie wilkołaka, aby z nią walczyć, podczas gdy Scott walczył z Berserkerem.

Zarówno ona, jak i Scott zostali przytłoczeni zarówno przez Kate, jak i Berserka. Imogen była pierwszą, która została pokonana, podczas gdy Kate była zadowolona, ​​widząc przerażony wyraz twarzy Scotta, kiedy powiedziała mu, że zabiera ich do kościoła w Meksyku.

Do tego samego miejsca, gdzie zabrała Dereka jakiś czas temu.