that night while jay took a shower, i made a call to my parents and told them the good news...

naaayy!!!

"hello anak! wow! ang taas ng energy natin ah!— whaa—AAAHHHH SANDAALLIII!!! WAIT LANG BUNSO!!! TATAAYYYY!!!! TAYYY!!! DALIAN MO!" excited na tawag ni nanay kay tatay habang nakataas ang kamay ko sa camera.

oh yup, i showed them my right finger where a ring is very visible....

"ano ba naman nanay! kung makasigaw ka para namang magkaka-apo na tay—" tatay suddenly glanced at the screen "MAGKAKAAPO NA TAYO! NANAY! MAGKAKA-APO NA TAYO!"

"teodoro! ano ba yang sigaw mo! baka magulat ang anak natin mabinat! anak kelan ka manganganak?!"

she giggled at their excitement. it has been a long time since she laughed like this with them.

NAY! TAY! nagpropose po si richard hindi po ako buntis! grabe agad-agad?!

"ay ganun ba? eh tumawag na lang kayo ulit pag magkaka-apo na kami—"

"TEODORO!"

TAAYYY!!

sabay pa kami ni nanay

"joke lang kasi! grabe naman kayong dalawa! hindi na pwedeng magbiro?! congratulations anak!" bati ng tatay na nakangiti

"ikaw! hayy naku wag mo ngang pansinin ang tatay mo, congratulations anak. masayang-masaya kami ng tatay mo para sa inyo ni rj, pag nalaman ng kuya at ate mimi mo sigurado matutuwa din yun"

ako din po nay masayang-masaya.

"oh eh nasan ba ang mapapangasawa mo?" tanong ni tatay

naliligo lang po

"ay naku nay! magkaka-apo na talaga tayo!"

TAAAYYY!!!!

" ikaw naman, nagbibiro lang ang tatay... pero anak totoo ang sinabi ng nanay. masayang-masaya kami para sa inyo. i love you bunso" naiiyak na sabi ng tatay

tatay naman eh! pinapaiyak mo po ako

"uy anak hindi... wag ka ng iiyak... ayaw ng tatay na malungkot ka" ngiti ni tatay habang matamang nakatingin sa akin.

hindi ko tuloy napigilan na maiyak lalo.

tay.... sorry po... kung naging malungkot kayo dahil sa akin

"naku anak... wala ganun... hindi ka dapat magsorry kay tatay... basta ang mahalaga, masaya na ngayon ang bunso ko... lagi kang ganyan anak ha? promise mo kay tatay, palagi ka ng ngingiti..."

patuloy pa rin sa pag-iyak ang tatay habang ang nanay ay hinahagod ang likod ng aking ama.

nakalimutan ko noon kung gaano nila ako kamahal. ngayon ko naisip kung gaano ko sila nasaktan. kung buong mundo ginusto kong pasanin para mapagbayaran ko ang kasalanan ko, hindi ko namalayan na buong kalawakan pala ang dinala ng mga magulang ko...

opo tay... pangako po lagi na po akong tatawa... i love you tay... basta wag ka na rin po iiyak ha... sorry po sa inyo ni nanay at kay kuya

"anak tama ang tatay, wala kang kasalanan at tapos na iyon. ang mahalaga, masaya ka na ngayon. masaya kayo ni rj yun ang importante"

opo nay... masayang-masaya po...

nakita kong ngumiti sila. lahat ng bigat sa dibdib ko parang nawala na. lahat ng sakit parang biglang humupa. tama si jay, being stuck in the past can't undo the wrong decisions i made but having the courage to face them will make me heal the wounds.

"oh kelan ang kasal?" tanong ni nanay

hindi pa po namin napag-usapan. pero babalitaan po namin kayo.

"nak?" singit ni tatay

po?

"hindi pa ba tapos maligo ang mapapangasawa mo?"

i checked jay if he's done, apparently he's not

uuhhmmm hindi pa po eh. bakit po?

"baka kasi pwedeng unahin nyo na yung apo kahit ipadala nyo na lang dito sa amin sa australia" biro ng tatay

"tatay ikaw talaga!" saway ni nanay pagkatapos ay bumaling sa akin "pero may punto ang tatay. anak baka nga pwedeng unahin nyo na yung apo"

grabe naman po kayo sa amin! tatawag na lang po kami tungkol sa kasal. mag-iingat po kayo dyan. love you nay, love you tay

"o sige kayo din mag-iingat kayo dyan ni rj. tumawag din kayo sa mommy at daddy nyo matutuwa yun pag nalaman na nag-propose na si rj" sabi pa ni nanay

"love you anak. ikumusta mo na lang kami kay rj" paalam ni tatay

opo. babay po

"bye anak, love ka ni nanay at tatay" paalam ng nanay

masarap sa pakiramdam na naghihilom na ang lahat ng sugat. na wala na ang sakit na dinulot ng nakaraan. na wala ng sagabal ang bawat paghakbang

^^^^^^^

the following morning....

"good morning boss at siyempre good morning sa boss ng aming boss" bati ni jerome sa dalawa

good morning je

good morning

"HUWAW! ibang-iba ka na talaga boss! may greet back na may ngiti pa!" hinawakan pa ni je ang noo ni rj

wag ka nga! sasapakin kita eh banta ni rj sa kaibigan

"paka-bayolente talaga! oo nga pala tawagan mo daw si leo pagdating mo. may update daw siya sayo, importante"

sige ako na bahala. love, sa opisina na tayo?

sige po. wait lang pala, je nandyan ba si cleng?

"ay yes po ms. maine, nasa layout room, sa may advertising department"

love pwede ko muna puntahan si chloe? mag-uusap pa naman kayo ni leo. ibibigay ko lang yung scarf

ok sige. je, samahan mo yung french fries ko humalik pa ito sa noo ng dalaga

ako na lang baka maabala ko pa si je. magtatanong na lang ako kung pano magpunta dun

"naku french fries.. NI BOSS. o possessive noun yun boss. halika na ms. maine. mas masayang samahan ka kesa sa mga papel na kasama ko sa opisina."

je, ingatan mo yang mahal ko, sinasabi ko sayo

"boss naman ako pa ba? kahit dengue di makakalapit dito. tsaka ayoko pang mawalan ng trabaho!" biro pa ni je

sige na po babalik din po kami agad. i love you

love you

pumasok na ang binata sa opisina at tumuloy na ang dalawa, pagbukas ng elevator, palabas naman si leo.

"good morning fren— ms. maine" bati nito

good morning leo. maine lang kasi nakakailang kaya pag tinatawag nyo ako ng ms. maine.

natawa naman ang dalawa sa pagnguso ng kasintahan ng kanilang kaibigan.

"o sige maine." sang-ayon ni leo "uy je, si boss? nasa opisina na ba?"

"yep! sinabi ko na, pasok ka na dun. punta lang kami ni maine kay cleng"

"ahh ok... ahmmm maine baka gusto mo munang sumama sa office. may pag-uusap—" she gestured a stop hand sign to leo

you talk to him. kung dapat ko namang malaman sasabihin nya sa akin eh. besides, i got you guys, bukod sa may tiwala ako kay nuggets, i trust all of you as well.

napangiti ang mga kaibigan ng binata.

"tandaan mo maine, we got you" panigurado ni leo

ngumiti ang dalaga. at the back of her mind she knows bianca would be the subject of their meeting, she knows she has nothing to be worried about. but she wants jay to resolve this issue, she'll just be staying on the sidelines ready to support.

i know guys. she gave leo an assuring smile and nodded sige na go. punta na kami ni je kay cleng. see you around, leo

"sige dude, lunch later?" tanong ni je

"nope. i'll have rj decide on the lunch part. ok lang ba french fries ni rj?" he looked at her as if asking for permission

she knows what he wanted to say.

just make sure i have him by dinner she smiled then winked at jerome.

"isang request lang, french fries..."

go ahead

"ite-text ko kay je kung matutuloy, just in case i need reinforcement"

she got that. she giggled at leo.

sure. back-up lang pala eh

"teka! bakit parang kayong dalawa lang ang nagkakaintindihan? anong—"

mamaya je, magbi-briefing tayo tawa ng dalaga

"si maine na bahala sayo je. i'll go ahead"

she waved at leo and tugged at je who still has a confused face. when the elevator closed...

"teka lang... bakit parang may mental agreement kayo na di ko magets? ano kayo safeguard? kunsensiya lang ang labanan?" kwestiyon ni je

basta ganito, pag kailangan ni nuggets ng back-up re-responde lang tayo. ok na ba yun?

"eh ano nga muna ang issue?"

something that had to do with b

*************