as the reception ceremony continues, the bride and the groom were asked to sit in the center while their family and friends were asked for their messages to newly weds

jay's sister, riza, which is the maid of honor walked in first

"congratulations kuya rj and ate maine. hindi ko kayo papaiyakin promise!"

siguraduhin mo ha

"makabanta! dad oh si kuya!!!"  pabirong sumbong ni riza  "ayun na nga, ate maine alam mo ba, i've always wanted to have a sister. nung bata ako tinanong ko si Lord kung bakit ba kuya ang binigay nyang kapatid sa akin"

ah ganun! hindi ka na makakapag-pabili ng bag sa kin balik ni jay sa kapatid

"wait lang! ganito po kasi yun, si kuya po kasi hindi marunong magsuklay ng barbie o kaya maglutu-lutuan. but as we grew older, sabi ko ang sarap pala na nagkaroon ako ng kuya rj. kasi walang pwedeng mang-away sa kin sa school tapos may gumagawa ng barbie house ko pag nasisira, tapos alam mo ate, naalala ko nun, wala si mommy, si kuya yung gumigising ng maaga at nagluluto para may baon ako sa school. siya yung nagpupuyat para turuan ako sa mga assignments ko"  she paused when a tear fell on her cheeks.   "ano ba yan! ako yung naiiyak... hoohhh! ilang beses din noon na inabutan ko si kuya yung nagpa-plantsa ng uniform ko... siya din ang naghahatid at nagsusundo sa akin sa school." she stopped to wipe the tears that streamed down her cheeks.

jay was not able to hold his tears. and his wife is crying along with him.

"when... uhmm... when i got into an accident, he never left my side. kahit alam kong pagod na siya at walang tulog, he was always there to make sure na ok ako. that time, i cursed myself for questioning God why i have a brother. i should have been grateful kasi may kuya rj ako. tsaka kasi si God, ang ibibigay Niya sayo hindi yung gusto mo, pero yung makakabuti sayo. kaya, kuya sorry po... sorry for not wanting a brother that time... pero mahal na mahal kita kuya..." her voice trailed

hindi napigilan ni jay ang sarili at lumapit sa kapatid para yakapin ito ng mahigpit. nasa likod naman niya ang asawa at hinahagod ang kanyang likod

i love you kiddo

"ay teka hindi pa ako tapos!"  at kumawala ito sa yakap ng kanyang kuya  "isa pang thank you, kasi ngayon alam ko na talaga kung bakit kuya ang binigay ni God sa akin. kasi si kuya din pala ang tutupad ng wish ko na magkaroon ng ate. welcome to the family ate maine!"

wala sigurong mata ang hindi basa ng mga panahong iyon. lahat ay kanya-kanyang pahid sa kanilang mga pisngi.

thank you riza. wag kang mag-alala, ititirintas ko lahat ng barbie mo   at nag-ngitian ang maghipag

next came the bestman, dean

"bunso, una sa lahat, i love you. tsaka hindi kita papaiyakin."

kuya bakit parang ayaw kong maniwala? then the bride pouted which made everyone laugh. rj just pinched her cheek

"hindi nga. alam nyo po, si maine ang paborito kong kapatid"

ako lang kaya ang kapatid mo!   protesta niya

"sabi ko nga. wag kang magulo. nung ikasal po ako isang bagay lang ang hiningi ng tatay ng asawa ko at sabi ko noon yun lang din ang hihilingin ko sa kung sino man ang mapapangasawa ng kapatid ko. sabi sa kin nun ng father-in-law ko, kung darating ang panahon na hindi mo na mahal ang anak ko, wag mong sasaktan at lolokohin, ibalik mo na lang siya akin. kaya lang hindi po magiging applicable yun sa bayaw ko."

ay kuya hindi talaga. no return no exchange policy ang asawa ko pahayag ni jay at yumakap kay nico

"hahaha oo noh. bawal na ibalik. habang-buhay mo ng pagtitiyagaan yan. joke lang. rj, i thanked you before because you brought back the sister i lost. and that was selfish, kasi inisip ko lang yung katayuan ko bilang kapatid. but now i really want to thank you for bringing back the sparkle and happiness she lost. thank you for being selfless when it comes to her. thank you for being her reason to smile again. to trust again. to believe again. and more importantly, thank you for making her live again... enjoy your journey. we love you both"

nico hugged her brother as dean patted jay's shoulder.

i love you kuya

"i love you too bunso. alagaan mo si rj ha."

opo kuya.

the host called in both their parents to also give them words of wisdom

"ah mga anak, wala pa ba?" panimulang biro ni tatay   "oh excited lang kami, wag kayong ano dyan! at dahil po nagbanta ang bunso ko na wag siyang paiyakin, ako naman po ay masunuring ama."   everybody laughed    "basta ako isa lang ang bilin ko, damihan nyo yung ibibigay nyong apo sa amin. o nay ikaw na"

then tatay handed the mic over to nanay

"at dahil nasabi na ng tatay nyo ang apo, ok na ko."  everyone laughed again.  "basta aalagaan nyo ang isa't isa ha? pag may problema, pag-usapan ninyo ng maayos. nandito lang kami ng tatay, ang daddy at mommy nyo para gabayan kayo at siyempre para alagaan ang aming mga apo. congratulations mga anak and have a happy married life"

now is dadd ric's turn

"anak, you have been a great son so i'm sure you're going to be a great husband and father too. pasensya ka na kay daddy ha kung ano man ang naging pagkukulang ko sa inyo ni riza bilang ama."

dad wag daw po kaming paiiyakin!   nakangiting paalala ni jay

"ay oo nga pala! o sige balik tayo sa apo!"   the crowd errupted in laughter again  "maine, anak, pag nakunsumi ka sa asawa mo tawagan mo lang kami ng mommy ha? we love you both"

and now it's jay's mom

"maine, anak, nung una kitang nakita, naalala mo ba?"

opo ma...   namula ang mukha ni nico ng maalala kung paano sila unang nagkita ng mommy ni jay.

nangiti naman si jay ng magtago si nico sa likod nya

huy ma!

"anong huy ma ka diyan! so ayun na nga, umuwi ako noon sa pilipinas kasi ito pong panganay ko parang nakalimutan na kami at hindi na dumadalaw sa london. mother's instinct, sabi ko may dalaga ng nakabihag ng puso ng binata ko. at hindi po ako nagkamali. pagpasok ko sa kwarto ng anak ko, may isang binibini na natutulog ng mahimbing sa kwarto ng anak ko."

hala si mommy!   nagtakip ng mukha si nico

natawa naman si rose, "asus, nahiya pa ang anak ko. anyway, going back, kilala ko po ang anak ko, wala pang kahit na sinong babae ang nakatulog sa kwarto niya. so imagine my surprise when i saw maine, tucked in his comforter snuggling his ironman pillow that he also never allowed to be touched by anyone not even riza. alam nyo po ba kung bakit? kasi po yung ironman body pillow na yun ay pinirmahan ni robert downey jr."

ma naman! nandito mga empleyado ko oh! baka isipin nila isip bata ang may-ari ng kumpanyang pinagta-trabahuan nila   maktol ni jay

"eh totoo naman, sabi nyo kasi wag kayong paiyakin eh. wag kang magulo, so yun na nga, ang daming surprise at giveaway indication na inlove ang anak ko. mind everyone, my son is not even there. nasa opisina. hindi ko ginising si maine. i called rj and asked about the young lady tucked in his bed. imagine my disappointment when he told me na hindi nya girlfriend si maine? sa totoo lang ayokong maniwala. oh malamang kayo din di ba?"

evryone agreed with her mom.

"but from that moment i knew that this day would come. alam ko na si maine ang babaeng pakakasalan ng anak ko. so maine, anak, thank you for accepting our son. hindi ko ibibisto kung ano ang mga napag-usapan namin ng manugang ko nung magising siya"

mom ikwento mo sa akin mamaya  

ma wag na po. secret natin yun di ba?

whatever happened to our honesty policy love?

iihhhh... basta. wag na nga kasi...   then she covered her face

"ma hint naman!" sigaw ni riza

rose winked at nico then cleared her throat   "let's just say, alam ko na papayag siyang magpakasal sa kuya mo" then she laughed that made nico blush

      [ mommy rose and nico's conversation ]

"good morning hija"

rose greeted the lady who was shocked at seeing her. rose chuckled when she saw that nico was still wearing his son's white t-shirt and cotton shorts

uhmmm... ahhh... gugood-morning po, tita... uhhmm mano po

"bless you dear. nicomaine, right?"   rose asked while she continued cooking   "upo ka na, sabi ni rj gusto mo daw ng egg's benedict kaya ito na lang ang niluto ko, akala ko kasi mamaya ka pa gigising. sabi kasi ni rj usually 10 ka pa bumabangon since you usually sleep at 3 or 4am doing your manuscripts"

ahhh... tita... a-ako na lang po...  

"no sweetheart, upo ka na lang dyan at kwentuhan mo ako."

uhhmmm... wala naman po akong maku-kwento, tita

"madami kaya. tell me how you make my son smile more and leave the office early and not work too hard. kasi alam mo ba ang tagal ko ng sinasabihan yan, hindi naman nakikinig sa akin. and now that i have you that he listen's to, mas gusto ko" then rose winked at her

ay naku... ahmm... tita hindi po ganun. ahm, magkaibigan po kami ni richard. ahm, kumportable lang po kami sa isa't-isa. uhhmm sorry po kung uncomfortable kayo na sa kwar—

rose cut her off "hay naku ang hindi ako kumportable eh yung sinabi mo na magkaibigan lang kayo."

ahh tita... magkaibigan lang po talaga kami... wal—

"so kailan ka pa inlove sa anak ko?"

she didn't answer. rose smiled, hmm confirmed.

"look nicomaine, babae din ako. alam ko na mahal mo ang anak ko and hindi ko lang alam ay kung kelan ka aamin..."

tita... uuhhmm... hindi po kasi ganun

"sweetie"  rose placed the egg's benedict at a plate handed it over to nico and moved closer    "give him a chance hija. give your heart a chance to be loved by my son. you'll not regret it"

tita hindi naman po sa ganun. natatakot lang po ako he deserved soneone better, someone whole...  at hindi po ako yun...

rose saw the pain in nico's eyes. she held the young lady's hand and looked at her intently

"then allow my son to make you whole..."

************