Rano poczułam, że leży na mnie coś cięszkiego.

-Ała kurwa!- Wykrzyczał obiekt gdy zrzuciłam go na podłogę.

-Było na mnie cholero nie leżeć!

Otworzyłam oczy i zobaczyłam zniesmaczonego Suge.

-Co się tak gapisz?

-Nie nic.- Powiedział zakłopotany. Coś skubaniec ukrywa. Zamknęłam po chwili oczy. Chciało mi się spać a w dodatku bolał mnie brzuch.

-Nie ma leżenia!- Wrzasnął po czym zrzucił ze mnie kołdrę.- SooMi?! Co ci się stało?! Nie ruszaj się! Dzwonie po karetkę!- Dodał i szybko pobiegł po resztę bangtanów, dziewczyny i swój telefon. Ja sobie dalej leżałam i zastanawiałam się o co mu chodzi. Popatrzyłam się na swoje nogi. A to dlatego tak panikował! Ja tylko okresu dostałam, a on myśli, że się wykrwawiam.

-O co chodzi?!- Do pokoju wbiła reszta.

-Ona straciła dużo krwi! Dzwońcie po pogotowie!- Następny zaczoł panikować. A myślałam, że przynajmniej Jungkook wie co to miesiączka.

-O jezu, ona tylko okresu dostała, a wy panikujecie! Jak chcecie pomóc to lećcie do sklepu po podpaski.

-Już!- Powiedzieli szybko obydwoje i polecieli do sklepu.

-Ja w nich nie wieże!- Powiedział Jin. Czekaj zrobie ci zupę i zaraz przyjde z czekoladą.

Ja nadal leżałam w ciszy. W tym czasie wszyscy zdążyli wyjść z mojego pokoju. Po kilku minutach przyszedł Jin z rosołkiem z przepisu mojej babci Genowefy.

-Dziękuje mamusiu.- Powiedziałam słodko.

-Mam choć jedno dobrze wychowane dziecko. Robie postępy.- Zaśmiał się typowym dla siebie śmiechem po czym wyszedł.

Zjadłam grzecznie zupke i położyłam się wygodnie. Już prawie zasnęłam, lecz ktoś oczywiście musiał mi to przerwać. Do pokoju weszli Suga i Jungkook z moimi podpaskami.

-Ale ja wiem co to o-okr- Kłucący się z Yoongim kookie zacioł się.

-Okres. Nawet wymówić tego nie umiesz.- Zaśmiał się z niego raper.

-Możecie mi łaskawie powiedzieć o co tak w ogóle się kłucicie?- Zapytałam.

-Bo młody nie wiem co to jest Okres.-Wyjaśnił mój kuzyn.

-Wiem! I nie bądz taki mądry, bo sam nie wiesz!

-Ja właśnie wiem! I nic mi nie udowodnisz!

-W takim razie co to jest?- Zadał pytanie Jungguk.

-E-emm...- Nie wiedział co powiedzieć starszy.

-No właśnie, bo nie wiesz!

-Wiem!

-Nie kłam!

-CISZA!- Nagle w pokoju zapadła cisza.
-Zachowywujecie się jak małe dzieci! A jak tak dalej pójdzie to was do żłobka zapisze!

Wreszcie spokój. I tak to ja moge.