Nazywam się Tajfun. Tajfun SmokNiezbytNormalny. Tak, owszem, jestem smokiem. Mam trzynaście lat. Pechowa liczba, prawda? A na dodatek wyklułem się szóstego czerwca 2006 roku. Tak na co dzień jestem pechowcem i szczęście rzadko mi dopisuje. Jednym z takich szczęśliwych przypadków było to, że rodzice w dniu moich narodzin nie nadali mi idiotycznego imienia jak na przykład, ja nazywam się Gari, a moja siostra Mari, czy coś na ten deseń. Ogólnie imiona dla moich sióstr i braci powstają w ten sposób: jeden rodzic (albo obydwoje) wymyśla jakieś głupie imię, a potem drugi rodzic (albo obydwoje) wymyśla imię, które rymuje się do tego pierwszego i dwa imiona gotowe! Moja rodzina jest dość duża. A może powinienem przestać nazywać ją rodziną po mojej ucieczce? Zresztą nie będę wam teraz robić mętliku w głowie, po prostu opowiem wszystko od początku:

Kiedy wziąłem pierwszy oddech, po raz pierwszy i ostatni pomyślałem, jakie piękne jest życie. Kilka sekund po tym usłyszałem głos mojej matki :

„Nie sądzisz, że wygląda na Tajfuna? Nazwijmy go Tajfun."

Ojciec zgodził się od razu. Wiem, bo nie słyszałem kłótni. Nazwanie mnie Tajfunem było dobrym pomysłem, szczególnie że stan pogodowy, którego imię brzmi tak jak moje, był obecny przy tym wydarzeniu. Tak oto zaczęło się moje pechowe życie. Rodzeństwo zachowywało się tak jakby troszkę się mnie bało. Może po prostu wyczuwało wokół mnie dziwną aurę. Albo mieli głupie podejrzenia co do daty moich narodzin. Te zachowania spowodowały, że zacząłem myśleć o ucieczce, której ważne wydarzenia opiszę tu w szczegółach.