Szłam przez aleje w parku i rozmawiałam z moją przyjaciółką Sylwią o jej chłopaku Adamie.
-Normalnie nie uwierzysz! -krzyknęła rozentuzjowana- adam napisał dla mnie piosenkę to najlepszy chłopak świata!
-Też bym chciała mieć takiego chłopaka -odparłam z wyrzutem
-Zobaczysz że jeszcze go znajdziesz-pocieszała mnie
-A właśnie że nie! Nie jestem taka ładna jak ty, nie jestem taka utalentowana jak ty nie jestem zdolna mądra ani bogata jestem nikim jestem bezwartościowa i dla nikogo nic nie znaczę! -krzyknęłam zła i za razem smutna
-Oj Kinga wiesz że to nie jest prawda. I na pewno znajdziesz chłopaka- powiedziała Sylwia i przytuliła mnie.
Pokiwałam głową i 
wróciłam do domu. Siadłam na biurku i spojrzałam na kalendarz

-No tak za trzy dni walentynki a ja ciągle jestem sama...-powiedziałam zastanawiając się dlaczego życie jest takie okropnie. Nie chciałam dłużej o tym myśleć więc zaczęłam odrabiać lekcje.Kiedy skończyłam, nadal rozmyślałam o swoim złym losie gdy nagle zadzwonił telefon.
-Cześć Kinga, co robisz? -usłyszałam głos mojej koleżanki
-Rozmyślam jakie życie jest okropne,albo raczej jaka ja jestem okropna-odparłam obojętnym głosem.
-Kinga przestań wiesz że tak nie jest. Lepiej się trochę rozerwij-zapropowała Sylwia
-Nie mam ochoty wychodzić z domu-szybko powiedziałam
-A kto każe Ci wychodzić z domu? Możesz wejść na laptopa i...porozwiązywać quizy
-No dobra -odparłam i się rozłączyłam.
Wzięłam laptopa i usiadłam na łóżku.

Weszłam na quizy.Pierwszy quiz który rzucił mi się w oczy to"jak szybko znajdziesz chłopaka".Po rozwiązaniu byłam bliska płaczu. Podobno znajdę chłopaka za 9-12 lat.

Postanowiłam rozwiązać jeszcze jeden quiz:"czy będziesz mieć powodzenie u chłopców". Znowu po rozwiązaniu byłam bliska płaczu. Wyszło mi że mam bardzo bardzo małe powodzenie u chłopców. Zamknęłam laptopa i rozpłakałam się.

Jednak miałam rację jestem  beznadziejna jestem nikim i nic nie znaczę. I wiem że już nigdy się to nie zmieni.